ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1710 พญายมราช + ตอนที่ 1711 ฝันประหลาด

ตอนที่ 1710 พญายมราช

“แพ้อีกแล้ว แปะกระดาษขาว แย่จัง หน้าเธอไม่มีที่ให้แปะแล้ว งั้นบีบจมูกแล้วกัน!”

ทั้งสี่คนยังไม่เห็นเหยียนหมิงซุ่นที่ยืนอยู่ด้านข้าง เล่นไพ่จบไปอีกหนึ่งตา เหมยเหมยและอู่เชาแพ้อีกแล้ว สยงมู่มู่สีหน้าได้ใจยกมือขึ้นหมายจะบีบจมูกเหมยเหมย ทางด้านอู่เชาโดนเซียวเซ่อแปะกระดาษขาวจนดูเหมือนกับผู้เฒ่าหนวดขาวไปแล้ว

“ไม่เอา แปะกระดาษขาวนั่นแหละ!”

เหมยเหมยกุมจมูกไว้ไม่ยอมให้สยงมู่มู่บีบ เจ้าบ้านี่บีบไม่ออมแรงเลย เจ็บจะตาย!

“แปะอะไร? บนหน้าเธอมีที่ตรงไหนให้แปะล่ะ รีบมาให้ฉันบีบเร็ว!” สยงมู่มู่ทำตัวเหมือนนกอินทรีย์จับลูกไก่ที่ไล่ตามไม่ปล่อย ใบหน้าเผยรอยยิ้มร้ายกาจ เขาวิ่งชนกำแพงที่แข็งแรงอย่างจังโดยไม่ทันระวัง และความเยือกเย็นก็แผ่ซ่านออกมา

เขารีบเงยหน้าขึ้น เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างเย็นชา ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำพูดใด ๆแต่กลับอธิบายถึงความหมายในใจของเขาได้ดี ‘ผู้หญิงของฉันนายยังกล้ารังแก มีชีวิตอยู่ดี ๆมันน่าเบื่อเหรอ?’

สยงมู่มู่ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ลูบจมูกด้วยความโมโหแล้วแอบก่นด่าความโชคร้าย พญายมราชนี่มาตั้งแต่เมื่อไรกัน?

“พี่กลับมาแล้วเหรอ!”

เหมยเหมยพุ่งเข้าหาอ้อมกอดเหยียนหมิงซุ่นด้วยความดีใจ พญายมราชพลันตัวอ่อนยวบราวกับน้ำ อ่อนระทวยไปทั้งร่าง สยงมู่มู่จึงลูบจมูกอีกครั้ง ในใจรู้สึกชื่นชมอยู่มาก

อย่างน้อยพญายมราชนี่ก็ปฏิบัติตัวดีกับน้องสาวของเขาไม่น้อยเลย!

มื้อเย็นเหมยเหมยตั้งใจทำอาหารโต๊ะใหญ่ด้วยตนเองเลย ให้เหยียนหมิงซุ่นต้อนรับแขกจากแดนไกล สยงมู่มู่กับเซียวเซ่อกินอย่างเอร็ดอร่อย สิ่งที่ทนไม่ได้ที่สุดในต่างประเทศคือไม่มีของอร่อยให้ทาน ร้านอาหารจีนดี ๆพอไปอยู่ในต่างประเทศก็เปลี่ยนไป รสชาติไม่ออกไปทางไหนสักทาง ซึ่งมันยากจะกลืนลงคอได้

“พี่คะ เดือนหน้าพวกสยงมู่มู่ก็จะไปฮ่องกงเหมือนกัน พวกเราไปกันสี่คน พี่ไม่ต้องหาเวลาไปด้วยแล้วล่ะ” เหมยเหมยพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

เหยียนหมิงซุ่นพลันรู้สึกไม่ดีนักแต่เดือนหน้าเขาก็ไม่มีเวลาจริง ๆ เพราะเขาต้องทำการใหญ่ เหมยเหมยไปฮ่องกงก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเข้าไปข้องเกี่ยว

“ก็ดีเหมือนกัน ไปถึงที่นั่นจะมีคนคอยดูแลพวกเธอ” เหยียนหมิงซุ่นพูดพลางแกะเนื้อปูป้อนเหมยเหมย

เพราะมีเหยียนหมิงซุ่นอยู่ด้วยบรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงดูน่าอึดอัด ได้ยินแค่เสียงกินอาหารจ๊อบแจ๊บและเสียงตะเกียบกระทบถ้วยชาม ไม่มีใครส่งเสียงพูดอะไรสักอย่าง มื้ออาหารจึงสิ้นสุดอย่างรวดเร็ว

เหมยเหมยเข้าไปช่วยป้าฟางเตรียมผลไม้

“เตรียมห้องรับแขกเสร็จหรือยัง?” เหยียนหมิงซุ่นถามลุงเหลาเสียงเรียบ

ไม่ทันรอให้ลุงเหลาตอบ สยงมู่มู่ก็แย่งพูดขึ้นว่า “ฉันจะไปพักที่บ้านเจ้าอ้วน!”

เซียวเซ่อพูดตาม “ฉันจะกลับไปเยี่ยมคุณปู่”

ทั้งสามคนรีบขอตัวลาราวกับมีไฟจ่อรนก้นอยู่ พวกเขากลับไปอย่างรวดเร็ว

ข้าวก็กินแล้ว ที่พักคงไม่จำเป็นหรอก มีพญายมราชอยู่ในบ้านพวกเขากลัวว่าจะฝันร้ายเอาได้!

พูดอีกอย่างคือพวกเขาไม่กล้าเป็นก้างขวางคอหรอก!

ถ้าไปเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น ได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรได้ยิน เหยียนหมิงซุ่นจะฆ่าเพื่อปิดปากหรือเปล่านะ?

ทั้งสามคนร่างกายสั่นเทา พอมุดตัวเข้าไปในรถของเซียวเซ่อแล้วถึงรู้สึกวางใจลงได้

เหยียนหมิงซุ่นพึงพอใจต่อความรู้งานของพวกสยงมู่มู่อยู่มากจึงเก็บกลิ่นอายสังหารที่แผ่ออกไปเมื่อครู่กลับคืน ในห้องก็พลันอบอุ่นขึ้นมาทันที

เหมยเหมยยกถาดผลไม้ออกมาแต่กลับเห็นบนโต๊ะอาหารเหลือแค่เหยียนหมิงซุ่นคนเดียว

“คนอื่น ๆล่ะ? หายไปไหนแล้ว?”

“กลับบ้านแล้ว!” เหยียนหมิงซุ่นรับจานผลไม้มาพร้อมรวบตัวเหมยเหมยเข้ามาในอ้อมกอด จิ้มแตงโมชิ้นหนึ่งป้อนเธอ ลุงเหลากับป้าฟางหายวับไปเองแต่แรกอย่างรู้งาน

“ทำไมถึงกลับบ้านเสียล่ะ? ตอนเล่นไพ่ยังพูดเสียดิบดีว่าจะค้างที่นี่ ไม่รักษาคำพูดเลยจริง ๆ” เหมยเหมยบ่นพึมพำแต่ก็ไม่ได้คิดมาก เหยียนหมิงซุ่นป้อนแตงโมให้อีกชิ้น

แต่ครั้งนี้คำใหญ่ไปหน่อย ปากเล็ก ๆยัดเข้าปากไม่หมดจึงเหลือโผล่ออกมานอกปากค่อนอัน เหยียนหมิงซุ่นดวงตาเป็นประกาย อ้าปากกัดแตงโมอีกครึ่งที่โผล่ออกมาอยู่นอกปาก พอกินแตงโมหมดทั้งคู่ก็จูบกันอย่างดูดดื่ม…

“เชอร์รียังอร่อยกว่า…”

เหยียนหมิงซุ่นพูดหยอกเย้าเสียงเบา จากนั้นก็อุ้มเหมยเหมยขึ้นมุ่งหน้าเดินเข้าห้อง ระหว่างทางก็มีเสื้อผ้าร่วงเรียงรายไปตามพื้น…

………………………………………………………………..

ตอนที่ 1711 ฝันประหลาด

พอได้กินเชอร์รีก็กินจนถึงดึกดื่น เหมยเหมยนอนซบอกเหยียนหมิงซุ่นอย่างเหนื่อยล้า มือเล็กจิ้มตามตัวไปมาอยู่ไม่สุขพลางคิดไปด้วยว่าอีกฝ่ายเหมือนหมาป่าที่ไม่มีวันกินอิ่ม

“ลูกน้องของพี่รู้ไหมว่าพี่—หื่นขนาดนี้?” เหมยเหมยจิ้มแรง ๆหนึ่งที

ในชาติที่แล้วเหยียนหมิงซุ่นไม่ได้แต่งงานกระทั่งวันที่เธอตาย อีกทั้งตอนที่เธอกลับไปอีจงก็จะบังเอิญเจอเหยียนหมิงซุ่นเป็นครั้งคราว ตอนนั้นรู้สึกเพียงว่าผู้บัญชาการใหญ่ที่มีชื่อเสียงทรงอิทธิพลคนนี้น่ากลัวจัง ทั้งทำหน้านิ่งขรึมและดูน่าเกรงขาม แค่เธอเห็นก็ขาอ่อนแล้ว

ชาติที่แล้วเธอยังคิดอยู่เลยว่าโชคดีที่ผู้ชายแบบนี้ไม่ได้แต่งงาน ไม่อย่างนั้นผู้หญิงที่แต่งงานกับเขาคงต้องเผชิญกับผู้ชายน่ากลัวคนนี้ทุกวี่วัน มันต้องกลายเป็นเรื่องน่าหวาดกลัวขนาดไหนกันนะ!

แต่ตอนนี้เธอกลับเห็นสัญชาตญาณดิบหื่นที่ซ่อนอยู่ในตัวของท่านผู้บัญชาการใหญ่คนนี้ผ่านเหตุการณ์ปัจจุบัน ผู้หญิงที่แต่งงานกับเหยียนหมิงซุ่นได้ต้องเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุดในโลก!

เหยียนหมิงซุ่นตะครุบมือที่ปัดป่ายบนตัวเขาไว้ ดวงตาเข้มฉายแววอันตรายแล้วพูดเสียงแหบ “เหมยเหมยกำลังยั่วพี่เหรอ?”

เหมยเหมยสะดุ้งจนรีบหดตัว ไม่กล้าแม้แต่ขยับพร้อมหลับตาแน่น “เปล่า ฉันแค่ถามไปเท่านั้นเอง ปิดไฟ—นอน!”

เสียงหัวเราะแผ่วแว่วมาจากเหนือศีรษะ “พี่แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ เหมยเหมยมีปฏิกิริยาขนาดนี้ หรือว่าเธอคิดจริง ๆ?”

“เปล่านะ!” เหมยเหมยกัดบริเวณหน้าอกใครบางคนไปทีหนึ่งอย่างขุ่นเคือง หยอกเธอเล่นทุกครั้งเลยสิ นิสัยไม่ดี!

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะขึ้นอีกครั้งและเลิกหยอกเย้าเธอ เขาหันไปปรับไฟตรงหัวเตียงให้สลัวก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมกอดสาวงาม ไม่นานเหมยเหมยก็ผล็อยหลับไปขณะที่เหยียนหมิงซุ่นยังไม่รู้สึกง่วงสักนิด สมองหมุนแล่นอย่างรวดเร็วครุ่นคิดว่าแผนของเขายังมีช่องโหว่อะไรอยู่อีกหรือไม่

แผนครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จเท่านั้นห้ามผิดพลาดเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นหากให้เฉินหมิงหนีออกต่างประเทศได้ จากความเหิมเกริมไร้ขอบเขตของเขาต้องก่อเรื่องที่ไม่เป็นผลดีต่อฮวาเซี่ยแน่นอน ถึงเมื่อนั้นคิดจะกำจัดเขาคงยาก

แล้วก็โอหยางปิน เขาเป็นคนรักษาคำพูด ในเมื่อรับปากเฉินหมิงไว้แล้วก็ต้องกำจัดเขาแน่

ถ้าเช่นนั้นให้โอหยางปินกับเฉินหมิงห้ำหั่นกันเองแล้วกัน!

เหมยเหมยในอ้อมแขนหัวเราะคิกคักขึ้นมากะทันหัน พูดเสียงอู้อี้ “คุณนายเหยียน…”

พูดจบก็หัวเราะอย่างมีความสุขก่อนจะพลิกตัวแทบกลิ้งไปอยู่ขอบเตียง

เหยียนหมิงซุ่นวาดแขนรั้งยายตัวแสบที่นอนดิ้นกลับเข้ามาในอ้อมแขน กลางคืนหากเขาไม่นอนกอดยัยตัวแสบไว้ เธอสามารถนอนกลิ้งตั้งแต่หัวเตียงไปยังปลายเตียงหรือแม้กระทั่งบนพื้นได้

เหมยเหมยถูหน้าบนอกเขาไปมาแล้วหัวเราะเสียงร่วน เหยียนหมิงซุ่นยกยิ้มมุมปากที่องศากว้างขึ้นเรื่อย ๆ อารมณ์ดีขึ้นทันตาเห็น ไม่อยากจะไปขบคิดเรื่องน่ากวนใจพวกนั้นอีกแล้ว

มือของเขาไล้ไปตามคิ้วงามของหญิงสาวผู้งดงามในอ้อมอกอย่างละเมียดละไม อีกแค่ครึ่งเดือนหญิงสาวผู้นี้จะกลายเป็นภรรยาของเขาอย่างเต็มตัว เขาไม่ใช่เหยียนหมิงซุ่นคนโสดอีกต่อไปแต่เป็นคนมีครอบครัวแล้ว

“คุณนายเหยียน!”

เหยียนหมิงซุ่นร้องเรียกข้างหูเหมยเหมยเสียงเบาทีหนึ่ง เธอจุดยิ้มอย่างดีใจที่พอจะเห็นได้ว่ายัยซื่อบื้อคนนี้อยากแต่งงานขนาดไหน แม้แต่ฝันยังฝันถึงเรื่องแต่งงานเลย!

ช่างเป็นหญิงที่โง่เขลาเสียจริง!

แต่เขากลับชอบเหลือเกิน!

เหยียนหมิงซุ่นหลับตาลงมือโอบกอดว่าที่คุณนายเหยียนและไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกคน ฝันในครั้งนี้ช่างประหลาด ในฝันเห็นทารกน้อยตัวอวบอ้วนโบกมือให้เขาไม่หยุดหย่อน แต่ทารกน้อยกลับห่างจากตัวเขาไปเรื่อย ๆ และสุดท้ายก็หายไป

จากนั้นไม่นานเขาก็ตื่น ภาพในฝันยังคงเด่นชัดในห้วงความคิดเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน

เหยียนหมิงซุ่นเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี คนที่มีทักษะการต่อสู้ระดับสูงอย่างเขา ร่างกายจะสามารถบอกเหตุการณ์ที่จะเกิดในอนาคตได้และศักดิ์สิทธิ์ทุกครั้งเสียด้วยสิ แต่เด็กทารกตัวขาวอวบอ้วนในฝันครั้งนี้มันอย่างไรกันแน่?

ประหลาดเหลือเกิน!

เหยียนหมิงซุ่นขบคิดแล้วขบคิดอีกเลยตัดสินใจล้มเลิกความคิด ในฝันไม่มีเหมยเหมยบ่งบอกว่าเธอจะไม่เป็นไร ถ้าเช่นนั้นก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลใจล่ะ!

……………………………….