ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1708 คู่รักคู่แค้น + ตอนที่ 1709 หนีไม่พ้นเรื่องที่ตนเองก่อ

ตอนที่ 1708 คู่รักคู่แค้น

เหมือนเพื่อเป็นการจงใจทำให้สยงมู่มู่โมโห เซียวเซ่อจึงได้วิ่งไปซื้อไอศกรีมที่มีขนาดใหญ่พอ ๆกับหัวเด็กมาอีก จากนั้นก็ใช้ช้อนตักกินคำโต ๆพร้อมแลบลิ้นใส่ สยงมู่มู่โมโหแทบแย่

“ขอให้เธอปวดท้องตายไปเลย!”

สยงมู่มู่กัดฟันกรอดพร้อมสาปแช่ง พระเจ้าช่างตาบอดเสียจริง ผู้หญิงที่ชอบกินไอศกรีมขนาดนี้ทำไมไม่ทำให้เธอปวดประจำเดือนล่ะ?

ยังแข็งแรงสดใสอยู่เลย แข็งแรงยิ่งกว่าผู้ชายด้วยซ้ำ!

เซียวเซ่อพ่นลมอย่างพึงพอใจแล้วยัดไอศกรีมคำโตเข้าปาก พูดประชดว่า “ฉันไม่ได้เหมือนเกย์บางคน ทำตัวเหมือนน้องหลิน[1]เลย แค่ผ่าตัดไส้ติ่งก็กลัวเหมือนหมา ซ้ำเอาแต่กอด…”

ใบหน้าของสยงมู่มู่เปลี่ยนเป็นสีตับหมู อายจนพาลตะโกนด้วยความโกรธ “นั่นเป็นเพราะฉันกลัวเข็ม มันเป็นโรคทางกายตามธรรมชาติ เธอเข้าใจไหม?”

โธ่เอ้ย ตอนที่เขาผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบ ยัยทอมบอยอยู่ข้าง ๆจนเห็นด้านอับอายที่สุดในชีวิตของเขาเสียหมด ซ้ำยังถ่ายรูปเอาไว้แล้วก็เอาไอ้สิ่งบ้า ๆนั่นมาทำร้ายเขาทุกครั้ง!

เซียวเซ่อกินไอศกรีมคำใหญ่เข้าไป ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ “นายก็แค่ขี้ขลาดตั้งแต่เกิด ขี้ขลาดยิ่งกว่าผู้หญิง เราสองคนยืนอยู่ด้วยกัน คนอื่นต่างมองว่าฉันเป็นผู้ชาย นายเป็นผู้หญิงแล้ว”

หน้าตาสะสวยยิ่งกว่าผู้หญิงแล้วยังไม่รู้ตัวเองอีก ไว้ผมยาวยิ่งกว่าผู้หญิง บนล่างซ้ายขวาไม่ว่าจะมองส่วนไหนก็สวยจนไม่มีใครเทียบได้เลยล่ะ!

“แม่สาวน้อยยกเท้าขึ้นหน่อย!”

คุณป้าคนทำความสะอาดได้ถูพื้นมาจนถึงด้านหน้าของสยงมู่มู่ บอกให้เขายกเท้าขึ้นเพื่อสะดวกต่อการเช็ดถู

สำหรับสยงมู่มู่ เรื่องที่ถูกเข้าใจผิดคิดว่าเป็นผู้หญิงไม่ใช่เพียงแค่ครั้งสองครั้ง เขาชินแล้วด้วย แต่คุณป้าคนทำความสะอาดช่างมาได้จังหวะเสียจริง เซียวเซ่อพึ่งด่าเขาไป คุณป้ายังมาเรียกเขาว่าสาวน้อยอีก

หากทำเช่นนี้ได้ก็ไม่มีสิ่งไหนที่ทำไม่ได้อีก[2]!

เขาสยงมู่มู่เป็นถึงสุภาพบุรุษที่องอาจห้าวหาญ!

“พรืด!”

เซียวเซ่อหัวเราะอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ ใบหน้าดูมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น และยังยักคิ้วหลิ่วตาราวกับพูดว่า ‘ดูสิ ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ’

สยงมู่มู่หน้าซีดเขียว ตะโกนด้วยความโมโห “ถ้าป้าสายตาไม่ดีก็ใส่แว่นสายตายาวสิ ผมเป็นชายแท้ทั้งแท่งนะ”

ขอบคุณสวรรค์ โชคดีที่น้ำเสียงของสยงมู่มู่คือชายแท้แค่ฟังก็รู้เพศได้ คุณป้าคนทำความสะอาดมีสีหน้าตกตะลึง ขยี้ตาซ้ำ ๆบ่นเสียงอุบอิบ “ผู้ชายทำไมไว้ผมยาวขนาดนี้ล่ะ ตาของป้าไม่ได้มองแล้วทะลุจนเห็นนกในกางเกงของเธอสักหน่อย!”

“ฮ่า ๆ…”

เซียเซ่อกุมท้องหัวเราะร่า คุณป้าคนทำความสะอาดน่ารักเกินไปแล้ว!

สยงมู่มู่จ้องคุณป้าตาเขม็งอย่างโกรธเคือง ไม่กล้าเถียงด้วยอีก กลัวว่าป้าคนนี้จะหลุดคำพูดอะไรที่น่าทึ่งมาอีก!

“พ่อหนุ่มก็ยกเท้าขึ้นด้วย!” คุณป้าทำความสะอาดหันมาบอกเซียวเซ่ออีกหนึ่งประโยค เสียงหัวเราะของคุณพี่เซียวค่อย ๆเงียบและหยุดลงพลันถลึงตากลมโต

“ฮ่าๆ!” คราวนี้สยงมู่มู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทุบอกชกหัวเหมือนกับคนบ้า

“ป้าสายตาไม่ดีแล้วหูก็ไม่ดีเหรอ? ผู้ชายจะมีเสียงที่ไพเราะเหมือนหนูหรือไง?” เดิมทีเซียวเซ่อก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่จะมาเสียท่าต่อหน้าสยงมู่มู่ไม่ได้

คุณป้าคนทำความสะอาดผู้หน้าสงสารต้องขยี้ตาอีกครั้ง มองสำรวจไปมาอย่างประหลาดใจ วัยรุ่นสองคนนี้หน้าตาดีทั้งคู่ แต่ผู้หญิงไม่เหมือนผู้หญิง ผู้ชายก็ไม่เหมือนผู้ชาย โลกได้เปลี่ยนไปแล้ว!

คุณป้าคนทำความสะอาดไม่กล้าพูดอะไรอีก ถูพื้นด้วยสีหน้าเอือมระอา สาวเท้าไปให้พ้นจากความถูกผิดของที่นี่ ในใจก่นด่าบุพการีอยู่หลายประโยค!

หน้าอกไม่ใหญ่ก็ช่าง แต่ไว้ผมยาวหน่อยไม่ได้หรือไง?

จังหวะที่เหมยเหมยไปถึงล็อบบี้สนามบิน ก็เห็นว่าศัตรูคู่นี้ได้หันหลังชนกัน บรรยากาศมาคุ!

“นี่ทำไมพวกเธอทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ? วัน ๆทำตัวเหมือนดาวหางพุ่งชนโลกแต่ก็ทำใจแยกจากกันไม่ได้ ทำอะไรก็ต้องอยู่ด้วยกันเป็นคู่” เหมยเหมยพูดหยอกเย้า

“ใครทำใจห่างเขา(เธอ)ไม่ได้กัน! เป็นเขา(เธอ)นั่นแหละที่หน้าด้านตามตอแยไม่เลิก!”

ทั้งสองพูดพร้อมกัน ไม่มีหลุดแม้แต่พยางค์เดียว

“เชอะ!”

ทั้งคู่ผ่อนลมหายใจแรงออกทางจมูกพร้อมกันโดยไม่มองฝ่ายตรงข้ามอีก ถือว่ารู้ใจกันเป็นอย่างดี

…………………………………………………….

ตอนที่ 1709 หนีไม่พ้นเรื่องที่ตนเองก่อ

พอเซียวเซ่อขึ้นรถก็แย่งฉาฉาไปจากมือเหมยเหมยกอดไว้พลางพรูลมหายใจอย่างสบายตัว อิจฉาจริง ๆเลย “ฉันเอาเจ้าตัวเหม่ยเหรินมาแลกกับฉาฉาดีไหม?”

“ไม่เอา!” เหมยเหมยปฏิสธทันที

ฉาฉาเป็นถึงเพื่อนสนิทและคนในครอบครัวของเธอจะยอมแลกกับคนอื่นได้อย่างไร ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทแค่ไหนก็ไม่ได้!

เซียวเซ่อเบะปาก แอบคิดว่าจะต้องหางูปะการังมาเลี้ยงอีกสักตัวแล้ว ถึงแม้จะเย็นสบายสู้ฉาฉาไม่ได้แต่ก็คงพอถูไถได้บ้าง

“ทำไมจู่ ๆพวกเธอถึงกลับมาล่ะ? ไหนบอกว่าช่วงฤดูใบไม้ผลิถึงจะกลับไง?” เหมยเหมยถาม

“ฉันมีงานโชว์ตัวที่ฮ่องกงเดือนหน้าเลยแวะกลับมาเยี่ยมน่ะ” สยงมู่มู่ตอบ เซียวเซ่อพูดด้วยท่าทีเท่ ๆว่า “ฉันกลับมาดูว่าตาแก่นั่นตายหรือยัง”

เหมยเหมยกลอกตามองบนใส่รู้หรอกว่าปากแข็ง เหมือนเซียวจิ่งหมิงพ่อเธอไม่มีผิด ทั้ง ๆที่เป็นห่วงสุขภาพของอาจารย์เซียวเสียยิ่งกว่าใคร

“เดือนหน้าฉันก็จะไปร่วมรายการสัมภาษณ์ที่ฮ่องกงเหมือนกัน ไปด้วยกันเลยสิ”

เหมยเหมยดีใจมาก กลัวว่าเดือนหน้าเหยียนหมิงซุ่นจะหาเวลาว่างไม่ได้ มีคนไปเป็นเพื่อนก็ดีสิ สยงมู่มู่เองก็ยิ้ม “งั้นก็ดีเลย เดือนหน้าเจ้าอ้วนก็จะไปฮ่องกงเหมือนกัน เราสามคนจะได้รวมตัวกันอีกแล้ว”

“งั้นก็ดีเลยสิ เซ่อเซ่อ เธอเองก็ไปเที่ยวฮ่องกงพร้อมกับพวกเราสิดีไหมล่ะ?” เหมยเหมยลากเสียงยาวเซียวเซ่อขนลุกซู่ พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “พูดจาดี ๆก็ได้ ฉันไม่ใช่เหยียนหมิงซุ่น”

เหมยเหมยหัวเราะคิกคัก สีหน้าเรียบเฉย นับวันก็ยิ่งหน้าหนาขึ้นเรื่อย ๆ

สยงมู่มู่ลิงโลดอยู่ในใจแต่ปากกลับพูดว่า “จะให้ไปทำไม? น่ารำคาญจะตาย!”

เซียวเซ่อเอาศอกกระทุ้งหน้าอกเขาพูดขึ้นอย่างหัวเสีย “ฮ่องกงเป็นของนายหรือไง? ถึงอย่างไรฉันก็จะไป!”

สยงมู่มู่ส่งเสียงหึในลำคอแต่แววตากลับเต็มไปด้วยความสุข เขาและใครบางคนยังไม่ทันสังเกตเห็นว่าเหมยเหมยแอบดูผ่านกระจกมุมปากกยกยิ้ม ที่แท้ก็เป็นคู่รักคู่แค้น!

เซียวเซ่อกลับไปพักที่บ้านของอาจารย์เซียว ส่วนสยงมู่มู่ไปพักกับอู่เชา อู่เชาซื้อบ้านไว้ในเมืองหลวงพร้อมตกแต่งสไตล์โบราณ สยงมู่มู่เองก็ซื้อไว้เช่นกันแต่เขาขี้เกียจตกแต่งจึงปล่อยว่างไว้ให้ฝุ่นเกราะอยู่แบบนั้น กลับประเทศมาก็ไปพักที่บ้านอู่เชา

“นายกลับไปเยี่ยมคุณปู่ก็ระวังตัวหน่อยล่ะ ลุงสามไม่ได้เหมือนลุงสามคนเดิมแล้ว ไม่ว่าเขาจะถามอะไรนายก็อย่าตอบเด็ดขาด ระวังเขาจะขายนายเอาล่ะ!”

สยงมู่มู่จะกลับไปเยี่ยมคุณปู่จ้าวเหมยเหมยจึงกำชับเขา กลัวว่าเขาจะถูกจ้าวอิงหย่งคิดแผนทำร้ายเอาได้

ช่วงนี้จ้าวอิงหย่งไปมาหาสู่กับพวกอาจารย์ดูฮวงจุ้ยอย่างสนิทสนม หมกมุ่นจนสูญเสียความเป็นตัวเอง เอาแต่ขยับปากเจื้อยแจ้วตลอดทั้งวัน

สยงมู่มู่ขมวดคิ้วในใจรู้สึกไม่ดีนัก ในอดีตตระกูลจ้าวมีอำนาจมาก และเมื่อก่อนจ้าวอิงหย่งเป็นผู้ชายหัวรั้น แต่ทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ?

เหยียนหมิงซุ่นรู้เรื่องที่เหมยซูหานช่วยฉีฉีเก๋อไว้จากลุงเหลาจึงโทรหาเหมยเหมย บอกเธอว่าช่วงสองสามวันนี้ห้ามออกไปข้างนอก อีกสองวันเขาก็จะกลับมาแล้ว

ครั้งนี้เขาจะต้องกำจัดตัวปัญหาใหญ่อย่างเฉินหมิงให้สิ้นซาก!

นี่เป็นคำสั่งตายของของเฮ่อเหลียนชิง!

เพราะเฉินหมิงรนหาที่ตายเอง หลังจากค้าขายขายยาเสพติดได้ไม่นานเท่าไร ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำธุรกิจค้าขายอาวุธด้วย ซ้ำยังสมรู้ร่วมคิดกับพวกมาเฟียต่างชาติจนกลายเป็นพวกหน้าเลือด อาศัยผลประโยชน์จากชื่อเสียง หลอกล่อเด็กสาววัยรุ่นจำนวนมากแล้วพูดจาสวยหรูว่าไปทำงานที่ต่างประเทศ แต่ความเป็นจริงพาไปขายตัวย่านโคมแดงของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จนไม่เห็นเดือนไม่เห็นตะวัน

หากไม่ใช่เพราะความฉลาดของเด็กสาววัยมหาวิทยาลัยคนหนึ่งหลบหนีเอาตัวรอดออกมาได้ระหว่างทาง ก็อาจไม่มีใครรู้ซึ้งถึงแผนการชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ในบริษัทกระเป๋าหนังของเฉินหมิงเลย!

สองวันถัดมาเหยียนหมิงซุ่นกลับมาถึงบ้านด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง เซียวเซ่อ สยงมู่มู่ และอู่เชาก็อยู่ด้วย ทั้งสี่คนกำลังเล่นไพ่กันอยู่ เหมยเหมยอยู่ทีมเดียวกับอู่เชา ทั้งสองถูกคู่รักคู่แค้นนั่นรังแกจนหมดเรี่ยวแรงที่จะสู้ได้อีก และทั้งคู่ยังมีกระดาษขาวแปะติดอยู่เต็มหน้าซึ่งทำให้ดูน่าขันเหลือเกิน

………………………………………………………………..

[1] นางเอกในละครงิ้วจากเรื่องความฝันในหอแดง

[2] คำพูดขงจื่อ หมายถึงทนไม่ได้อีกต่อไป