ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1600 ความสับสนของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน + ตอนที่ 1601 ไปแก่ตายในห้องขังซะ

ตอนที่ 1600 ความสับสนของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน

เจิ้งซื่อหลินลอบด่าอยู่ในใจก่อนพูดเสียงแหลม “เธอไม่รู้กฎหมายก็อย่ามาพูดจามั่ว ๆในรายการทีวีจะได้ไม่สร้างความเข้าผิดให้ผู้ชม ทำดีทดแทนโทษอย่างมากก็แค่ผ่อนโทษไม่กี่ปีแล้วจะลบล้างบทลงโทษหมดได้ไง อีกอย่างเราสามคนบริสุทธิ์ไม่รู้สึกผิดต่อฟ้าต่อดินและยิ่งไม่รู้สึกผิดต่อประชาชน เธอมาพูดเรื่องพวกนี้ทำไม?”

‘ผู้เชี่ยวชาญ’ ทั้งสองท่านห่อเหี่ยวใจในฉับพลัน สำหรับพวกเขาแล้วการถูกจับเข้าคุกหนึ่งปีหรือห้าปีไม่ได้แตกต่างกันมาก

ในเมื่อการทำดีทดแทนความผิดไม่ช่วยให้หลุดพ้นจากการจำคุกได้พวกเขาก็เชื่อฟังเจิ้งซื่อหลินต่อไปเถอะ รีบหุบปาก

เหมยเหมยสบถด่าตาแก่สุนัขจิ้งจอกนี้ไปที แล้วนึกหาทางเอาคืนตาแก่นี้ไม่ได้ไปชั่วขณะ

จ้าวซานเอ๋อร์ไหลลื่นยิ่งกว่าปลาไหล ยิ่งหาช่องโหว่อะไรไม่ได้

ดูท่าทางคราวนี้จัดการเจิ้งซื่อหลินไม่ได้แล้ว แต่ก็ไม่นับว่ามาเสียเที่ยวอย่างน้อยก็ทำให้เจิ้งซื่อหลินเสียชื่อไปบ้าง วันหลังถ้าเขายังคิดจะคดโกงใครในรายการโทรทัศน์คงไม่ง่ายขนาดนั้นอีกแล้ว!

นอกจากวงการศิลปะกับวงการของโบราณวัตถุ เธอจะดูสิว่าตาแก่คนนี้จะไปไหนได้อีก?

เก่งนักก็เข้าวงการบันเทิงสิ!

ผู้กำกับส่งสายตาให้พิธีกรแวบหนึ่งเป็นเชิงให้เขาพูดปิดท้ายได้แล้ว พิธีกรเข้าใจความหมายเลยเดินไปหน้าเวทีเตรียมพูดปิดท้ายสวย ๆไม่กี่ประโยค เหมยเหมยเห็นเจิ้งซื่อหลินเผยยิ้มมุมปากได้ใจก็โมโหจนกำหมัดแน่น

ให้ตาแก่นี่ได้เปรียบไปแล้วสิ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ล่างเวทีมีเรื่องในใจอย่างหนักอึ้ง ลังเลตัดสินใจไม่ได้สักที

ฉีฉีเก๋อเห็นแล้วก็แปลกใจ “เธอเป็นอะไร?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนส่ายหน้าก่อนแล้วดึงแขนฉีฉีเก๋อมาถาม “จ้าวเหมยมีความแค้นกับคนที่สกุลเจิ้งมากเลยเหรอ?”

ฉีฉีเก๋อกลอกตาใส่เธอแวบหนึ่ง “เธอก็รู้หมดแล้วไม่ใช่เหรอ? ตาแก่นี่กับสารเลวอีกคนร่วมหัวกันทำร้ายตายายของเหมยเหมย นั่นก็คืออาจารย์เหยียนตานชิง เธอว่ามันน่าแค้นมากไหมล่ะ?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพยักหน้ารับอย่างไม่ใส่ใจและยิ่งรู้สึกสับสน คนที่ความรู้สึกช้าอย่างฉีฉีเก๋อยังดูออกถึงความผิดปกติเลย

“เธอเป็นอะไรกันแน่? ทำตัวเหมือนโดนผู้ชายทิ้ง!”

“เธอสิโดนผู้ชายทิ้ง ฉัน…ฉัน…เฮ้อ ฉันขึ้นไปดีกว่า!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตบต้นขาทีหนึ่งกัดฟันลุกยืนแล้วเดินขึ้นไปบนเวที

“เธอขึ้นไปทำอะไร? อย่าสร้างความวุ่นวายเพิ่มนะ!” ฉีฉีเก๋อฉุดเธอไว้

“ถ้าจ้าวซานเอ๋อร์นั่นเห็นฉันจะยอมพูดความจริงเอง”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกัดริมฝีปากล่างไว้อย่างไม่กลัวตาย สาวเท้ายาวเดินตรงไปข้างหน้า

แม้อาจจะเดือดร้อนไปถึงพ่อของเธอแต่คนรักของจ้าวเหมยเก่งขนาดนั้นก็น่าจะช่วยพ่อของเธอได้อยู่มั้ง?

ประเด็นสำคัญคือขอแค่เธอยอมออกหน้าช่วยคราวนี้ก็จะกอดต้นเงินต้นทองอย่างจ้าวเหมยไว้ได้แน่น พายุระดับแปดก็พัดเอาตัวเธอไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นจากนี้ไปเธอยังต้องกลัวใครอีก?

จ้าวซานเอ๋อร์ไม่รู้จักเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเพราะครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นแค่ยายเด็กตัวอ้วนที่ฟันน้ำนมเพิ่งหลุด ผู้หญิงจะเปลี่ยนแปลงจากเดิมมากหากโตขึ้น พอเขาเห็นเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ชะงักไปเพราะจำไม่ได้

เหมยเหมยกลับแปลกใจมากว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนขึ้นมาทำอะไร?

“จ้าวไห่เฉา แกรับสารภาพเรื่องบาปที่เคยร่วมทำกับพวกมันมาให้หมดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะแฉเรื่องผิดศีลธรรมที่แกเคยทำเมื่อสิบปีก่อนให้หมด” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนย่อตัวลงกระซิบข้างหูจ้าวซานเอ๋อร์เบา ๆ

จ้าวซานเอ๋อร์ชะงักไปทันที มองเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนถามเสียงสั่นเครือ “เธอคือใคร?”

“พ่อฉันคือเหริ่นเอ้อร์จื่อ”

“เธอคือเชี่ยนเชี่ยน? ทำไมเธออ้วนแบบนี้ล่ะ?” จ้าวซานเอ๋อร์ตกตะลึง ไม่ง่ายเลยที่จะตามหาเงาในวัยเด็กจากบนตัวหญิงตัวอวบอ้วนตรงหน้านี้ได้

พออ้วนแล้วทำลายทุกอย่างหมดเลย!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกัดฟันแน่นแล้วพูดเสียงลอดไรฟัน “แกสารภาพมาแต่โดยดี ไม่งั้นฉันจะส่งแกเข้าคุก หนึ่งชีวิตต่อให้ไม่ได้กินลูกกระสุนแต่อย่างน้อยก็คงได้นอนคุกเป็นสิบปีล่ะ!”

…………………………

 ตอนที่ 1601 ไปแก่ตายในห้องขังซะ

จ้าวซานเอ๋อร์ใจดำดิ่งไปสู่ก้นบึ้ง แสร้งฝืนทำเป็นนิ่ง ให้ตายก็ไม่ยอมรับ

“เมื่อสิบปีก่อนฉันอยู่กับพ่อของเธอ ฉันจะทำอะไรได้? ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น!” ในคำพูดของจ้าวซานเอ๋อร์แฝงด้วยคำขู่เข็ญ เรื่องในตอนนั้นเริ่นเอ้อร์จื่อก็มีส่วนเอี่ยวด้วย หากว่าเขาต้องเข้าคุกเริ่นเอ้อร์จื่อก็ไม่มีทางหนีพ้น

“หากว่านายทำให้พ่อฉันเข้าไปได้ ฉันก็ต้องขอบคุณนายสิ ดีเสียอีกทรัพย์สินของพ่อจะได้ต้องตกเป็นของฉันกับแม่ เราสองแม่ลูกจะได้ใช้ชีวิตสุขสบาย นางจิ้งจอกพวกนั้นจะได้เลิกเพ้อฝันสักที!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยิ้มตาหยีพลางพูดขึ้น

อันที่จริงเธอก็คิดเช่นนั้นในใจ

ไอ้แก่นี่ก็กลับกลอกเกิน ไปนอนใช้ชีวิตในห้องขังไม่ดีกว่าหรือ ไม่แน่ว่าอาจจะยืดอายุมากขึ้นถึงเก้าปี

จ้าวซานเอ๋อร์โมโหจนพาลด่าบุพการี

เริ่นเอ้อร์จื่อเลี้ยงลูกยังไงกัน?

ทำไมถึงเลี้ยงออกมาเป็นหมาป่าน้อยจอมเจ้าเล่ห์ได้เล่า?

เหมยเหมยเห็นทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันจึงนึกแปลกใจ พิธีกรขึ้นมาไกล่เกลี่ยสถานการณ์ ผู้คนหน่ายที่จะรอต่อไป จ้าวซานเอ๋อร์สีหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ฉับพลันตะโกนขึ้น “ฉันบอก…ฉันบอกหมดเลย เป็นเจิ้งซื่อหลินที่สั่งให้ฉันทำ ฉันก็แค่คนกลางคอยชักจูง ซดน้ำแกงนิดหน่อย ส่วนใหญ่ถูกเจิ้งซื่อหลินเอาไปหมด…”

จ้าวซานเอ๋อร์กลับหักหลังกะทันหัน ไม่เพียงแต่สารภาพเรื่องในครั้งนี้ เรื่องราวก่อนหน้านั้นก็สารภาพออกมาอย่างหมดเปลือก

เขาไม่เพียงแค่พูดถึงสถานการณ์ที่เคยถูกหลอกเอาของโบราณไป แม้แต่รายการพิสูจน์ของเก่าในแต่ละสัปดาห์ก็ยังพูดออกมาอย่างชัดเจน เจิ้งซื่อหลินคิดจะหนีก็หนีไม่พ้น ฉับพลันสีหน้าก็ตื่นตกใจจนซีดขาว แววตาดุดัน

สวรรค์อยากให้เขาตายหรือไง!

หญิงสาวเจ้าของภาพวาดไม้ไผ่ที่ใส่เสื้อผ้ามอมแมมพุ่งพรวดเข้ามาอย่างโมโห จิกเส้นผมน้อยนิดอันน่าสงสารบนหัวของเจิ้งซื่อหลิน ทั้งยังทุบตีและต่อว่า

“หัวแกนี่มันเดรัจฉานในคราบมนุษย์ชัด ๆ ภาพวาดนั้นเป็นเงินที่จะช่วยประทังชีวิตครอบครัวของฉัน แกจะทำลายเราให้ตายทั้งครอบครัวเลยหรือไง…ฉันจะฆ่าแกหายตายเลยไอ้ปีศาจ!”

ศีรษะของเจิ้งซื่อหลินเกลี้ยงเกลาอย่างรวดเร็ว เส้นผมน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่ได้ถูกหญิงสาวถลกจนหัวล้าน หญิงสาวก็ยังไม่หายโมโหจึงข่วนเข้าที่หน้าเจิ้งซื่อหลินจนเกิดรอยริ้วเป็นแนวเลือด น่าสงสารจับใจ

พิธีกรอยากจะเข้ามาช่วยแต่กลับถูกเหมยเหมยกันตัวไว้ ในตาฉายแววแข็งกร้าว “คุณอยากร่วมมือกับเจิ้งซื่อหลินทำความชั่วหรือไง?”

“แน่นอนว่าไม่ แต่ที่นี่คือสถานที่อัดรายการ ผมต้องรับผิดชอบต่อรายการของผม” พิธีกรลั่นวาจาหนักแน่นอย่างมีเหตุผล เหมยเหมยหัวเราะเยาะ ไม่แม้แต่จะรั้งเขาอีก

พิธีกรคนนี้บริสุทธิ์ใจหรือเปล่ายังไม่อาจด่วนสรุปได้ แต่เจิ้งซื่อหลินหลอกผู้คนจำนวนมาก หากว่าพิธีกรไม่รู้สึกผิดสังเกตเลยคงเป็นไปไม่ได้ คงจะเป็นเพราะได้ผลประโยชน์จึงทำหลับหูหลับตาไปข้างหนึ่งน่ะสิ!

รายการพิสูจน์ของเก่าจบลงอย่างดุเดือด เจิ้งซื่อหลินและอีกสามคนกับจ้าวซานเอ๋อร์ถูกตำรวจควบคุมตัวไป จากคำสารภาพของจ้าวซานเอ๋อร์ เจิ้งซื่อหลินได้ฉ้อโกงไปจนเกือบล้าน เม็ดเงินที่เกี่ยวข้องสูงถึงเพียงนี้ อีกครึ่งชีวิตที่เหลืออยู่ของไอ้แก่นี่คงต้องไปอยู่ในคุกแล้วล่ะ

“ลุงโจว วันหลังหนูจะไปเยี่ยมคุณลุงถึงที่บ้านนะคะ วันนี้ต้องขอบคุณคุณลุงมาก!”

เหยียนซินหย่าเอ่ยขอบคุณไม่หยุด พยุงอาจารย์โจวขึ้นรถด้วยตัวเอง

อาจารย์โจวเหลือบมองเหมยเหมยแวบหนึ่ง หัวเราะเหมือนมีนัยยะบางอย่างแอบแฝง โบกมือให้พร้อมขึ้นรถจากไป

เขาช่วยยัยหนูจ้าวใหญ่โตขนาดนี้ ยัยหนูจ้าวจะต้องให้เม็ดยาวิเศษกับเขาบ้างสินะ?

เมื่อก่อนตาเฒ่าเซียวยังดูแก่กว่าเขาอีกขนาดยกปากกายังไม่ขึ้นเลย แต่ตอนนี้กลับกระฉับกระเฉงเป็นเพราะคุณงามความดีของเม็ดยาวิเศษนั่น เขาเห็นแล้วอิจฉานัก!

เหยียนซินหย่าอารมณ์ดีมากยิ้มหวานราวดอกไม้เบ่งบาน เธอเดินเข้ามาขอบคุณเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน แม้จะไม่รู้ว่าสาวน้อยพูดอะไรกับจ้าวซานเอ๋อร์แต่จ้าวซานเอ๋อร์ยอมสารภาพ ดังนั้นจะต้องเกี่ยวกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแน่นอน

“เธอพูดอะไรกับจ้าวซานเอ๋อร์เหรอ? ดูเหมือนเขาจะกลัวเธอมากเลยนะ!” ฉีฉีเก๋อแปลกใจมากจึงอดไม่ได้ที่จะถาม

…………………………………………………..