ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1580 ชีวิตใกล้วาระสุดท้าย + ตอนที่ 1581 คลอดลำบาก

ตอนที่ 1580 ชีวิตใกล้วาระสุดท้าย

เหมยเหมยเบี่ยงหลบมีดของผู้ชายได้อย่างหวุดหวิด เสื้อคลุมถูกกรีดขาด แต่ดีที่เสื้อผ้าในฤดูหนาวมีความหนา เธอจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ตอนนี้เธอนึกเสียใจมากที่สลัดบอดี้การ์ดสองคนที่เหยียนหมิงซุ่นส่งมาคุ้มกันทิ้งไป

ตอนแรกคิดว่าอยู่ในสนามม้าจะไม่มีอันตรายใด ๆ แต่ใครจะรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!

ได้แต่หวังว่าฉีฉีเก๋อจะสามารถตามคนมาช่วยได้เร็ว ๆ!

ฉิวฉิวจัดการไปแล้วหนึ่ง แล้ววิ่งกลับมาช่วยอย่างรวดเร็ว ฉับพลันเหมยเหมยก็ผ่อนคลายมากขึ้น เพราะตอนนี้ข้างนอกมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น สีหน้าของผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนไป  ปรากฏแววตาสังหารและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

“แกไม่ต้องขัดขืนหรอก ตอนนี้เฮ่อเหลียนเช่อมาถึงแล้ว แกรอเวลาตายเสียเถอะ!” เหมยเหมยยิ้มอย่างเย็นชา มีฉิวฉิวคอยช่วยอยู่  พอเธอว่างจึงรีบวิ่งไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของเหมยซูหาน

บนคอยังถูกแส้นั้นพันรัดไว้อยู่ แส้ชนิดนี้เป็นเหมือนลวดเหล็ก มันคมมากจนเกือบตัดคอของเหมยซูหานขาดครึ่ง อาการดูแย่มาก หายใจโรยรินเหมือนคนใกล้ตาย สถานการณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก

เหมยเหมยถอนหายใจและช่วยจนถึงที่สุด เธอหยิบขวดยาวิเศษหยดใส่ปากของเหมยซูหานสองสามหยดราวกับเป็นของเลิศรสชั้นดี เพียงไม่นานเหมยซูหานก็ดีอาการดีขึ้น สีหน้าดูดีขึ้นมาก

“เหมยเหมย…”

เหยียนหมิงซุ่นพุ่งเข้ามาก่อนด้วยท่าทางรีบร้อน และมีเฮ่อเหลียนเช่อที่ดูร้อนรนตามมาข้างหลังด้วย แต่ไม่นานใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่ารวดเร็ว พุ่งเข้าหาเหมยซูหานเหมือนลมพัด และผลักเหมยเหมยออกพร้อมพูดว่า “เธอทำอะไรซูหาน? เธอเป็นคนฆ่าเขาใช่ไหม?”

เหมยเหมยถูกผลักไปข้างหลัง  ตอนแรกคิดว่าจะล้มลงกับพื้น แต่กลับล้มสู่อ้อมกอดที่อบอุ่น เป็นเหยียนหมิงซุ่นที่เป็นคนรับเธอเอาไว้

“เฮ่อเหลียนเช่อนายเป็นบ้าอะไร?” เหยียนหมิงซุ่นยืนปกป้องเหมยเหมยที่ยืนอยู่ด้านหลัง พลางมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา

“นี่เป็นแส้ของจ้าวเหมย เหยียนหมิงซุ่นหลีกไป ฉันจะฆ่าเธอ!” เฮ่อเหลียนเช่อมีสีหน้าดุดัน  เศร้าปนโกรธแค้น มั่นใจมากว่าเหมยเหมยเป็นคนฆ่าเหมยซูหาน

“คุณชายเช่อ ต้องเป็นจ้าวเหมยแน่ ๆที่เป็นคนฆ่าคุณชายเหมย เป็นเพราะผมไร้ความสามารถ แม้แต่สัตว์ชั้นต่ำก็ยังสู้ไม่ได้เลย!”

ผู้ชายที่ต่อสู้กับฉิวฉิวโดนคนของเหยียนหมิงชุนจับกุมตัวเอาไว้ ร่างกายของเขาถูกข่วนเป็นแผลเต็มไปหมด ปากเอาแต่พูดว่าเหมยเหมยฆ่าเหมยซูหาน ถึงอย่างไรเดิมทีนายท่านต้องการวางแผนใส่ร้ายจ้าวเหมย แล้วค่อยให้เฮ่อเหลียนเช่อกับเหยียนหมิงซุ่นต่อสู้กันจนตายกันไปข้างอยู่แล้ว

เฮ่อเหลียนเช่อมีท่าทีดุดันเคร่งขรึม  และดูเยือกเย็นยิ่งกว่าลมที่พัดมาจากทิศเหนือเสียอีก เขาเริ่มต่อสู้กับเหยียนหมิงซุ่นโดยไม่พูดอะไรสักคำ ไม่ถึงหนึ่งนาทีพวกเขาทั้งสองก็ต่อสู้กันมากกว่าสิบกระบวนท่าอย่างดุเดือด

“เฮ่อเหลียนเช่อนายนี่โง่หรือป่าว แส้ของฉันมันอยู่ในมือของฉัน แส้นั่นเป็นลูกน้องของแกที่เอามาต่างหาก พวกเขาเป็นคนฆ่าเหมยซูหาน!” เหมยเหมยตะโกน

“คุณชายเช่ออย่าไปฟังคำโกหกของเธอนะครับ พวกเราเป็นคนที่คุณชายส่งมาปกป้องคุณชายเหมย แล้วจะทำร้ายเขาได้อย่างไร!” ผู้ชายร้องขอความเป็นธรรม ฉิวฉิวโกรธจนพุ่งเข้าไป ข่วนที่หน้าเขาอีกครั้งหนึ่งอย่างแรง

“เป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน เก่งนักหรือไง พวกฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแกหรอก คุณชายเช่อดูแผลที่หน้าของผมสิ ล้วนเป็นฝีมือของเจ้าสัตว์เดรัจฉานนั้น!” ผู้ชายคนนั้นปวดแผลจนหงื่อเย็นไหลอาบ แต่ก็แอบสะใจ ตีหน้าเศร้าคงทำให้คุณชายเช่อเชื่อได้!

“ใครเป็นฆาตกรเหมยซูหานเป็นคนรู้ดีที่สุด เฮ่อเหลียนเช่อนายเอาเวลาว่างต่อสู้ตอนนี้ สู้รีบส่งตัวเหมยซูหานไปหาหมอให้เร็วกว่านี้ไม่ดีกว่าหรือไง ถ้านายยิ่งชักช้า เหมยซูหานก็ยิ่งจะตายจริง ๆแล้วนะ!”

เหมยเหมยตะคอกใส่เสียงดัง  ไร้คำพูดกับเจ้าโง่เฮ่อเหลียนเช่อ สมองโดนหมาแทะไปแล้วหรือไง?

เฮ่อเหลียนเช่อได้สติขึ้นมาทันที พลันรู้สึกแย่ ทำไมเขาถึงลืมเรื่องสำคัญที่สุดแบบนี้ไปได้นะ

“รอให้ฉันหาตัวคนทำได้ก่อน ไม่รอดจากเงื้อมมือของฉันแน่!” เฮ่อเหลียนเช่อจ้องเหมยเหมยเป็นการเตือน และอุ้มเหมยซูหานเดินออกไป

ที่สนามม้าไม่มีโรงพยาบาล เขาต้องพาเหมยซูหานไปโรงพยาบาลในเมืองเพื่อทำการผ่าตัดในเวลาเร่งรีบ

เหมยเหมยค่อย ๆผ่อนลมหายใจ เธอพยายามอย่างที่สุดแล้ว จะเป็นหรือตาย ก็ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของเหมยซูหานแล้ว

…………………………………………..

 ตอนที่ 1581 คลอดลำบาก

ทันทีที่ผ่อนคลายลงเหมยเหมยก็ทรงตัวไม่ไหวเพราะอาการขาสั่นพรึ่บ ๆ เหยียนหมิงซุ่นจึงรีบประคองเธอไว้ พอเห็นเธอไม่มีบาดแผลตรงไหนถึงได้เบาใจ

“คราวหน้าจะสลัดคนของพี่ทิ้งอีกไหม?” เหยียนหมิงซุ่นตำหนิ

เหมยเหมยก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดแล้วตอบด้วยเสียงเบาหวิวเหมือนเสียงยุงร้อง “ฉันผิดไปแล้ว จะไม่ทำอีกแล้ว!”

เห็นเหยียนหมิงซุ่นยังทำหน้าตึงอยู่เหมยเหมยเลยส่ายแขนเขาไปมาอย่างเอาใจเหมือนสุนัขพันธุ์ปั๊กที่ทั้งนุ่มทั้งอ้อน ต่อให้เหยียนหมิงซุ่นเป็นธารน้ำแข็งในขั้วโลกเหนือก็ต้องละลาย เขาจึงบีบจมูกเธออย่างระอาพร้อมถอนหายใจหนึ่งที

เธอเกิดมาเพื่อฆ่าฉันจริง ๆ!

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

เหมยเหมยเล่าเหตุการณ์ที่ฉิวฉิวพบว่ามีคนคอยสะกดรอยตามเหมยซูหาน เธอจึงรีบเข้าไปช่วยชีวิตเขาไว้ พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นยังทำหน้าเรียบนิ่งอยู่เธอก็ยิ่งใจฝ่อ

จะหึงหรือเปล่าเนี่ย?

“ตอนแรกฉันไม่คิดจะช่วยเขาหรอก แต่ฉันอดใจไม่ได้จริง ๆ…คือฉัน…พี่อย่าโกรธสิ!” เหมยเหมยส่งเสียงกระเง้ากระงอดออดอ้อนด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

ความจริงเหยียนหมิงซุ่นก็แอบไม่พอใจอยู่บ้างแต่เขารู้ดีว่าภรรยาตัวเองเป็นคนขี้ใจอ่อน จะว่าอย่างไรก็มีความผูกพันในวัยเด็กกับเหมยซูหานอยู่บ้างคงไม่มีทางนิ่งดูดายโดยไม่เข้าไปช่วยหรอก ถ้าเป็นเขาก็คงเข้าไปช่วยเหมือนกัน

แต่เรื่องที่เขาโกรธคือเหมยเหมยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง นี่ขนาดอยู่ที่สนามม้านะ ถ้าเปลี่ยนไปอยู่ในที่ที่เขาเอื้อมไม่ถึงนอกจากเหมยเหมยจะช่วยชีวิตไว้ไม่ได้แล้วเจ้าตัวอาจจะตกอยู่ในอันตรายด้วยก็เป็นได้

“วันหลังอย่าไม่รู้จักประมาณตนแบบนี้อีก ช่วยได้แต่อย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงจำไว้นะรู้ไหม? เหยียนหมิงซุ่นตีหน้าขรึมเหมือนกำลังดุลูกสาวตัวเองด้วยความกังวลสุดหัวใจ

“อืม จำขึ้นใจแล้วเนี่ย”

ลูกสาวพยักหน้าหงึกหงักแล้วลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พี่หมิงซุ่นไม่โกรธก็พอ

“สองคนนั้นเป็นบอดี้การ์ดที่เฮ่อเหลียนเช่อส่งตัวมาคุ้มกันเหมยซูหานไม่ใช่เหรอ? ทำไมพวกเขาถึงจะทำร้ายเหมยซูหานล่ะ?” เหมยเหมยสงสัยอย่างมาก

เหยียนหมิงซุ่นมองไปยังสองคนที่นอนอยู่บนพื้น โดยมีคนหนึ่งโดนพิษฉิวฉิวจึงยังสลบเหมือดอยู่ ส่วนอีกคนโดนฉิวฉิวข่วนจนเลือดอาบนอนครวญครางไม่หยุด เขาลูบหัวฉิวฉิวทีหนึ่งก่อนล้วงช็อกโกแลตจากกระเป๋ามาหนึ่งแท่งตบเป็นรางวัลให้เจ้าหมอนี่

เจ้าตัวเล็กนี่มีประโยชน์กว่าบอดี้การ์ดนับสิบคนด้วยซ้ำ วันหลังต้องทำดีกับเขาหน่อยจะดีกว่า!

เฮ่อเหลียนเช่อรีบเกินไปเลยไม่ทันแยแสลูกน้องที่นอนอยู่บนพื้นสองคน เหยียนหมิงซุ่นให้ลูกน้องจับตัวสองคนนี้ไปไต่สวน เพราะเมื่อครู่เจ้าสองคู่หูนี้ใส่ร้ายเหมยเหมยเขาจึงต้องตามสืบให้รู้เรื่อง

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าวางแผนมาอย่างดีด้วยจุดประสงค์ที่จะโยนความผิดให้เหมยเหมยเพื่อเป็นชนวนสงครามระหว่างเขากับเฮ่อเหลียนเช่อ

ใครกันแน่ที่เป็นตัวการเบื้องหลังนี้?

“โอ้ เสวี่ยถวนเป็นอะไรไป? เหมือนใกล้จะคลอดแล้ว!” ฉีฉีเก๋อร้อง

เสวี่ยถวนร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดย่ำกีบเท้ากับพื้นไปมาไม่หยุด ส่งเสียงร้องโหยหวน ฉีฉีเก๋อลูบตัวมันไปมาไม่หยุดแล้วพูดปลอบมันเสียงเบา

เหมยเหมยรู้ว่าต้องเป็นเพราะแรงเตะเมื่อกี้แหงถึงทำให้เจ้าลูกม้าต้องออกมาดูโลกก่อนกำหนด ไม่รู้ว่าเสวี่ยถวนจะคลอดอย่างราบรื่นหรือเปล่า

“ฉีฉีเก๋อ เธอรีบไปเรียกพ่อเธอมาทำคลอดเร็ว เมื่อกี้เสวี่ยถวนโดนไอ้สารเลวคนนั้นเตะไปทีหนึ่ง” เหมยเหมยแอบยัดยาให้เสวี่ยถวนสองเม็ดโดยหวังว่าจะพอช่วยมันได้

เสวี่ยถวนถึงค่อย ๆสงบลงบ้าง ไม่มีเสียงร้องโหยหวนอีกแล้วแต่ยังดูทรมานเหมือนเดิมแต่มันก็พยายามฝืนไว้ จนทำเอาคนที่เห็นต่างรู้สึกปวดใจ

“เขากำลังเก็บแรงไว้อยู่ กลัวว่าเดี๋ยวจะไม่มีแรงคลอดลูก” เหยียนหมิงซุ่นอธิบายด้วยใบหน้าที่ขมวดคิ้วแน่น แม้เขาจะไม่ใช่สัตวแพทย์แต่พอดูออกว่าอาการของเสวี่ยถวนในเวลานี้ไม่ค่อยดีนัก

ต่อให้จะคลอดเจ้าลูกม้าได้ก็กลัวว่าจะรักษาชีวิตแม่ม้าไว้ไม่ได้

ถ้าอย่างนั้นก็เสียดายเหลือเกิน!

เสวี่ยถวนเพิ่งมีลูกคอกแรกเอง!

………………………………..