ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1672 ซุปบำรุงร่างกาย + ตอนที่ 1673 ผิดพลาดด้วยเหตุบางประการ

ตอนที่ 1672 ซุปบำรุงร่างกาย

ก่อนเข้านอน คุณย่าหยางยกซุปชามใหญ่เข้ามาที่ห้องเหยียนหมิงซุ่น เผยรอยยิ้มอบอุ่น

“หมิงซุ่นดื่มซุปกระดูกวัวถ้วยนี้ด้วยนะ”

เหยียนหมิงซุ่นรับถ้วยซุปมา เพิ่งทันได้แตะขอบปากกลิ่นคาวอ่อน ๆก็ปะทะเข้ากับจมูก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เงยหน้าถามว่า “นี่คือซุปกระดูกวัวเหรอ?”

เห็นได้ชัดว่าเหมือนกับซุปอัณฑะวัวที่คุณย่าหยางตุ๋นให้เขาเมื่อไม่กี่วันก่อนทุกประการ เห็นจมูกเขาเป็นเพียงของประดับหน้าหรือไง?

“ใช่จ๊ะ นี่คือซุปกระดูกวัว ย่าใส่สมุนไพรเพิ่มเล็กน้อย” ให้ตายคุณย่าหยางก็ไม่ยอมรับ รักษาท่าทีไม่หลุดเลยไม่แต่นิด

เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจอย่างจนใจ ร่างกายของเขาอยู่ภายใต้บำรุงซ่อมแซมจากยาวิเศษ ต่อให้วันวันเอาแต่หมกมุ่นกับเรื่องนั้นก็ไม่มีทางเป็นอะไร แต่คุณย่าหยางมักจะกังวลเสมอว่าร่ากายเขาจะรับไม่ไหว

“ร้อนไปหน่อย อีกสักพักค่อยกิน คุณย่าไปนอนก่อนเถอะครับ” เหยียนหมิงซุ่นบ่ายเบี่ยงหญิงชราแล้วผลักเธอออกจากห้อง

“งั้นหลานอย่าลืมกินล่ะ ย่าตุ๋นมาตั้งครึ่งค่อนวันเลยนะ” คุณย่าหยางรู้สึกเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้เห็นหลานคนโตดื่มซุปบำรุงร่างกายกับตา เธอไม่วางใจจึงได้เอ่ยกำชับอยู่หลายครั้งกว่าจะยอมกลับห้องได้

คุณปู่เหยียนเมามายเลอะเทอะ นอนกรนเสียงดังสนั่นฟ้าอยู่บนเตียง คุณย่าหยางผลักเขาเข้าไปด้านในสุดอย่างนึกรังเกียจ หยิบผ้าห่มมาให้แค่ตัวเอง กลิ่นเหล้าจากตาแก่คละคลุ้งจนทำให้เธอปวดหัว ผ่านไปสักพักใหญ่กว่าจะเข้าสู่ห้วงนิทราได้

เหยียนหมิงซุ่นวางถ้วยซุปบำรุงร่างกายไว้บนโต๊ะที่ห้องรับแขก เหลือบมองอวี๋เหม่ยเจินที่นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาพลันหมุนตัวกลับห้อง

อวี๋เหม่ยเจินลูบอกตัวเอง ใจเต้นไม่เป็นระส่ำ เหงื่อท่วมกายในคืนหนาวเหน็บ แววตาลูกเลี้ยงของอาหญิงช่างน่ากลัวนักเหมือนกับจะฆ่าคนได้ ทำไมอาหญิงถึงคิดไม่ได้แล้วเป็นศัตรูกับคนแบบนี้ด้วยนะ?

เธอเกิดลังเลใจ แต่ก็นึกถึงเงินที่ถานถูฟางสัญญาไว้ ความกล้าก็พลันเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

ถึงอย่างไรเธอก็แค่ทำงานแลกเงิน ถ้าเหยียนหมิงซุ่นจะโทษก็โทษถานซูฟางสิจะสาวโทษมาถึงตัวเธอไม่ได้ อวี๋เหม่ยเจินจึงยิ้มขึ้นมาทันที ใบหน้าที่แต่เดิมดูใสซื่อ ในตอนกลางคืนกลับดูน่าหลงใหลด้วยเสน่ห์อันเย้ายวน

หากพูดถึงความเป็นจริงของเรื่องนี้ เธอนั่นแหละที่เป็นคนเสียเปรียบที่สุด!

แต่เหยียนหมิงซุ่นหน้าตาดีขนาดนี้ ครั้งนี้เธอจึงยินยอมพร้อมใจที่จะเสียเปรียบ แถมยังได้เงินด้วย!

อวี๋เหม่ยเจินหลงคิดว่าเหยียนหมิงซุ่นดื่มซุปเข้าไปแล้วก็พลันใจเต้นระรัวแต่กลับเต็มไปด้วยความคาดหวัง และความรู้สึกเสียดายอยู่เล็กน้อย

ถ้าในห้องนั้นมีแค่เธอกับเหยียนหมิงซุ่นสองคนก็คงจะดีกว่านี้ เหยียนหมิงซุ่นไม่มีทางรอดเงื้อมมือเธอไปแน่ ตอนนี้มีสาวเมืองกรุงอยู่ด้วย อวี๋เหม่ยเจินจึงไม่ค่อยมีความมั่นใจนัก

ไม่รู้เลยจริง ๆว่าอาหญิงคิดอะไรอยู่ถึงได้ทำเรื่องฉุกละหุกแบบนี้ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าผงยาที่อาหญิงให้มาจะได้ผลหรือเปล่า?

ตกดึกเหยียนหมิงซุ่นไม่ก่อกวนเหมยเหมยเหมือนเมื่อก่อนอย่างน่าเหลือเชื่อ แค่ปล่อยให้เธอหลับไปก่อน เหมยเหมยเองก็ไม่ได้ถาม ความจริงก็คือง่วงมากจึงผล็อยหลับสนิท

ทางด้านถานซูฟางก็นอนไม่หลับ เธอรู้ดีว่าเรื่องคืนนี้มันฉุกละหุกมาก เดิมทีเธอมีแผนที่สมบูรณ์แบบกว่านี้แต่เธอไม่มีเวลาเหลือแล้ว อีกแค่สองวันเธอก็จะต้องกลับไปยังเขตภูเขาซึ่งไม่รู้เลยว่าครั้งหน้าจะได้กลับมาเมื่อไร!

เธอรอต่อไปไม่ไหวแล้ว!

ถึงแม้เธอจะไม่อาจทำลายเกียรติยศชื่อเสียงของเหยียนหมิงซุ่นให้ป่นปี้ได้ แต่เธอก็สามารถพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินได้

ซุปถ้วยนั้นเหยียนหมิงซุ่นคงดื่มไปแล้วสินะ?

นั่นเป็นถึงยาที่แม้แต่ช้างยังต้านไม่อยู่ แล้วเพิ่มอัณฑะวัวเข้าไปอีก ต่อให้เหยียนหมิงซุ่นดื่มแค่ไม่กี่อึกก็คลั่งได้แล้ว ร่างบางอย่างจ้าวเหมยไม่อาจช่วยคลายความปรารถนาได้หรอก

อวี๋เหม่ยเจินที่อยู่ในห้องนั่งเล่นจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!

ถานซูฟางกระตุกที่มุมปากอย่างได้ใจ หยิบกล้องถ่ายรูปที่เตรียมไว้ออกมา แค่รอให้เกิดเรื่องขึ้นเธอก็พร้อมจะถ่ายรูป

ถ้าเหยียนหมิงซุ่นยังอยากจะอยู่ในกองทัพต่อไปจะต้องเชื่อฟังคำพูดของเธออย่างว่าง่าย มิฉะนั้นเธอจะส่งภาพถ่ายพวกนี้ไปที่กองทัพทหาร เหอะ!

………………………………………

ตอนที่ 1673 ผิดพลาดด้วยเหตุบางประการ

เหยียนหมิงซุ่นหลับไม่สนิท คอยระแวดระวังความเคลื่อนไหวในห้องรับแขกเป็นพัก ๆ ถึงเขาจะไม่รู้แผนการของถานซูฟางแต่ก็รู้ดีว่าต้องเป็นแผนที่จะจัดการเขาแน่ หากไม่ใช่เพราะคุณปู่เหยียน เขาคงขับไล่ไสส่งไม่มีทางทำให้เรื่องมันยุ่งยากวุ่นวายแบบนี้หรอก

เหมยเหมยหลับสนิทมากส่งเสียงกรนออกมาเบา ๆ เม้มริมฝีปากเล็กน้อย เหยียนหมิงซุ่นก้มหน้ามองเธออย่างรักใคร่ ช่างงดงามเหลือเกิน

ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดคงจะเป็นตอนนี้สินะ?

เหยียนหมิงซุ่นอดไม่ได้ที่จะประทับจูบบนริมฝีปากของเธอ หลับตางีบหลับให้สมองได้พักผ่อน ขอแค่ในห้องนั่งเล่นเกิดความเคลื่อนไหว เขากลับสามารถตอบสนองได้อย่างเร็วพลัน

ช่วงกลางคืนเริ่มดึกสงัด นอกเสียจากพวกหนูใจกล้าแล้ว ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆเลย

เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วมุ่นอย่างเสียอารมณ์ เมื่อสองปีก่อนอาฮวาตายด้วยโรคชรา ทั้งสองเฒ่าเสียใจอยู่สองนาน หลักจากนั้นก็ไม่เลี้ยงแมวอีกเลย โดยบอกว่าทำใจไม่ได้กับการจากลา

แต่พอไม่มีแมวหนูในบ้านก็ออกมาวิ่งพล่านเต็มไปหมด เหยียนหมิงซุ่นแอบคิด อีกสักสองวันค่อยหาลูกแมวมาให้สองเฒ่าเลี้ยงไว้ แล้วก็ป้อนยาวิเศษให้สักหน่อย ลูกแมวก็สามารถอยู่เป็นเพื่อนกับสองเฒ่าไปได้นานช่วงหนึ่ง

ถานซูฟางและอวี๋เหม่ยเจินรอจนค่อนคืนก็ไม่เห็นแววว่าเหยียนหมิงซุ่นจะคลุ้มคลั่ง หนังตาของอวี๋เหม่ยเจินพลันกระตุก พลางขบคิดว่ายาของถานซูฟางไม่ได้ผลแน่ แม้จะรู้สึกเสียดายแต่เธอก็แอบโล่งใจจึงได้ผล็อยหลับไป

ถานซูฟางเองก็ทนไม่ไหว เธอฝืนต่อความง่วงเดินไปที่ห้องรับแขก แต่กลับเห็นซุปเต็มถ้วยวางอยู่บนโต๊ะที่เย็นชืดไปหมดแล้ว

ยายแก่ตายยาก เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำไม่สำเร็จ!

ถานซูฟางโมโหจนแทบบ้า ถ้าเธอรู้แต่แรกว่าเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้กินซุปก็คงหาวิธีอื่นไปแล้ว ตอนนี้คนเขานอนหลับไปแล้ว เธอยังจะทำอะไรได้อีก?

ดูท่าคงต้องเป็นคืนพรุ่งนี้แล้วล่ะ โชคดีที่เธอยังเหลือเวลาอีกสองวัน คืนพรุ่งนี้เธอจะลงมือด้วยตัวเอง หึ…

จะคอยดูว่าไอ้บ้านั่นจะหนีรอดไปได้อย่างไร!

ถานซูฟางจ้องมองอวี๋เหม่ยเจินที่นอนน้ำลายยืดอยู่บนโซฟาด้วยสายตาเหยียดหยาม ของไร้ประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เพราะน่าตาใช้ได้ ไม่งั้นคนอย่างเธอจะยอมลดศักดิ์ศรีไปคบค้าสมาคมกับญาติห่าง ๆที่ชื่อเสียงเสีย ๆหาย ๆพรรค์นี้ได้อย่างไรกัน?

หาวไปฟอดใหญ่ ถานซูฟางก็ไม่สนใจซุปบนโต๊ะนั่นอีก ได้แต่กลับห้องไปนอน

เหยียนหมิงซุ่นลืมตาขึ้นมาในคืนมืดมิด เขารับรู้ว่าถานซูฟางออกมาเมื่อครู่ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรแล้ว

ถึงแม้ถานซูฟางจะมีท่าทีประหลาดแต่เขาก็ไม่ค่อยอยากสนใจนัก พรุ่งนี้ต้องขับเครื่องบินไปเที่ยวที่ไหหลำ เขาต้องเก็บแรงไว้เพียงพอ นอนดีกว่า!

เหยียนโฮ่วเต๋อนอนหลับสนิทและรู้สึกกระหายเอามาก ด้านล่างก็อยากปลดปล่อยน้ำออก จึงรีบห่มเสื้อคลุมแล้วลงเตียงไป รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

จัดการเรื่องใหญ่เสร็จ เหยียนโฮ่วเต๋อก็สลึมสลือง่วงค้างเตรียมกลับห้อง เหล้าเหมาไถที่ถานซูฟางซื้อมามีฤทธิ์แรงมาก จนถึงตอนนี้เขายังมึนหัวอยู่  เลย

สิ่งที่เหยียนโฮ่วเต๋อไม่รู้คือถานซูฟางต้องการทำให้อวี๋เหม่ยเจินจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จลุล่วง จึงได้เพิ่มประมาณแอลกอฮอล์จำนวนมากเข้าไปในเหล้าเหมาไถ เขาไม่มึนสิแปลก

จังหวะที่เดินผ่านโต๊ะกับข้าว เหยียนโฮ่วเต๋อเห็นซุปที่วางบนโต๊ะด้วยท่าทีสะลึมสะลือ จึงดีอกดีใจพลางยกขึ้นดื่มเสียเลย!

เขายกถ้วยขึ้นดื่มไปครึ่งค่อนถ้วย พอซุปเคลื่อนเข้าสู่ท้องเขาถึงได้เกิดอาการสะอิดสะเอียนจนกลอกตา ซุปอีกครึ่งที่เหลืออยู่ดื่มไม่ลงแล้ว!

ของบ้าบออะไรเนี่ย?

ดื่มเข้าไปแล้วรู้สึกคลื่นไส้ชะมัด!

เหยียนโฮ่วเต๋อวางถ้วยลง อยากเทน้ำเปล่ามาดื่มตามหน่อยแต่กลับรู้สึกร้อนรุ่มมาก ราวกับร่างเป็นไฟก็ไม่ปาน ดวงตาพลันแดงก่ำ

ตอนนี้เขาไม่อยากดื่มน้ำเสียแล้ว เขาอยากจะ…

ด้วยสัญชาติญาณของผู้ชายทำให้มุ่งตรงไปที่โซฟา เพราะตรงนั้นมีกลิ่นหอมหวนและเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้

อวี๋เหม่ยเจินที่มีอาการกึ่งหลับกึ่งตื่นก็รู้สึกถึงกลิ่นที่คุ้นเคย และความสุขที่เธอห่างหายมานานจึงทำให้ยิ่งดีใจยกใหญ่ ขณะเดียวกันก็แอบบ่นในใจ

อาหญิงเอายาอะไรมากันเนี่ย?

กว่ายาจะออกฤทธิ์ ผักจำฉ่ายก็เย็นชืดไปหมด[1] โชคดีที่ตอนนี้ยังทัน!

…………………………………………………..

[1] เป็นคำโบราณ ที่ใช้ตำหนิคนที่มาสาย หรือทำเรื่องได้เชื่องช้าจนไม่ทันการเอาได้