ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1742 ผู้มาเยือนที่ไม่ประสงค์ดี + ตอนที่ 1743 ลูกสาวของหมิ่นเติง

ตอนที่ 1742 ผู้มาเยือนที่ไม่ประสงค์ดี

ชายหนุ่มร่างสูงกำยำ หน้าตาหล่อเหลาแต่ความดุร้ายในแววตาของเขาดูเหมือนจะไม่ใช่คนดีอะไร เขาบีบคอเสี่ยวอวิ๋นจนแน่น จ้องเธออย่างโหดเหี้ยมราวกับจะกินคนก็ไม่ปาน

“เม่าฉู่หยุดนะ!” ลี่ลี่อันห้ามชายหนุ่มนั่นไว้ พร้อมเอ่ยขอโทษต่อเหมยเหมย “ขออภัยด้วย เม่าฉู่แค่เป็นห่วงฉัน ไม่ได้มีเจตนาร้าย”

ชายหนุ่มที่ชื่อเม่าฉู่ดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก พูดค้านขึ้นว่า “พวกเขาต้องจงใจล่อคนพวกนั้นมาแน่ ตอนนี้พวกมันคงกำลังจะแอบส่งข่าว”

“ไม่หรอก เม่าฉู่นายกลับห้องเครื่องไปก่อนเถอะ ทางนี้ฉันจัดการเอง” ลี่ลี่อันพูดเกลี้ยกล่อมไม่กี่คำ เม่าฉู่ที่แม้จะดูโหดเหี้ยมแต่ก็ถือว่าเชื่อฟังเธอมาก เขาหันไปจ้องเหมยเหมยครั้งหนึ่งก่อนจะกลับไปที่ห้องเครื่อง

“คุณหนู คนที่มาเป็นลูกน้องของหัวหน้ามาเฟียเฉินกั๋วเปียว คนพวกนี้ฆ่าคนอย่างไม่ปรานี ทำอะไรไม่สนเรื่องทำนองคลองธรรม ฉันต้องแจ้งข่าวพวกพ้องคนอื่น ๆ ฉันกับเสียวหลี่ปกป้องคุณหนูไม่ไหว”

เสี่ยวอวิ๋นร้อนใจมาก ในตอนนี้ฮ่องกงคานอำนาจกันสามคน เฉินกั๋วเปียวคือหนึ่งในนั้น แม้เขาจะไม่ได้มีอำนาจสูงสุด แต่ก็เป็นคนที่น่าปวดหัวที่สุด

แม้ว่าอีกสองคนที่เหลือก็ฆ่าคนโหดเหี้ยมเช่นกันแต่ก็ยังยึดหลักทำนองคลองธรรมอยู่บ้าง เฉินกั๋วเปียวเหมือนพวกจิตวิปริตที่ทำทุกอย่างตามใจตนเอง ไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ สิ่งที่น่าเกลียดที่สุดคือเฉินกั๋วเปียวผู้นี้เป็นเจ้าแห่งยาเสพติดที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แล้วก็เป็นลูกค้ารายใหญ่ของพ่อลี่ลี่อัน

ถึงลี่ลี่อันจะไม่สนใจเรื่องของผู้เป็นพ่อแต่เธอก็พอจะรู้จักบุคคลสำคัญเหล่านี้ และเป็นธรรมดาที่จะต้องรู้จักเฉินกั๋วเปียว เธอจึงนิ่งจมอยู่กับความคิด

เหตุที่เธอแอบหลบ ๆซ่อน ๆมาพบเหมยเหมยในทะเลหลวง ความจริงก็เพื่อหลีกเลี่ยงเฉินกั๋วเปียว เพราะพ่อของเธอกับเฉินกั๋วเปียวทะเลาะกันจนแตกคอกัน นั่นเป็นเพราะเฉินกั๋วเปียวไม่สนหลักทำนองคลองธรรม เขาฆ่าพี่ใหญ่ที่เป็นพี่น้องร่วมสาบานของเขา หนำซ้ำพี่ใหญ่ยังเป็นเพื่อนสนิทของพ่อลี่ลี่อันด้วย

หนำซ้ำเฉินกั๋วเปียวยังได้ขายภรรยาและลูกสาวของเขาไปย่านโคมแดงในตะวันออกกลาง ในเวลาไม่นานก็ต้องใช้ชีวิตทรมานจนตายจากการลงมืออันเหี้ยมโหด ถือเป็นการทำลายกฎหมายสถาบันครอบครัวอย่างสิ้นเชิง

เมื่อก่อนพ่อของลี่ลี่อันคิดมาเสมอว่าเขาตายด้วยเงื้อมมือของเหล่าศัตรู ไม่คิดมาก่อนว่าจะเป็นเฉินกั๋วเปียว และด้วยการที่เห็นแก่หน้าของเพื่อนสนิทจึงดูแลเอาใจใส่เฉินกั๋วเปียวเป็นอย่างดี

จนกระทั่งชายหนุ่มที่อ้างตนว่าเป็นลูกชายของพี่ใหญ่มาหาที่สามเหลี่มทองคำ พ่อของลี่ลี่อันถึงได้รู้ความจริงว่าแท้จริงแล้วพี่ใหญ่ผู้นี้มีเมียน้อยลับ ๆอยู่หนึ่งคน นอกจากนี้ยังมีลูกนอกสมรสที่อายุเพียงสิบขวบ สองแม่ลูกหลบหนีไปได้แต่ยังคงปกปิดตัวตนเอาไว้ ทั้งยังต้องใช้ชีวิตอยู่บนความหวาดระแวง

แต่หญิงชู้ผู้นี้กลับเป็นคนที่ให้ความสำคัญต่อความรักและมีเหตุผล เธอจึงต้องการจะแก้แค้นให้พี่ใหญ่ ด้วยเหตุนี้เธอจึงพาลูกชายหกระเหินเดินทางไกลไปยังสามเหลี่ยมทองคำ แต่ระหว่างทางกลับเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นจนเมื่อสองปีก่อนถึงเพิ่งได้เจอพ่อของลี่ลี่อัน

พ่อของลี่ลี่อันโกรธมาก ในใจคิดแค่จะแก้แค้นให้กับเพื่อนสนิทจึงถือโอกาสตอนที่เฉินกั๋วเปี่ยวมาเหมาของที่สามเหลี่ยมทองคำ วางแผนซุ่มดักโจมตีเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราอะไรข่าวถึงได้แพร่งพรายออกไปได้ เฉินกั๋วเปียวจึงสูญเสียลูกน้องไปเพียงไม่กี่คนแล้วก็หลบหนีไปได้อย่างปลอดภัย

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เฉินกั๋วเปียวก็กลายเป็นศัตรูของพ่อลี่ลี่อัน เขาร่วมมือกับเจ้าพ่อยาเสพติดคนอื่น ๆในสามเหลี่ยมทองคำ โดยต้องการจะทำลายพ่อของลี่ลี่อันแล้วเข้ามาแทนที่

ลี่ลี่อันกัดฟันกรอดพลางพูดขึ้นว่า “พวกเธอไม่ต้องห่วง เป้าหมายของเฉินกั๋วเปียวคือฉัน เดี๋ยวฉันจะไปหลอกล่อพวกมันเอง”

“ไม่ได้นะ ลี่ลี่อันเธออยู่บนเรือนี่แหละ ฉันไปเอง” เซี่ยทิงเทาแสดงท่าทีเด็ดเดี่ยว ยากที่จะคัดค้านได้

ผู้ชายแท้ ๆจะปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองไปเผชิญหน้ากับปัญหาได้อย่างไร?

เหมยเหมยได้ฟังดังนั้นกลับสับสนมึนงง จึงถามไปว่า “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แล้วทำไมเฉินกั๋วเปียวต้องตามจับอาจารย์ป้าด้วย?”

ในเวลานี้เรือของเฉินกั๋วเปียวเริ่มเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ มีเรือถึงสามลำ ดูท่าพวกมันจะเอาตัวลี่ลี่อันไปให้ได้!

ลี่ลี่อันถอนหายใจ พลางเอ่ยว่า “ขอโทษนะ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันที่ทำให้พวกเธอเดือดร้อน ฉันคือลูกสาวของหมิ่นเติง”

…………………………………………………………..

ตอนที่ 1743 ลูกสาวของหมิ่นเติง

เหมยเหมยไม่รู้จักหมิ่นเติงเลยด้วยซ้ำแต่สีหน้าของเสียวหลี่กับเสี่ยวอวิ๋นกลับเปลี่ยนไปมาก มองหน้าลี่ลี่อันด้วยความตื่นตระหนกร่างแทบทรุดลงกลับพื้น

หมิ่นเติงพวกเขาคุ้นเคยเสียยิ่งกว่าอะไร

เจ้าพ่อค้ายาเสพติดที่ใหญ่ที่สุดในสามเหลี่ยมทองคำ และยังมีกองกำลังอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุด เคยเปิดฉากยิงต่อสู้กับกองทัพฮวาเซี่ยด้วย เป็นบุคคลที่ติดอันดับหนึ่งในคำสั่งฆ่าระดับ SSS ของรัฐบาล

ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะอยู่บนเรือลำเดียวกับลูกสาวของหมิ่นเติง ซ้ำผู้หญิงคนนี้ยังเป็นภรรยาอาจารย์ลุงของคุณหนูเสียด้วย

โลกใบนี้มันเล็กเกินไปแล้ว!

เสี่ยวอวิ๋นกระซิบบอกตัวตนของพ่อลี่ลี่อันข้างหูเหมยเหมย ทำเอาลูกตาของเหมยเหมยแทบกระเด็นออกมา แย่แล้ว ยังมีอะไรที่แย่ไปกว่านี้อีกเหรอ?

ลูกสาวของเจ้าพ่อค้ายาเสพติดได้ช่วยชีวิตคนตกอับอย่างเซี่ยทิงเทาไว้ ทั้งสองตกหลุมรักกัน…

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอาจารย์ลุงถึงได้ทำทีลับ ๆล่อ ๆ ซ้ำยังบอกอีกว่าเซี่ยทิงเทาตายไปแล้ว ตอนนี้เข้าใจแล้วล่ะ ลูกเขยของเจ้าพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่…

หากรัฐบาลฮวาเซี่ยรู้ตัวตนของเขาเข้า เกรงว่าชื่อเสียงของคุณตาก็คงจบสิ้นกันพอดี

เหมยเหมยแอบก่นด่าในใจไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือจะหนีออกไปอย่างไร?

เธอไม่อยากกลายเป็นอาหารเย็นของพวกปลาฉลามนะ!

“อาจารย์ป้าคะ บนเรือมีคนของคุณป้าอยู่กี่คน?” เหมยเหมยถามอย่างจริงจัง

ลี่ลี่อันชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะรีบตอบว่า “ยี่สิบกว่าคน เป็นลูกน้องฝีมือดีของพ่อฉัน เหมยเหมยไม่ต้องกังวลนะ พวกเราจะไม่เป็นไร”

เหมยเหมยกลอกตาไปที ถ้าหากว่าริมฝีปากของลี่ลี่อันไม่ซีดขาว คำพูดเหล่านี้ก็คงจะเป็นตัวช่วยได้มาก

“มังกรที่แข็งแกร่งก็ยากที่จะสยบคนพาลได้ ต่อให้คนของอาจารย์ป้าจะเก่งแค่ไหนก็คงไม่คุ้นเคยกับน่านน้ำทะเลที่นี่ กลัวว่าจะสู้คนพวกนั้นไม่ได้ เพราะงั้นเราจะต้องขอความช่วยเหลือจากภายนอก”

เหมยเหมยไม่รอให้ลี่ลี่อันตอบตกลง พูดกับเสี่ยวอวิ๋นว่า “จุดพลุส่งสัญญาณ!”

หากเทียบกับลี่ลี่อัน เธอไว้ใจลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นมากกว่า!

สัญญาณพลุได้คำรามขึ้นสู่ท้องฟ้า ลี่ลี่อันมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดูจะสับสนเอามาก ลอบถอนหายใจไปพลางแต่ก็ไม่พูดอะไรแค่เดินไปทางห้องใต้ท้องเรือ เธอต้องบอกเม่าฉู่สักหน่อย

เหมยเหมยหยิบปืนพกบราวนิงทรงพลังออกมาจากกระเป๋า เหยียนหมิงซุ่นสั่งทำขึ้นเพื่อเธอโดยเฉพาะ ยิงได้ในระดับที่ไกลกว่าปืนธรรมดาแต่ขนาดเล็กกะทัดรัด สามารถเก็บซ่อนไว้ในกระเป๋าโดยไม่เป็นที่สะดุดตาใคร

เสียวอวิ๋นกับเสียวหลี่เตรียมอาวุธพร้อมและบอกให้เหมยเหมยเข้าไปหลบห้องใต้ท้องเรือ เธอจะคอยระวังภัยอยู่ด้านนอก

จินป๋อเหวินมีท่าทีสงบนิ่งราวกับไม่เกรงกลัวเลยสักนิด แต่นัยน์ตาของเขากลับฉายแววตื่นตระหนก แม้ว่าในฮ่องกงจะอนุญาตให้ใช้ปืนส่วนบุคคลได้แต่ใบอนุญาตปืนส่วนบุคคลไม่ได้จัดการได้ง่าย ๆ อย่างน้อยก็เป็นเรื่องยากที่คนในประเทศจะทำได้

แต่จ้าวเหมยมาถึงฮ่องกงยังไม่ถึงครึ่งเดือนกลับหยิบปืนออกมาโต้ง ๆ เห็นได้ชัดว่าปืนกระบอกนี้ทำไว้นานแล้ว หนำซ้ำเสี่ยวอวิ๋นกับเสียวหลี่เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของจ้าวเหมย เห็นได้เลยว่าตัวตนในประเทศของจ้าวเหมยนั้นไม่ธรรมดาแน่

หากไม่ใช่ลูกสาวของผู้มีอิทธิพล ก็ต้องเป็นผู้หญิงของผู้มีอิทธิพล!

ถ้าหากไม่ใช่ล่ะก็ เขายอมกัดแปรงขัดโถส้วมเลย!

เรือสามลำนั้นเข้ามาใกล้เรือสำราญของพวกเขาขึ้นเรื่อย ๆในระยะไม่เกินหนึ่งเมตร เสี่ยวอวิ๋นเปิดยิงปืนก่อน คนที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าล่วงลงไปในทะเลแต่ลูกน้องของเฉินกั๋วเปียวยังไม่ทันรู้ตัว ราวกับไม่คิดว่าคนของลี่ลี่อันจะเป็นฝ่ายยิงก่อนจึงตกใจไปพักหนึ่ง

“ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้นอีกนัดเป็นเสียวหลี่ที่ยิง มีคนตกลงไปจากเรืออีกลำหนึ่ง

กลองสงครามยังไม่ทันเริ่มตีฝ่ายตรงข้ามก็สูญเสียไปถึงสองคน และแน่นอนว่าเรือสามลำนั้นไม่ใช่คนใจบุญจึงโจมตีกลับอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วขณะเสียงระเบิดก็ดังขึ้นติดต่อกันราวกับเคี้ยวถั่วทอดก็มิปาน

ไม่ว่าจะเป็นลูกน้องของเฉินกั๋วเปียวหรือคนที่ลี่ลี่อันพามาด้วย ในความเป็นจริงก็ล้วนเป็นพวกหัวมังกุฏท้ายมังกร[1] ไม่ทำตามกฎเกณฑ์ใด ๆเลย ไม่มีอะไรเทียบได้กับหน่วยรบพิเศษอย่างเสี่ยวอวิ๋นและเสียวหลี่สักนิด

……………………………………..