ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2083 ให้พวกมันหิวตาย + ตอนที่ 2084 กลแกล้งป่วย

ตอนที่ 2083 ให้พวกมันหิวตาย

“นายมีวิธีถอนพิษกู่หักสวาทไหม?” เหมยเหมยถามลี่เมิ่งเฉิน

แม้ว่าร่างกายของเหยียนหมิงซุ่นจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตพอจะทำให้เธอวางใจได้บ้าง แต่การไม่สามารถมีลูกได้ก็เป็นอีกหนึ่งปัญหา เธอไม่อยากรับเลี้ยงลูกของคนอื่นเลยสักนิด เธออยากจะคลอดลูกด้วยตัวเอง

แต่เธอไม่สามารถแสดงท่าทีเช่นนั้นออกมาได้เพราะจะทำให้เหยียนหมิงซุ่นเป็นห่วง!

ลี่เมิ่งเฉินกินขนมอี๋ชิ้นสุดท้ายในจานหมดแล้วพูดขึ้นอย่างแน่วแน่ว่า “แน่นอน บนโลกนี้ไม่มีพิษใดที่แก้ไม่ได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้เวลาสั้นหรือยาวเท่านั้นเอง”

“แล้วนายจะใช้เวลานานเท่าไหร่ในการถอนพิษกู่นี้?”

“ของแบบนี้มันพูดยาก อาจจะสองสามวัน อาจจะสองสามสัปดาห์ อาจจะหลายปี อาจจะตลอดชีวิต…” ลี่เมิ่งเฉินพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ ไม่คิดเลยสักนิดว่าคำพูดของเขานั้นจะทำให้คนฟังไม่สบายใจแค่ไหน

เหยียนหมิงซุ่นรีบพูดแก้ต่าง “อย่าไปฟังที่เขาพูดไร้สาระเลย หาวิธีได้แล้วล่ะ อีกไม่นานก็จะสามารถถอนพิษได้แล้ว”

เหมยเหมยถึงวางใจ ในเมื่อหาวิธีได้แล้วก็ดี

ลี่เมิ่งเฉินสบถ “คิดหาวิธีการได้แล้วก็จริง แต่ใครจะรู้ล่ะว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะขับตัวกู่ในร่างกายของนายออกหมด? ความสามารถในการสืบพันธุ์ของกู่ชนิดนี้แข็งแกร่งมาก กู่ที่ขับออกมาในวันนี้ เวลาเพียงคืนเดียวก็สามารถแพร่พันธุ์ขยายเยอะขึ้นได้แล้ว นอกจากว่านายจะขับมันออกมาอยู่อย่างนั้นตลอด 24 ชั่วโมง”

เมื่อครู่เขาลองคำนวณดูแล้วก็พบว่าการใช้ถ่านกัมมันต์ในการดูดพิษยังมีช่องโหว่อยู่ ความเร็วในการดูดซับพิษช้ากว่าความเร็วในการแพร่พันธุ์ของกู่อยู่มาก นอกเสียจากต้องทำการล้างท้องอยู่ตลอดเวลา

แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นต่อให้เหยียนหมิงซุ่นเป็นมนุษย์เหล็กก็คงไม่อาจทนทุกข์ทรมานได้ กู่ยังไม่ทันถูกกำจัดทิ้งเขาคงล้มไปเสียก่อน

“งั้นทำไงดีล่ะ?” เหมยเหมยใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เหยียนหมิงซุ่นก็มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

ตอนแรกนึกว่าเจอแสงสว่างแล้วแต่มันก็แค่ผ่านเลยไป ดีใจเก้อไปสิ สิ่งสำคัญที่สุดคือเมื่อครู่เขากินถ่านกัมมันต์เข้าไปตั้งมาก ทรมานจนเหมือนตายแล้วเกิดใหม่!

ลี่เมิ่งเฉินยื่นมือควานหาของกินบนจานเปล่า เหมยเหมยเข้าใจในทันทีจึงรีบยกจานเข้าไปในครัวแล้วถือขนมอี๋เต็มจานออกมาวางไว้ตรงหน้าลี่เมิ่งเฉินอย่างขยันขันแข็ง

“เมื่อกี้ฉันค้นพบสิ่งสำคัญบางอย่างเข้า พวกเธอรู้ไหมว่าทำไมโดนพิษกู่หักสวาทแล้วถึงไม่สามารถมีลูกได้?” ลี่เมิ่งเฉินถามกลับ

เหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยส่ายหน้าพร้อมกัน

“หลักการนี้ง่ายมาก การให้กำเนิดบุตรคือการรวมตัวกันของอสุจิและไข่ หากอยากให้ผู้ชายคนหนึ่งมีลูกยากก็แค่คิดหาวิธีป้องกันไม่ให้เขาสร้างอสุจิได้ก็พอแล้ว นี่คือสถานการณ์ของนายในตอนนี้ อาหารโปรดของเจ้าหนอนกู่เหล่านี้ก็คืออสุจิ เจ้าลูกอ๊อดตัวน้อยเหล่านั้นที่นายผลิตล้วนถูกเจ้าหนอนกู่พวกนี้กินจนเรียบ…”

ลี่เมิ่งเฉินให้ความรู้แก่พวกเขาอย่าจริงจังว่ามนุษย์นั้นถือกำเนิดขึ้นมาได้อย่างไร

เมื่อครู่นี้แรงบันดาลใจของเขาบังเกิด อยากจะรู้จริง ๆว่าเหตุใดพอโดนพิษกู่หักสวาทแล้วถึงไม่สามารถมีลูกได้ ดังนั้นเขาจึงยอมอุทิศลูกน้อยของเขาเพื่อการทดลอง (เพื่อเป็นการสำรวจความรู้ที่แท้จริง เขายินดีที่จะเสียสละทุกอย่าง)

ผลลัพธ์ที่ได้เป็นการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่มาก เจ้าหนอนกู่พวกนี้เหมือนคนบ้าแถมยังแพร่พันธุ์เร็วขึ้นด้วย

เหมยเหมยหน้าแดงก่ำ แต่เธอไม่มีเวลาให้เขินอายเพราะเธอเป็นห่วงสุขภาพของเหยียนหมิงซุ่นมากกว่า

“แล้วต้องทำยังไงถึงจะฆ่ากู่พวกนี้ให้หมดได้ล่ะ?”

“ต้องมีวิธีสิแต่ฉันต้องขอคิดดูก่อน” ลี่เมิงเฉินยัดขนมอี๋เข้าปากไม่หยุดหย่อน สมองแล่นอย่างรวดเร็ว

“คิดออกแล้ว เราจะทำให้หนอนพวกนี้ไม่มีอาหารกินจนหิวตาย” ลี่เมิ่งเฉินดวงตาเป็นประกาย ไม่ต้องเอ่ยว่ารู้สึกชื่นชมตัวเองแค่ไหน

วิธีการล้ำเลิศแบบนี้มีแค่เขาเท่านั้นที่คิดได้

“จะหิวได้ไง? คงไม่ใช่ว่าต้องดูดเลือดในตัวฉันออกมาจนหมดหรอกนะ?” เหยียนหมิงซุ่นมีท่าทีจริงจัง เมื่อครู่เขาคิดแบบนี้จริง ๆ เขาอยากล้างเลือดในร่างกายเปลี่ยนถ่ายออกไปสักรอบ

ลี่เมิ่งเฉินมองเขาด้วยท่าทีแปลก ๆ “แน่นอนว่าไม่ ขอเวลาฉันคืนหนึ่ง แล้วก็ขอขนมนี้อีกจานหนึ่งด้วยนะ”

……………………………………………………………….

ตอนที่ 2084 กลแกล้งป่วย

ลี่เมิ่งเฉินขังตัวเองอยู่ในห้องทดลองโดยบอกว่าขอเข้าฌานก่อน เขาคิดหาวิธีที่จะทำให้กู่พวกนั้นหิวตาย ของอย่างอื่นไม่จำเป็น ขอแค่มีขนมม้วนมาส่งให้ไม่ขาดสายก็พอแล้ว

บรรยากาศมื้ออาหารเย็นเงียบสงัดต่างไปจากเดิมที่เคยรักกันหวานชื่น เหมยเหมยก้มหน้าทานข้าวด้วยความเงียบ ไม่แม้แต่จะชายตามองเหยียนหมิงซุ่นที่อยู่ตรงหน้าเลยซึ่งบ่งบอกว่า…

เธอโกรธมาก!

โกรธเอามาก ๆ!

เธอโกรธที่เหยียนหมิงซุ่นดูถูกความสามารถของเธอ และโกรธที่เหยียนหมิงซุ่นปิดบังเรื่องสำคัญขนาดนี้กับเธอ หากเธอไม่ได้กลับมากะทันหันอย่างวันนี้ก็ไม่รู้เลยว่าเหยียนหมิงซุ่นจะปิดบังเธอไปอีกนานแค่ไหน?

เหยียนหมิงซุ่นลูบจมูก ครั้งนี้เป็นความผิดของเขาจริง ๆ ไม่แปลกเลยที่เหมยเหมยยจะโกรธขนาดนี้!

เขาแกะเปลือกกุ้งตัวหนึ่งแล้ววางกุ้งเนื้อขาวนุ่มไว้ในจานเหมยเหมย “เรื่องนี้พี่ผิดเอง พี่ขอโทษนะ อย่าโกรธพี่เลยนะ”

เหมยเหมยใจอ่อนแต่ยังทำหน้านิ่งอยู่ และบังคับตัวเองให้ทำใจแข็งไว้

ครั้งนี้จะใจอ่อนง่าย ๆไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นต่อไปเหยียนหมิงซุ่นจะทำผิดซ้ำอีกได้ ตามหลักแล้วเธอต้องยืนหยัดในความคิดของตนเอง

นี่คือสิ่งที่เหยียนซินหย่าสอนเธอมา แม่สอนเธอว่าบางครั้งก็จำเป็นต้องใจร้ายกับผู้ชายหน่อย ไม่ควรจะอ่อนข้อให้ง่ายเกินไป อย่างเช่นการที่เธอปฏิบัติในเรื่องเงินส่วนตัวของจ้าวอิงหัว หากค้นเจอเมื่อไรก็จะยึดทันที จากนั้นก็ลงโทษให้คุกเข้าบนเปลือกทุเรียน ห้ามออมมือเด็ดขาด!

“พี่คิดว่าฉันเป็นแค่ของไร้ประโยชน์งั้นเหรอ? เรื่องพวกนี้บอกไปฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะงั้นเลยไม่พูดใช่ไหม? แต่เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะรับรู้นะ!” เหมยเหมยตวาดกลับ

ลุงเหลาและป้าฟางแอบลอบสังเกตอยู่ตรงมุมลับตา ป้าฟางกังวลใจมาก นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอเห็นคุณชายหมิงกับคุณหนูทะเลาะกัน!

“เราเข้าไปเกลี้ยกล่อมดีไหม?”

“ไม่จำเป็นหรอก คุณหนูปากแข็งใจอ่อน คุณชายหมิงพูดจาดี ๆด้วยหน่อยก็ไม่เป็นไรแล้ว เรากลับไปกินข้าวกันดีกว่า ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก!”

มีพวกเขาอยู่คุณชายหมิงคงง้อคุณหนูได้ไม่ถนัดนัก เหลือพื้นที่ว่างให้คุณชายหมิงบ้าง เพื่อให้เขาสามารถใช้แผนการได้อย่างเต็มที่ยังไงล่ะ!

พอเหยียนหมิงซุ่นสังเกตเห็นว่าพวกลุงเหลาออกไปแล้วถึงได้โล่งใจ พูดเสียงอ่อนเสียงเบาเกลี้ยกล่อม “เหมยเหมยของพี่จะเป็นพวกไร้ประโยชน์ได้ไง ในใจของพี่เธอคือเจ้าหญิงตัวน้อยที่มีค่าที่สุด…”

ตอนนี้ท่านหัวหน้าเหยียนหยอดเสียงอ่อนเสียงหวานโดยไม่จำเป็นต้องมีโพยอีกแล้ว อ้าปากพูดลื่นไหลไม่มีหยุด!

น้ำค้างแข็งบนใบหน้าของเหมยเหมยค่อย ๆละลายลง แต่เธอยังฝืนทำหน้าตึงเอาไว้ จะยอมใจอ่อนง่าย ๆไม่ได้เด็ดขาด

“อย่าคิดจะใช้คำพูดดี ๆมาง้อฉันเลย ถ้าพี่คิดแบบนี้จริง ๆจะปิดบังเรื่องใหญ่ขนาดนี้ได้ไง?” เหมยเหมยกัดเรื่องนี้ไม่ปล่อย เธอต้องแก้ไขความคิดที่ว่าชายเป็นใหญ่ของเหยียนหมิงซุ่นให้ได้

เรื่องอื่นยังพอปล่อยผ่านไปได้ แต่เรื่องให้กำเนิดบุตรเรื่องใหญ่ขนาดนี้กลับกล้าปิดบังเธอ?

ถ้าเธอไม่โกรธสิแปลก!

เหยียนหมิงซุ่นทอดถอนหายใจ ปวดหัวตุบ ๆ

ครั้งนี้ยัยปีศาจน้อยโกรธขึ้นมาจริง ๆแฮะ เฮ้อ คิดไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้ แล้วทำไมตอนนั้นยังคิดจะทำอีกนะ เขาทำตัวเองแท้ ๆเลย!

เหมยเหมยปลายหางตามองเขา พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นหน้านิ่วคิ้วขมวดแลดูทุกข์ใจก็พลันรู้สึกถึงชัยชนะ หึ!

ใช่ว่าเธอจะไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์ อย่าดูถูกพละกำลังของเธอสิ คิดว่าเธอเป็นแค่แมวน้อยคิตตี้จริง ๆงั้นเหรอ?

เหยียนหมิงซุ่นผุดแผนการขึ้นมาในใจ แผนร้ายประกายพาดผ่านดวงตา หัวคิ้วขมวดเป็นปม ทันใดนั้นก็ส่งเสียงครวญครางขึ้นมา สีหน้าดูเจ็บปวดมาก เหงื่อซึมผุดขึ้นเต็มหน้าผาก

เหมยเหมยเงยหน้าขึ้นมอง พอเห็นเขาแสดงอาการเจ็บปวด ไหนเล่าจะสนใจเรื่องโกรธอยู่อีก รีบเอ่ยถามเขาว่าไม่สบายตรงไหนอย่างร้อนรน

“ตอนขับพิษเมื่อกี้น่าจะส่งผลต่อลำไส้ ตอนนี้ปวดท้องมาก แต่เธอไม่ต้องห่วงนะพี่ไปนอนพักสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นแอบดีใจ สีหน้าดูเจ็บปวดขึ้นกว่าเดิม แถมยังปลอบใจเหมยเหมยด้วย

“ฉันช่วยพยุงนะ!”

เหมยเหมยพยุงเหยียนหมิงซุ่นกลับห้องนอน หลังจากเขาลงนอนบนเตียงแล้วเธอก็พูดว่า “ฉันจะออกไปเอาน้ำร้อนมาให้พี่สักแก้ว ดื่มสักหน่อยจะได้ดีขึ้น!”

“ไม่ต้องดื่มน้ำหรอก ขอแค่เธอ… ” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยเสียงเบา เหมยเหมยจึงฟังไม่ค่อยถนัดเลยขยับตัวเข้าไปใกล้หมายจะฟังให้ชัดยิ่งขึ้นแต่กลับถูกตะครุบไว้ในอ้อมกอด ทั้งสองกลิ้งไปมาจนรวมกันเป็นก้อนกลม…

“แค่เธอจูบพี่สักครั้งก็หายปวดแล้ว…”

“พี่ทำอะไรน่ะ…ปล่อยฉันนะ…คนบ้า…”

ในตอนนี้มีหรือที่เหมยเหมยจะไม่รู้ว่าเธอหลงกลแกล้งป่วยเข้าแล้ว ทั้งโกรธทั้งอาย หมัดเล็ก ๆชกใส่เขาไม่หยุด และจากนั้นก็กลายเป็นห้องแห่งแสงฤดูใบไม้ผลิที่แสนอบอุ่น…

………………………………………………………