ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1588 งานเลี้ยงครบเดือน + ตอนที่ 1589 ต่างฝ่ายต่างมีแผน

ตอนที่ 1588 งานเลี้ยงครบเดือน

เฮ่อเหลียนเช่อกลับไปไม่กี่วันพวกเหมยเหมยเองก็เดินทางกลับตามมาติด ๆ แล้วยังพาเสี่ยวโฉ่วโฉ่วกลับไปด้วย

เพราะสูญเสียเลือดไปมากจึงทำให้เจ้าเสวี่ยถวนไม่มีน้ำนม โฉ่วโฉ่วจึงต้องดื่มนมวัวทุกวัน แต่เพราะมียาวิเศษของเหมยเหมยที่คอยป้อนวันละเม็ดเลยทำให้มีพละกำลังเต็มเปี่ยม

ก่อนกลับเหมยเหมยยังป้อนยาวิเศษส่วนหนึ่งให้เสวี่ยถวนเพื่อช่วยให้เขาฟื้นตัวเร็วขึ้น ส่วนโฉ่วโฉ่วเหมยเหมยเองก็ไม่ได้รับมาฟรี ๆ รู้ว่าครอบครัวฉีฉีเก๋อไม่ขัดสนเรื่องเงินเธอจึงให้โสมแก่อายุร้อยปีไปหนึ่งชิ้น เป็นของที่ได้มาจากกล่องสมบัติของฉิวฉิว

ลุงปาเกินเป็นคนรอบรู้มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นโสมจากป่าแท้ ๆซึ่งไม่ด้อยไปกว่าม้าเร็วพันลี้ของเขาเลย หรืออาจจะล้ำค่ากว่าด้วยซ้ำ

ของสิ่งนี้สามารถเอามาช่วยชีวิตในยามคับขันได้!

จะว่าไปโสมต้นนี้เคยช่วยชีวิตลุงปาเกินไว้ครั้งหนึ่งจริง ๆจึงทำให้ฉีฉีเก๋อนึกขอบคุณเหมยเหมยเหลือเกิน ซึ่งจะเล่าในภายหลัง

โฉ่วโฉ่วยังไม่หย่านมหนำซ้ำยังเป็นของรักของหวงที่เฮ่อเหลียนชิงเจาะจงจะเอามาให้ได้ เหยียนหมิงซุ่นไม่กล้าอิดออดจึงสั่งคนคอยดูแลเจ้าตัวเล็กนี้โดยเฉพาะ แม้ว่าโฉ่วโฉ่วจะมีปฏิภาณไหวพริบดีแต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่รู้ความอะไร ไม่เคยหยุดกินหยุดดื่มหยุดขี้หยุดฉี่เลยตลอดทาง

“โอ๊ย…ขี้อีกแล้ว ไม่จบไม่สิ้นสักที กินเยอะแล้วยังขี้เยอะอีก!”

ส่วนบนกำลังกินนมส่วนล่างก็ปล่อยของเสียออกมาส่งกลิ่นเหม็นโชยไปทั่วคันรถจนทุกคนแทบร้องไห้

อยากจะก่นด่าบรรพบุรุษเสียเหลือเกิน!

เพราะโฉ่วโฉ่วทำให้การเดินทางกลับล้าช้าลงอย่างมากเพราะต้องคอยจอดรถทำความสะอาดเป็นระยะ ๆจนน่ารำคาญ ทุกคนวิ่งวุ่นจนหัวหมุนแต่โฉ่วโฉ่วกลับไม่รู้อะไรเอาแต่กินนมตีหน้าใสซื่อแล้วยังสะบัดหางไปมาอย่างสบายใจเฉิบอีกด้วย

“ไม่ได้การล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปฟ้ามืดก็ไม่ถึงเมืองหลวง ใช้ถังรองไว้ หลังจากนี้ก็ไม่ต้องจอดแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นออกคำสั่ง

ลูกน้องต่างทำหน้าขมขื่น เจ้าลูกม้าตัวนี้แม้จะดื่มน้ำนมที่หอมกรุ่นแต่ของเสียที่ขับถ่ายออกมากลับเหม็นคลุ้งไม่ต่างกัน!

นี่ยังอีกหลายชั่วโมงแหนะ สงสัยต้องสวมหน้ากากป้องกันแก๊สพิษแล้ว!

เหมยเหมยเห็นแล้วก็นึกขำ เธอตบหัวโฉ่วโฉ่วเบา ๆแล้วพูดตำหนิ “เจ้าดื้อ ช่วยขับถ่ายเป็นเวลาหน่อยไม่ได้เลยหรือไง? ดูสิทำเอาทุกคนเหนื่อยแทบแย่!”

โฉ่วโฉ่วเอียงหัวเลียฝ่ามือเหมยเหมยไปมาพร้อมสะบัดหางอย่างเริงร่า เจ้านายกำลังพูดอะไรอยู่นะ?

ไม่เห็นเข้าใจเลย!

กิน กิน กิน!

รีบโตจะได้รีบให้เจ้านายขี่หลังไง!

ฉิวฉิวปีนออกมาจากรถพลางมองโฉ่วโฉ่วอย่างนึกรังเกียจแวบหนึ่ง โง่จริง ๆที่ขับถ่ายไม่เป็นเวลา

ช่างเถอะ อย่างไรเสียก็เป็นลูกน้องคนใหม่ของคุณชายฉิวอย่างเขา สอนกฎระเบียบเขาหน่อยแล้วกัน!

ระยะทางหลังจากนั้น…

โฉ่วโฉ่วดื่มนมอิ่มท้องก็ยื่นกีบเท้าออกมาสะบัดหางทีแล้วผายลมออกมา ทุกคนใจเต้นระส่ำแทบหลุดมาถึงคอหอยแล้วเอามืออุดจมูกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

แต่แล้ว–

ฉิวฉิวปีนไปอยู่หลังโฉ่วโฉ่วตะปบกรงเล็บลงไปทีหนึ่ง พูดเสียงตำหนิว่า “กลั้นไว้ จะขี้อะไรนักหนา!”

โฉ่วโฉ่วเหลือบมองพี่ใหญ่บนหลังแวบหนึ่งอย่างน่าสงสาร กินอิ่มท้องก็ต้องขับถ่ายออกมาสิ หรือว่าพี่ใหญ่กินอย่างเดียวแต่ไม่ถ่ายออกมาหรือไง?

จากการออกคำสั่งของฉิวฉิวปรากฏว่าโฉ่วโฉ่วไม่ได้ขับถ่ายเรี่ยราดแล้วจริง ๆ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงฉิวฉิวถึงให้จอดรถปล่อยโฉ่วโฉ่วที่อัดอั้นไว้เต็มทีไปขับถ่ายให้สบายใจ บนรถจึงสะอาดสะอ้านตลอดทางจนถึงเมืองหลวงซึ่งทำเอาทุกคนอดทึ่งไม่ได้

เฮ่อเหลียนชิงชอบโฉ่วโฉ่วตั้งแต่เห็นแวบแรกจึงสั่งให้ลูกน้องไปเชิญผู้เชี่ยวชาญหลายคนมาดูแลรับใช้โฉ่วโฉ่วเป็นพิเศษ ทีแรกผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ยังไม่ค่อยยินยอมเท่าไรนัก แต่พอเห็นโฉ่วโฉ่วที่แสนสง่าก็พลันตัดสินใจอยู่ที่สวนฟาร์มชนิดที่ไล่อย่างไรก็ไล่ไม่กลับ

หนึ่งเดือนผ่านไปสวนฟาร์มเริ่มจัดงานเลี้ยงฉลองเชิญแขกคนสำคัญต่าง ๆมาอีกครั้ง

เห็นบอกว่าจัดงานเลี้ยงฉลองครบเดือนให้โฉ่วโฉ่ว เฮ่อเหลียนชิงส่งบัตรเชิญไปทั่วทุกหนแห่ง แล้วยังจงใจสั่งให้ลูกน้องส่งบัตรเชิญไปถึงบ้านหนิงเฉินเซวียนโดยเฉพาะอีกต่างหาก

……………………………..

 ตอนที่ 1589 ต่างฝ่ายต่างมีแผน

เหมยเหมยรู้มาจากเหยียนหมิงซุ่นว่าสองคนที่ทำร้ายเหมยซูหานได้รับคำสั่งมาจากหนิงเฉินเซวียน อีกทั้งตอนแรกคิดจะโยนความผิดให้เธอถึงได้สั่งทำแส้แบบเดียวกันมา

เป็นวิธีที่ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวได้ดีจริง ๆ!

อย่างแรกสามารถกำจัดหนามยอกอกอย่างเหมยซูหานได้ สองสามารถปลุกปั่นเป็นชนวนระหว่างเฮ่อเหลียนเช่อกับเหยียนหมิงซุ่นได้

คนที่เจ้าอารมณ์อย่างเฮ่อเหลียนเช่อหากเหมยซูหานตายจริง ๆเขาคงตามหาเรื่องเหยียนหมิงซุ่นชนิดที่ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง และจะเข้าแผนของหนิงเฉินเซวียนพอดี

แต่ท้ายที่สุดดันเสียแผน ไม่เพียงแต่ขโมยไก่ไม่สำเร็จทั้งสูญเสียลูกน้องไปอีกสองชีวิต แล้วเจ้าลูกม้ายังตกไปอยู่ในมือของคู่อริสำคัญด้วย หนิงเฉินเซวียนจะไม่แค้นได้อย่างไร!

สวนฟาร์มในวันนี้มีผู้คนคับคั่งบรรยากาศคึกคักกว่าวันปกติ

เฮ่อเหลียนชิงอารมณ์ดีจึงมายืนต้อนรับแขกตรงหน้าประตูใหญ่ด้วยตัวเอง ใบหน้ายิ้มแย้มที่ไร้ความขรึมและนาน ๆทีจะดูเป็นมิตรทำเอาบรรดาแขกที่มาร่วมงานจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ว่าคนคนนี้คิดวางแผนทำอะไรใครอยู่หรือเปล่า!

“วันนี้เป็นงานฉลองครบเดือนโฉ่วโฉ่วของฉัน เป็นวันมงคล เชิญทุกคนทานให้อิ่มหนำสำราญกันไปเลย ไม่เมาไม่กลับ!”

เฮ่อเหลียนชิงพูดเชื้อเชิญเสียงดังกังวานเรียกให้บรรดาแขกทำหน้ามึนงง

คุณชายโฉ่ว(หรือคุณหนู) เป็นใครมาจากไหนกัน?

หรือว่าในที่สุดกะเทยหมื่นปีอย่างเฮ่อเหลียนชิงจะมีรักครั้งใหม่ มีลูกสำเร็จแล้ว?

ทุกคนรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาฉับพลันกวาดมองรอบข้างอยากเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงเจ้าของงานวันนี้ว่าหน้าตาคล้ายคุณหนูตระกูลใหญ่ไหนกันแน่?

โฉ่วโฉ่ววิ่งมาอย่างร่าเริง เฮ่อเหลียนชิงโบกมือให้เขาอย่างใจดี แต่โฉ่วโฉ่วไม่แม้แต่จะสนใจเขาเลือกวิ่งตรงดิ่งไปตรงหน้าเหมยเหมยพร้อมส่ายหางไปมาอย่างมีความสุข

เจ้านาย เจ้านาย มีของอร่อย ๆไหม?

เฮ่อเหลียนชิงหน้าเสียหน่อย ๆ กระแอมไอหลายทีแล้วกู้หน้าให้ตัวเอง “เจ้าตัวเล็กขี้อายไปหน่อย ปกติอย่าให้ต้องพูดเลยว่าสนิทกับฉันขนาดไหน”

เสี่ยวเมิ่งหัวเราะเยาะเสียงเบา นายท่าน มันเคยสนิทกับท่านตั้งแต่เมื่อไร?

โดนเชิดหน้าเบะปากใส่บ่อยจะตายไป

ทุกคนถึงเข้าใจทันทีว่าที่แท้คุณชายโฉ่วคือเจ้าลูกม้าตัวหนึ่งนี่เอง!

เหอเหอ คนในเมืองก็เข้าใจเล่นนะเนี่ย!

ทุกคนเก็บความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นไว้แล้วเริ่มทานอาหารรสเด็ดอย่างใจจดใจจ่อ อาหารในสวนฟาร์มต้องอร่อยรสเลิศอยู่แล้ว กินฟรีดื่มฟรีทั้งยังไม่ต้องเสียเงินซองแดงอีกด้วย ทุกคนจึงทานอย่างมีความสุขถือว่ามาเที่ยวแล้วกัน

เหมยเหมยล้วงยาออกมาสองเม็ดป้อนโฉ่วโฉ่ว เจ้าตัวเล็กกินอย่างเอร็ดอร่อย หนึ่งเดือนผ่านไปโตขึ้นมาก ขนเงามันวาวที่แม้จะยังเด็กแต่พอจินตนาการถึงความสง่าตอนโตเต็มวัยของมันออก

แม้เฮ่อเหลียนชิงค่อนข้างเลือดเย็นและไร้หัวใจต่อมนุษย์ด้วยกันแต่กลับแสนดีกับสัตว์ตัวน้อยเหล่านี้พอสมควร มีอาหารดี ๆให้กิน มีที่ให้นอน ต่อให้เป็นผลพวงจากความเจ้าชู้ของต้าหวงถึงจะด่าก็เถอะแต่สุดท้ายก็ดูแลเป็นอย่างดี

เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้มาเพราะเหมยซูหาน เขาทำตัวห่างเหินกับหนิงเฉินเซวียนจากเดิมมากไม่ได้ไปมาหาสู่กันประจำเหมือนแต่ก่อน

แต่หนิงเฉินเซวียนมาร่วมงานด้วย แม้จะพยายามแสดงท่าทีไม่สนใจโฉ่วโฉ่วแต่หลังจากเขาได้เห็นความสง่าของโฉ่วโฉ่วแล้วจะยังยับยั้งความอิจฉาริษยาในใจได้ไหวเสียที่ไหน  จ้องจนลูกตาแทบหลุดออกจากเบ้าอยู่รอมร่อ

นั่นเป็นถึงม้าเร็วพันลี้ที่มีหนึ่งในหมื่นตัวเชียวนะ!

แล้วจะให้ไอ้สารเลวเฮ่อเหลียนชิงช่วงชิงไปได้อย่างไรกัน?

คับแค้นใจนัก!

“เหล่าหนิงเอ้ย แกเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเลี้ยงม้า แกดูโฉ่วโฉ่วของฉันให้หน่อยสิว่าเป็นไงบ้าง?” เฮ่อเหลียนชิงเรียกอย่างสนิทสนมทำท่าเหมือนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาหลายปี

หนิงเฉินเซวียนพยายามระงับไฟโทสะไว้ส่งยิ้มบางไปให้แล้วพูดเสียงเอื่อย “ม้าไม่ถือว่าแย่หรอก เป็นม้าเร็วพันลี้ที่นาน ๆทีจะได้เห็น แต่ว่า…”

เฮ่อเหลียนชิงรีบถามขึ้น “แต่ว่าอะไร?”

หนิงเฉินเซวียนปรายตามองเขาอย่างไม่ใส่ใจแวบหนึ่ง “แต่คนเลี้ยงม้าน่ะไม่เท่าไร เสียดายม้าดี ๆจังเลยนะ ช่างเหมือนไก่ได้พลอยจริง ๆ!”

“เหลวไหล!” เฮ่อเหลียนชิงตวาดด่าด้วยความโกรธไปทีหนึ่งแต่ไม่นานก็ได้ใจเลยหัวเราะชอบใจเป็นพิเศษ “หนิงเฉินเซวียน คนอย่างแกมันจิตใจคับแคบอยู่แล้ว ก็แค่แย่งม้ามาไม่ได้ไม่ใช่เหรอ ใครใช้ให้แกมีลูกชายไม่ได้เรื่องกันล่ะ!”

หนิงเฉินเซวียนใบหน้าบูดบึ้ง สิบนิ้วจิกเบาะหลังเก้าอี้ไว้แน่นด้วยความรู้สึกอัดอั้นใจแทบแย่!

จ้าวอิงหัวก็มาร่วมงานเลี้ยงเช่นกันซึ่งเขาไม่มีอารมณ์ทานอะไรนัก มัวแต่กวาดตามองประเมินเหมยเหมยด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ และสีหน้าดูแย่ลงเรื่อย ๆเช่นกัน!

…………………………….