ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2117 เสี่ยวเป่าที่ถูกฝังไว้ในดิน + ตอนที่ 2118 ฉิวฉิวออกโรง

ตอนที่ 2117 เสี่ยวเป่าที่ถูกฝังไว้ในดิน

ร่อยรอยที่ลูกน้องพบเจออยู่ริมทางนั่นเอง เป็นกองดินทรายเปียกชื้นกองเล็ก ๆที่ยังไม่ทันแห้งดี

“น่าจะเป็นคราบฉี่ของเด็ก และยังไม่เกินชั่วโมงด้วย” มีคนวิเคราะห์

“รีบไล่ตามไปเร็วเข้า!”

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยสั่งเสียงขรึมแล้วแบกเหมยเหมยขึ้นหลัง ระดับความเร็วในการเดินทางของเขากับลูกน้อง ต่อให้เหมยเหมยมีสี่ขาก็ตามไม่ทัน เขาแบกน่ะดีแล้ว

ทั้งกลุ่มเร่งเดินฝ่าดงหญ้าป่าเขาท่ามกลางความมืด ไร้ซึ่งเสียงใด ๆ มีเพียงเสียงหายใจเบาหวิว

เหมยเหมยโบกมือตลอดทางช่วยปัดยุงให้เหยียนหมิงซุ่น เหยียนหมิงซุ่นถอดเสื้อเชิ้ตเป็นเกราะป้องกันให้เธอขณะที่ตัวเขาสวมแต่เสื้อยืดตัวเดียว แม้แต่หน้าอกกับแขนที่โผล่พ้นนอกร่มผ้าถึงจะทายาไว้แต่ก็ถูกยุงกัดเป็นรอยแผลหลายจุด

ฉิวฉิวฟุบอยู่ตรงหลังของเหมยเหมย ดวงตาดำขลับหมุนกลอกตลอดเวลา จมูกดมฟุดฟิดไม่หยุดและทำหน้าจริงจังอย่างมาก

เดินทางไปได้เกือบครึ่งชั่วโมงฉิวฉิวก็สูดจมูกแรง ๆพลันก็ส่งเสียงร้องออกมา

เสียงร้องของเจ้าตัวเล็กช่างเสียดหูอย่างมากเมื่ออยู่ท่ามกลางป่าเขาที่เงียบสงัด เหมยเหมยรู้ทันทีว่าฉิวฉิวต้องเจออะไรบางอย่างเลยอดดีใจไม่ได้

“ฉิวฉิว เธอเจอเสี่ยวเป่าแล้วใช่ไหม?”

“จิ๊กจิ๊ก!”

สีหน้าของฉิวฉิวตึงเครียดอย่างมาก รู้สึกเหมือนเขากำลังโกรธแถมยังโกรธมากด้วย

เหมยเหมยใจเต้นระส่ำ หรือว่าเสี่ยวเป่าจะเป็นอะไรไป?

ไม่มีทาง เสี่ยวเป่าต้องไม่เป็นไร!

ต่อให้อู่เยวี่ยใจเหี้ยมแค่ไหนแต่เธอเป็นแม่แท้ ๆของเสี่ยวเป่าเชียวนะ ใจดำอำมหิตแค่ไหนก็คงไม่ถึงขั้นต้องฆ่ากันหรอกมั้ง?

แต่ถ้อยคำเหล่านี้แม้แต่ตัวเหมยเหมยเองยังไม่เชื่อ อู่เยวี่ยวางยาพิษเสี่ยวเป่าได้แล้วมีอะไรที่เธอจะทำไม่ได้อีกล่ะ?

แต่มีเหยียนหมิงต๋าอยู่ ถึงเหยียนหมิงต๋าจะโง่แต่เขาเป็นคนใจดี น่าจะไม่ยืนมองอู่เยวี่ยฆ่าเสี่ยวเป่าไปต่อหน้าต่อตาหรอก

ใช่ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ เสี่ยวเป่าต้องไม่เป็นไร!

เหมยเหมยปลอบใจตัวเองไม่หยุดแต่ก็ยังกังวลใจมากอยู่ดี หากไม่เจอตัวเสี่ยวเป่าเธอคงวางใจไม่ลง!

เหยียนหมิงซุ่นเดินมาถึงเนินเขาริมทางภายใต้การนำทางของฉิวฉิว บนเนินเต็มไปด้วยหญ้ารกสูงขนาดครึ่งตัวคนเขียวชอุ่ม ฉิวฉิวกระโดดลงมาเอง

“จิ๊กจิ๊ก!”

ฉิวฉิวกระโดดลงไปอยู่บนกองดินเล็ก ๆที่นูนขึ้นมา ดูท่าทางโกรธเคืองอย่างมากและกางกรงเล็บขุดดินไม่หยุดจนเศษดินปลิวกระจัดกระจาย

“ไปขุดดินตรงนั้น” เหยียนหมิงซุ่นหันไปสั่งลูกน้อง

กองดินไม่สูงมากดูรูปร่างคล้าย ๆซาลาเปา อีกทั้งดูจากสีของดินรวมถึงหญ้าสดที่ถูกฟันทิ้งรอบข้าง ก็เห็นได้ชัดว่ากองดินนี้เพิ่งถูกก่อขึ้นมาไม่นาน

ข้างในนั้นจะเป็นอะไรนะ?

เหมยเหมยชักสังหรณ์ใจไม่ดี ขณะที่หัวใจก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

ขออย่าให้เป็นไปอย่างที่เธอคิดเลย!

ไม่นานกองดินก็ถูกขุดออกมา

“เสี่ยวเป่า…”

พอเหมยเหมยเห็นสิ่งที่ถูกฝังข้างในจนชัดก็หน้ามืดจนแทบเป็นลมหมดสติไป

สิ่งที่ถูกฝังอยู่ข้างในคือเสี่ยวเป่า บนร่างเจ้าตัวเล็กที่น่าสงสารเต็มไปด้วยขี้ดินและถูกฝังกลบอยู่ในดินอย่างเดียวดาย ไหนจะหนอนแมลงปีนป่ายบนร่างกายอีกหลายตัว

“เสี่ยวเป่า…เสี่ยวเป่าหนูเป็นอะไรไป…ฟื้นสิ…เกิดอะไรขึ้นกันแน่…”

เหมยเหมยพุ่งตัวไปข้างกองดินแล้วอุ้มเสี่ยวเป่าขึ้นมาปัดหนอนและแมลงบนตัวเสี่ยวเป่าออกแต่เสี่ยวเป่ายังหลับตาแน่นสนิท ไม่ว่าเธอจะเรียกอย่างไรก็ไม่มีเสียงตอบรับเธอ!

“เสี่ยวเป่าตายแล้ว…ฮืฮ ๆ…ทำไมถึงเป็นแบบนี้…”

เหมยเหมยเห็นรอยแผลตามตัวเสี่ยวเป่าที่บวมเป่งไม่เหลือสภาพ รวมถึงใบหน้าเขียวช้ำของเสี่ยวเป่า ทุกอย่างนี้บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าก่อนตายเสี่ยวเป่าทรมานเจ็บปวดมากเพียงใด!

นังแพศยาอู่เยวี่ย!

เธอจะถลกหนังนังแพศยานี้ให้ได้!

เหยียนหมิงซุ่นเองก็รู้สึกแย่ไม่แพ้กัน ทั้งเรื่องที่เสี่ยวเป่าตายก่อนวัยอันควร และไม่รู้ควรอธิบายกับเฮ่อเหลียนเช่ออย่างไร

การตายของเสี่ยวเป่า เหยียนหมิงต๋ามีส่วนเกี่ยวข้องที่ปฏิเสธไม่ได้

เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางปล่อยเหยียนหมิงต๋าไปอย่างแน่นอน!

ฉิวฉิวมองเหมยเหมยที่มัวแต่ร้องไห้ด้วยความเสียใจก็ร้อนใจกระโดดขึ้นลงไปมาแต่ก็ยังไม่มีใครสนใจเขาอีก ช่วยไม่ได้เขาจำต้องกระโดดไปอยู่บนตัวเสี่ยวเป่า

…………………….

ตอนที่ 2118 ฉิวฉิวออกโรง

ฉิวฉิวยื่นอุ้งมือชิงตัวเสี่ยวเป่าไปโดยไม่สนใจจะอธิบายให้เหมยเหมยฟัง เจ้าตัวเล็กนี่ยังมีพลังชีวิตอยู่อีกนิดแต่พร้อมจะสลายหายไปได้ทุกเมื่อ หากเขาไม่รีบส่งพลังไปก็หมดหนทางจะช่วยเจ้าตัวเล็กนี่ได้แล้ว

เหมยเหมยที่กำลังเศร้าเสียใจอยู่เห็นฉิวฉิวสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะประกบปากของเสี่ยวเป่าเพื่อส่งลมหายใจเฮือกนี้ให้อีกฝ่ายและทำติดต่อกันสามครั้งฉิวฉิวถึงหยุด สีหน้าดูอ่อนเพลียอยู่เล็กน้อย

คุณชายฉิวเสียเปรียบแย่แล้ว กว่าจะสะสมพลังมังกรได้แต่ละทีแต่กลับต้องแบ่งให้เจ้าตัวเล็กนี่ครึ่งหนึ่ง มีพลังมังกรนี้อยู่อนาคตเจ้าตัวเล็กนี่คงสบายแน่นอน!

เขาเสียเปรียบเจ้าตัวเล็กนี่แล้ว!

“ฉิวฉิว แกทำอะไรเหรอ?” เหมยเหมยถามด้วยความสงสัย

เหยียนหมิงซุ่นตบไหล่เธอเพื่อบ่งบอกว่าอย่าเพิ่งไปรบกวนฉิวฉิว

หากเขาเดาไม่ผิด ฉิวฉิวน่าจะกำลังช่วยเสี่ยวเป่าอยู่

เจ้ากระรอกตัวน้อยน่าชังจอมตะกละตัวนี้ไม่ใช่สัตว์ธรรมดา เขาทำเช่นนี้ต้องมีความหมายบางอย่าง บางทีเสี่ยวเป่าอาจจะฟื้นคืนชีพก็ได้!

ฉิวฉิวส่งพลังลมเสร็จตัวเองก็ไร้เรี่ยวแรงเลยฟุบกลับไปนอนอยู่ในอ้อมแขนเหมยเหมย พลางเอ่ยประโยคหนึ่งอย่างอ่อนเพลีย “เจ้าตัวเล็กไม่เป็นไรแล้ว”

เหมยเหมยดีใจ อยากถามให้รู้เรื่องกว่านี้อีกนิดแต่ฉิวฉิวเหนื่อยมากจริง ๆจึงหลับตาสนิทที่คาดว่าน่าจะหลับไปแล้ว

“ที่รัก ขอบคุณนะ ขอบคุณจริง ๆ…”

เหมยเหมยกอดฉิวฉิวแน่นแล้วจุ๊บศีรษะเขาหลายที ฉิวฉิวทำเพื่อเธอมามากมายแต่เธอกลับให้สิ่งตอบแทนได้เพียงช็อกโกแลต ฉิวฉิวเสียเปรียบแย่เลย

ฉิวฉิวที่หลับตางีบแค่นเสียงทีหนึ่ง รู้ว่าติดหนี้เขาก็ดี วันหลังให้ช็อกโกแลตเยอะหน่อย อย่าเอาแต่ขี้เหนียวใจแคบสิ

เหมยเหมยวางฉิวฉิวไว้ในกระเป๋าแถมยังใส่ช็อกโกแลตเพิ่มให้อีกหลายแท่ง รอฉิวฉิวตื่นแล้วจะได้ทาน

เหยียนหมิงซุ่นคอยสังเกตเสี่ยวเป่าอยู่ตลอดเวลา เขาพบว่าหลังจากฉิวฉิวส่งพลังลมเสร็จเสี่ยวเป่าก็กลับมาหายใจได้อย่างน่าอัศจรรย์ ใบหน้าเขียวช้ำก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย

เจ้าตัวเล็กฟื้นคืนชีพแล้ว!

“แอะแอะ…”

เสี่ยวเป่าได้กลิ่นคุ้นเคยเลยส่งเสียงร้องอย่างดีใจ มืออวบยื่นหาเหมยเหมยไม่หยุด

มือขยับเข้ามาใกล้ทีละนิด…จนในที่สุดก็แตะโดนใบหน้าของเหมยเหมย เสี่ยวเป่าฉีกยิ้มอย่างอิ่มเอมใจ

เหมยเหมยสัมผัสถึงมือนุ่มนิ่มบนใบหน้าเลยพบว่าเสี่ยวเป่ากำลังยิ้มให้เธออย่างน่าทึ่ง เจ้าตัวเล็กที่ใบหน้าเต็มไปด้วยตุ่มนูนแต่ตอนยิ้มกลับบริสุทธิ์ใสซื่อน่ารักเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

“เสี่ยวเป่า ในที่สุดเธอก็ไม่เป็นไรแล้ว…ทำคุณน้าตกใจแทบแย่…”

เหมยเหมยกอดเสี่ยวเป่าทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ เหยียนหมิงซุ่นช่วยบดบังสายตาคนอื่น ๆให้เธอ เธอหยิบขวดน้ำยาวิเศษออกมาป้อนให้เสี่ยวเป่า

แม้เสี่ยวเป่าฟื้นแล้วแต่ร่างกายยังอ่อนแอนัก อีกทั้งหน้าผากที่ร้อนผ่าวบ่งบอกว่ากำลังเป็นไข้อย่างชัดเจน

ลูกน้องคนอื่น ๆเห็นเจ้าตัวเล็กฟื้นคืนชีพก็ดีใจเช่นกัน พวกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก หลงคิดว่าก่อนหน้านี้เสี่ยวเป่าอยู่ในสภาวะขาดอากาศหายใจ ขอเพียงมีก๊าซออกสิเจนเพียงพอก็จะฟื้น

“พี่ พี่ว่าเสี่ยวเป่าจะ…” เหมยเหมยถามด้วยความแปลกใจ

เสี่ยวเป่าแค่เป็นไข้ที่ต่อให้อาการรุนแรงเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นตายได้ ยิ่งไปกว่านั้นภายในเวลาอันน้อยนิดนี้เสี่ยวเป่าไม่มีทางไข้ขึ้นสูงเกินไป

ฉะนั้นเสี่ยวเป่าถูกฝังในดินได้อย่างไร?

ถูกอู่เยวี่ยกับเหยียนหมิงต๋าทอดทิ้งหรือเปล่า?

หากเป็นเช่นนั้นจริ งๆ ไอ้สารเลวสองคนนี้ไม่มีสิทธิ์มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปแล้ว!

เหยียนหมิงซุ่นส่ายหน้า “ต้องมีเงื่อนงำบางอย่าง หมิงต๋าไม่ใช่คนแบบนี้”

ไม่มีใครรู้จักน้องชายผู้โง่เขลาไปมากกว่าตัวเขาอีก ต่อให้จะคลั่งรักอู่เยวี่ยเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นฆ่าใครตายหรอก

ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นแค่เด็กทารกวัยไม่ถึงขวบดีด้วย!

………………………