ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2109 โดนวางแผนอีกแล้ว + ตอนที่ 2110 อู่เยวี่ยและเสี่ยวเป่าหายสาบสูญ

ตอนที่ 2109 โดนวางแผนอีกแล้ว

แน่นอนว่าทำลูกด้วยวิธีธรรมชาติไม่สำเร็จเพราะหัวหน้าใหญ่เหยียนปล่อยใส่ถังขยะไปทั้งหมดแล้ว เหมยเหมยกลิ้งไปที่มุมเตียงด้วยความโกรธ คร้านจะสนใจเจ้าหมอนี่เต็มทนแล้ว

ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องมีลูกก็จะมีท่าทางแบบนี้อยู่เรื่อย ไม่เข้าใจเลยจริง ๆว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบเด็ก ในบ้านมีเจ้าตัวน้อยเพิ่มขึ้นมาอีกคนดีจะตาย!

เหยียนหมิงซุ่นส่ายศีรษะอย่างระอาแล้วอุ้มเหมยเหมยไปห้องอาบน้ำ เหมยเหมยบิดตัวไปมาอยู่ในอ้อมแขนของเขา เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังโมโห และโมโหมากด้วย

“ตอนนี้เธอยังเรียนอยู่แล้วจะมีลูกได้อย่างไร?” เหยียนหมิงซุ่นไม่เข้าใจจริง ๆ ทั้ง ๆที่คุยกันแล้วว่าเรียนจบค่อยมีลูก ทำไมอยู่ดี ๆถึงอยากมีตอนนี้ขึ้นมาล่ะ ไปถูกใครกระตุ้นมากันนะ?

เหมยเหมยพูดอย่างไม่พอใจว่า “งั้นตอนนี้ฉันเรียนอยู่แล้วทำไมถึงแต่งงานได้ล่ะ?”

ทะเบียนสมรสก็จดแล้ว ทำไมจะทำใบขออนุญาตให้กำเนิดบุตรไม่ได้ล่ะ?

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกผิดเล็กน้อยเพราะทำใบขออนุญาตให้กำเนิดบุตรได้จริงแต่เขาไม่อยากทำ ดังนั้นจึงเป็นสาเหตุที่เขาโกหกเหมยเหมยว่าตอนนี้ไม่สามารถขอใบอนุญาตให้กำเนิดบุตรได้จึงมีลูกไม่ได้ คาดไม่ถึงว่าตอนนี้เหมยเหมยจะโน้มน้าวใจยากขึ้นเรื่อย ๆ

“เธอยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ต่อให้เธอจะได้รับใบอนุญาตเธอก็จะแบกท้องโต ๆไปเรียนหรือไง?” เหยียนหมิงซุ่นพูดจาดี ๆโน้มน้าวเธอ

เหมยเหมยดวงตาเป็นประกาย น้ำเสียงแบบนี้ฟังดูเหมือนจะมีหนทางแล้ว!

“งั้นฉันจะพักการเรียนไปก่อนชั่วคราว รอจนกว่าจะคลอดแล้วค่อยไปเรียนแล้วกัน แบบนี้คงได้ใช่ไหม?” ตราบใดที่สามารถมีลูกได้ ต่อให้เธอจะเรียนจบช้าอีกสองสามปีก็ไม่มีปัญหา

เหยียนหมิงซุ่นปวดศีรษะเหลือเกิน เขารู้ดีว่ายัยปีศาจตัวน้อยดื้อด้านแค่ไหน เมื่อก่อนเพื่อชิงสุกก่อนหามเธอทั้งหลอกล่อทั้งยั่วยวนเขาสารพัด ถึงแม้ว่าเขาจะมีจิตใจที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กกล้า แต่สุดท้ายเขาก็ถูกยัยปีศาจตัวน้อยนี้ยั่วจนสำเร็จ!

หากเหมยเหมยกำลังคิดอยากจะมีลูก กลัวว่าเธอจะวางแผนทำทุกวิถีกับเขาน่ะสิ!

เหยียนหมิงซุ่นไม่ค่อยมั่นใจในจิตใจอันแน่วแน่ของเขานัก เขาต้องหาหนทางทำให้เหมยเหมยเลิกคิดถึงจะดี!

“ถึงอย่างไรเธอก็ไม่สามารถมีลูกในตอนนี้ได้อยู่ดี พวกเราเพิ่งกำจัดพิษออกไปร่างกายยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ ถ้าหากมีลูกตอนนี้มันจะส่งผลกระทบต่อเด็กแน่นอน หรือเธออยากคลอดลูกที่ไม่แข็งแรงออกมาล่ะ?” เหยียนหมิงซุ่นจงใจพูดขึ้น

เหมยเหมยตกใจยกใหญ่ “ลูกจะพิการเหรอ?”

“ใช่… ความน่าจะเป็นของความผิดปกติมีสูงมาก และอาจจะยังมีปัญหาอื่น ๆตามมาด้วย แต่เอาเป็นว่าเด็กจะไม่แข็งแรง ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยรอจนกว่าร่างกายจะฟื้นตัวเต็มที่ก่อนค่อยมีลูกดีไหม?” เหยียนหมิงซุ่นพูดคำโป้ปดออกมา

ลี่เมิ่งเฉินเคยบอกเขาก่อนไปว่าตราบใดที่ตัวกู่ทั้งหมดถูกฆ่าทิ้งหมดแล้วก็จะไม่มีปัญหาใด ๆกับร่างกาย ต่อให้อยากคลอดลูกออกมาเยอะจนตั้งทีมฟุตบอลได้ก็เป็นเรื่องที่ง่ายสบายมาก

เหมยเหมยหน้าขาวซีดในทันที จู่ ๆก็ทำตัวเหมือนคนบ้าหยิบฝักบัวมาฉีดท่อนล่างสุดแรง ปากก็ส่งเสียงพูดไม่หยุดว่า “แย่แล้ว…จบเห่กัน…”

เหยียนหมิงซุ่นมองอย่างแปลกใจ “เหมยเหมย…เธอเป็นอะไรไป?”

“ฉันต้องล้างออก…ฉันไม่อยากให้ลูกของเราต้องพิการ ฮือ…ทำไมพี่ไม่บอกฉันเร็วกว่านี้…เกลียดพี่ที่สุดเลย…”

เหมยเหมยเปิดน้ำสุดแรง สีหน้าดูหวาดกลัว พูดพึมพำอะไรฟังไม่รู้เรื่อง เหยียนหมิงซุ่นสับสนงงงวย ว่าแต่ลูกพิการอะไรกัน?

เมื่อครู่เขาก็ใส่ถุงแล้วจะมีลูกได้อย่างไร?

หรือว่า…

เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี เสียวสันหลังวาบ ถามอย่างกระวนกระวายใจว่า “เหมยเหมย…เธอทำอะไรกับถุงยางอนามัยของพี่?”

เหมยเหมยน้ำตาไหลพรากมองเขาพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจ…ฉันแค่อยากมีลูก ถึงได้เจาะรู…พี่คะ พวกเราไปโรงพยาบาลกันดีไหม?”

เหยียนหมิงซุ่นหยิบถุงยางอนามัยในห้องน้ำขึ้นมาแล้วแกะออกมาอันหนึ่ง เป่าสุดแรงเป็นลูกโป่ง ทว่าหลังจากนั้น——

ลูกโป่งก็ค่อย ๆเหี่ยวลง…

…………………………………………..

ตอนที่ 2110 อู่เยวี่ยและเสี่ยวเป่าหายสาบสูญ

เหยียนหมิงซุ่นมองผู้หญิงที่หดตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นี่คือเหมยเหมยที่ไร้เดียงสาในตอนเด็กจริงเหรอ?

เล่นงานเขาเข้าแล้วเหรอ?

หากไม่ใช่ว่าคืนนี้เขาโกหกให้มันจบ ๆไป เกรงว่าคงต้องรอจนยัยปีศาจน้อยท้องป่องขึ้นมา เขาก็ยังงงงันอยู่เลย!

“เธอถึงขนาดเจาะทุกอันเลยเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงต่ำ

เหมยเหมยเงยหน้ามองเขาอย่างหวาดระแวง สีหน้าไร้ซึ่งการแสดงออกใด ๆแต่เธอรู้ว่าคงไม่ชอบใจมากแน่ ๆ เธอกัดฟันพยักหน้ารับ

การโกหกไม่ใช่เด็กดี เธอต้องเป็นเด็กดีสิ

เหยียนหมิงซุ่นไม่โมโหแต่กลับหัวเราะร่าแล้วถามว่า “ใครเป็นคนสอนเธอ?”

“ฉันคิดได้เอง ใครให้พี่ไม่ยอมมีลูกกับฉันกันล่ะ…” ปากเหมยเหมยบ่นงุบงิบ หากยอมตกลงตั้งแต่แรกจะเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นเหรอ!

เหยียนหมิงซุ่นหมดคำพูด กลายเป็นเขาผิดซะงั้น พูดเหตุผลกับผู้หญิงไม่ได้เลยจริง ๆ

“งั้นตอนนี้เธอยังอยากมีลูกอยู่ไหม?”

“ไม่อยากแล้ว รอร่างกายฟื้นตัวดีก่อนแล้วค่อยมีก็ได้ พี่…ไม่งั้นไปโรงพยาบาลกันดีไหม วันนี้วันไข่ตกของฉันด้วยสิ…” เหมยเหมยกังวล หากตั้งครรภ์ขึ้นมาจริง ๆงั้นก็แย่กันพอดี!

เธอไม่อยากคลอดตัวประหลาดออกมานะ!

เหยียนหมิงซุ่นทั้งโมโหทั้งขบขันแต่เขาจะพูดความจริงออกมาไม่ได้ เขาต้องทำให้ยัยปีศาจน้อยที่ใจกล้าบ้าบิ่นตกใจเสียขวัญให้ได้ ไม่อย่างนั้นคงแสบไม่น้อยเลย!

“เธอเจาะรูไว้ตั้งแต่เมื่อไร?”

“ก็…ก็ตอนที่พี่ไม่อยู่ไง” เหมยเหมยบอกตามความจริง

เดิมทียังวางแผนไว้ว่าจะแอบเจาะรู แล้วรอฉวยโอกาสตอนที่ไม่เจอกันนานแล้วกลับมาหวานชื่นอีกครั้งทำให้สำเร็จ แต่ไหนเลยจะรู้…ที่ยิงออกมากลับเป็นกระสุนปลิดชีพเสียได้…

เหยียนหมิงซุ่นถอนหายใจอย่างโล่งอก รู้เล็กแค่นี้และแค่คืนเดียวเอง ไม่น่าจะบังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง แต่ว่าเพื่อความปลอดภัย “พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลตรวจดูหน่อยแล้วกัน นอนกันก่อนเถอะ!”

เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ใส่ใจนัก เขาไปตรวจที่โรงพยาบาลก็เพียงแค่ปลอบขวัญเหมยเหมยเท่านั้น ต่อให้ไม่ตรวจก็ไม่เป็นไร หากบังเอิญขนาดนั้นจริง ๆ งั้นก็คลอดออกมาเถอะ!

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเด็กก็จริง แต่หากท้องขึ้นมาจริง ๆ แน่นอนว่าเขาคงไม่ปล่อยให้เหมยเหมยทำเรื่องที่เป็นการทำร้ายร่างกายหรอก

สำหรับพวกที่ทำให้ผู้หญิงท้องเพื่อความสุขของตัวเอง แต่ท้ายที่สุดกลับไม่เต็มใจที่จะรับผิดชอบแล้วขอให้ผู้หญิงทำแท้งเหล่านั้น เหยียนหมิงซุ่นดูถูกเหยียดหยามมาก เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ผู้หญิงของเขาเจ็บตัวเช่นนี้แน่!

เดือนสิงหาคมผ่านไปอย่างรวดเร็ว อากาศยังคงร้อนมากเหมือนเดิม

เหมยเหมยยุ่งจนเจียดเวลาไปเยี่ยมเสี่ยวเป่าไม่ได้เลย หลังจากเปิดเทอมถึงได้มีเวลาว่างขึ้นมาบ้าง เหมยเหมยไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของเล่นเตรียมตัวไปเยี่ยมเสี่ยวเป่าวันสุดสัปดาห์

แต่ว่าภายใต้น้ำที่ดูเหมือนสงบ มักจะมีกระแสน้ำวนอันตรายซ่อนอยู่ และไม่รู้เลยว่ามันจะกลืนกินคุณเข้าไปเมื่อไร

เหมยเหมยกำลังเตรียมตัวไปหาเสี่ยวเป่า แต่ดันเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน

“เสี่ยวเป่าและอู่เยวี่ยหายตัวไปด้วยกันงั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เหมยเหมยเพิ่งจะถึงหน้าประตูใหญ่ก็เห็นเฮ่อเหลียนเช่อและคนกลุ่มหนึ่งกำลังเตรียมจะออกไป ดูแล้วเหมือนเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เธอถามเหมยซูหานที่สีหน้าดูเป็นกังวลมากถึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

อู่เยวี่ยพาเสี่ยวเป่าไปเดินเล่นตามปกติแต่ถูกใครก็ไม่รู้บุกเข้าหา อู่เยวี่ยและเสี่ยวเป่าก็หายตัวไปในเวลาเดียวกัน

“คนของนายทำอะไรกันอยู่? ทำไมแค่แม่ลูกสองคนยังดูแลไม่ได้เลยล่ะ?” เหมยเหมยซักถามเฮ่อเหลียนเช่ออย่างร้อนใจ

ตอนเหยียนหมิงซุ่นโทรหาก็ขี้โม้เหลือเกิน เพิ่งผ่านไปไม่กี่วันก็หน้าแหกซะแล้ว

สีหน้าของเฮ่อเหลียนคร่ำเครียดจนน่ากลัว เขาไม่ได้สนใจเหมยเหมยแล้วนำทีมพาลูกน้องไปหาเสี่ยวเป่าด้วยสีหน้าดุดัน

เหมยซูหานพูดแทนเขา “เขาร้อนใจกว่าใครเลย สถานการณ์ตอนนั้นกะทันหันมาก และคนที่ชิงตัวเสี่ยวเป่าไปก็เก่งมากด้วย”

…………………………………………..