ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2045 มีชีวิตรอดไม่เกินสามขวบ + ตอนที่ 2046 ช่วยดูแลลูกให้ดีหน่อย

ตอนที่ 2045 มีชีวิตรอดไม่เกินสามขวบ

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ? เมื่อวานนี้ยังดี ๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อคิดไม่ตกจริง ๆ ทั้ง ๆที่เมื่อคืนวานยังว่านอนสอนง่ายอยู่เลย ไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำไมตอนเช้าถึงได้ออกอาการล่ะ?

เหยียนหมิงซุ่นเองก็แปลกใจ แต่พอเขาได้ยินคำพูดของเฮ่อเหลียนเช่อก็พลันรู้สึกไม่สบายใจ จึงพูดขึ้นอย่างหัวเสียว่า “แกถามฉันแล้วให้ฉันไปถามใคร? เสี่ยวเป่าไม่ใช่ลูกของฉันนะ!”

เสี่ยวเป่าชักกระตุกรุนแรงมากขึ้นจนหน้าขึ้นสีม่วง และเริ่มหายใจไม่ออก ยิ่งเห็นก็ยิ่งเป็นกังวล

เหมยเหมยไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อดี เมื่อเห็นว่าเหยียนหมิงซุ่นกำลังทะเลาะกับเฮ่อเหลียนเช่อจึงก่นด่าอย่างโมโห “เสี่ยวเป่าเป็นถึงขนาดนี้แล้วยังมีกะจิตกะใจมาทะเลาะกันอีก รีบคิดหาวิธีเร็วสิ อย่าปล่อยให้เสี่ยวเป่าชักแบบนี้ ถ้าชักไม่หยุดจะกลายเป็นคนปัญญาอ่อนได้นะ”

เฮ่อเหลียนเช่อได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจมาก เขาไม่เชื่อพลางคิดว่าเหมยเหมยเจตนาพูดให้คนอื่นขวัญเสีย

“พูดจาไร้สาระ ในอนาคตเสี่ยวเป่าของฉันจะต้องฉลาดหลักแหลมเป็นหนึ่งเดียวในโลกไม่มีใครเทียม แล้วจะกลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปได้อย่างไร?”

ปากพูดออกไปแบบนั้นแต่เฮ่อเหลียนเช่อเป็นกังวลมาก เดินวกวนอย่างร้อนใจแต่ก็คิดหาวิธีไม่ได้อยู่ดี

“ฉันจะโทรตามหมอมาที่นี่ ดูว่ามีวิธีไหนที่จะทำให้เสี่ยวเป่าไม่ชักบ้าง” เฮ่อเหลียนเช่อเองก็เป็นกังวล ถ้าน้องชายของเขากลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปจริง ๆ ในอนาคตจะหาภรรยาเช่นไร?

“เรียกหมอมาจะมีประโยชน์อะไร? หรือว่าแกไม่เคยให้หมอตรวจอาการมาก่อนหรือไง?” เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเยาะ

เฮ่อเหลียนเช่อขาดความกล้าขึ้นมาชั่วขณะ เหยียนหมิงซุ่นพูดจี้ใจดำเขาเหลือเกิน และเพื่อรักษาอาการผิดปกติของเสี่ยวเป่า เขาหาหมอในเมืองหลวงมาเกือบหมดแล้วแต่หมอพวกนั้นก็ไม่มีวิธีรักษาเลย

ให้ตายเถอะ ก็แค่ไอ้พวกของเหลือเดนที่กินแต่ซากข้าวแห้ง!

เหมยเหมยกลัวว่าถ้ายังชักอยู่แบบนี้จะเป็นการทำร้ายตัวเองเอาได้จึงทำทีพาเสี่ยวเป่าเข้าไปในห้องน้ำแอบหยดยาวิเศษให้กับเสี่ยวเป่า ได้ผลเพียงเล็กน้อย มันแค่ช่วยลดความถี่ในการชักกระตุกของเสี่ยวเป่าลงแต่ไม่ได้หยุด

ทำอย่างไรดี?

เหมยเหมยร้อนรนจนแทบร้องไห้ ทำไมถึงชักรุนแรงขนาดนี้?

ฉิวฉิวที่ตัวกึ่งเปียกกึ่งแห้งมุดออกมามองเสี่ยวเป่าด้วยท่าทีเคร่งขรึมครู่หนึ่ง มันยื่นอุ้งเท้าข้างหนึ่งออกมาแล้วฟาดเข้าที่หลังคอของเสี่ยวเป่าจนทำให้หยุดชักไปชั่วขณะ

เนื่องจากเสี่ยวเป่าสลบไปเพราะฝีมือการตบของคุณชายฉิว

เหมยเหมยตกใจเป็นอย่างมากจนต้องรีบสำรวจร่างกายเสี่ยวเป่า เมื่อเห็นว่าเขาแค่สลบไปก็พลันนึกโล่งใจ

“ฉิวฉิว แกตบเสี่ยวเป่าได้อย่างไร? เขายังเล็กอยู่นะ ถ้าตบจนบาดเจ็บจะทำอย่างไร?” เหมยเหมยตำหนิฉิวฉิวเสียงเบา

“ฉันกำลังช่วยเขาอยู่นะ ถ้าไม่ตบเขาให้สลบก็คงได้ชักจนตายพอดี” ฉิวฉิวกลอกตาใส่เธอด้วยความโมโห นายหญิงโง่เสียจริง หลายปีมานี้ไม่มีการพัฒนาเลย

เหมยเหมยสะอึก แต่คิด ๆดูแล้วก็มีเหตุผล ตอนนี้เสี่ยวเป่าก็ไม่ชักแล้วนี่นา!

“งั้นครั้งหน้าแกตบเบา ๆหน่อยนะ กระดูกของเสี่ยวเป่ายังอ่อนอยู่ ถ้าแกตบเขาจนกระดูกหักจะทำอย่างไร? เหมยเหมยกำชับ

ฉิวฉิวกลอกตามองบนอีกครั้ง อึดอัดใจชะมัด

ถ้าไม่ตบแรง ๆจะสลบได้ไง?

เขาไม่อยากเสียเวลาไปกับปัญหาไร้สาระพวกนี้แล้ว พลันพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เจ้าทารกน้อยคนนี้โดนวางยา แถมยังเป็นยาพิษที่ร้ายแรงด้วย หากไม่แก้พิษให้เขาเกรงว่าจะมีชีวิตรอดไม่เกินสามขวบ”

เหมยเหมยตกใจจนหน้าซีดแล้วดึงหางฉิวฉิวด้วยมือเดียว “จริงเหรอ? แกรู้ได้ยังไงว่าโดนวางยา? แกบอกว่าแกไม่รู้วิธีรักษาทางการแพทย์ไม่ใช่เหรอ?”

ฉิวฉิวโมโหจนพลั้งปากพูดออกไปว่า “ก็ฉันลองชิมฉี่ของเขาดูแล้วก็ต้องรู้สิว่ามีพิษหรือเปล่า…เฮ้ย…ไม่ใช่แบบนั้น ฉันดูออกต่างหาก…”

เพียงแต่เหมยเหมยไม่ได้อยู่ในห้องน้ำแล้ว อุ้มเสี่ยวเปาวิ่งออกไปราวกับสายลม

ฉิวฉิวปิดหน้าเหม่อมองฝ้าเพดาน สีหน้าเศร้าสร้อย

เกียรติยศของเขาจบกันแล้ว!

…………………………………………………………..

ตอนที่ 2046 ช่วยดูแลลูกให้ดีหน่อย

เหมยเหมยร้อนใจดั่งไฟสุมรีบอุ้มเสี่ยวเป่าเดินออกมา กำลังเตรียมที่จะพูดในสิ่งที่ฉิวฉิวค้นพบ แต่เสียงโทรศัพท์ดันดังขึ้นเสียก่อน

เป็นสายจากอู่เยวี่ยที่โทรเข้ามา พอเธอฟื้นขึ้นมาก็ตามหาเสี่ยวเป่าไปทั่ว แต่ไม่ใช่เพราะรักใคร่เด็กคนนี้มากอะไรนักหรอก แต่ในตอนนี้เธอต้องการเสี่ยวเป่าที่เป็นเบี้ยต่อรองเพื่อเป็นที่หนึ่งในโลกหล้าต่างหาก

โดยเฉพาะตอนที่อู่เยวี่ยได้ยินจากหมอเกาว่าเสี่ยวเป่าอยู่กับเหมยเหมยก็ยิ่งโมโห เธอยอมให้ทุกคนดูแลเสี่ยวเป่าได้แต่ยกเว้นยัยจ้าวเหมย

เฮ่อเหลียนเช่อนี่โดนน้ำเข้าสมองจนเพี้ยนไปแล้วจริง ๆ

ป้าฟางเป็นคนรับสาย น้ำเสียงของอู่เยวี่ยไม่เป็นมิตรนัก “ให้จ้าวเหมยเอาลูกชายของฉันมาคืนเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความข้อหาลักพาตัวเด็ก”

เหยียนหมิงซุ่นเดินออกมาถามป้าฟางว่าใครโทรมา ป้าฟางก็บอกไปตามตรง เหยียนหมิงซุ่นหน่ายใจที่จะต้องสนใจผู้หญิงบ้า ๆคนนี้จึงให้เฮ่อเหลียนเช่อมารับสายเอง

“แม้แต่ผู้หญิงยังเอาไม่อยู่ แกนี่ดูมีอนาคตดีนะ!” เหยียนหมิงซุ่นพูดประชดประชันอย่างไม่ไว้หน้า

เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าดุดันพลันรู้สึกโกรธเกลียดอู่เยวี่ยมากขึ้นกว่าเดิม เขารับหูฟังมาพร้อมกับเปิดปากก่นด่ายกใหญ่ “โทรมาต้องการอะไร? ฉันเป็นคนพาเสี่ยวเป่ามาเอง เธอมีปัญหาเหรอ?”

อู่เยวี่ยใจเต้นระส่ำ เธอนึกไม่ถึงมาก่อนว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะอยู่ที่บ้านของเหยียนหมิงซุ่นด้วย!

สองคนนี้เป็นศัตรูกันไม่ใช่เหรอ?

มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตั้งแต่เมื่อไร?

สองวันที่เธอสลบไปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ฉันก็แค่คิดถึงเสี่ยวเป่าค่ะ เสี่ยวเป่าไม่มีฉันอยู่ข้างกายเขาจะร้องไห้โวยวายเอาได้!” อู่เยวี่ยแสดงท่าทีอ่อนลงมาก แต่กลับจงใจเอ่ยถึงเรื่องที่เสี่ยวเป่าติดเธอเพื่อจงใจข่มขู่เฮ่อเหลียนเช่อ

เฮ่อเหลียนเช่อสับสนว้าวุ่น หากไม่ใช่เพราะเหตุผลข้อนี้เขาคงฆ่าอู่เยวี่ยให้ตายไปนานแล้ว

เขาตำหนิไปไม่กี่คำก็กดตัดสายทิ้ง เขาตั้งใจว่าจะพาเสี่ยวเป่ากลับไปให้อู่เยวี่ยดูแล ไม่ว่าอย่างไรเสี่ยวเป่าก็เป็นที่หนึ่งเสมอ

เพื่อน้องชายแล้วเขาทนผู้หญิงชาติชั่วอย่างอู่เยวี่ยได้

เหมยเหมยอุ้มเสี่ยวเป่าเข้ามา เฮ่อเหลียนเช่อสายตาว่องไว พอเห็นเสี่ยวเป่าสลบไปหน้าก็ถอดสีทันทีแล้วสีหน้าก็ดุดันขึ้น “เธอทำอะไรเสี่ยวเป่า?”

เหยียนหมิงซุ่นขวางเฮ่อเหลียนเช่อไว้แล้วเอื้อมมือไปแตะข้างลำคอของเสี่ยวเป่า พอเห็นว่าไม่เป็นไรก็จ้องเฮ่อเหลียนเช่อตาเขม็ง “แกตาบอดหรือไง เขาแค่หลับไปเท่านั้น”

เฮ่อเหลียนเช่อโล่งอก แต่ก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมเสี่ยวเป่าถึงได้หลับไปกะทันหันเช่นนี้ เพราะในยามปกติเขาจะต้องชักดิ้นชักงอจนวุ่นวายกันไปหมด ทำอย่างไรก็ไม่ยอมนอนสักที

เขามองเหมยเหมยอย่างสงสัย และรู้สึกสงสัยอยู่ตลอดว่าผู้หญิงอย่างจ้าวเหมยมีเสน่ห์อะไรนักถึงได้ทำให้เสี่ยวเป่าชื่นชอบขนาดนี้?

ทั้ง ๆที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลยด้วยซ้ำ!

มันช่างน่าแปลกใจนัก!

“ฉันพาเสี่ยวเป่ากลับไปก่อนดีกว่า แม่ของเขาฟื้นแล้ว” เฮ่อเหลียนเช่อพูด

ตอนแรกเหมยเหมยตั้งใจจะพูดเรื่องที่เสี่ยวเป่าโดนวางยาพิษให้รู้แต่ตอนนี้เธอกลับไม่อยากพูดแล้ว อู่เยวี่ยฟื้นขึ้นมาแล้ว ผู้หญิงคนนี้เล่ห์เหลี่ยมราวกับจิ้งจอกแถมยังใจดำอำมหิต ครั้งนี้ต้องรอให้ได้หลักฐานมัดตัวแน่นหนาก่อนถึงจะจัดการอู่เยวี่ยได้!

แต่เธอก็รู้สึกไม่วางใจที่จะคืนเสี่ยวเป่าให้กับอู่เยวี่ย!

เหยียนหมิงซุ่นเข้าใจสิ่งที่เธอกังวลแต่พวกเขากับเสี่ยวเป่าไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้งให้เสี่ยวเป่าอยู่ที่นี่ เฮ่อเหลียนเช่อกับอู่เยวี่ยคือพ่อแม่ของเสี่ยวเป่า การพาเสี่ยวเป่ากลับไปนั้นถือเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว พวกเขาไม่มีสิทธิ์ขัดขวาง

เฮ่อเหลียนเช่อรับเสี่ยวเป่ามาจากอ้อมอกของเหมยเหมย พอเห็นว่าเธอทำทีอาลัยอาวรณ์แบบนั้นจึงทำให้เขาไม่เพียงแต่นึกขำแต่มากกว่านั้นคือความรู้สึกชนะ

น้องชายของเขามีแต่คนรักใคร่เอ็นดู เป็นหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้ที่ไม่มีใครเทียบเทียมได้!

“นายดูแลเสี่ยวเป่าดี ๆล่ะ ดูสิพวกนายเลี้ยงเสี่ยวเป่าแบบไหนกันถึงมีสภาพแบบนี้ สามเดือนแล้วยังหนักไม่เท่ากับเด็กบ้านอื่นที่อายุได้หนึ่งเดือนเลย เสี่ยวเป่าจะโตได้อย่างไร?”

เหมยเหมยอดไม่ได้ที่จะเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับเสี่ยวเป่า อู่เยวี่ยเป็นคนใจดำ ดูแลเสี่ยวเป่าไม่ดีเลยสักนิด แต่ดูจากท่าทีของเฮ่อเหลียนเช่อแล้วคงชอบเสี่ยวเป่าจากใจจริง แล้วจะยอมนิ่งดูดายให้ยัยชั่วอู่เยวี่ยทำร้ายเสี่ยวเป่าได้อย่างไรกัน!

…………………………………………………………