ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2189 ของดีต้องแบ่งปัน + ตอนที่ 2190 เสี่ยวเป่าทุบตีคนร้าย

ตอนที่ 2189 ของดีต้องแบ่งปัน

เฮ่อเหลียนชิงเห็นว่าหนิงเฉินเซวียนทำทีราวกับชัยชนะอยู่ในกำมือใจก็พลันเต้นรัว หรือว่าเซ็กเธาว์ของตาแก่บ้านี่จะเก่งจริง ๆ?

เขาเริ่มไม่มั่นใจเสียแล้วว่าโฉ่วโฉ่วจะเอาชนะได้หรือไม่?

“ทำไมล่ะ แกไม่กล้างั้นสิ?” หนิงเฉินเซวียนพูดประชด

เฮ่อเหลียนชิงเก็บสีหน้าไม่อยู่ แต่เขาก็ตะโกนอย่างไม่ลังเลขึ้นว่า “ฉันมีอะไรที่ไม่กล้าบ้าง? พนันก็พนันสิ กลัวก็แต่แกจะแพ้ราบคาบมากกว่า!”

“ในเมื่อแกกล้าพนัน ฉันก็กล้าที่จะแพ้!” หนิงเฉินเซวียนเห็นว่าเขาติดกับแล้วก็แอบดีใจ จึงหันไปตะโกนกับคนรอบข้างว่า “แขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่นั่งอยู่ตรงนี้โปรดช่วยเป็นพยานให้ด้วยล่ะ!”

“ได้เลย!”

คนที่มาดูการแข่งขันล้วนเป็นคนในแวดวงเดียวกัน เจอกันบ่อยพอสมควร พอเห็นว่าสองคนนี้ทะเลาะกันขึ้นมาจึงต่างพากันให้ความสนใจและพร้อมที่จะมีส่วนร่วม

เหยียนหมิงซุ่นเองก็ได้ยินอย่างชัดเจนเหมือนกัน เขาจึงขมวดคิ้วมุ่น จากท่าทีของหนิงเฉินเซวียนแล้วดูเหมือนจะมั่นใจมากว่าจะต้องชนะอย่างแน่นอน หรือเขาคิดที่จะทำอะไรเลว ๆหลับหลังอีกแล้ว?

เขาเรียกลูกน้องมาหาแล้วสั่งการไปไม่กี่ประโยค หลังจากนั้นลูกน้องก็รับคำสั่งแล้วออกไป

เฮ่อเหลียนเช่อเห็นดังนั้นก็หัวเราะเยาะ “คนขี้ระแวง!”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ดูแลสนามม้า แต่หนิงเฉินเซวียนเอาใจใส่กับสนามแห่งนี้มาก ปกติจะจัดการแข่งม้าขึ้นอยู่บ่อยครั้ง ทั้งยังกระทำการโปร่งใสยุติธรรมทุกรอบไม่เคยลอบกัดเลยแม้แต่ครั้งเดียว นี่จึงนับเป็นเรื่องเดียวที่หนิงเฉินเซวียทำอย่างเปิดเผย

เหยียนหมิงซุ่นถึงขนาดสงสัยว่ามีคนคิดลอบกัดในสนามม้า หากไม่เรียกว่าขี้ระแวงแล้วจะเรียกว่าอะไร?

“ระวังไว้ก่อนจะได้ไม่มีข้อผิดพลาด” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยโต้กลับอย่างเย็นชา เขาไม่มีทางไว้ใจหนิงเฉินเซวียนแน่นอน ตาแก่นั่นบ้าไปแล้ว ฉะนั้นจะเอาการกระทำของคนปกติมาเป็นตัววัดกับคนบ้าได้อย่างไร

เหมยเหมยคร้านจะสนใจการปะทะฝีปากของสองคนนี้จึงล้วงคุกกี้ชิ้นเล็กออกมาจากกระเป๋ายื่นส่งให้เสี่ยวเป่าที่นั่งเงียบอย่างว่าง่าย พร้อมแลบลิ้นปลิ้นตาให้เขาด้วย

วันนี้เสี่ยวเป่าสวมเสื้อเชิ้ตสีกรมท่าลายทางจับคู่กับสูทกางเกงขาสั้นสีเดียวกัน ดูหล่อเหลาเหมือนเด็กวัยรุ่นเลย เหมยเหมยหยิกพวงแก้มอ้วน ๆของเขาไปหลายทีอย่างห้ามไม่อยู่

ทั้งนิ่มทั้งลื่น สัมผัสมือดีมากจนเธออดใจไม่อยู่จริง ๆ

เสี่ยวเป่ายอมให้เธอหยิกแก้มอย่างว่าง่ายโดยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี และยังยื่นมือไปให้เหมยเหมยเองด้วย เพราะเขารู้ว่าคุณน้าชอบกัดมือเขาเล่น ทุกครั้งหลังจากที่ได้กัด คุณน้ามักจะให้ของอร่อย ๆเขาทาน

เฮ่อเหลียนเช่อเห็นเช่นนั้นก็นึกอิจฉาตาร้อนแย่งมือเสี่ยวเป่าออกมาจากปากของเหมยเหมย แล้วจ้องเธอตาเขม็ง

มีสิทธิ์อะไรมากัดมือน้องชายเขา?

หมั่นเขี้ยวนักก็ไปกัดผู้ชายของเธอนู้น!

เสี่ยวเป่าไม่ชอบใจนักจึงสลัดมือของเฮ่อเหลียนเช่อออก จากนั้นก็ยื่นมือเข้าปากเหมยเหมยอีกครั้ง ส่วนมืออีกข้างก็ยัดคุกกี้ชิ้นเล็กใส่กระเป๋ากางเกง จากนั้นไม่นานกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างก็ตุงใหญ่ขึ้น

เหมยเหมยได้ใจทำเสียงเชอะใส่เฮ่อเหลียนเช่อพร้อมกับล้วงคุกกี้ชิ้นเล็กให้เสี่ยวเป่าอีกหนึ่งชิ้น แถมยังจงใจหยิกแก้มเจ้าตัวอ้วนอีกครั้งเชิงเย้าแหย่อย่างเบามือ แต่คนที่ดูอยู่ช่างปวดใจนักอย่างเช่นเฮ่อเหลียนเช่อ

เขาปวดใจเหลือเกิน!

หากไม่มีเหยียนหมิงซุ่นนั่งอยู่ข้าง ๆ ผู้หญิงอย่างจ้าวเหมยต้องได้เห็นดีกันแน่นอน!

เหยียนหมิงซุ่นยิ้มขำที่ภรรยาของตนแหย่เฮ่อเหลียนเช่อเล่น ในใจลึก ๆกลับรู้สึกว่าเมื่อก่อนที่เขาเห็นเฮ่อเหลียนเช่อเป็นศัตรูนั้นช่างเป็นเรื่องที่โง่เขลาสิ้นดี

เสี่ยวเป่ายู่จมูกฟึดฟัด ก้นเริ่มอยู่ไม่สุขจึงวาดขาเล็ก ๆก้าวลงจากที่นั่ง พวกเขานั่งแถวแรก เสี่ยวเป่าลงจากที่นั่งได้ก็วิ่งปรู๊ดออกไป

เฮ่อเหลียนเช่อลุกขึ้นเตรียมตามไปแต่หนิงเฉินเซวียนกลับเรียกเขาไว้ “ในสนามม้าไม่น่าห่วงหรอก เดี๋ยวฉันให้คนตามเสี่ยวเป่าไปสักคนก็พอแล้ว”

ไม่นานก็มีคนตามเสี่ยวเป่าไปโดยไม่ให้คลาดสายตา เฮ่อเหลียนเช่อส่งคนของตัวเองตามไปสบทบถึงค่อยเบาใจ

เหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีก็จะเริ่มการแข่งขันแล้ว เพียงไม่นานม้าที่แข่งรอบแรกก็เข้าประจำตำแหน่งในสนาม โฉ่วโฉ่วและเซ็กเธาว์ต่างแข่งรอบแรก เฮ่อเหลียนชิงนั่งหลังตรงและมีท่าทีไม่ค่อยวางใจนัก

หนิงเฉินเซวียนกลับยกยิ้ม ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

ไม่นานเสี่ยวเป่าก็วิ่งไปยังคอกม้า เขาได้กลิ่นของเซ็กเธาว์เลยตั้งใจเอาคุกกี้มาให้มันกิน หากมีของดี ๆต้องแบ่งปันให้เพื่อน นี่คือสิ่งที่คุณน้าสอนเขาไว้!

……………………………………………………

ตอนที่ 2190 เสี่ยวเป่าทุบตีคนร้าย

เซ็กเธาว์ยังคงส่งสายตาหวานเยิ้มให้โฉ่วโฉ่วและส่งเสียงตอบรับกันไปมาไม่หยุด เสี่ยวเป่าไม่เข้าใจว่าม้าสองตัวนี้กำลังทำอะไรกันอยู่ เขาเข้าใจว่าเป็นเพื่อนใหม่ของเซ็กเธาว์จึงตัดสินใจแบ่งคุกกี้ชิ้นเล็กนี้ให้โฉ่วโฉ่วด้วย

ชายท่าทางลับ ๆล่อ ๆเดินเข้ามา เขาคือคนที่ได้รับคำสั่งมาจากหนิงเฉินเซวียนเตรียมที่จะลอบทำร้ายโฉ่วโฉ่ว

หนิงเฉินเซวียนสั่งให้เขาทำร้ายขาทั้งสี่ข้างของโฉ่วโฉ่วก่อนการแข่งขันจะเริ่มห้านาที แต่ห้ามทำรุนแรง แค่ทำให้โฉ่วโฉ่วบาดเจ็บตอนแข่งขันก็พอ แบบนี้ก็เอาชนะได้โดยไม่มีใครรู้แล้ว

ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นแอบหลบอยู่ในที่ลับตาคนจับตาดูทางนี้อยู่ พอเห็นคนทำทีลับ ๆล่อ ๆ อารมณ์ก็พลันดุดันขึ้น คุณชายหมิงเดาไม่ผิดเลย หนิงเฉินเซวียนนี่หน้าไม่อายจริง ๆ

เสี่ยวเป่าป้อนคุกกี้ให้เซ็กเธาว์ นี่เป็นคุกกี้ที่เหมยเหมยทำขึ้นเป็นพิเศษ ในนั้นใส่ยาวิเศษเขาไปด้วยแต่ไม่ได้เยอะนัก เพื่อจะได้ค่อย ๆปรับสมดุลในร่างกายของเสี่ยวเป่า

แต่เจ้าเซ็กเธาว์สัมผัสได้ถึงยาวิเศษภายในคุกกี้จึงกินอย่างเอร็ดอร่อย จากนั้นมันก็นึกถึงยาอมที่โฉ่วโฉ่วเคยให้มันก่อนหน้านี้จึงเลียมือของเสี่ยวเป่าพร้อมกับสะบัดหน้าไปทางโฉ่วโฉ่ว

เสี่ยวเป่าเฉลียวฉลาด ไม่นานก็เข้าใจความหมายของเซ็กเธาว์ทันที

เขาย่ำเท้าเดินไปทางโฉ่วโฉ่ว เวลานี้ลูกน้องที่ทำตัวลับ ๆล่อ ๆได้ขยับเข้ามาใกล้ตัวโฉ่วโฉ่วแถมพร้อมที่จะลงมือแล้วด้วย

โฉ่วโฉ่วรับรู้ได้ถึงเจตนาอันร้ายกาจของชายผู้นี้จึงเกิดอาการร้อนรนกระทืบเท้าไม่หยุด สายตาจับจ้องชายผู้นั้นไม่วางตาแล้วรอให้เขาขยับเข้ามาใกล้ ๆ เตรียมพร้อมที่จะถีบคนชั่วนี่ให้กระเด็นขึ้นฟ้าไปเลย!

ในมือของชายผู้นี้มีตะปูอยู่สองสามอันเตรียมพร้อมที่จะใช้ปักกีบเท้าของโฉ่วโฉ่ว หากไม่วิ่งก็จะไม่รู้สึกเจ็บ แต่ถ้าวิ่งไปนาน ๆก็จะยิ่งเจ็บปวดรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ!

เสี่ยวเป่าวิ่งเข้ามา ด้านหลังมีชายสองคนตามหลังมาด้วย ซ้ายคนขวาคน ทั้งยังจ้องเขาอย่างระมัดระวังราวกับแม่ไก่

“หึ…”

เสี่ยวเป่าอยู่ห่างจากชายผู้นั้นในระยะที่ไกลพอสมควรแต่กลับได้กลิ่นเหม็นจากตัวเขา เขาเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี เขาคิดจะทำร้ายเพื่อนของหั่วหั่ว คนชั่ว!

หั่วหั่วเป็นชื่อที่เขาตั้งให้ม้าเซ็กเธาว์นั่นเอง

เสี่ยวเป่าจ้องเขาตาเขม็ง พวงแก้มอวบอ้วนนูนขึ้น ร่างกายน้อย ๆขวางอยู่ด้านหน้าโฉ่วโฉ่วแล้วเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่คิดจะทำเรื่องชั่ว ๆ

“คุณชายเสี่ยวเป่ารีบถอยไปครับ ผมได้รับคำสั่งมาจากคุณปู่ของคุณ!” ชายผู้นั้นร้อนใจมาก หากทำภารกิจไม่สำเร็จ จะต้องไม่เป็นผลดีแน่

เพื่อนสองคนที่ลอบเข้าไปโจมตีสวนฟาร์มครั้งก่อน ตอนนี้ขึ้นไปรวมตัวกันอยู่บนสวรรค์กับเพื่อนเก่าแล้ว เขาไม่อยากตามไปนะ!

พอเสี่ยวเป่าได้ยินว่าเป็นคนที่ตาแก่นั่นส่งมาดวงตาก็เบิกกว้างยิ่งกว่าเดิม กระทั่งเขายื่นมือออกไปผลักชายคนนั้น หมายจะไล่เขาออกไป

“คุณชายเสี่ยวเป่า…”

ลูกน้องทั้งสามคนขานชื่อเขาพร้อมกัน แต่เสี่ยวเป่าก็ไม่คิดฟัง แถมยังยืนขวางหน้าโฉ่วโฉ่วอย่างดื้อรั้น ไม่ยอมให้พวกเขาทำร้ายเพื่อนของม้าเซ็กเธาว์

ชายที่ถือตะปูเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้า ถ้าหากไม่ลงมือตอนนี้คงไม่ทันการแล้ว เขาจะไม่ยอมตายเพราะคุณชายตัวน้อยที่ไม่รู้ความเด็ดขาด!

เขาหันไปส่งสายตาให้ชายสองคนนั้น เอ่ยเสียงขรึม “พวกนายพาคุณชายน้อยออกไป ฉันจัดการครู่เดียวก็เสร็จ!”

“ได้ นายรีบลงมือหน่อยนะ”

ลูกน้องทั้งสองลงมือรวดเร็วปานสายฟ้าหมายจะวิ่งไปอุ้มตัวเสี่ยวเป่ามา เดิมทีคิดว่าคงจัดการได้อย่างง่ายดายแต่ไหนเล่าจะเป็นอย่างที่คิด เสี่ยวเป่าวิ่งเร็วมาก กลิ้งตัวไปมาบนพื้นก็สามารถหลบพ้นเงื้อมมือของพวกเขาได้แล้ว

กระทั่งกลิ้งไปใต้กางเกงของชายที่เตรียมจะลงมือพร้อมกัดเข้าที่น่องของเขาไปหลายครั้ง

แต่น่าเสียดายที่เด็กชายเสี่ยวเป่ามีฟันน้ำนมขึ้นแค่ไม่กี่ซี่ กัดทีก็ไม่รู้สึกอะไร ชายคนนั้นไม่สนใจแถมสะบัดมือเตรียมพร้อมที่จะปักตะปูลงไปแล้วด้วย

ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นตกตะลึง และเตรียมที่จะลงมือ

เสี่ยวเป่าเห็นว่าการต่อสู้ของตัวเองใช้การไม่ได้ก็ร้อนรนเป็นอย่างมาก เกลียดที่ตัวเองพละกำลังน้อยเกินไป ทันใดนั้นก็พลันปรากฏกระบวนท่าต่อสู้ที่เฮ่อเหลียนเช่อเคยสอนแวบเข้ามาในหัว ซึ่งเหมาะสำหรับผู้ชายตัวเตี้ยอย่างเขาเป็นที่สุด ดวงตาจังเป็นประกาย เขาเขย่งปลายเท้าขึ้นยื่นอุ้งมือที่มีไขมันออกไป!

……………………………………………………………..