ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2010 เสี่ยวเป่าผู้รับใช้ยาก + ตอนที่ 2011 หากคนเราไม่ฝึกตน ฟ้าดินก็จะไม่ปราณี

ตอนที่ 2010 เสี่ยวเป่าผู้รับใช้ยาก

การที่มีลูกชายมาเป็นสมาชิกในครอบครัวเพิ่มถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก หนิงเฉินเซวียนและเฮ่อเหลียนเช่อต่างก็มีความสุข แต่เสี่ยวเป่าที่เพิ่งเกิดออกมาไม่นานดูประหลาด เขาติดอู่เยวี่ยมากและจะกินแต่นมของอู่เยวี่ยเท่านั้น เขาให้อู่เยวี่ยอุ้มคนเดียวเท่านั้น คนอื่น ๆไม่มีใครเข้าใกล้ได้เลย แค่เข้าใกล้นิดหน่อยก็จะงอแงยกใหญ่แล้ว

อีกทั้งหากเสี่ยวเป่างอแงขึ้นมาก็ไม่ได้ส่งเสียงกรีดร้องเหมือนเด็กคนอื่น เขาเพียงแค่ขมวดคิ้วและส่งเสียงฮึดฮัด มองแล้วช่างน่าเวทนานัก ถึงแม้เฮ่อเหลียนเช่อจะเป็นคนโหดร้ายแค่ไหน แต่ยามที่เผชิญหน้ากับเสี่ยวเป่าเขากลับใจเหี้ยมไม่ลง

เฮ่อเหลียนเช่อและหนิงเฉินเซวียนไม่ต้องการให้เสี่ยวเป่าติดอู่เยวี่ยมากเกินไป เสี่ยวเป่าเพิ่งเกิดไม่นาน พวกเขาก็พยายามมองหาแม่นมที่มีคุณภาพ หาอยู่นานจนถึงตอนนี้ก็ได้มายี่สิบกว่าคน แต่ละคนได้รับการรับรองจากแพทย์แล้วว่าร่างกายแข็งแรง มีน้ำนมชั้นยอดสารอาหารครบถ้วน ไม่มีข้อบกพร่องเลยแม้แต่น้อย

แต่เสี่ยวเป่ากลับไม่รับน้ำใจเลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นแม่นมคนไหนเสี่ยวเป่าก็ไม่ไหวหน้าทั้งนั้น แม้กระทั่งอุ้มก็ยังไม่ให้อุ้มเลยด้วยซ้ำ ฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องให้นมเลย

เขาเปลี่ยนคนมาเรื่อย ๆแต่กลับไม่มีแม่นมคนไหนที่สามารถกุมหัวใจของเสี่ยวเป่าได้สำเร็จ เด็กน้อยเอาแต่อู่เยวี่ยคนเดียว หากไม่ใช่นมของอู่เยวี่ยก็จะไม่ดื่ม นี่จึงทำให้เฮ่อเหลียนเช่อปวดหัวเป็นอย่างมาก

อู่เยวี่ยแอบหัวเราะเยาะ ถึงนายจะเรียกแม่นมมาอีกเป็นร้อยเป็นหมื่นคน ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม

เธอคลอดลูกออกมาด้วยความยากลำบาก แล้วมีสิทธิ์อะไรมาพรากเธอกับลูกเล่า?

ครั้งนี้เฮ่อเหลียนเช่อให้ลูกน้องหาแม่นมชาวต่างชาติมาซึ่งหามาได้ทั้งหมดสี่คน แม่นมชาวรัสเซียรูปร่างอวบอั๋นและร่างกายแข็งแรง แม่นมชาวญี่ปุ่นที่อ่อนโยนและอ่อนน้อม แม่นมชาวอเมริกันที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แม่นมชาวฝรั่งเศสที่โรแมนติกและงดงาม

แม่นมทั้งสี่คนหน้าตาสะสวยและร่างกายแข็งแรงมากกันทุกคน พวกเธอผ่านการทดสอบที่เข้มงวดหลายด่าน ต่อให้เอามาเป็นแม่นมของเจ้าชายก็ยังไม่มีปัญหาเลย

เฮ่อเหลียนเช่อคิดง่ายดายมาก เมื่อก่อนแม่นมที่ลูกน้องของเขาหามามีแต่คนในประเทศ แต่น้องของเขาก็ยังไม่ยอมรับ เขาจึงคิดว่าน้องชายคนนี้อาจจะชอบกินนมนำเข้า ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ลูกน้องไปหาแม่นมที่เป็นชาวต่างชาติมาจากทั่วทุกสารทิศ ถือว่าเขาหามาจนครบแล้ว

“เข้ามาให้เสี่ยวเป่าทดสอบทีละคน”

เฮ่อเหลียนเช่อมองไปที่เสี่ยวเป่าอย่างคาดหวัง คาดหวังว่าวันนี้น้องชายของเขาจะยอมรับแล้วเลือกคนใดคนหนึ่ง

แต่ทว่า——

ไม่ว่าแม่นมคนไหนเข้าใกล้เสี่ยวเป่าก็บิดตัวไปมาอย่างไม่ไว้หน้า ส่งเสียงฮึดฮัด แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ชอบแม่นมเหล่านี้อย่างมาก

แม่นมที่เต็มไปด้วยความมั่นใจทั้งสี่ต่างก็มีสีหน้าบึ้งตึง ก่อนมาพวกเธอมั่นใจมาก พวกเธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่นมที่ดีที่สุดในโลก ขอแค่ผ่านการทดสอบพวกเธอก็จะสามารถสร้างรายได้มหาศาล เพียงพอสำหรับที่จะทำให้ลูกของพวกเธอมีชีวิตที่ดีขึ้น

แต่ตอนนี้ความหวังทั้งหมดสูญสลายไปหมดแล้ว

เฮ่อเหลียนเช่อถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ เขาเองก็ไม่กล้าเข้าใกล้เสี่ยวเป่าเพราะเด็กคนนี้ก็ไม่ยอมไว้หน้าเขาเหมือนกัน

“ตกลงนายจะเอาอย่างไรกันแน่?” เฮ่อเหลียนเช่อถามอย่างหงุดหงิด เสี่ยวเป่ากินนมอิ่มแล้วจึงเรอออกมาอย่างพอใจ ทันใดนั้นเขาก็หันมายิ้มให้เฮ่อเหลียนเช่อ น้ำลายไหลย้อยหยดลงบนหลังมือของอู่เยวี่ย

อู่เยวี่ยขมวดคิ้วพลันรีบลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายอย่างรวดเร็ว เธอไม่กล้าที่จะแสดงความรังเกียจน้ำลายของลูกน้อย จากนั้นก็หันไปยิ้มและพูดกับเฮ่อเหลียนเช่อว่า “คุณชายเช่อวางใจได้ ฉันจะดูแลเสี่ยวเป่าเป็นอย่างดีแน่นอน”

เธอพูดพลางลูบหลังของเสี่ยวเป่าเบา ๆด้วยความรักเพื่อกล่อมให้เขาหลับ เด็กส่วนใหญ่เมื่ออิ่มแล้วก็จะนอน นอนแล้วก็กิน ไม่นานเสี่ยวเป่าก็หลับไป ปากมุ่ยเล็กน้อย ขนตายาวราวกับผีเสื้อจนทิ้งเงาไว้ที่เปลือกตา ใบหน้างดงามราวกับเทวดาตัวน้อย

เฮ่อเหลียนเช่อพยายามอดกลั้นความรังเกียจที่มีต่ออู่เยวี่ยไว้ แต่นัยน์ตากลับมิอาจปกปิดความสุขไว้ได้ การมีเสี่ยวเป่ามันทำให้เขามีท่าทีเหนือคาดจริง ๆ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าคำพูดที่ตนเคยกล่าวว่าไม่รักเด็กในอดีตเป็นแค่คำพูดไร้สาระ หากว่าเด็กทุกคนน่ารักน่าชังเหมือนกับเสี่ยวเป่าละก็ เขาคงเป็นคนที่มีจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความรักมากที่สุดบนโลกใบนี้แน่นอน

…………………………………………..

ตอนที่ 2011 หากคนเราไม่ฝึกตน ฟ้าดินก็จะไม่ปราณี

เฮ่อเหลียนเช่ออดใจไม่ไหวจนต้องยื่นมือออกไปลูบไล้ใบหน้าของเสี่ยวเป่า และมีเพียงช่วงที่เสี่ยวเป่าหลับสนิทเท่านั้นเขาถึงจะกล้าเข้าใกล้เสี่ยวเป่า ไม่เช่นนั้นเสี่ยวเป่าคงร้องโวยวายเอะอะใหญ่โตแน่นอน

แก้มของเด็กน้อยช่างเนียนนุ่มจริง ๆ เขารู้สึกว่าขาวเนียนนุ่มยิ่งกว่าแก้มก้นของเขาเสียอีก สัมผัสมือดีจัง ทั้งลื่นทั้งนุ่มนิ่ม

เฮ่อเหลียนเช่อลูบไล้ใบหน้าของเสี่ยวเป่าอย่างไม่อาจละมือได้ ลูบไล้ไปมาไม่มีเบื่อ เขาสามารถทำเช่นนี้วนซ้ำไปมาได้เป็นหมื่นครั้ง

อู่เยวี่ยก้มหน้ากดตาลงต่ำพลันรู้สึกได้ใจเป็นอย่างมาก ยิ่งเฮ่อเหลียนเช่อแสดงออกว่าชื่นชอบเสี่ยวเป่ามากแค่ไหนโอกาสความสำเร็จของเธอก็ยิ่งมีมากตามเท่านั้น ขอแค่ควบคุมเสี่ยวเป่าไว้ได้ เฮ่อเหลียนเช่อและหนิงเฉินเซวียนก็จะถูกเธอหลอกใช้

เธอจะต้องขึ้นไปยังจุดสูงสุดของโลกใบนี้ราวกับราชินีที่มองลงไปในใต้หล้าให้ได้!

เสี่ยวเป่าไม่พอใจต่ออุ้งมือที่น่ารำคาญบนใบหน้าเป็นอย่างมาก ขมวดคิ้วมุ่นบาง ๆ ย่นจมูกเนื้อน้อย ๆส่งเสียงฮึดฮัดไม่กี่ที หมัดเล็ก ๆก็เริ่มขยับปัดป่าย ร่างกายบิดไปมาอยู่หลายครั้ง เฮ่อเหลียนเช่อตกใจจนต้องดึงมือกลับ ไม่กล้าหยิกหยอกเจ้าตัวเล็กอีก

“ดูแลเสี่ยวเป่าให้ดี ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเป่าแม้แต่น้อย ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”

ฉับพลันเฮ่อเหลียนเช่อก็ได้สติขึ้นมา เขาเผลอแสดงด้านอ่อนโยนของตนที่ไม่เคยแสดงให้ใครเห็นต่อหน้าอู่เยวี่ยและหมอเกา เขาเป็นถึงคุณชายเช่อที่ประสบความสำเร็จในทุกอย่าง อำนาจเหนือฟ้าไม่มีใครเอาชนะได้ แล้วจะใจอ่อนให้กับความรักอันลึกซึ้งได้อย่างไร?

เขารีบตีหน้าขรึมแล้วเหลือบมองเสี่ยวเป่าอีกครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นก็เบนสายตาหนี พร้อมทั้งกำชับอู่เยวี่ยกับหมอเกาอย่างเยือกเย็น

เพราะนอกจากอู่เยวี่ยแล้ว หมอเกาคือคนที่สองที่สามารถใกล้ชิดกับเสี่ยวเป่าได้ ดังนั้นจึงทำได้แค่ให้เจ้าหมอนั่นคอยดูแลเสี่ยวเป่าอยู่ข้าง ๆ

อู่เยวี่ยรู้สึกได้ใจจนเนื้อเต้นแสดงท่าทีนอบน้อม “คุณชายเช่อโปรดวางใจ เสี่ยวเป่าเป็นลูกชายของฉัน ทำไมฉันจะไม่ดูแลเขาให้ดีล่ะ!”

เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยเสียงขรึม “อันดับแรกเสี่ยวเป่าเป็นทายาทของตระกูลหนิง ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเธอมาก เธอเป็นแค่เครื่องมือให้กำเนิดเสี่ยวเป่าก็เท่านั้น เธอมีสิทธิ์อะไรมาเป็นแม่ของเสี่ยวเป่า?”

โสเภณีคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตสำส่อน ผู้หญิงสารเลวคนหนึ่งที่สกปรกเสียยิ่งกว่าคลองน้ำเน่ากล้าอ้างว่าตนเป็นแม่ของเสี่ยวเป่าเหรอ?

ใครให้เกียรตินั้นกับเธอกัน?

เลือดฝาดบนใบหน้าของอู่เยวี่ยค่อยๆ จางหายไป ริมฝีปากซีดเผือด จากตอนแรกที่เห็นแก่ความน่ารักจิ้มลิ้มของเสี่ยวเป่าจึงทำให้ความใจอ่อนที่เธอมีอย่างบางเบากลับมาแข็งกร้าวอีกครั้ง

ในเมื่อพวกคุณไร้น้ำใจ เช่นนั้นก็อย่าโทษว่าเธอไร้คุณธรรมแล้วกัน!

หากคนเราไม่รู้จักฝึกตนฟ้าดินก็จะไม่ปราณี เสี่ยวเป่าเอ๋ยเสี่ยวเป่า หากจะโทษก็คงต้องโทษที่แกเป็นลูกชายของเฮ่อเหลียนเช่อ อย่าหาว่าเธอใจร้ายเลย!

“ค่ะ ฉันรู้ตัวเองดี ต่อไปจะไม่มีทางพูดแบบนี้อีก” อู่เยวี่ยงุดหน้าลงเอ่ยด้วยเสียงเบาหวิว

หมอเกามองอู่เยวี่ยอย่างอดไม่ได้ ตอนแรกคิดว่าอู่เยวี่ยใจดำอำมหิตเกินไป แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสงสารมาก บางทีการที่เธอทำแบบนี้ จริง ๆแล้วเป็นเพราะถูกบีบบังคับสินะ?

เฮ่อเหลียนเช่อแทบไม่มองอู่เยวี่ยเลยด้วยซ้ำ เขาลูบไล้ใบหน้าของเสี่ยวเป่าอีกครั้งก่อนจะจากไป

เขาต้องปรึกษากับหนิงเฉินเซวียนเพื่อหาหนทางสักหน่อยแล้ว เสี่ยวเป่าตัวติดอู่เยวี่ยขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ ต้องแยกเขาออกจากอู่เยวี่ยให้ได้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะกลายเป็นผู้ถูกกระทำเสียเอง

ผู้หญิงอย่างอู่เยวี่ยนำพาความอับอายมาสู่ตระกูลหนิงตั้งมากมาย ฉะนั้นจะปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่คอยสร้างเรื่องทำลายตระกูลหนิงต่อไปอีกไม่ได้ หนำซ้ำภารกิจของอู่เยวี่ยก็เสร็จสิ้นลงแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้เธอมารับตำแหน่งคุณนายเฮ่อเหลียนแล้ว

เพราะเธอไม่คู่ควร!

สำหรับตำแหน่งคุณนายเฮ่อเหลียนในใจของเขาแล้วมีเพียงแค่เหมยซูหานตราบชั่วนิรันดร์ จะไม่มีบุคคลที่สอง!

หลังจากที่เฮ่อเหลียนเช่อจากไป อู่เยวี่ยก็มีท่าทีเคร่งขรึมแล้วเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ภายในห้องที่เงียบสงบนั้นดูผิดปกติขึ้นมาทันที หมอเกาพลันสะดุ้งตกใจ เมื่อครู่เขาคิดว่าอู่เยวี่ยบ้าไปแล้วจริง ๆ

“เอาของออกมาเถอะ!” อู่เยวี่ยพูดกับหมอเกาอย่างเย็นชา

…………………………………………………………