ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 1884 กุข่าวซุบซิบสักนิด + ตอนที่ 1885 ค้นหาความสุขทางกายของมนุษย์

ตอนที่ 1884 กุข่าวซุบซิบสักนิด

แม้ว่าเด็กจะบริสุทธิ์แต่นางแพศยาอู่เยวี่ยรังแกข่มเหงคนอื่นเกินไป เหมยเหมยจึงเผลอหลุดปากโพล่งออกไปอย่างอดไม่ได้ชั่วขณะ

เธอเคยคุยกับเหยียนหมิงซุ่นหลายครั้งเกี่ยวกับเด็กในท้องอู่เยวี่ยว่าแน่นอนต้องได้มาจากการทำเด็กในหลอดแก้ว แต่พ่อของเด็กจะเป็นใครนั้นกลับเป็นที่น่าสงสัยอย่างยิ่ง

หากเป็นเฮ่อเหลียนเช่อร้อยละแปดถึงเก้าสิบเด็กคนนี้ต้องเกิดมาไม่ปกติอย่างแน่นอน เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางไม่รู้เรื่องนี้ ฉะนั้นเขาจึงไม่มีวันเสี่ยงเรื่องนี้แน่นอน แต่ถ้าเด็กไม่ใช่ลูกของเฮ่อเหลียเช่อแล้วจะเป็นลูกใครกันล่ะ?

เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคนนอกเพราะเฮ่อเหลียนเช่อไม่โง่ถึงขั้นนั้น หนิงเฉินเซวียนเองก็ไม่ได้ตบตาได้ง่าย ๆ ฉะนั้นเด็กคนนี้ต้องมีสายเลือดของคนตระกูลหนิง

คำตอบแทบจะปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัดแล้ว

หากไม่ใช่ของเฮ่อเหลียนเช่อก็ต้องเป็นของหนิงเฉินเซวียน ซึ่งดูจากตอนนี้ตัวเลือกหลังมีความเป็นไปได้สูงกว่าหน่อย!

เพียงแต่ไม่รู้ว่าหนิงเฉินเซวียนจะรับรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?

เหยียนหมิงซุ่นกลับบอกว่าหนิงเฉินเซวียนน่าจะไม่รู้ หากเขายอมตกลงให้อู่เยวี่ยท้องลูกเขา ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงคนอื่นก็ต้องทำได้ เขาคงไม่จำเป็นต้องบีบบังคับให้เฮ่อเหลียนเช่อแต่งงานมีลูกหรอก อีกทั้งเขาอยากมีกี่คนก็ได้

ฉะนั้นหนิงเฉินเซวียนต้องไม่รู้เรื่องนี้แน่ ตรงจุดนี้เองที่น่าสนใจ!

อู่เยวี่ยกับเหมยเหมยโต้กลับกันไปมา ไม่มีใครอยู่เหนือใครจึงทำให้ทั้งคู่อารมณ์พลุ่งพล่านไม่น้อย เหมยเหมยยอมไม่ได้ที่เห็นอู่เยวี่ยทำท่าเหิมเกริมขนาดนั้นเลยผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาแทน

“โอหยางซานซาน งานเลี้ยงการกุศลฉันไปร่วมงานแน่ ๆ ถึงอย่างไรฉันก็ต้องให้เกียรติคุณนายเฮ่อเหลียนหน่อยสิ จะว่าไปฉันมีรูปดี ๆของคุณนายเฮ่อเหลียนไม่น้อยเลยนะ ฉันคิดว่าคงมีคนไม่น้อยที่สนใจรูปสวย ๆของคุณนายเฮ่อเหลียนใช่ไหมล่ะ?”

เหมยเหมยนึกถึงรูปที่เคยถ่ายโอหยางซานซานไว้ในอดีตกับเซียวเซ่อ รูปถ่ายเหล่านี้เธอไม่เคยมีโอกาสได้ใช้สักครั้งจนวันเวลาผ่านไปนานก็ดันลืมเสียสนิท แต่ก็นึกขึ้นได้เพราะอู่เยวี่ย

เป็นของว่างให้อู่เยวี่ยก็ไม่เลว!

อู่เยวี่ยใจดิ่งวูบถามกลับเสียงดุดัน “จ้าวเหมยเธอหมายความว่าไง?”

“ก็ตามที่บอกไปไง เมื่อกี้ฉันกำลังคิดหนักอยู่เลยว่าจะเอาอะไรไปร่วมประมูลดี ตอนนี้ฉันรู้แล้ว รูปพวกนี้เป็นของสะสมที่มีแค่ฉันเท่านั้นที่มีจะขายราคาถูก ๆไม่ได้เชียวนะ อย่างน้อยหนึ่งรูปก็ต้องหนึ่งร้อยหยวน ไม่อย่างนั้นจะเป็นการหยามหน้าคุณนายเฮ่อเหลียนน่ะสิ?”

เหมยเหมยตัดสายไปพร้อมเสียงหัวเราะแล้วไปล้างรูปอย่างสนุกสนาน โชคดีที่เธอยังเก็บรูปต้นฉบับพวกนี้เอาไว้ งานร่วมประมูลเธอไม่เอาไปแน่นอน อู่เยวี่ยหน้าไม่อายแต่เธอยังต้องรักษาหน้าไว้อยู่!

ช่วงนี้เมืองหลวงเงียบสงบราวกับป่าช้าไม่มีข่าวซุบซิบอะไรเลย ถ้าอย่างนั้นเธอจะสร้างมันให้สักหน่อยแล้วกัน!

เรื่องฉาวในอดีตของคุณนายเฮ่อเหลียน คิดว่าคงมีคนสนใจไม่น้อยสินะ?

ตอนจัดระเบียบรูปถ่ายที่ถูกเก็บไว้ในตู้ก็มีเรื่องเซอร์ไพรส์เหมยเหมยอีกแล้ว นอกจากรูปถ่ายที่เธอร่วมถ่ายกับเซียวเซ่อ เธอยังเจอรูปถ่ายที่ลูกน้องเหยียนหมิงซุ่นถ่ายไว้ในร้านคาราโอเกะสมัยก่อนไว้ด้วย แม้ตัวเอกจะเป็นอู่เยวี่ยแต่โอหยางซานซานก็ถูกถ่ายไว้ไม่น้อยเช่นกัน

โอหยางซานซานในรูปถ่ายดวงตาหยาดเยิ้มเสื้อผ้าหลุดลุ่ยและเขยิบเข้าไปหาโอหยางสยงไม่หยุด อีกทั้งรอบกายยังมีผู้ชายอยู่จำนวนไม่น้อย รูปถ่ายนี้อนาจารพอที่จะเป็นข่าวฉาวใหญ่ในเมืองหลวงได้แล้ว

อู่เยวี่ยถูกเหมยเหมยวางสายใส่ก็รู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก

เรื่องในอดีตของโอหยางซานซานเธอไม่รู้หรอก หรือว่าจ้าวเหมยมีหลักฐานเล่นงานโอหยางซานซานอยู่ในกำมือจริง ๆอย่างนั้นหรือ?

ใช้ไม่ได้เลย!

อู่เยวี่ยสบถด่าหลายที ทั้ง ๆที่ยัยโง่โอหยางซานซานมีไพ่ดี ๆในมือเพราะเกิดมาเป็นลูกหลานในตระกูลดังแต่กลับถูกยัยนี่เล่นงานจนป่นปี้ไปหมด ถึงต้องถูกนางแพศยาจ้าวเหมยขับไล่ไปต่างประเทศ

แต่นี่ก็ตกเป็นผลประโยชน์ของเธอแทน

ทว่าปัญหาที่ทิ้งเอาไว้เธอก็ต้องเป็นคนรับช่วงต่อทั้งหมด

อู่เยวี่ยอารมณ์แย่ถึงขีดสุด หนิงเฉินเซวียนไม่พอใจกับชื่อเสียงด้านลบของเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่เพราะเห็นแก่เด็กในท้องถึงไม่ได้เอาเรื่อง ถ้าเกิดมีเรื่องเกิดขึ้นในเวลานี้ความสัมพันธ์อันดีที่เธอเสียแรงปูมาเกรงว่าต้องพังไม่เป็นท่าแน่!

ไม่ได้การ เธอต้องหาทางทำลายรูปถ่ายที่จ้าวเหมยมีให้หมด!

………………………………………….

 ตอนที่ 1885 ค้นหาความสุขทางกายของมนุษย์

เหมยเหมยไม่เปิดโอกาสให้อู่เยวี่ยได้แย่งรูปถ่ายไปอยู่แล้ว เธอได้เลือกหนึ่งรูปที่ถ่ายในห้องเปลี่ยนชุดมา ซึ่งในรูปโอหยางซานซานสวมแต่ชุดชั้นในและทำท่าสุดเย้ายวน อีกทั้งดูจากใบหน้าอ่อนเยาว์ก็รู้ว่าอายุไม่มาก

ส่วนรูปที่ดุเดือดกว่านั้นเธอจะเอาไว้ค่อย ๆปล่อยวันหลัง

รูปนี้เป็นเพียงออเดิร์ฟก่อนมื้อหลักเท่านั้นเอง!

เหมยเหมยให้ลุงเหลาไปติดต่อปาปารัสซีที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงมาแล้วส่งรูปให้เขาก่อนจะบอกให้เขาละเลงได้ตามสบาย ความสามารถของปาปารัสซีก็คือปั้นน้ำให้เป็นตัวได้ ต่อให้ไม่มีรูปถ่ายพวกเขาก็สามารถแต่งเรื่องสุดน้ำเน่าออกมาได้ เช่นนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงในกรณีที่มีหลักฐานคามืออย่างนี้เลย

วันรุ่งขึ้นนิตยสารข่าวซุบซิบรายสัปดาห์ที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวงก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าจนสินค้าขาดตลาด เครื่องพิมพ์ในโรงงานทำงานหนักจนเครื่องแทบพังแต่ก็ยังเพียงพอต่อความต้องการของตลาด ในเมืองหลวงแทบจะมีกันคนเล่มในมือ ทุกคนล้วนวิพากษ์วิจารณ์เรื่องฉาวโฉ่ของคุณนายเฮ่อเหลียนกันอย่างออกรส

นักข่าวปาปารัสซีคนนี้มีความสามารถเสียจริง หัวข้อข่าวที่พาดเอาไว้ก็คือ–

‘คุณนายเฮ่อเหลียนเช่อสำส่อนมาตั้งแต่เกิด คบหาแบบให้การสนับสนุนกับพวกผู้ชายตั้งแต่วัยรุ่น ไม่ได้ทำเพื่อเงินทองแต่ทำเพื่อค้นหาแก่นแท้ความสุขทางกายของมนุษย์เท่านั้น!’

เหมยเหมยกำลังทานมื้อเที่ยงอยู่ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่ชอบซุบซิบเป็นงานอดิเรกก็ซื้อนิตยสารมาด้วยแต่เช้าเพื่อเอามาเม้าท์กับพวกเพื่อน ๆ ตอนที่เหมยเหมยเห็นพาดหัวข่าวก็เผลอพ่นน้ำซุปที่กำลังซดอยู่ออกมาจนเกือบโดนหน้าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเต็ม ๆ

ปาปารัสซีคนนี้ลุงเหลาไปหามาจากไหนเนี่ย ช่างมีความสามารถจริง ๆ!

แก่นแท้ความสุขทางการของมนุษย์หรือ?

โอ๊ย…ขำจนปวดท้องหมดแล้ว!

เหมยเหมยแย่งนิตยสารมาไล่อ่านอย่างสนุกสนาน ทักษะการแต่งบทความของปาปารัสซีคนนี้ใช้ได้ทีเดียว ดูก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพ อาศัยรูปถ่ายคลุมเครือใบเดียวปาปารัสซีคนนี้ก็แต่งบทละครดีเด่นประจำปีได้เลย

ในบทความเขียนว่าโอหยางซานซานได้รับผลกระทบจากคุณแม่หวงอวี้เหลียนที่เป็นผู้หญิงสำส่อนจึงทำให้โตก่อนวัย เริ่มคบแฟนหนุ่มตั้งแต่อายุสิบสองปีและเริ่มคบหาแบบให้การสนับสนุนตั้งแต่อายุสิบสามปี ซึ่งคู่กรณีมีทั้งคนหนุ่มและคนแก่ อีกอย่างไม่เรียกร้องเรื่องเงินขอเพียงได้รับความพึงพอใจทางกายก็เป็นพอ…

“คบหาแบบให้การสนับสนุนคืออะไรเหรอ?” คนซื่อฉีฉีเก๋อไม่เข้าใจเลยถูกเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถลึงตาใส่แวบหนึ่ง “ก็คือเป็นนางบำเรอตั้งแต่อายุยังน้อย เข้าใจหรือยัง?”

ฉีฉีเก๋อหน้าแดงก่ำในฉับพลันและทำท่าไม่เชื่อ “แต่เพิ่งอายุสิบสามปีเองนะ ในบทความนี้จะเป็นความจริงหรือเปล่า?”

เป็นความเท็จอยู่แล้วสิ!

แต่เหมยเหมยจะยอมบอกความจริงหรือ?

แน่นอนว่าไม่!

“แล้วจะเป็นข่าวได้ไงถ้าไม่มีมูล!” เหมยเหมยพูดแฝงนัยยะประโยคหนึ่งแล้วก้มหน้าซดน้ำซุปต่อ

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกสนอกสนใจขึ้นมาเลยพยักหน้ากล่าว “เหตุผลนี้แหละ เธอดูรูปนี้สิ ดูแรดซะไม่มี เธอถ่ายรูปแบบนี้ได้เหรอ?”

ฉีฉีเก๋อหน้าแดงก่ำส่ายศีรษะรัว ๆ แม้แต่ตอนใส่กระโปรงสั้นยังรู้สึกอายเลย แล้วเธอจะกล้าไปถ่ายรูปแบบนี้ได้อย่างไร?

อายจะตายอยู่แล้ว!

“นี่ไง ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่กุลสตรีอะไรหรอก จิ๊ ๆคุณชายเช่อผู้โด่งดังกลับถูกสวมเขาซะได้ แบบนี้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตาเป็นประกายรอคอยละครฉากใหญ่ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เลยไปตักเนื้อหมูตุ๋นน้ำแดงอีกที่หนึ่งอย่างตื่นเต้น

รูปถ่ายใบนี้ได้สร้างกระแสร้อนแรงไม่น้อย ผ่านมาสามวันก็ไม่มีท่าทีจะลดน้อยลงแต่อย่างใดกลับยิ่งร้อนแรงมากขึ้นกว่าเดิมจนปิดบังหนิงเฉินเซวียนไม่มิด เขาจึงรีบสั่งคนไปปิดสำนักพิมพ์นิตยสารนั้นทันทีแล้วสั่งให้คนยึดนิตยสารทั้งหมดกลับมา

แต่เฮ่อเหลียนชิงก็รู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน การได้สร้างเรื่องให้หนิงเฉินเซวียนเป็นสิ่งที่เขาชอบทำมากที่สุด เฮ่อเหลียนชิงที่กำลังเบื่อหน่ายอยู่ก็พลันรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมา เขาโทรหาเหมยเหมยด้วยตัวเองว่าให้เธอทำเต็มที่เพราะทุกอย่างเขาจะเป็นคนจัดการเอง

“ไม่ต้องกลัว เธอยังมีรูปอีกเท่าไร? ปล่อยไปเลยวันละรูป เอาให้ไอ้แก่นั่นโมโหจนตายไปซะ!” เฮ่อเหลียนชิงกระตือรือร้นสุดฤทธิ์และยิ่งพึงพอใจต่อเหมยเหมยมากขึ้นกว่าเดิม

ฝีมือและสไตล์การทำเรื่องแบบนี้ช่างถูกใจเขาเหลือเกิน!

พอได้รับแรงสนับสนุนจากเฮ่อเหลียนชิงเหมยเหมยก็ยิ่งไม่เกรงกลัวใด ๆ เธอจึงเลือกอีกรูปที่โป๊เปลือยกว่าเดิมให้ปาปารัสซีปล่อยลงนิตยสาร แม้จะเสี่ยงแต่ได้รับการสนับสนุนดีขนาดนี้ปาปารัสซีจะไม่ยอมได้อย่างไร ไม่นานก็แต่งบทความใหม่อย่างสุดความสามารถก่อนจะถูกตีพิมพ์ออกมาในวันรุ่งขึ้นทันที

……………………………………………..