ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1590 แม่ยายสุดยอดไปเลย + ตอนที่ 1591 หนูเองที่กินพี่หมิงซุ่น

ตอนที่ 1590 แม่ยายสุดยอดไปเลย

เหมยเหมยไปทุ่งหญ้าไม่กี่วันจ้าวอิงหัวก็ไปสัมมนางานที่ต่างประเทศและเพิ่งกลับมาเมื่อวาน พอถามภรรยาถึงรู้ว่าลูกสาวไม่อยู่บ้านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว อย่างงี้ก็ได้เหรอ?

จ้าวอิงหัวมาทานข้าวก็เพื่อพูดคุยเรื่องชีวิตกับเหมยเหมย แต่เขายิ่งเห็นก็ยิ่งรู้สึกแปลก ๆ ลูกสาวตัวเองโดนเจ้าลูกหมาป่าคาบไปกินแล้วชัด ๆ!

ชักจะเหิมเกริมใหญ่แล้ว!

เหมยเหมยรู้สึกได้ถึงสายตาเยือกเย็นราวกับดาบน้ำแข็งจากพ่อตัวเองเลยก้มหน้าต่ำลงเรื่อย ๆจนแทบมุดไปอยู่ใต้โต๊ะ

อย่าเห็นว่าคืนนั้นเธอใจกล้าวางมาดเหมือนนางพญา แต่พอเวลานี้ความกล้าของเธอหายไปไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย!

เหยียนหมิงซุ่นตบหลังเธอแล้วพูดเสียงเบา “ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้พี่จัดการเอง!”

เขาเพิ่งกลับมาจากทุ่งหญ้าก็ไปสารภาพผิดกับแม่ยายด้วยความจริงใจทันที แม้ว่าเหยียนซินหย่าจะรู้สึกตกใจไปบ้างแต่ก็เป็นคนหัวสมัยใหม่ อีกทั้งเหยียนหมิงซุ่นก็บอกแล้วว่าหากถึงอายุยี่สิบเมื่อไรจะไปจดทะเบียนสมรสและจะจัดงานแต่งงานหลังเรียนจบมหาวิทยาลัย

เหยียนซินหย่าพึงพอใจกับความคิดเขาอย่างมากก่อนจะรับปากว่าจะรีบจัดการจ้าวอิงหัวให้เร็วที่สุด

ฉะนั้นเมื่อมีความช่วยเหลือจากแม่ยาย จ้าวอิงหัวจะน่ากลัวตรงไหนอีก?

“เหมยเหมย คืนนี้กลับบ้าน พ่อมีเรื่องจะถามลูก!” เมื่องานเลี้ยงเลิกราจ้าวอิงหัวก็ไปดักรอเหมยเหมยที่คิดจะแอบหนีไว้ก่อน หน้าบูดบึ้งตึงที่ดูก็รู้ว่าคืนนี้กลับบ้านไปต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

“ค่ะ!”

เหมยเหมยใจเต้นระส่ำและตอบรับอย่างเชื่อฟัง จะกล้าปฏิเสธได้ที่ไหนกัน เหยียนหมิงซุ่นยิ้มบางเขี่ยฝ่ามือเธอ เป็นรอยยิ้มที่ทำให้เธอสบายใจในทันที ส่วนจ้าวอิงหัวกลับรู้สึกขัดตาเหลือเกิน

ไอ้ตัวดีผิดคำพูด!

ไว้ค่อยจัดการแกทีหลัง!

ตกดึกเหยียนหมิงซุ่นกลับบ้านพร้อมกับเหมยเหมย จ้าวอิงหัวที่เลิกงานเร็วก็มาดักรออยู่หน้าประตู พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นก็ชักสีหน้าและเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร “แกมาทำอะไร? ฉันไม่ได้เชิญแกมาบ้านของฉันนะ!”

“ฉันเชิญมาเอง คุณมีปัญหาอะไรไหมคะ?” เหยียนซินหย่าเดินออกมาจากห้องครัวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้มอ่อน ๆ แต่จ้าวอิงหัวกลับไม่กล้าโต้แย้ง

ช่วงนี้คุณภรรยาดุเหลือเกิน เขาจะเอาความกล้าที่ไหนมาบอกว่า ‘มี’ กันล่ะ?

จ้าวอิงหัวลูบจมูกปอย ๆแล้วพูดเสียงพึมพำ “จะกล้าได้ไง เรื่องที่บ้านคุณเป็นคนตัดสินใจเองหมดเลยไม่ใช่หรือไง ผมยังมีสิทธิ์มีเสียงอะไรอีก…”

“คุณพึมพำอะไรอยู่? ยังไม่รีบมาช่วยอีก!”

เหยียนซินหย่าตบหลังจ้าวอิงหัวฉาดหนึ่งก่อนกระชากเขาไปในครัว เหมยเหมยทำหน้าทะเล้นใส่เหยียนหมิงซุ่นทีหนึ่งก็พลันยิ่งสบายใจขึ้นกว่าเดิม

แม่ตัวเองสุดยอดไปเลย!

อาหารถูกเสิร์ฟตั้งโต๊ะทีละจาน ๆล้วนเป็นของโปรดของเหยียนหมิงซุ่นกับเหมยเหมยทั้งสิ้น จ้าวอิงหัวเบะปากน้อย ๆ ไม่กล้าปริปากพูดอะไร

“ทานข้าวก่อน ทานข้าวเสร็จแล้วค่อยคุย หมิงซุ่น ทานเร็วเขาของโปรดเธอทั้งนั้นเลยนะ!” เหยียนซินหย่ายิ้มตาหยีคีบกับข้าวให้ลูกเขย หลังรู้ว่าลูกสาวกับเหยียนหมิงซุ่นเป็นทองปึกแผ่นเดียวกันแล้ว หัวใจของเธอลอยปลิวขึ้นฟ้าไปแล้ว

ไม่นานก็จะมีนางฟ้าตัวน้อย ๆมาอยู่ในบ้านแล้ว!

ความจริงเธอคิดว่าเด็กผู้หญิงมีลูกเร็วหน่อยถึงจะดี อายุยังน้อยจะได้ฟื้นตัวเร็วอีกทั้งยังมีพละกำลังดี

ทุกคนต่างมีเรื่องคิดอยู่ในใจทำให้อาหารมื้อเย็นนี้เสร็จสิ้นอย่างรวดเร็วท่ามกลางความเงียบ ในที่สุดจ้าวอิงหัวก็ได้โอกาสเลยกระแอมไอคิดจะเริ่มซักถาม แต่ จู่ ๆเหยียนซินหย่าก็ลุกเดินเข้าห้องนอนและไม่นานก็ออกมาพร้อมกระดาษที่ติดมือมาด้วย

“หมิงซุ่น กระดาษแผ่นนี้เธอเอากลับไปเถอะ อีกครึ่งปีเหมยเหมยก็จะอายุยี่สิบปีถ้วนแล้ว พวกเธอรีบหาเวลาไปจดทะเบียนสมรสซะ”

เหยียนซินหย่าส่งกระดาษในมือไปให้เหยียนหมิงซุ่น จ้าวอิงหัวที่อยู่ข้าง ๆกะพริบตาปริบ ๆ กระดาษแผ่นนี้ดูคุ้นตาจังนะ?

รอฟังเหยียนซินหย่าพูดจบจ้าวอิงหัวก็กระเด้งตัวลุกพรวดทันที คำรามด้วยความโกรธ “ไม่ได้ ฉันคัดค้าน!”

“เจ้าหมอนี่สัญญาด้วยลายลักษณ์อักษรแล้ว เหยียนหมิงซุ่น แกคิดจะกลับคำใช่ไหม?” อารมณ์โกรธของจ้าวอิงหัวพุ่งปรี๊ดทะลุปรอท

………………………..

 ตอนที่ 1591 หนูเองที่กินพี่หมิงซุ่น

เหยียนหมิงซุ่นปรายตามองจ้าวอิงหัวแล้วชูกระดาษในมือขึ้นอย่างใจเย็น รอจ้าวอิงหัวเห็นชัดแล้วเขาถึงล้วงไฟแช็กจากกระเป๋าออกมาจุดไฟเผาจนกลายเป็นเศษขี้เถ้าภายในพริบตา

“ที่แกเผาคืออะไร?”

จ้าวอิงหัวจับจ้องมองกองขี้เถ้าเล็ก ๆอย่างไม่ละสายตา ทำไมยิ่งดูยิ่งคุ้นตานักนะ?

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเห็นใจ อายุเพิ่มขึ้นสมองก็เริ่มทำงานช้าลงแล้ว!

“คำสัญญาที่ผมเคยเขียนไว้เมื่อก่อนไงครับ แม่เอากระดาษคืนให้ผมแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นแก้สรรพนามอย่างลื่นไหล   เหยียนซินหย่ายิ้มอย่างพึงพอใจพลางมองคู่หนุ่มสาวราวกับกิ่งทองใบหยกตรงหน้าด้วยสายตาที่อิ่มเอมใจขึ้นเรื่อย ๆ

ลูกเขยที่เสมือนเป็นลูกชายครึ่งหนึ่ง!

ลูกเขยดีเด่นอย่างเหยียนหมิงซุ่นต่อให้มีแค่ครึ่งตัวก็แข็งแกร่งกว่าลูกชายครอบครัวอื่นเป็นร้อยเท่า!

จ้าวอิงหัวกระเด้งตัวลุกพรวดตวาดเสียงหลง “คืนกระดาษให้แก? แกอย่าคิดหาเศษกระดาษอื่นมาหลอกตบตาฉัน เหอะ!”

กระดาษสัญญาถูกเขาเอาไปซ่อนไว้ในที่ลึกลับแห่งหนึ่งที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ คนอื่นไม่ว่าใครก็หาไม่เจอหรอก!

เหยียนหมิงซุ่นคิดจะหลอกเขา ไม่มีทาง!

เหยียนซินหย่าล้วงสมุดเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋าโยนไปตรงหน้าจ้าวอิงหัว ยิ้มกล่าว “ตอนนี้คุณเก่งขึ้นนะ ออมเงินห้าพันหยวนได้เงียบดีนี่!”

จ้าวอิงหัวตัวสั่นสะท้านเฮือกเหลือบมองสมุดเล่มเล็กบนโต๊ะ จากนั้นก็พบว่าเป็นขุมทรัพย์อันน้อยนิดของเขานั่นเอง ที่รักหาเจอได้อย่างไรกันนี่?

ถ้าเช่นนั้นแล้วกระดาษแผ่นนั้นคือกระดาษคำสัญญาจริง ๆแล้วสิ?

“ที่รัก คุณอย่าไปโดนคำพูดหวาน ๆของเจ้าหมอนี่หลอกเข้าให้นะ เหมยเหมยของเรายังเด็กขนาดนี้ ยังไม่สนุกกับชีวิตให้เต็มที่เลยทำไมต้องรีบแต่งงานด้วย? ใช่ว่าเราเลี้ยงลูกสาวไม่ไหวสักหน่อย…”

จ้าวอิงหัวพร่ำบ่นยาวเหยียดคิดแต่จะเกลี้ยกล่อมภรรยาตัวเอง ส่วนเงินที่แอบซ่อนนั่นเมื่อกี้ถูกเขาแอบยัดเก็บใส่กระเป๋ากางเกงไปแล้ว

เหยียนซินหย่าคีบตูดไก่ยัดใส่ปากสามีตนอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไร “ลูกสาวเป็นคนของหมิงซุ่นไปแล้วคุณเก็บไว้จะมีความหมายอะไรอีก?”

“อึก…”

จ้าวอิงหัวสะอึกเสียงประหลาดขึ้นมาทีหนึ่งก่อนจะคายตูดไก่ออกมาด้วยสีหน้าสะพรึง

ต่อให้เตรียมใจมาอย่างดีแต่พอได้ยินคำตอบจากภรรยาอย่างชัดเจนเขาก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี

ลูกสาวสุดรักของเขา ทั้งที่ยังเด็กขนาดนั้นกลับโดนเจ้าหมาป่าคาบไปแล้ว?

“ไอ้สารเลวเหยียนหมิงซุ่น กระดาษสัญญาเพิ่งเผาไปวันนี้แปลว่าก่อนหน้านี้ยังมีผลอยู่ ที่แกพูดมาแค่ลมปากเหรอ?” จ้าวอิงหัวตะโกนคำรามด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์จนสะท้านฟ้าแผ่นดินแยก

เหมยเหมยเอ่ยเสียงแผ่ว “พ่อ หนูเองที่กินพี่หมิงซุ่น หนูต้องรับผิดชอบเขาสิ!”

“เอิ้ก…”

จ้าวอิงหัวสะอึกอีกครั้งทำเขาโกรธจนยกน้ำชาแก้วใหญ่มาซดให้หมดแก้วในครั้งเดียว เอานิ้วแคะหูไปด้วยความคิดที่ว่าอาจจะเพราะตนอายุมากแล้วหูคงเพี้ยน!

“คุณอาจ้าว เมื่อคืนเป็นความผิดของผมก็จริง ผมไม่ได้รักษาคำสัญญาที่เขียนไว้ ผมยอมโดนลงโทษแต่ผมต้องได้แต่งงานกับเหมยเหมยนะครับ!” เหยียนหมิงซุ่นแสดงความจริงใจออกมา เขาไม่มีทางหนีความรับผิดชอบที่ตนควรรับผิดชอบหรอก

ให้คนรักของตนเป็นฝ่ายออกหน้ารับ!

นี่ต่างหากถึงจะเป็นสิ่งที่ผู้ชายอ่อนแอทำกัน!

“ไม่ใช่นะ พ่อ ไม่ใช่พี่หมิงซุ่นทำจริง ๆ หนูเองที่เป็นฝ่ายกินเขาก่อน ในสัญญาของพ่อบอกแค่ว่าห้ามเขากินหนู แต่ไม่ได้บอกว่าไม่อนุญาตให้หนูกินพี่หมิงซุ่นสักหน่อย ไม่นับว่าผิดกฎ!”

เหมยเหมยรีบพูดขึ้นอย่างไม่นึกเขินอาย เธอไม่อยากเห็นเหยียนหมิงซุ่นโดนทำโทษ ไม่รู้ว่าจ้าวอิงหัวจะคิดแผนพิเรนทร์อะไรอีก!

จ้าวอิงหัวโกรธกรอกน้ำลงไปอีกหนึ่งแก้วใหญ่ มิน่าถึงพูดกันว่าลูกสาวเลี้ยงไว้เพื่อคนอื่น ดูความลำเอียงนี่สิ!

กลับยังมีหน้ามาบอกว่าเธอเป็นฝ่ายเขมือบเจ้าหมอนี่เอง?

จ้าวอิงหัวถลึงตามองคู่รักตรงหน้าอย่างอารมณ์เสีย เหนื่อยใจเหลือเกิน!

แต่ละคนใจกล้าอาจหาญเหลือเกิน แล้วความน่าเกรงขามของเขายังหลงเหลืออยู่อีกหรือ?

…………………………….