ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2043 รบกวนการนอนของคนอื่นตอนเช้าตรู่ + ตอนที่ 2044 ไม่ยอมกินนมอีกแล้ว

ตอนที่ 2043 รบกวนการนอนของคนอื่นตอนเช้าตรู่

เหยียนหมิงซุ่นไม่เหมือนเมื่อก่อนที่จะดึงความผิดเข้าหาตัวเองแต่เห็นด้วยกับการโทษตัวเองของเหมยเหมย เขาเอ่ยปลอบโยนเธอ “ไม่เป็นไร เสี่ยวเป่ายังปกติดี”

ความผิดครั้งนี้ให้เจ้าปีศาจน้อยเป็นคนแบกรับไปแล้วกัน

เหมยเหมยเห็นเสี่ยวเป่าอ้าปากเล็ก ๆอย่างเริงร่าก็รู้สึกได้ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จึงเอี้ยวตัวหมายจะดึงเจ้าตัวเล็กมาหา แต่เสี่ยวเป่ากลับงอแงขึ้นมา บิดตัวไปมาไม่หยุดพร้อมส่งเสียงฮึดฮัดขึ้น

“หิวแล้วสินะ ฉันจะไปชงนมให้”

เหมยเหมยลงจากเตียงมองหาขวดนม เหยียนหมิงซุ่นลากตัวเสี่ยวเป่ามาแล้วจับยัดเข้าไปในผ้าห่ม พลางคิดไปว่าจะให้เจ้าเด็กน้อยนอนต่ออีกสักหน่อยหรือจะสวมเสื้อผ้าให้เขาแล้วลุกออกจากเตียงดีนะ

สิ่งมีชีวิตจำพวกทารกช่างเป็นสิ่งที่น่ารำคาญเสียจริง ๆ ไม่เหมือนกับฉิวฉิวฉาฉาเลยสักนิดที่ไม่ต้องคอยกังวล แค่ให้อาหารก็จบแล้ว

ฉิวฉิวเห็นว่าเจ้านายทั้งชายและหญิงของมันตื่นแล้ว คุณชายฉิวที่อดรนทนไม่ไหวอยู่นานสองนานก็พรวดพราดขึ้นเตียงไปทันที แล้วทิ้งตัวลงไปอยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของเสี่ยวเป่า ดวงตาเม็ดถั่วสีดำขลับหมุนกลอกไปมา อุ้งเท้าอ้วน ๆของมันกดเข้าที่เท้าเล็กๆ ของเสี่ยวเป่าคล้ายกับเป็นสิ่งที่หาดูได้ยาก

ทารกอย่างมนุษย์ก็ดูน่าสนใจดีเหมือนกันแฮะ เขาเล่นกับเจ้าน้องฉาเบื่อแล้ว เจ้าทารกน้อยนี่มาเล่นเป็นเพื่อนเขาได้ประจวบเหมาะพอดีเลย

แม้ว่าเสี่ยวเป่าจะมองไม่เห็นแต่ประสาทสัมผัสของเขาไวมาก อุ้งเท้าเล็ก ๆขยับไปมา อุ้งมือเล็ก ๆก็โบกปัดป่ายไปมาไม่หยุดเพื่อพยายามจับฉิวฉิว แต่ตอนนี้ยังมีปัญหาใหญ่ที่ต้องแก้ไข เหตุใดถึงไม่มีใครสนใจเขาเลย?

เสี่ยวเป่าส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ ร่างกายดิ้นพล่านอย่างรุนแรง เหยียนหมิงซุนไม่แม้แต่จะชายตามองเขาแล้วลงจากเตียงไปสวมเสื้อผ้า เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นมาอย่างเร่งเร้าปานจะเอาชีวิต เสียงดังเสียดหูเหลือเกินเพราะเป็นยามเช้าที่เงียบสงบ

เหยียนหมิงซุ่นเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนผนัง ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาตีห้ายี่สิบนาที ทำไมเฮ่อเหลียนเช่อถึงมาเร็วขนาดนี้นะ?

ยังไม่ทันที่เขาจะแต่งตัวเสร็จก็เกิดเสียงรบกวนดังขึ้นจากด้านนอก

“เหยียนหมิงซุ่น แกใส่เสื้อผ้าเสร็จหรือยัง? ฉันจะเข้าไปแล้วนะ!” เฮ่อเหลียนเช่อสะบัดลุงเหลาที่ขวางทางเขาทิ้งไปด้านข้างแล้วพุ่งพรวดเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว เหยียนหมิงซุ่นที่เพิ่งจะสวมเสื้อผ้าเสร็จไฟโทสะลูกใหญ่ก็ปะทุขึ้น

“แกนี่สันดานเสียจริง ๆเลย บุกเข้าห้องนอนคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้า อยากตายเหรอ?”

แววตาของเหยียนหมิงซุ่นปล่อยไอสังหารออกมา ยังดีที่เหมยเหมยไม่อยู่ในห้อง ไม่งั้นเฮ่อเหลียนเช่อได้เห็นดีแน่ แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นเขาก็ไม่มีทางปล่อยไอ้บ้านี่ไปหรอก!

เฮ่อเหลียนเช่อต่อกรกับเขาไปหลายยกจนคร้านที่จะทะเลาะด้วยแล้ว ใจแค่อยากจะมาดูน้องชายที่เขาเฝ้าคิดถึงตลอดทั้งคืน จึงตะโกนกลับไปว่า “นี่ก็ใส่เสื้อผ้าอยู่ไม่ใช่หรือไง มีอะไรที่ดูไม่ได้อีกล่ะ!”

ในไม่ช้าเขาก็นึกได้ว่าทำไมเหยียนหมิงซุ่นถึงได้บันดานโทสะจึงเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มและจงใจพูดว่า “วางใจเถอะ ยัยนั้นของนายผอมอย่างกับกระดูก ต่อให้ยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่คิดจะปรายตามองหรอก”

ตอนนี้เขาบรรลุธรรมแล้ว ในหัวใจและสายตาของเขามีเพียงเหมยซูหานเท่านั้น เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักนิด

คำสอนของพระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่าทุกอย่างล้วนเป็นแค่เครื่องห่อหุ้มกาย ในสายตาเขาสิ่งเหล่านั้นเป็นแค่กระดูกขาวกองหนึ่งเท่านั้น

“เฮ่อเหลียนเช่อแกอยากตายหรือไง!”

เหยียนหมิงซุ่นซัดกลับอย่างดุเดือด เขาคิดย้อนไปถึงเรื่องนี้เมื่อหลายปีก่อนเหมยเหมยเกือบถูกไอ้สารเลวเฮ่อเหลียนเช่อรังแกในสโมสรอันดับหนึ่ง คุณชายเช่อในตอนนั้นยังเป็นจอมวิปริตที่เอาได้หมดทั้งชายหญิงเด็กเล็กและผู้ใหญ่ ตอนนี้กลับกล้าพูดจาแบบนี้ออกมาต่อหน้าเขา แถมยังอยู่ในเขตบ้านของเขาอีก!

รนหาที่ตายชัด ๆ !

“หึ ฉันคงกลัวแกมากสินะ!”

เฮ่อเหลียนเช่อเองก็โมโห เพราะที่เขาพูดมาคือความจริง โมโหโว้ย!

สองคนนี้ต่างเถียงกันไปมา ทุกกระบวนท่าล้วนเป็นท่าไม้ตาย ยังดีที่พื้นที่ในห้องนอนของเหยียนหมิงซุ่นนั้นกว้างขวาง มิฉะนั้นแค่หมุนตัวก็ลำบากแล้ว

เหมยเหมยชงนมเสร็จก็กลับมา ยังไม่ทันจะเข้าห้องก็ได้ยินเสียงปล่อยหมัดกันจึงตกใจเป็นอย่างมาก ลุงเหลาที่ประคองเอวตัวเองไว้ได้พูดถึงความหยาบคายไร้มารยาทของเฮ่อเหลียนเช่อ เหมยเหมยจึงรู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้า

เธอหน่ายที่ต้องสนใจสองคนนี้จึงถือขวดนมเตรียมไปป้อนเสี่ยวเป่า แต่กลับพบว่าเสี่ยวเป่ากำลังเล่นกับฉิวฉิวอย่างเข้ากันได้ดี เสี่ยวเป่าคว้าหางพวงใหญ่ของฉิวฉิวเข้าปาก ฉิวฉิวเองก็ใจกว้างยิ้มตาหยีมองเสี่ยวเป่า

ใบหน้าของกระรอกเผยให้เห็นรอยยิ้มใจดีราวกับคุณป้าก็มิปาน ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ช่างขบขัน!

“เฮ้ย ฉิวฉิวรีบหลบไป!” เหมยเหมยสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเสี่ยวเป่าจึงรีบตะโกนขึ้น

……………………………………………………

ตอนที่ 2044 ไม่ยอมกินนมอีกแล้ว

ฉิวฉิวมองเหมยเหมยด้วยความงุนงงเพราะมันกำลังเล่นสนุกอยู่เลยแล้วจะให้มันหลบไปทำไม? เหมยเหมยแอบด่ามันไปว่าฉิวฉิวโง่ รีบสาวเท้ายาว ๆก้าวเข้าไปแต่ก็ไม่ทันความเร็วการปล่อยฉี่ของเสี่ยวเป่า ของเหลวสีเหลืองยิงใส่ตัวของคุณชายฉิวอย่างแม่นยำ ด้วยปริมาณที่อัดอั้นมาตลอดคืนจึงรดใส่ตัวของคุณชายฉิวจนกลายเป็นกระรอกตกน้ำ

และมีบางส่วนซึมเปียกผ้าปูเตียงกลายเป็นคราบแผนที่เล็ก ๆ

จากเดิมที่ขนของฉิวฉิวฟูฟ่องเหมือนกับลูกบอล แต่พอโดนฉี่ใส่ก็กลายเป็นกระรอกตัวน้อยที่เหี่ยวเฉาไปทันตา ช่างน่าขันและน่ารัก อีกทั้งกลิ่นก็ฉุนอยู่มาก

“จี๊ด ๆ…”

“แอะ ๆ…”

เจ้าตัวเล็กทั้งสองส่งเสียงร้องขึ้นพร้อมกัน คนหนึ่งได้ปล่อยน้ำก็อารมณ์ดี คนหนึ่งก็โมโห

“ฮ่า ๆ เสี่ยวเป่าของเรานี่เก่งจริง ๆ ฉี่ออกมาแบบนี้เลย เยี่ยม เยี่ยม!” เฮ่อเหลียนเช่อได้ใจเป็นอย่างมาก สมแล้วที่เป็นน้องชายของเขา!

ฉิวฉิวเข้าใจคำพูดของเขาจึงแยกเขี้ยวกระทืบเท้าใส่อย่างโมโห คุณชายฉิวอย่างมันไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเด็กทารกหรอก แต่กับผู้ใหญ่ไม่เหมือนกัน…

“เจ้าบ้านี่…ไสหัวออกไปนะ…”

เฮ่อเหลียนเช่อยังไม่ทันตั้งตัว ฉิวฉิวก็พุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของเขาพร้อม ‘กลิ่นหอม’ จากนั้นก็คลุกตัวที่เปียกชุ่มไปด้วยฉี่ใส่เขา ก่อนที่เฮ่อเหลียนเช่อจะได้สติฉิวฉิวก็รีบหลบมุดเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

เจ้าหนูทารกน้อยดูตัวไม่ใหญ่ แต่ธัญพืชทั้งห้าที่ดูดซึมเข้าไปไม่ได้ด้อยไปกว่าของคุณชายฉิวเลย กลิ่นคละคลุ้งรมควันจนเขาจะตายอยู่แล้ว!

ฉิวฉิวที่กำลังเตรียมจะอาบน้ำก็พลันทำจมูกฟุดฟิด เหมือนกำลังขบคิดอะไรอยู่ด้วยท่าทีจริงจัง

ผ่านไปสักพักฉิวฉิวก็ตัดสินใจว่าจะช่วยเสี่ยวเป่าอย่างสุดกำลัง ใครใช้ให้เขาชอบเจ้าทารกน้อยคนนั้นมากขนาดนี้กันล่ะ!

คุณชายฉิวสะบัดหางพวงใหญ่ไปมาหลายครั้ง ทุกครั้งที่สะบัดโดนปากก็มักจะหดกลับพร้อมทำสีหน้าขยะแขยง สะบัดซ้ำ ๆอยู่หลายครั้ง ฉิวฉิวหลับตาลงเหวี่ยงหางยัดเข้าปากอย่างไม่กลัวตาย กลั้นใจเลียไปสักพักและดูดปากอยู่หลายที มันน่าสะอิดสะเอียนจนแทบอ้วก พร้อมทำสีหน้าราวกับชีวิตนี้ช่างไร้ความหมาย

เฮ้อ เหมือนอุนจิเลย!

ฉิวฉิวถุยน้ำลายไปหลายครั้ง เติมน้ำใส่เต็มอ่างอาบน้ำที่ทำขึ้นพิเศษสำหรับมันแล้วกระโดดลงไปราวกับหนีเอาชีวิตรอด เปลี่ยนน้ำทิ้งไปสามรอบฉิวฉิวถึงได้โล่งใจ แต่กลับมีท่าทีขบคิดบางอย่าง

เจ้าทารกน้อยโดนวางยาพิษ!

แถมยังเป็นยาพิษที่รุนแรงมากด้วย!

แม่เจ้า คนสารเลวที่ไหนกล้าทำแม้กระทั่งกับเด็กทารก ไม่สนขือสนแปบนโลกนี้เลย อย่าให้คุณชายฉิวอย่างมันรู้นะ เขาจะต้องได้ลองดื่มน้ำธัญพืชห้าชนิดของมันจนโดนพิษตายไปเลย!

เหยียนหมิงซุ่นเห็นคราบสีเหลืองบนผ้าปูเตียงสีขาวก็พลันปวดศีรษะ อยากจะบีบคอเจ้าตัวแสบบนเตียงนั่นให้ตาย!

เสี่ยวเป่าหัวเราะร่าอย่างไร้เดียงสารับขวดนมที่เหมยเหมยยื่นให้ แต่เขาดื่มไปไม่กี่อึกก็ไม่กินต่อแล้ว ไม่ค่อยพึงพอใจต่อเสบียงของวันนี้นัก ร่างกายจึงดิ้นพล่านไปมาไม่หยุด

เหมยเหมยรู้สึกประหลาดใจ วันนี้เธอหยดยาวิเศษลงไปในน้ำนมเหมือนเดิม ทำไมถึงไม่กินล่ะ?

“เสี่ยวเป่าเด็กดี นมวันนี้ก็เหมือนของเมื่อวาน อร่อยมากเลย” เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่าอย่างอ่อนโยน ป้าฟางเร่งรีบเข้ามาเปลี่ยนผ้าปูเตียง เหยียนหมิงซุ่นมีพฤติกรรมเสพติดความสะอาดอย่างรุนแรง หากช้ากว่านี้อีกนิดเตียงนี้คงได้ถูกโยนทิ้งแน่!

เฮ่อเหลียนเช่อก็ลงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาไม่ได้พกเสื้อผ้ามาเปลี่ยนเลยได้แต่สวมเสื้อตัวหนึ่งของเหยียนหมิงซุ่น ขนาดตัวของทั้งสองไม่ต่างกันจึงพอดีตัวมาก

“ซาลาเปาปูกับน้ำเต้าหู้ของภัตตาคารเฟิ่งหลาย!”

เฮ่อเหลียนเช่อนำอาหารเช้าที่เขาพกมาด้วยโยนลงบนโต๊ะอย่างลำพองใจ

หึ คิดจะใช้วิธีดักทางเขา?

เขาจะติดกับได้อย่างไร เลี้ยงลูกน้องมาตั้งมากมายคิดว่าเลี้ยงไว้เพื่อกินข้าวงั้นหรือ?

ในตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นเองจึงคิดได้ว่าเจ้าบ้านี่ต้องให้ลูกน้องไปซื้อมาแน่ ๆ ถือว่าเขาคาดคะเนพลาดไปหน่อย

ทางด้านเสี่ยวเป่าเริ่มดิ้นทุรนทุรายมากขึ้น นมก็ไม่ยอมกิน สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง สีหน้าของเฮ่อเหลียนเช่อจึงเปลี่ยนไปมาก ลุกพรวดพราดอย่างร้อนใจ นี่จะเกิดอาการชักแล้วนี่นา!

มีจ้าวเหมยอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงออกอาการได้ล่ะ?

…………………………………………………….