ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2195 ตกหลุมพรางสำเร็จ + ตอนที่ 2196 ม้าดีด

ตอนที่ 2195 ตกหลุมพรางสำเร็จ

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มเล็กน้อยพูดตอบกลับไปอย่างสบาย ๆว่า “ฉันจะรอตะกร้าของแกแล้วกัน หวังว่าพอถึงเวลานั้นคุณชายเช่อจะไม่กลับคำแล้วกันนะ”

สีหน้าของเฮ่อเหลียนเช่อเปลี่ยนไปในทันที ราวกับจะมีพายุเข้า เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงดุดันว่า “ใครจะกลับคำกัน เหยียนหมิงซุ่นแกอยากตายหรือไง?”

“ก็ดูจากที่บ้านของคุณชายเช่อแล้ว ฉันรู้สึกกังวลใจจริง ๆ”

เหยียนหมิงซุ่นไม่กลัวเขาเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังจงใจมองไปที่หนิงเฉินเซวียนราวกับกำลังพูดว่าพ่อของแกก็กำลังพูดจากลับกลอกอยู่นี่ไง

เฮ่อเหลียนเช่อโมโหเป็นอย่างมาก เรื่องเป็นแบบนั้นจริง ๆซึ่งเขาจะไม่ยอมรับก็ไม่ได้ เขาทำเสียงฟึดฟัดไม่พอใจ “แกคลอดลูกออกมาก่อนเถอะ ยังเหลือเวลาอีกตั้งเก้าเดือน ใครจะไปรู้ว่าจะมีเรื่องไม่คาดฝันอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า…”

บรรยากาศมาคุในทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของเหยียนหมิงซุ่นหายไปแล้วมองเขาด้วยแววตาเยือกเย็นพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ใครกล้ามาแตะต้องลูกและภรรยาของฉัน ฉันก็จะส่งพวกมันไปตายพร้อมกันทั้งตระกูล และจะขุดเอาบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรออกมารับกรรมพร้อมกันด้วยเลย!”

เหมยเหมยที่เดิมกำลังเล่นอยู่กับเสี่ยวเป่า จู่ ๆก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศรอบข้างที่เปลี่ยนไป พอได้ยินคำพูดของเหยียนหมิงซุ่นก็รู้สึกอบอุ่นใจแล้วลูบหลังมือของเหยียนหมิงซุ่นอย่างเบามือ

เฮ่อเหลียนเช่อก็รู้สึกตกใจกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของเหยียนหมิงซุ่นเช่นกัน แต่ก็รีบทำตัวเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แค่รู้สึกว่าเกือบจะเก็บอาการไว้ไม่อยู่ เขาจะแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่นได้อย่างไร

“ผีที่ไหนจะไปรู้ว่าใครจะมาทำร้ายลูกเมียของแก แกก็เป็นศัตรูกับคนตั้งมากมาย ให้นับยังนับไม่หมดเลยด้วยซ้ำ” เฮ่อเหลียนเช่อตั้งใจพูดจาแดกดัน

“ศัตรูเบอร์หนึ่งของฉันก็มีแต่แกไม่ใช่หรือไง? คุณชายเช่อ” เหยียนหมิงซุ่นตอกกลับอย่างจงใจ

เฮ่อเหลียนเช่อเลิกคิ้ว อยู่ดี ๆก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นวัวสันหลังหวะ พูดตามตรงตอนที่เขาเพิ่งรู้ว่าจ้าวเหมยท้อง เขาก็ยังมีความคิดที่จะลงมือกับจ้าวเหมยเพื่อตัดรากถอนโคน!

ไม่ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะเก่งกาจมาจากไหน หากกำจัดลูกหลานของเขาจนสิ้น หัวเดียวกระเทียมลีบจะทำอะไรไปก็เท่านั้น เฮ่อเหลียนเช่อกับหนิงเฉินเซวียนต่างก็คิดเช่นนี้ แต่เขาแค่เพิ่งจะเริ่มคิดเท่านั้นก็ถูกเหมยซูหานพูดดักคอไว้แล้ว

เหมยซูหานขู่ว่าหากเขากล้าทำอะไรจ้าวเหมยกับลูก เขาก็จะรีบพาเสี่ยวเป่าหนีไปอยู่ที่อื่นทันที ไปอยู่ที่ ๆเขาไม่สามารถหาเจอและจะไม่กลับมาที่เมืองหลวงอีกตลอดชีวิต

เขารู้ว่าเหมยซูหานไม่ได้พูดเล่น เขาสามารถทำเรื่องที่โหดร้ายแบบนี้เพื่อจ้าวเหมยได้จริง ๆ ในขณะที่เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกปวดใจเขาก็ต้องพยายามกำจัดความคิดที่จะเล่นงานจ้าวเหมยออกไปจากหัวด้วย

“หึ อย่าเอาความคิดของคนชั้นต่ำมาใส่สมองปัญญาชนจะดีกว่า คนอย่างฉันจะลงมือทำร้ายผู้หญิงท้องงั้นเหรอ” เฮ่อเหลียนเช่อไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด เพราะอย่างไรเขาก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรสักหน่อยจะกลัวอะไร

“ฉันจะจำเอาไว้ ถ้าวันหน้าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยเหมยก็เท่ากับว่าแกกลับคำพูดแล้วกัน” เหยียนหมิงซุ่นพูดแบบมัดมือชก

เฮ่อเหลียนเช่อชะงักไปแล้วก็นึกโมโหขึ้นมา “เหยียนหมิงซุ่น แกหมายความว่าไง จ้าวเหมยเป็นภรรยาของแก ไม่ใช่ภรรยาของฉันนะ หากเธอเป็นอะไรไปแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยล่ะ ศัตรูของแกเยอะขนาดนั้น ทำไมฉันต้องมารับผิดชอบด้วย?”

“ในเมืองหลวงคนที่สามารถคานอำนาจของฉันได้ นอกจากแกก็ไม่มีใครแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นจงใจพูดขึ้น

เฮ่อเหลียนเช่อที่อารมณ์ขึ้นเมื่อครู่ก็สงบลงในทันที เขาภูมิใจเล็กน้อยแต่ก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ พวกเศษผักเศษปลาในเมืองหลวงเขาใช้แค่นิ้วเดียวก็สามารถจัดการได้หมดแล้ว ถึงแม้เหยียนหมิงซุ่นจะเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องแต่ถือว่ามีสายตาเฉียบใช้ได้เลย

“ถือว่าแกสายตาใช้ได้นี่…”

เฮ่อเหลียนเช่อส่งเสียง ‘หึ’ อย่างได้ใจ จากนั้น…ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น…

ตกหลุมพรางไปโดยสมบูรณ์แต่เขากลับไม่รู้สึกตัวเลยไม้แต่น้อย มัวแต่ภาคภูมิใจอยู่ อีกทั้งยังหยิบคุกกี้ในมือของเสี่ยวเป่าเข้าปากตัวเองอีกด้วย รสชาติไม่เลวจริง ๆ

เหยียนหมิงซุ่นค่อย ๆฉีกยิ้มออกมา แค่พูดแบบนี้ออกไปเขาคิดว่าเฮ่อเหลียนเช่อคงไม่คิดจะลงมือกับเหมยเหมยอีก สิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่คือเรื่องจริง ในเมืองหลวงมีคนมากมายแต่คนที่เขากลัวที่สุดมีเพียงเฮ่อเหลียนเช่อคนเดียวเท่านั้น

คนอื่นเขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาหรอก!

………………………………………………………..

ตอนที่ 2196 ม้าดีด

อีกด้านหนึ่งเฮ่อเหลียนชิงยังคงโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะว่าหนิงเฉินเซวียนไม่ว่าจะตีให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมรับ ไม่ว่าเขาจะด่าด้วยคำหยาบคายเพียงใดปากของชายแก่ผู้นี้ก็ยังปิดสนิทอยู่เช่นเดิมราวกับเปลือกหอย จนสุดท้ายก็หลับตาลงเพื่อสงบสติอารมณ์ต่อหน้าทุกคนและไม่สนใจเขาอีก

“ตาแก่หนิง แกนี่มันจริง ๆเลย อย่าคิดว่าแกไม่ยอมรับแล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้นะ ม้าเซ็กเธาว์ตัวนั้นอย่างไรเสียฉันก็จะเอากลับไปด้วย!”

เฮ่อเหลียนชิงด่าออกมาเป็นชุดจนคอเริ่มแห้ง อารมณ์ปะทุมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ขี้เกียจจะด่าต่อจึงคิดไว้ว่าหากการแข่งขันจบลงก็จะส่งคนไปเอาม้าเซ็กเธาว์กลับฟาร์มไปให้ได้

หนิงเฉินเซวียนเบิกตาโพลงปล่อยรังสีอำมหิตออกมา “เฮ่อเหลียนชิงแกคิดที่จะแย่งกันไปโต้ง ๆเลยเหรอ คิดว่าคนของฉันเป็นแค่ของวางประดับไว้หรือไง?”

เฮ่อเหลียนชิงโมโหถึงขีดสุด “นี่เป็นสิ่งที่แกแพ้พนันฉันต่างหาก แกอย่าคิดว่าไม่ยอมรับแล้วจะตีเนียนผ่านไปได้นะ ไม่มีทางหรอก!”

“หากพวกเราพนันกันจริง ๆ ฉันต้องยอมรับอยู่แล้วสิ ไหนแกลองเอาสัญญาออกมาดูหน่อยสิ ม้าเซ็กเธาว์ตัวนั้นฉันเสียเงินไปห้าแสนถึงจะได้มันมา เงินจำนวนมากขนาดนี้ฉันจะรับปากไปพนันกับใครง่าย ๆโดยที่ไม่มีหลักฐานได้อย่างไรกัน?”

หนิงเฉินเซวียนพูดออกมาด้วยท่าทีสบาย ๆ ทำท่าทางเหน็บแนม พร้อมมองด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม

ยังเป็นคนที่ตลบหลังได้ง่ายเหมือนเดิมเลย!

โง่จริง ๆ!

เฮ่อเหลียนชิงโมโหจนแทบกระอักเลือดแต่เขาก็ไม่ได้โง่พลันสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ช่างเป็นคนที่หน้าด้านไร้ยางอายจริง ๆ ผ่านไปตั้งหลายสิบปีความสามารถแกไม่พัฒนาขึ้นเลย แต่ความหน้าด้านกลับเพิ่มขึ้นทุกวัน”

“เฮ่อเหลียนชิงหลายสิบปีมานี้ ไขมันแกเพิ่มขึ้นไม่น้อยแต่สมองกลับลดลงเรื่อยๆเลยนะ” หนิงเฉินเซวียนพูดแซะกลับ ในใจยังรู้สึกไม่พอใจ ทั้ง ๆที่ควรตายไปตั้งแต่สิบปีก่อนแล้วแต่อยู่ดี ๆกลับอาการดีขึ้นมา สุขภาพร่างกายแข็งแรงกว่าแต่ก่อนอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ?

หรือว่ายาพิษก็มีเวลาจำกัดงั้นเหรอ

หนิงเฉินเซวียนคิดไม่ตกจริง ๆ ตอนนั้นเขาแค้นที่เฮ่อเหลียนชิงแต่งงานกับเสี่ยวซี ถึงแม้ต่อหน้าจะทำเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแต่ลับหลังกลับวางยาเฮ่อเหลียนชิง ซึ่งเป็นยาที่ค่อย ๆออกฤทธิ์ ไร้สีไร้รสชาติ ฤทธิ์ยาไม่ได้แรงมากนัก เพราะมันจะค่อย ๆทำให้คนไม่อยากอาหาร แล้วก็จะค่อย ๆกัดกินเส้นประสาททำให้ตกอยู่ในสภาพราวกับคนใกล้ตาย

หลังจากนั้นเฮ่อเหลียนชิงก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง เริ่มจากขาทั้งสองข้างเริ่มใช้การไม่ได้ จากนั้นก็ผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เหลืออีกแค่เพียงนิดเดียวเท่านั้น หนิงเฉินเซวียนคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ยาพิษนั้นกว่าเขาจะได้มาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แถมได้ยินมาว่าเป็นยาพิษที่ไม่มีใครสามารถรักษาได้ แต่ตอนนี้เขาเหมือนถูกตบหน้าเข้าอย่างจัง ตอนนี้หนิงเฉินเซวียนอยากจะระบายความแค้นกับคนที่ให้ยานี้กับเขาในตอนนั้นเสียจริง

เฮ่อเหลียนชิงพยายามระงับอารมณ์โมโหไว้ ความโกรธในครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรเขาก็กล้ำกลืนไม่ได้จริง ๆ แต่ว่าในสนามม้ามีแต่คนของหนิงเฉินเซวียนจะแย่งไปดื้อ ๆคงจะไม่สำเร็จแน่

หึ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องวางแผน!

ในเมื่อเขาไม่ได้ม้าเซ็กเธาว์มาครอง ตาแก่หนิงก็อย่าคิดว่าจะได้เลย เขายินดีที่จะทำให้ม้าตัวนี้ถึงแก่ความตาย แต่จะไม่ยอมให้ตาแก่หนิงได้ผลประโยชน์นี้ไปอย่างเด็ดขาด!

การแข่งขันยังคงดำเนินอยู่ เพียงแต่บรรยากาศภายในสนามกลับเงียบสงบ นายใหญ่ทั้งสองทำสีหน้าบึ้งตึง แล้วคนอื่น ๆจะกล้าโห่ร้องได้อย่างไรเล่า?

……

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงในที่สุดการแข่งขันก็สิ้นสุดลง

ในสนามเกิดความวุ่นวายเล็กน้อยแต่ก็ยังถือว่าอยู่ในระเบียบ ครูฝึกม้าจูงม้าของตัวเองกลับไปที่คอก ม้าพวกนี้ปกติอาศัยอยู่ที่สนามม้าและมีผู้เชี่ยวชาญคอยดูแล เพราะไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีความร่ำรวยเหมือนอย่างเฮ่อเหลียนชิงกับหนิงเฉินเซวียนที่จะสามารถสร้างคอกม้าไว้อยู่ในสวนหลังบ้านของตัวเองได้

โฉ่วโฉ่วกับม้าเซ็กเธาว์ยังคงตัวติดกันไม่ห่าง คุณชายโฉ่วจะหันไปหอมภรรยาคนใหม่ของมันเป็นพัก ๆ ไม่ต้องพูดถึงความเร่าร้อนที่มีให้กันว่ามากแค่ไหนเลย

“เมียจ๋า พวกเรากลับบ้านกันเถอะ!”

“อืม ได้สิ…”

ครูฝึกม้าของหนิงเฉินเซวียนเตรียมจะไปจูงม้าเซ็กเธาว์มาเพื่อนำม้าแสนล้ำค่าตัวนี้กลับไปที่บ้านตระกูลหนิง แต่ทว่า——

ม้าเซ็กเธาว์กลับไม่สนใจเขา หลบตั้งหลายครั้งแต่ก็ยังไม่สามารถสลัดมนุษย์พวกนี้ให้หลุดออกไปได้ มันจึงโมโหและดีดขาใส่เต็มแรง

โศกนาฏกรรมได้เกิดขึ้นกับชายผู้นี้ เขาลอยขึ้นฟ้าแล้วร่วงลงสู่พื้นหญ้า ผ่านไปพักใหญ่เขาก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาแต่ยังดีที่ไม่เป็นอะไรมาก

………………………………………..