ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1746 คุณตามหาผิดคนแล้วล่ะ + ตอนที่ 1747 ทำร้ายอย่างเปิดเผย

ตอนที่ 1746 คุณตามหาผิดคนแล้วล่ะ

ตำนานแห่งโลกหล้ากล่าวว่าเฉินกั๋วเปียวคือผู้ที่ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน บ้าคลั่งขึ้นมาก็ฆ่าได้แม้กระทั่งผู้มำอำนาจ ตามที่ตำนานเล่าขานมาเขาน่าจะเป็นผู้ชายที่มีความมุทะลุดุดันฆ่าฟันจนเป็นนิสัยและใจกล้าบ้าบิ่น แต่ความจริงเป็นเช่นนั้นหรือ?

ไม่มีทางเป็นไปได้แน่!

สามารถกำจัดพี่ใหญ่ไปได้อย่างลับ ๆ ซ้ำยังปกปิดมาเกือบสิบปี อาศัยใบบุญเก่าของพี่ใหญ่ในการปราบลูกน้องให้อยู่หมัดจนกลายเป็นคนมีอำนาจมากพอที่จะต่อต้านโจวจื่อหัวได้ ซึ่งนั่นบ่งชี้ได้ชัดเลยว่าเฉินกั๋วเปียวไม่ใช่ชายผู้มีความมุทะลุ แต่เป็นคนต่ำทรามที่เจ้าเล่ห์ใจกล้าบ้าบิ่น

เขาได้ฟังคำพูดของลูกน้อง แม้จะเกิดความอยากได้แม่สาวสวยจนน้ำลายหกแต่ก็ค่อนข้างหวาดกลัว

หากว่าแม่สาวสวยเป็นมิตรกับโจวจื่อหัวจริง ๆ เขาก็ไม่ควรทำอะไรผลีผลาม จิ้งจอกเฒ่าโจวจื่อหัวตัวนี้แตะต้องไม่ได้ ไม่คุ้มที่จะผิดใจกับจิ้งจอกเฒ่าเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว

และเป้าหมายในวันนี้ก็คือตู้ตานลูกสาวของหมิ่นเติง หมิ่นเติงมีลูกสาวสุดที่รักแค่คนเดียวที่เป็นเสมือนแก้วตาดวงใจ ขอแค่จับตัวตู้ตานให้ได้ หมิ่นเติงก็จะยอมถูกจับแต่โดยดี แล้วเขาก็จะรับช่วงดูแลถิ่นของหมิ่นเติงต่อ วันข้างหน้ายังต้องกลัวว่าจะไม่เหลือผงแป้ง[1]ด้วยอีกหรือ?

เฉินกั๋วเปียวถามขึ้นเสียงดัง “ฉันนี่แหละเฉินกั๋วเปียว คุณเป็นอะไรกับพี่หัว? ทำไมผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน?”

เหมยเหมยแอบโล่งใจไปพลาง ไพ่ไม้ตายโจวจื่อหัวนี่ใช้ได้ผลจริง ๆ เธอจงใจแสร้งทำเป็นหญิงสาวเอาแต่ใจ พูดขึ้นอย่างถืออำนาจบาตรใหญ่ “โจวจื่อหัวกับสามีของฉันเป็นเพื่อนต่างวัยกัน เมื่อวานลุงหัวยังพูดอยู่เลย ถ้าอยู่ในฮ่องกงแล้วบอกชื่อของเขาไป ก็จะไม่มีใครกล้าคิดร้ายฉัน เฮ้อ ฉันยังนึกว่าลุงหัวต้องจงใจหลอกฉันแน่ ๆ”

เธอเงียบไปสักพักพลันเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย “วันนี้อากาศดี ตอนแรกกะจะออกมานั่งเรือพักผ่อนหย่อนใจ แต่พอออกมากลับเจอพวกนายปล้น ฮ่องกงนี่น่าเบื่อชะมัด ครั้งหน้าจะไม่มาอีกแล้ว”

เฉินกั๋วเปียวแปลกใจไม่เลิก จากท่าทีของแม่สาวน้อยก็เหมือนจะไม่ได้พูดโกหก  และเขาก็รู้ด้วยว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาโจวจื่อมีความสัมพันธ์อันดีกับคนในฮวาเซี่ยอย่างแน่นแฟ้น แต่เขาก็ยังไม่เชื่อคำพูดของเหมยเหมยอยู่ดี

เรื่องที่จินป๋อเหวินกับลูกสาวของหมิ่นเติงเป็นเพื่อนกันเขาพึ่งสืบเจอช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ดังนั้นจึงให้ลูกน้องคอยจับตามองจินป๋อเหวิน นึกไม่ถึงว่าช่วงไม่กี่วันมานี้จนป๋อเหวินจะออกทะเล หนำซ้ำไปครั้งหนึ่งก็นานเป็นสามถึงสี่ชั่วโมง

เพราะงั้นเขาเดาว่าลี่ลี่อันน่าจะมาที่ฮ่องกง และไม่กล้าขึ้นฝั่งจึงได้นัดเจอกับจินป๋อเหวินในทะเล

แต่เขาก็คิดไม่ออกว่าทำไมจินป๋อเหวินต้องพาเหมยเหมยออกทะเลมาด้วย แต่เขาก็ไม่อยากคิดอะไรมาก ยอมฆ่าคนผิดเป็นพันคนดีกว่ายอมปล่อยให้คนคนเดียวหนีไปได้ ไอ้แก่หมิ่นเติงนั่นเป็นหินในห้องส้วมที่ทั้งเหม็นและแข็งกระด้าง

อีกอย่างลูกน้องของไอ้แก่นี่ก็ซื่อสัตย์ภักดี ในเวลาอันสั้นคงไม่อาจทำอะไรไอ้แก่นั่นได้ แต่เขารอไม่ไหวแล้วต้องจัดการให้เสร็จโดยเร็ว

แค่ได้ตัวลูกสาวไอ้แก่นั่นมา หึ ๆอย่าว่าแต่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เลย ต่อให้เป็นยุโรปอเมริกาเขาก็จะเอามันมาให้ได้!

“คุณอย่าพึ่งโมโหสิ ผมแค่มาตามหาผู้หญิงที่ชื่อตู้ตาน อีกชื่อหนึ่งของเธอคือลี่ลี่อัน แค่คุณยอมส่งตัวตู้ตานมา พวกเราก็จะไปทันที กลับฮ่องกงไปผมจะจัดหูฉลามเป็นการต้อนรับคุณเลย”

เรือของเฉินกั๋วเปียวเทียบเข้ามาใกล้มาก เขายืนอยู่บนดาดฟ้า ส่งยิ้มจาง ๆแต่นั่นกลับทำให้เหมยเหมยขนลุกชูชันไปทั่วร่าง

หัวหน้ามาเฟียที่ฆ่าคนไม่เลือกหน้า หน้าตาดุร้าย คิ้วเข้มดำขลับทั้งสองข้างขมวดแน่นอยู่กลางหว่างคิ้วไม่เหลือช่วงว่าง ดวงตายกเชิดขึ้นเล็กน้อย ส่อแววโหดเหี้ยม ไขมันบนใบหน้ามันเยิ้มและยังมีแผลเป็นจากมีดยาวเล็กลึกเข้าไปในใบหู

ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี!

เหมยเหมยกำหมัดแน่น แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แสร้งทำเป็นตกใจและพูดว่า “คุณนี่ตลกจัง ฉันมาฮ่องกงเป็นครั้งแรก ไม่คุ้นเคยกับใคร และจะไปรู้จักลี่ลี่อันที่คุณพูดถึงได้อย่างไรละคะ? คุณเฉินมาผิดที่แล้วหรือเปล่า?”

[1] มาจากคำว่า粉 ซึ่งในที่นี้หมายถึง การซื้อขายยาบ้า

………………………………………………………………….

ตอนที่ 1747 ทำร้ายอย่างเปิดเผย

เฉินกั๋วเปียวหรี่ตาลงทอดสายตาสอดส่องเรือสำราญของอีกฝ่ายทุกซอกทุกมุม บนดาดฟ้าไม่มีลี่ลี่อันอยู่จริง ๆ ซ้ำยังมีคนแก่เพิ่มมาหนึ่งคน เขาชี้ไปยังหมอกู้แล้วถามขึ้น “คนนี้เป็นใคร?”

“เขาโด่งดังมากเลยนะ เป็นหมอเทวาของพวกเราที่นั่น เป็นหมอที่ชุบชีวิตผู้คนมากมาย ในอนาคตถ้าคุณเฉินป่วยมาหาคุณปู่กู้สิ ถ้าไม่ใช่มะเร็งหรือเอดส์เราจะคอยดูแลเรื่องยาให้จนกว่าคุณจะหายสนิทเลย”

เหมยเหมยพูดเจื้อยแจ้วจนช่วยคลายบรรยากาศที่แสนกระอักกระอ่วนใจลงไปมาก จินป๋อเหวินยกยิ้มมุมปาก แม้ว่าขาจะอ่อนระทวยแต่เขาก็อยากจะหัวเราะ

คุณหนูจ้าวนี่ร้ายเปิดเผยจริง ๆ!

“กล้านัก ทำไมพูดจากับพี่เฉินแบบนี้? ” ลูกน้องข้างกายของเฉินกั๋วเปียวเปล่งเสียงดุ

เหมยเหมยแสร้งทำเป็นตกใจ พูดขึ้นอย่างโมโห “คุณเฉินคนของคุณไร้มารยาทจัง ดูก็รู้ว่าไร้การอบรม คุณต้องหัดสั่งสอนพวกเขาบ้างนะ เหมือนสามีฉันที่รู้จักอบรมสั่งสอนคน คุณดูลูกน้องของสามีฉันสิเห็นได้ชัดว่ามีสติดีกว่าลูกน้องของคุณมาก!”

เธอชี้คนข้างกายอย่างเสี่ยวอวิ๋นและเสียวหลี่ พร้อมกับกระพริบตาปริบ ๆอย่างไร้เดียงสา แสดงบทบาทหญิงสาวจอมไร้เดียงสาที่อ่อนต่อโลกได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เฉินกั๋วเปียวจึงถามอีกครั้งเพื่อคลายความสงสัย คุณหนูจ้าวคนนี้ได้รับการปกป้องดีเกินไปอย่างเห็นได้ชัด โง่เง่าเต่าตุ่น ปากไม่มีหูรูด

แต่ความสงสัยของเขามีอยู่มากจึงไม่ยอมเชื่ออะไรง่าย ๆ เขายิ้มและพูดว่า “คุณหนูจ้าวพูดจาได้น่าสนใจนัก จากที่ผมรู้มาคือทนายจินเป็นเพื่อนกับตู้ตานมาหลายปี พวกคุณออกทะเลมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้คงมาหาตู้ตานสินะ?”

เหมยเหมยลอบก่นด่าจินป๋อเหวินในใจจนกลายเป็นหมาแต่ไม่แสดงออกทางสีหน้า เอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา “ทนายจินคุณรู้จักตู้ตาน? เขาเป็นคนรักของคุณเหรอคะ? ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เราคงไม่จำเป็นต้องทำงานร่วมกันแล้วค่ะ ฉันเกลียดที่สุดคือพวกคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อชีวิตแต่งงาน!”

จินป๋อเหวินตะโกนขึ้นมาเมื่อถูกปรักปรำ “ผมรู้จักตู้ตานเสียที่ไหน? แต่เมื่อยี่สิบปีก่อนผมเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับผู้หญิงที่ชื่อลี่ลี่อัน แต่หลังจากที่ผมกลับมาฮ่องกงก็ไม่ได้ติดต่อกับเธออีก คุณเฉินคงเข้าใจผิดแล้วจริง ๆ ถ้าภรรยาผมเข้าใจผิดขึ้นมาวันข้างหน้าผมคงไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!”

ทั้งคู่ผลัดกันร้องผลัดกันพูดเข้าขากันได้ดีอย่างกับรู้ใจ นั่นยิ่งทำให้เฉินกั๋วเปียวคลายความสงสัยลงได้อีกนิด

“ผู้หญิงอย่างตู้ตานอันตรายมาก ไม่แน่ว่าเธออาจจะแอบลักลอบขึ้นมาบนเรือด้วยและแอบซ่อนอยู่ในที่ลับ อาจเป็นผลเสียต่อคุณหนูจ้าวได้ ผมว่าจะลองค้นดูสักหน่อย เพื่อป้องกันไว้ก่อน คุณหนูคิดว่ายังไงครับ?”

แม้เฉินกั๋วเปียวจะถามแต่น้ำเสียงกลับยากที่จะปฏิเสธ

เหมยเหมยเองก็ร้อนใจมาก พลุสัญญาณปล่อยไปตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่มีคนมาอีกนะ?

เธอรู้ว่าถ้าไม่ให้เฉินกั๋วเปียวขึ้นมาค้นบนเรือ ความสงสัยของเฉินกั๋วเปียวก็ไม่อาจคลายลงได้ เธอต้องรับปาก

“ได้ค่ะ คุณขึ้นมาค้นเลย แต่ฉันขอพูดข้อเสนอบางอย่างก่อน ถ้าคุณหาผู้หญิงตู้ตานอะไรนั่นไม่เจอ คุณเฉินจะต้องชดใช้ให้ฉัน!” เหมยเหมยทำหน้าเย็นชา

ยิ่งในเวลาแบบนี้เธอยิ่งห้ามอ่อนแอ ถึงอย่างไรก็ต้องวางมาดไว้ก่อน

เฉินกั๋วเปียวหัวเราะร่า “ผมก็แค่ห่วงความปลอดภัยแทนคุณหนูจ้าวครับ เอาไว้วันหลังผมจะเลี้ยงหูฉลามคุณหนูที่ภัตตาคารป้าหวัง”

ภัตตาคารป้าหวังเป็นภัตตาคารที่ขึ้นชื่อที่สุดในพื้นที่ และอาหารที่ขึ้นชื่อของภัตตาคารก็คือหูฉลาม กินแค่หนึ่งมื้อก็ปาเข้าไปเป็นหมื่น ๆแล้ว คนทั่วไปไม่สามารถซื้อกินได้

เหมยเหมยหัวเราะเยาะไปที บอกเป็นนัยให้เสี่ยวอวิ๋นและคนอื่น ๆเก็บปืน พลางหันไปผายมือเชื้อเชิญเฉินกั๋วเปียว “คุณเฉินเชิญค่ะ!”

เฉินกั๋วเปียวโบกมือส่งสัญญาณบอกลูกน้อง ฉับพลันกระดานไม้ก็ถูกวางลงบนเรือทั้งสองลำ เขาพาลูกน้องนับสิบคนเดินเข้ามาด้วย มองขึ้นลงสำรวจเหมยเหมยด้วยแววตาที่เปิดเผยอย่างโจ่งแจ้ง

มองใกล้ ๆก็ยิ่งสวย แต่เสียดายที่ไม่ใช่สาวโสด หนำซ้ำยังเป็นคนของโจวจื่อหัว!

เหมยเหมยฝืนทนต่อความสะอิดสะเอียน ในตอนนี้ศัตรูแข็งแกร่งแต่เราอ่อนแอ อดทนเข้าไว้ อีกไม่นานต้องกำจัดคนแซ่เฉินให้ได้!

…………………………………………………….