ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1584 เสี่ยวโฉ่วโฉ่ว + ตอนที่ 1585 ดาวนำโชค

ตอนที่ 1584 เสี่ยวโฉ่วโฉ่ว

สิ่งที่เหมยเหมยไม่รู้คือยีนเด่นของลูกม้าล้วนเป็นผลพวงของยาวิเศษ ผิดที่เธอรู้จักกับเสวี่ยถวนเป็นระยะเวลาที่สั้นเกินไป ถ้าเร็วกว่านี้อีกไม่กี่เดือนลูกม้าต้องเป็นม้าพันลี้ที่พันปีจะมีสักตัวหนึ่งแน่ ๆ

“ป๊า ลูกม้าเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย?” ฉีฉีเก๋อสงสัยอย่างมาก

ลูกม้าเพิ่งคลอดออกมาจึงยังทรงตัวไม่ค่อยได้ แต่ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็กระโดดออกจากอ้อมแขนของลุงปาเกินลงมาเดินเก้ ๆ กัง ๆไปตรงหน้าเหมยเหมยแล้วเอาหน้าถูขาเธออย่างเอาอกเอาใจ

“ดูท่าทางเจ้าตัวเล็กจะชอบเธอมาก เธอคือคนที่มีวาสนากับมัน!” ลุงปาเกินตกใจอย่างมาก ไม่คิดว่าเจ้าลูกม้าจะยอมรับเจ้าของได้ตั้งแต่ตัวยังเล็กแค่นี้ เขาเลี้ยงม้ามาหลายปีเพิ่งเคยพบเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลยนะ!

หาพบได้ยากจริง ๆ!

เหมยเหมยหัวเราะคิกคัก เธอแอบกำยาวิเศษไว้ในฝ่ามือแล้วยื่นไปใต้ปากของลูกม้า ลูกม้าตัวอ่อนส่งเสียงร้องเบา ๆ ด้วยความตื่นเต้นก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลีย เพียงอึดใจเดียวเท่านั้นก็กลืนยาวิเศษไปจนหมด

ลูกม้าเงยหน้าคลอเคลียมือของเหมยเหมย ดวงตาดำกลมโตดูบริสุทธิ์เสียยิ่งกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนของทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่นี้อีก ดวงตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชอบยกย่อง หางเล็กส่ายไปมาให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสุนัขตัวเล็กแก่คนมอง

“มันเห็นเธอเป็นแม่แล้ว” ฉีฉีเก๋อพูดขึ้นอย่างตกตะลึง

เธอเองก็ชอบลูกม้ามากเหมือนกันเลยคิดจะยื่นมือไปลูบมันสักหน่อย แต่ลูกม้าตัวน้อยเพิ่งกินยาวิเศษจึงมีพลังล้นเหลือ ยกกีบเท้าเตะฉีฉีเก๋อล้มก้นจ้ำเบ้า เหมือนกำลังสื่ออย่างชัดเจนว่า–

ไม่ชอบเธอ อย่ามาตอแยฉัน!

ลุงปาเกินหัวเราะ “ม้าที่ยิ่งมีปฏิภาณไหวพริบดีแค่ไหนยิ่งเย่อหยิ่ง ลูกม้าแค่สนิทกับคุณหนูจ้าวคนเดียว ฉีฉีเก๋อมันไม่มีทางชอบลูกหรอก”

ฉีฉีเก๋อเบะปากน้อย ๆอย่างผิดหวังแล้วแยกเขี้ยวใส่ลูกม้า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไรมาก

“เหมยเหมย ตั้งชื่อให้ลูกม้าสักชื่อสิ!” ฉีฉีเก๋อกล่าว

“จะให้ฉันตั้งจริง ๆเหรอ?” เหมยเหมยรู้สึกเกรงใจหน่อย ๆ

เท่าที่ลุงปาเกินพูดมาเจ้าลูกม้าตัวนี้เป็นม้าพันธุ์ดีที่ร้อยปีจะมีสักหน เธอรู้ว่าม้าเร็วพันลี้แบบนี้ราคาสูงลิ่วหรืออาจประเมินค่าไม่ได้ด้วยซ้ำ

ของขวัญราคาแพงเกินไป เธอละอายใจเกินกว่าจะรับไว้ได้!

ฉีฉีเก๋อหัวเราะเสียงใส “แน่นอนสิ ฉันบอกแต่แรกแล้วว่าเธอต้องเป็นคนที่มีวาสนากับลูกม้าแน่ ๆ เธอดูสิว่ามันยอมรับเธอเป็นเจ้าของแล้วด้วย”

ลุงปาเกินก็กล่าวด้วยเช่นกัน “ใช่แล้ว ตอนนี้มันเป็นของเธอแล้ว”

แม้จะรู้สึกปวดใจอยู่บ้างแต่เขาก็เป็นคนใจกว้างคนหนึ่ง เพียงครู่เดียวก็คิดได้ว่าม้าดีขนาดนี้เขาคงไร้ความสามารถที่จะรั้งไว้ได้เช่นกัน สู้ช่วยหาเจ้าของที่ดีให้กับลูกม้าสักคนเลยดีกว่า

อีกอย่างหากไม่ได้จ้าวเหมยช่วยไว้ทันท่วงที ลูกม้าจะคลอดออกมาได้อย่างราบรื่นดีหรือเปล่าด้วยซ้ำ ลูกม้าตัวนี้ถูกกำหนดชะตาไว้แล้วว่าต้องเป็นของเธอ

เหมยเหมยเห็นสองพ่อลูกใจป้ำขนาดนี้เลยไม่เกรงใจอีกต่อไปก่อนจะกล่าวขอบคุณสองพ่อลูกฉีฉีเก๋อ

“ฉันต้องดูหน่อยว่าลูกม้าเป็นตัวผู้หรือตัวเมียถึงจะตั้งชื่อให้มันได้” เหมยเหมยพูดพลางจับลูกม้าแยกขาแล้วก้มดูอวัยวะเพศด้านล่างของมัน

ฉิวฉิวยื่นกรงเล็บอวบอ้วนมาปิดหน้าเพราะทนดูไม่ได้

เจ้าม้าตัวเล็กผู้น่าสงสาร ทั้ง ๆที่เพิ่งถูกคลอดออกมาก็สูญเสียความบริสุทธิ์ไปซะงั้น!

ม้าตัวเล็กจะรู้ได้อย่างไรว่าด้านล่างนั้นเป็นฐานทัพสำคัญ มันจ้องหน้าเหมยเหมยอย่างใสซื่อจนถึงขั้นเป็นฝ่ายถางขาออกให้ด้วยตัวเอง เหมยเหมยหมอบอยู่ที่พื้นแล้วมองขึ้นด้านบนทุกคนถึงรู้ว่าเธอจะทำอะไร

เหยียนหมิงซุ่นหน้าตึงอย่างฉับพลันรีบคว้าตัวเธอขึ้นมาทันที

“ตัวผู้ ไม่ต้องดูแล้ว”

ฉีฉีเก๋อเอามือป้องปากขำ แฟนหนุ่มของจ้าวเหมยหึงแม้กระทั่งกับม้า ใจแคบจริง ๆนะ!

เหมยเหมยจัดคอเสื้อเล็กน้อยแล้วถลึงตาใส่ใครบางคนอย่างไม่พอใจทีหนึ่ง ครุ่นคิดสักพักก็บอก “งั้นเรียกโฉ่วโฉ่วแล้วกัน เห็นมันดำไปทั้งตัวเลย”

เธอลูบหัวลูกม้าอย่างรังเกียจเบา ๆ จนเจ้าตัวน้อยหลงคิดว่าจะมีของอร่อย ๆให้กินอีกเลยแลบลิ้นเลียแผล่บ ๆไม่หยุด เลียอยู่พักใหญ่ก็ไม่ได้กินสักทีจึงทำหน้างุนงง ใช้ดวงตากลมโตจ้องมองเหมยเหมยอย่างสงสัย

เจ้านาย ไหนล่ะของอร่อย ๆ?

ไม่แกล้งลูกชายแบบนี้สิ!

………………………………

 ตอนที่ 1585 ดาวนำโชค

จะว่าไปแล้วร่างกายของมนุษย์อ่อนแอกว่าสัตว์มากทีเดียว เสวี่ยถวนโดนกรีดหน้าท้องและเสียเลือดไปมากแท้ ๆ แต่ไม่ถึงสองวันดีก็ถูกส่งตัวกลับมาเสียแล้ว

แม้จะยังดูอ่อนแอมากแต่ก็ดูมีชีวิตชีวาไม่น้อย ขอแค่ได้บำรุงร่างกายสักสิบวันเสวี่ยถวนก็จะกลับมาแข็งแรงดีเหมือนเดิม อนาคตยังคงมีลูกม้าตัวน้อยได้อีกตามเดิม เหมยซูหานถูกเฮลิคอปเตอร์ส่งตัวกลับไปรักษาที่โรงพยาบาลทหารในเมืองหลวงแล้วซึ่งได้ข่าวว่าต้องพักรักษาตัวอย่างน้อยเกือบครึ่งปีถึงจะหายดี อีกทั้งเหมยซูหานยังโดนทำลายกล่องเสียงจนทำให้เสียงหวานนุ่มที่ทำให้คนฟังรู้สึกสบายใจนั่นไม่มีวันหวนกลับคืนมาได้อีก

ทำได้เพียงเปล่งเสียงแหบแห้งทุ้มต่ำเหมือนเสียงตีฆ้อง

เฮ่อเหลียนเช่อกลับไปที่ทุ่งหญ้าอีกครั้ง เขาขอคุยกับเหยียนหมิงซุ่นหนหนึ่ง ไม่นานก็พาลูกน้องกลับไปอย่างเร่งด่วนโดยไม่แม้แต่จะถามไถ่ถึงลูกม้าสักคำ

ตอนกลับเหมยเหมยสังเกตเห็นว่าลูกน้องสองคนที่คิดจะฆ่าเหมยซูหานไม่อยู่ในนั้นด้วย หายตัวไปแล้ว

“น่าจะโดนหมาในกินไปแล้วมั้ง หรือคงเป็นปุ๋ยในทุ่งหญ้ากว้างไปแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“เฮ่อเหลียนเช่อเป็นคนทำงั้นเหรอ?” เหมยเหมยถาม

“อืม พวกเขาเกือบฆ่าเหมยซูหานตายเฮ่อเหลียนเช่อไม่มีวันปล่อยพวกเขาไปอยู่แล้ว” เหยียนหมิงซุ่นอารมณ์ดีไม่หยอกพลางรั้งตัวเหมยเหมยเข้ามาจูบอย่างหนักหน่วงไปทีหนึ่ง “ที่รัก ครั้งนี้เพราะความดีความชอบของเธอทั้งนั้น”

ภรรยาตัวน้อยของเขาเป็นดาวนำโชคจริง ๆ สามารถทำลายแผนการของเจ้าสุนัขจิ้งจอกแก่อย่างหนิงเฉินเซวียนได้ง่ายดาย

ตอนนี้ถึงคราวหนิงเฉินเซวียนปวดหัวบ้างแล้ว!

ให้สองพ่อลูกกัดกันเองแล้วกัน!

เหมยเหมยคันยุบยิบในใจเร่งเร้าให้เหยียนหมิงซุ่นเล่าต้นสายปลายเหตุ “อย่าแกล้งกันสิ รีบพูดมาเร็ว ๆเลย!”

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มร้ายกาจแล้วแสร้งพูดว่า “จะให้พี่พูดฟรี ๆไม่ได้หรอก เธอต้องแสดงความจริงใจออกมาให้เห็นด้วย”

เหมยเหมยหยิกเข้าที่เอวของเขาอย่างขัดเคืองทีหนึ่ง วัน ๆคิดแต่เรื่องพรรค์นั้น คนอื่นเขาทำงานหนึ่งสัปดาห์ยังมีวันพักผ่อนตั้งสองวัน ส่วนเธอต้องทำงานทุกวันแล้วยังต้องทำเกินวันอีกด้วย

ประจำเดือนจะมาเมื่อไรกันเนี่ย?

คิดถึงจังเลย!

……

เฮ่อเหลียนเช่อกลับถึงเมืองหลวงก็บึ่งตรงไปโรงพยาบาลก่อนเป็นอันดับแรก เหมยซูหานนอนอ่อนแรงอยู่บนเตียงโดยมีผ้าก๊อซพันรอบคอหนา ๆ หน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ รวมถึงปลายคางที่แหลมเรียวกว่าเดิมไม่น้อย

ดูท่าทางอ่อนแอบอบบางกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำ

เฮ่อเหลียนเช่อมองคนรักบนเตียงอย่างเอ็นดู เดิมทีเหมยซูหานยังหลับอยู่แต่ไม่นานเขาก็ตื่น ลืมตาฉีกยิ้มให้เฮ่อเหลียนเช่ออย่างอารมณ์ดีไม่หยอก

เขาไม่ตาย เขายังอยู่เป็นเพื่อนเฮ่อเหลียนเช่อได้ต่อ!

ขอบคุณพระเจ้า และยิ่งต้องขอบคุณเหมยเหมย!

เหมยซูหานยกแขนขึ้นคลึงตรงระหว่างหัวคิ้วที่ขมวดเป็นปมแน่นของเฮ่อเหลียนเช่อพลางส่ายศีรษะน้อย ๆ กล่องเสียงของเขาถูกทำลายอย่างหนักเลยไม่สามารถเปล่งเสียงพูดได้ชั่วคราว

เฮ่อเหลียนเช่อคลายคิ้วที่ขมวดแน่นออกแล้วเค้นรอยยิ้มก่อนคว้ามือที่เย็นเฉียบของเหมยซูหานมาถาม “ยังเจ็บอยู่ไหม?”

‘…ไม่เจ็บแล้ว!’ เหมยซูหานส่ายศีรษะแล้วตอบในใจ

“สองคนที่ทำร้ายนายฉันจับโยนป้อนพวกหมาในกินหมดแล้ว ครอบครัวของพวกเขาก็อย่าหวังว่าจะมีชีวิตที่สงบสุขเลย” เฮ่อเหลียนเช่อพูดเสียงเคียดแค้น รออีกประเดี๋ยวเขาจะพาคนไปจัดการสั่งสอนคนในครอบครัวไอ้ชั่วสองคนนั้นด้วยตัวเอง

คนแก่ฆ่าให้หมด ส่วนคนหนุ่มสาวจับขายเข้าซ่องไปให้หมดเลย!

เหอะ ต้องให้ทุกคนได้รู้ว่ากล้าแตะต้องคนของเฮ่อเหลียนเช่อจะมีจุดจบอย่างไร!

เหมยซูหานจับมือเขาไว้แน่นจนเส้นเลือดหลังมือปูดโปน แววตากระวนกระวายพร้อมส่ายศีรษะไม่หยุดหย่อน แต่เพราะใช้แรงมากเกินไปเลยทำให้เลือดย้อนกลับขึ้นไปในสายน้ำเกลือจนทำให้สายน้ำเกลือกว่าครึ่งสายมีเลือดสีแดงเข้มอยู่แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ

เขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อก็เพื่อห้ามเฮ่อเหลียนเช่อไม่ให้ทำบาปไปมากกว่านี้!

เขาไม่อยากเห็นเฮ่อเหลียนเช่อกลายเป็นมนุษย์หุ่นยนต์ฆ่าคนที่ไร้ความรู้สึก เฮ่อเหลียนเช่อเองก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์และความสุขได้ ขอแค่เขาพยายามเท่านั้น!

………………………