ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1578 ช่วยไม่ช่วย + ตอนที่ 1579 ช่วยคน

ตอนที่ 1578 ช่วยไม่ช่วย

เหมยเหมยชะงักฝีเท้าแล้วถามฉิวฉิวว่าเกิดอะไรขึ้น

“มีชายสองคนตามประกบทำตัวลับ ๆล่อ ๆดูเหมือนจะทำเรื่องไม่ดี” ฉิวฉิวพูดอย่างไม่ใส่ใจพลางแทะช็อกโกแลตไปด้วย

ถึงอย่างไรเจ้านายก็ไม่ชอบผู้ชายคนนี้ ตาย ๆไปก็ดีเหมือนกัน

มีคนปองร้ายเหมยซูหาน?

เป็นใครกันนะ?

“ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่เจ้าบ้าโรคจิตนั่นพาติดตามมาด้วย เอ๊ะ เหมือนในมือสองคนนั้นจะถือแส้ของเธอไว้ด้วย” ฉิวฉิวกระซิบบอก

เหมยเหมยก็หยุดชะงักลงอีกครั้งแล้วคลำหาในกระเป๋า แส้ของเธอยังอยู่ แล้วแส้ที่สองคนนั้นถือไว้มาจากไหนนะ?

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ใช้แส้ตั้งนานแล้ว

นอกจากนี้แส้ที่เธอใช้ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะหาได้ ไม่ต้องพูดถึงวัตถุดิบราคาแพงหรอก ฝีมือขั้นตอนการทำยิ่งยุ่งยาก หากอาศัยแค่ว่าเป็นลูกน้องของเฮ่อเหลียนเช่อก็ไม่มีทางทำแส้ที่เหมือนกันออกมาได้

สิ่งที่น่าสงสัยกว่าก็คือสองคนนี้ทำตัวลับ ๆล่อ ๆต้องการจะทำอะไรกันแน่?

“แย่แล้ว แม่ม้าท้องโตบอกว่า สองคนนั้นใช้แส้รัดบีบภายในแล้ว เฮ้ย ตาค้างแล้ว…” ฉิวฉิวร้องอย่างตื่นเต้นสะบัดหางไม่หยุด!

เหมยเหมยตกใจจนหยุดเดิน สีหน้าแย่มาก

สองคนนั้นคิดจะฆ่าเหมยซูหานงั้นเหรอ?

ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“เธอเป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ฉีฉีเก๋อถามอย่างเป็นห่วง

เหมยเหมยโบกมือปัดด้วยท่าทางเคร่งขรึม ภายในใจว้าวุ้น จะไปช่วยเหมยซูหานดีไหมนะ?

ลังเลเพียงไม่กี่วินาทีฉิวฉิวก็แหกปากอีกแล้ว “หน้าเขียวแล้ว แม่เจ้าโว้ย คอมีเลือดไหลออกมาแล้ว…ฉันเดาว่าคงทนได้อีกไม่กี่นาที ช่างน่าสงสารจริง ๆที่คนรูปเหล่อต้องตายไปแบบนี้!”

ฉิวฉิวเหมือนอาจารย์อาวุโสที่ถอนหายใจปลงอนิจจัง แถมยังทำท่าส่ายหัวไปมาอีกด้วย

เหมยเหมยใจดิ่งวูบ สติหลุดฟุ้งซ่านยิ่งกว่าเดิม เธอจะทนเห็นเหมยซูหานตายไปอย่างนี้จริง ๆเหรอ?

เธอกัดฟันตัดสินใจรีบพูดกับฉีฉีเก๋อว่า “เธอไปตามคนมา ตามมาให้เยอะ ๆหน่อย เสวี่ยถวนเกิดเรื่องแล้ว”

ฉีฉีเก๋อหน้าดูงงงวย “เกิดไรขึ้น? เหมยเหมยเธอรู้ได้ยังไง?”

ทั้ง ๆที่ตอนออกมาเมื่อกี้ เสวี่ยถวนยังดี ๆอยู่เลย อีกอย่างที่นั้นมียามเฝ้าที่พ่อส่งไปโดยเฉพาะ แล้วยังมีผู้ชายหน้าตาดีคนนั้นอีก จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้ไงกัน?

”อย่าถามเยอะ รีบไปตามคนด่วน!”

เหมยเหมยยากที่จะอธิบาย เอื้อมมือไปผลักฉีฉีเก๋อแล้วก็วิ่งกลับไป

เธอไม่สามารถมองเหมยซูหานตายไปต่อหน้าต่อตาได้ ถึงอย่างไรก็ชีวิตคน ๆหนึ่งชีวิต เธอไม่สามารถนิ่งดูดายได้

ไม่ว่าจะทำเพื่ออะไรก็ตาม เธอไม่สามารถทำเรื่องที่ตัวเองจะต้องเสียใจทีหลังได้

“ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเจ้าหมอนั่นหรอกเหรอ? หรือว่าเธอปากอย่างใจอย่าง? แต่ยังชอบเจ้าหมอนั่นอยู่?” ฉิวฉิวถามเจื้อยแจ้ว

“หุบปาก นี่…สถานการณ์ตอนนี้เหมยซูหานเป็นอย่างไรบ้าง? ยังหายใจอยู่ไหม?” เหมยเหมยหายใจหอบถี่ ในใจไม่มั่นใจเลยว่าความแข็งแกร่งของร่างกายเธอในตอนนี้จะช่วยเหมยซูหานจากมือของชายสองคนนั่นได้อย่างไร?

“ยังมีลมหายใจอยู่ แต่ถ้ามัวชักช้ากว่านี้คงหมดลมหายใจจริง ๆ เธอจะช่วยเจ้าหนุ่มอ้อนแอ้นนั้นจริง ๆเหรอ?” ฉิวฉิวไม่เข้าความคิดของเจ้านายอยู่บ้าง

ไม่ใช่ว่าเกลียดเหรอ?

ทำไมถึงต้องช่วยด้วย?

“ใช่ ฉันต้องการช่วยเหมยซูหานเพื่อตอบแทนบุญคุณก็เท่านั้น” เหมยเหมยกัดฟันพูด เพิ่มความเร็วพลันเจ็บหน้าอกอย่างรุนแรง

เหมยซูหานรู้สึกว่าตัวเองลอยอยู่บนหลังคาบ้านเหมือนวิญญาณเร่ร่อนก็ไม่ปาน มองดูร่างกายของตัวเองที่โดนคนที่เฮ่อเหลียนเช่อส่งมาปกป้องเขาใช้แส้สีดำบาง ๆมัดเอาไว้แน่น

เลือดรินไหลเยอะขึ้นเรื่อย ๆจนย้อมคอเสื้อกันหนาวเป็นสีแดงฉาน เสื้อกันหนาวขนแกะสีเทาอ่อนนี้เขาซื้อมาเหมือนกันสองตัว ตัวหนึ่งเขาใส่เอง ส่วนอีกตัวหนึ่งเฮ่อเหลียนเช่อใส่

เขาหายใจยากขึ้นเรื่อย ๆ เหมยซูหานไม่รู้สึกถึงความเจ็บอีกแล้ว แต่กลับรู้สึกอบอุ่นจนอยากจะนอนหลับ

เขาค่อย ๆหลับตาลง แต่ทันใดนั้นหัวใจก็เสียดแทงลงมา เจ็บจนเขาลืมตาขึ้นมาดิ้นพล่านอีกครั้ง

เขาจะตายไม่ได้ ถ้าเขาตายอาเช่อจะทำอย่างไร?

เขาต้องรอด!

…………………………………………..

 ตอนที่ 1579 ช่วยคน

“ทำไมยังมีลมหายใจอยู่อีก? ทนทานตายยากจริง ๆ เร่งมือเข้าหน่อย อย่าให้คุณชายเช่อสงสัยได้!” มีคนหนึ่งมองเหมยซูหานที่กำลังดิ้นพล่านอยู่อย่างนึกรำคาญใจ จึงเร่งคู่หูของเขาให้เร็วขึ้นหน่อย

ใบหน้าของเหมยซูหานเปลี่ยนเป็นสีม่วง ปากเปิดอ้ากว้าง อยากจะหายใจเอาอากาศเข้าแต่หลอดลมโดนบาดจนขาด เลือดทะลักไหลออกมาไม่หยุด

เขาจะตายจริง ๆเหรอ?

ถ้าเขาตายแล้ว อาเช่อจะเสียใจไหม?

จะกลับไปเป็นมนุษย์เครื่องจักรสังหารคนของหนิงเฉินเซวียนอย่างเมื่อก่อนไหมนะ?

อาเช่อ นายรู้ไหมว่าฉันกำลังจะตาย?

เหมยซูหานหมดแรงดิ้น สองมือหมดแรงห้อยตกลง เลือดซึมไหลเปียกชุ่มหัวบิดไปอีกทาง

เสวี่ยถวนมองไปยังหน้าประตูเป็นระยะ ๆ นางฟ้าคนสวยคนนั้นยังไม่มาสักที ทำไงดีล่ะ?

ถ้าไม่มาผู้ชายคนนี้ต้องตายแน่ ๆ

เสวี่ยถวนเอียงหัวขบคิดทันใดนั้นก็พุ่งชนเข้าที่สองคนนั้น เพราะมันชอบผู้ชายคนนี้คงทนเห็นเขาตายต่อหน้าต่อตาไม่ได้

“艹 เจ้าสัตว์เดียรัจฉานนี่รนหาที่ตาย!”

หนึ่งในนั้นโดนชนเข้าเต็ม ๆจนล้มลงไปกองกับพื้น โกรธจนอยากซัดเสวี่ยถวนให้ตาย ให้อีกคนนึงจับเอาไว้ “อย่าลงมือ ในท้องของเจ้านี้มีลูกของมันอยู่ ถ้าฆ่ามันแล้ว นายจะไปอธิบายกับคุณท่านว่าไง!”

ชายที่ล้มลงคนนั้นเก็บมีดด้วยความเคียดแค้น ด่าไปว่า “โธ่เว้ย กูยังเทียบกับสัตว์เดรัจฉานไม่ได้เลย!”

ชายคนนั้นยิ่งคิดยิ่งไม่สบอารมณ์จึงยื่นขาออกไปเตะเข้าที่ท้องกลม ๆของเสวี่ยถวนพอดี ทำเอาเสวี่ยถวนร้องโอดโอยออกมาด้วยความเจ็บปวด

“แกอยากตายหรือไง ถ้าเตะแล้วแท้งขึ้นมาใครจะรับผิดชอบไหว?” อีกคนตกใจอย่างมากพลางตะคอกใส่

ผู้ชายที่เตะเสวี่ยถวนนึกเสียใจแต่ปากแข็งพูดไปว่า “ก็แค่สัตว์เดรัจฉานมันนาทะนุถนอมตรงไหนกัน? นายดูสิมันไม่เห็นเป็นไรเลย!”

ทันใดนั้นเสวี่ยถวนก็กระวนกระวายใจขึ้นมา กระทืบเท้าไม่หยุดดูท่าทางเจ็บปวดมาก ถ้าลุงปาเกินอยู่คงรู้ว่าเสวี่ยถวนใกล้คลอดแล้ว แต่สองคนนี้เป็นคนนอกกลับคิดว่าเสวี่ยถวนกำลังจะกระโดดถีบขาคู่ใส่พวกเขา

“เจ้าสัตว์นี่พยศใช้ได้เลย รอคลอดลูกออกมาก่อนเถอะ ฉันจะฆ่ามันเอง!” ผู้ชายด่าด้วยความโกรธ

ครั้งนี้อีกคนไม่ได้ขัดอะไร สิ่งที่หนิงเฉินเซวียนต้องการคือลูกม้า ขอแค่ได้ลูกม้ามาแม่ม้าจะเป็นหรือตายไม่ใช่เรื่องสำคัญ

 “พลั่ก”

ประตูถูกคนผลักเข้ามาทำเอาสองคนนั้นตกใจหน้าตื่น เหมยเหมยยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยท่าทีเย็นชา เธอเห็นเหมยซูหานนอนหัวบิดเหมือนคนตาย บนตัวชุ่มไปด้วยเลือดหัวใจก็พลันดิ่งวูบ

ไม่ได้ตายจริง ๆใช่ไหม?

“พวกแกรีบปล่อยเหมยซูหานนะ เฮ่อเหลียนเช่อกำลังจะมาแล้ว! เหมยเหมยพูดด้วยเสียงเยือกเย็น

ทั้งคู่หน้าถอดสี เรื่องนี้ห้ามคุณชายเช่อรู้เรื่องเด็ดขาด มิเช่นนั้นพวกเขาจะไม่มีชีวิตกลับเมืองหลวงแน่ ๆ ฉับพลันพวกเขาสองคนก็โมโหสุดขีด ส่งสายตาสื่อสารกัน จากนั้นก็ปล่อยเหมยซูหานและหันไปมองเหมยเหมยที่เดินเข้ามา ใบหน้ายิ้มแสยะ

“เธอรนหาที่ตายเองนะ ก็อย่าหาว่าพวกเราลงมืออย่างเหี้ยมโหดแล้วกัน!”

เหมยเหมยไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าฉีฉีเก๋อจะตามคนมาช่วยได้ และยิ่งไม่รู้ว่าอาการของเหมยซูหานเป็นอย่างไรบ้าง น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอมีแรงไม่พอ แม้กระทั่งผู้ชายธรรมดาสองคนนี้ก็รับมือไม่ไหวด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฝีมือการต่อสู้ของสองคนนี้เลย

“เจ้าหนุ่มอ้อนแอ้นนั่นยังมีลมหายใจอยู่…ฉันจะไปต่อกรกับสองคนนี้เอง!”

ฉิวฉิวกระโดดออกมาจากอ้อมแขนของเหมยเหมย สองคนนั้นเห็นเพียงแค่แสงสีขาว ยังไม่ได้ทันตั้งตัวก็รู้สึกเจ็บแปล๊บบนใบหน้าเพราะโดนกรงเล็บของฉิวฉิวข่วนจนเลือดไหลซิบ ๆ

“ไอ้สัตว์เดรัจฉานรนหาที่ตาย!”

ผู้ชายคนที่เตะเสวี่ยถวนด้วยความโกรธนั้นหยิบมีดออกมาเตรียมจะฆ่าฉิวฉิว ชายอีกคนพุ่งเข้าใส่เหมยเหมย เรื่องวันนี้ห้ามรั่วไหลออกไปเด็ดขาด ดังนั้น ——

จ้าวเหมยจะต้องตาย!

เหมยเหมยหยิบแส้ออกมาจากกระเป๋าแล้วเหวี่ยงใส่ผู้ชายคนนั้น ต้องอาศัยความว่องไวถึงจะรอดจากการถูกฆ่าของสองคนนี้ได้ แต่ไม่นานก็เหนื่อยหอบคงยืนหยัดสู้ต่อได้อีกไม่นานแล้ว

…………………………………………..