ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2201 จงใจให้แกรู้สึกขยะแขยง + ตอนที่ 2202 ดาวเด่นผู้มีระดับ

ตอนที่ 2201 จงใจให้แกรู้สึกขยะแขยง

หนิงเฉินเซวียนไม่ใช่คนโง่ แน่นอนเขารู้ดีว่านายใหญ่พูดเช่นนี้ก็เพื่อตอบรับเขาส่ง ๆเท่านั้นเลยยิ่งนึกแค้นใจ ตัดสินใจหนักแน่นกว่าเดิมว่าต้องรีบเริ่มแผนการ ถึงตอนนั้นเขาอยากสั่งสอนใครก็จะสั่งสอนคนนั้น นายใหญ่ต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขา

ม้าเซ็กเธาว์ฝากเฮ่อเหลียนเช่อเลี้ยงไว้ก่อนชั่วคราวแล้วกัน รอแผนการของเขาสำเร็จ ทุก ๆอย่างของเฮ่อเหลียนชิงต้องตกเป็นของเขาอยู่ดี ไม่ต้องรีบไปหรอก!

พอนึกถึงว่าอีกไม่นานเขาจะได้อยู่เหนือกว่าทุกคน หนิงเฉินเซวียนก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย บนใบหน้าเผยรอยยิ้มชั่วร้าย  แต่ทว่า–

“นายท่าน คนพวกนั้นมาถามหาเรื่องเงินอีกแล้ว” พ่อบ้านเข้ามาบอกด้วยสีหน้าเอือมระอา

เจ้าของม้าพวกนั้นถูกเฮ่อเหลียนชิงขูดรีดเงินไปย่อมรู้สึกไม่พอใจอยู่แล้ว พวกเขาเลยมาขอร้องให้หนิงเฉินเซวียนช่วยเรียกร้องความยุติธรรมให้พวกเขาหลายต่อหลายครั้ง ช่างน่ารำคาญสิ้นดี

หนิงเฉินเซวียนเองก็รำคาญไม่น้อยแต่คนพวกนี้ยังต้องเก็บไว้ใช้ประโยชน์ต่อ หลังเริ่มแผนการจะให้เขาลุยเดี่ยวคงไม่ได้หรอก!

“เอาเงินจากบัญชีส่วนตัวฉันชดใช้ให้พวกเขาไปก่อน”

หนิงเฉินเซวียนอารมณ์เสียในฉับพลัน เมื่อคราวแข่งม้าเขาเสียเงินพนันไปหลายล้าน ตอนนี้ก็เสียอีกล้านกว่าหยวนบวกกับม้าเซ็กเธาว์ที่ถูกโฉ่วโฉ่วล่อไป รวม ๆแล้วมีมูลค่าความเสียหายกว่าห้าล้านหยวนเชียวนะ

หัวใจถูกทิ่มแทงอย่างแรงจึงทำให้สีหน้าหนิงเฉินเซวียนถมึงทึงกว่าเดิมเล็กน้อย ต่อให้เขามีเงินทองมากมายจนนับไม่ถ้วนแต่เงินห้าล้านก็ทำให้เขาปวดใจไม่น้อยเลย และมากกว่านั้นคือความรู้สึกอัดอั้นตันใจ

เพราะเงินพวกนี้ล้วนแต่เข้ากระเป๋าของเฮ่อเหลียนชิงไปหมดแล้ว!

เขายอมเอาเงินห้าล้านนี้ซื้อซาลาเปาเลี้ยงหมายังจะดีกว่า!

พ่อบ้านลังเลอยู่ชั่วอึดใจทำท่าอึกอักอยากพูดแต่ก็ไม่พูดอะไร ก่อนจะสั่งคนไปถอนเงินที่ธนาคาร

หนิงเฉินเซวียนจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าพ่อบ้านคิดจะพูดอะไรเพราะเขาเองก็ปวดใจที่ต้องเสียเงินหนึ่งล้านนี้ไปเช่นกัน แต่ช่วยไม่ได้ เงินนี้เขาจำเป็นต้องเป็นคนจ่าย เขาไม่อยากให้คนพวกนี้คิดว่าเขาสูญเสียความสำคัญจากนายใหญ่ไปแล้ว

เงินพวกนี้เขาจะต้องเอาคืนจากเฮ่อเหลียนชิงในไม่ช้าก็เร็ว!

แน่นอนว่าหนิงเฉินเซวียนไม่มีทางบอกคนพวกนี้ว่าเงินนี้มาจากเงินส่วนตัวของเขา เขาบอกเพียงว่าเฮ่อเหลียนชิงคืนเงินมาแล้วจึงทำให้ทุกคนที่ได้เงินคืนต่างพากันดีใจยกใหญ่ แล้วยังจะสนใจถึงที่มาของเงินอีกหรือก่อนที่จะทำท่าประจบสอพลออย่างเคย

เรื่องนี้ปิดบังเฮ่อเหลียนชิงไม่มิดอยู่แล้ว เขาไม่มีทางพลาดโอกาสอันดีนี้ไปแน่นอนจึงประกาศรายชื่อบนหนังสือพิมพ์ในเช้าวันถัดมา เจ้าของม้าพวกนั้นล้วนมีรายชื่ออยู่บนหนังสือพิมพ์ แถมด้านหลังยังมีราคาเดิมพันม้าของพวกเขาอีกด้วย

ไม่นานเงินพวกนี้ก็ถูกนำไปสร้างโรงเรียนในเขตพื้นที่ยากจนบนเขาอันไกลโพ้น รวม ๆแล้วเป็นจำนวนเงินหนึ่งล้านแปดหมื่นกว่าหยวนซึ่งสามารถสร้างโรงเรียนได้สิบกว่าโรงเรียน เฮ่อเหลียนชิงส่งคนไปคุมงานด้วยตัวเอง ใครกล้าทุจริตยักยอกเงินแม้แต่หยวนเดียวหรือลดคุณภาพวัสดุก่อสร้างก็จะเอาให้ถึงตายทันที

นี่จึงเป็นเหตุผลที่โรงเรียนสิบกว่าแห่งนี้มีฐานการสร้างที่แข็งแรง หลายปีหลังจากนั้นพื้นที่บนเขาเกิดเหตุแผ่นดินไหวรุนแรง บ้านเรือนหลังอื่น ๆต่างถล่มกันหมดแต่โรงเรียนสิบกว่าแห่งนี้กลับยังตั้งตระหง่านอยู่ในสภาพเดิม

ทันทีที่รายชื่อออกมาหนิงเฉินเซวียนก็ปั้นหน้าขึงขังทันที รู้สึกสะอิดสะเอียนใจยิ่งกว่ากินขี้จนนึกอยากจะฆ่าเฮ่อเหลียนชิงให้ตาย ๆไปเสียตอนนี้

ดีที่คนพวกนั้นเป็นคนเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กันเลยทำเป็นไม่เห็นรายชื่อพวกนี้ อีกทั้งพวกเขาก็ได้เงินมาแล้ว แถมยังได้ชื่อเสียงมาด้วย ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องแล้วมีอะไรให้ไม่พอใจอีกล่ะ!

เหมยเหมยเองก็ติดตามเรื่องนี้มาตลอดเพราะเธอเป็นคนคิดแผนให้เอาเงินพวกนี้มาสร้างโรงเรียนเอง ตอนที่เหยียนหมิงซุ่นบอกเธอว่าเฮ่อเหลียนชิงคิดจะเก็บเงินนี้ไว้ให้ลูกของเธอก็รู้สึกไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร เงินพวกนี้ถือว่าเป็นเงินที่ได้มาด้วยวิธีไร้คุณธรรม ถ้าเก็บเข้ากระเป๋าตัวเองอย่างเปิดเผยต้องก่อให้เกิดความเกลียดชังอย่างแน่นอน

โดยเฉพาะนายใหญ่ที่คอยจับตาดูอยู่!

สู้เอาเงินพวกนี้ไปทำการกุศลที่ได้ทั้งชื่อเสียงแล้วยังได้ทำความดีที่เป็นรูปธรรมจะดีกว่า ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

เหยียนหมิงซุ่นคิดว่าความคิดนี้ดีไม่หยอกเลยไปเสนอให้เฮ่อเหลียนชิง เฮ่อเหลียนชิงเองก็ไม่ลังเลใด ๆตอบตกลงอย่างรวดเร็ว แต่บัญชีของลูกยังคงเก็บเอาไว้ ต่อไปเฮ่อเหลียนชิงบอกว่าเขาจะออมเงินใส่บัญชีให้ทุกปีถือว่าเป็นเงินทุนสร้างตัวให้ลูก

………………………

ตอนที่ 2202 ดาวเด่นผู้มีระดับ

วันเวลาผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว เหมยเหมยมีอายุครรภ์เดือนครึ่งแล้ว ท้องน้อยนูนขึ้นมาเล็กน้อย เธออวบอิ่มมีน้ำมีนวลขึ้นและดูดีมีชีวิตชีวามาก ผิวขาวอมชมพูเนียนผุดผ่อง

สุขภาพแข็งแรงเจริญอาหารไม่มีอาการแพ้ท้องเลยสักนิด เคยรู้สึกพะอืดพะอมตอนดื่มน้ำซุปปลาคราวก่อนเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นก็ไม่เคยมีอาการนี้อีก ทานอะไรก็อร่อยไปหมด

พักฟื้นที่บ้านเกือบหนึ่งเดือนจนเหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะเรียนจบแล้ว นักศึกษาชั้นปีที่สี่แทบจะไม่มีคาบเรียนอะไรเลย มีนักศึกษาจำนวนมากไปฝึกงานตามหน่วยงานต่าง ๆแล้ว ส่วนนักศึกษาที่หางานที่เมืองหลวงไม่ได้ต่างก็ทำหน้าเศร้าสร้อย รอบทสรุปจากมหาวิทยาลัยที่มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกส่งตัวกลับบ้านเกิด

ตอนนี้อยู่ในปีเก้าแปด นักศึกษาได้รับสิทธิ์ในการเข้าทำงานอัตโนมัติเลยแทบไม่ต้องห่วงเรื่องงาน แต่ปัญหาคืองานที่ทางมหาวิทยาลัยจัดหาให้ส่วนมากคุณมาจากไหนก็กลับไปทำที่นั่น โดยเฉพาะเมืองใหญ่อย่างเมืองหลวงที่มีคนมากมายวิ่งเต้นหาทุกทางเพื่อเข้ามาทำงานที่นี่ แต่มันง่ายขนาดนั้นเสียที่ไหนกันล่ะ?

นอกจากว่าคุณไปหางานที่ยินดีจะรับคุณเข้าทำงานด้วยตัวเองอย่างฉางชิงซงที่ไปติดต่อบริษัทภาพยนตร์ด้วยตัวเอง เพราะอดีตเขาเคยร่วมงานกับบริษัทภาพยนตร์มาก่อนซึ่งตัวเขาเองก็นับว่ามีความสามารถและทำงานเก่งอยู่บ้างจึงสามารถอยู่ทำงานต่อได้อย่างราบรื่น

ส่วนคนอื่น ๆคงไม่โชคดีขนาดนี้ ตามหางานอยู่หนึ่งเทอมก็หาไม่ได้ หากไม่เลือกทำงานที่ทางมหาวิทยาลัยจัดหาให้ก็ต้องเคว้งอยู่ในเมืองหลวง หรือไม่ก็กลับไปทำงานที่บ้านเกิดหรืออีกเส้นทางหนึ่งก็เลือกสอบปริญญาโทต่อไป

ขอแค่สอบเข้าศึกษาชั้นปริญญาโทได้ก็จะอยู่ต่อได้ นี่เป็นเส้นทางที่นักศึกษาหลายคนเลือก

ฉีฉีเก๋อเลือกเคว้งไปต่อโดยไม่รับงานที่ทางมหาวิทยาลัยจัดให้ เช่นเดียวกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน เธอกับอิงจวี้กังร่วมกันเปิดบริษัทของตัวเองหาเงินได้อย่างสบาย ๆจึงไม่จำเป็นต้องไปทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน

ส่วนถังม่านลี่กับสีอันน่าสองคนก็ไม่ได้รับงานที่ทางมหาวิทยาลัยจัดหาให้แต่เลือกหางานในเมืองหลวงเอง

ทว่าตอนนี้ถังม่านลี่กลายเป็นดาวเด่นที่สโมสรเศรษฐีแล้วจึงไม่ขาดแคลนเรื่องเงิน การทำงานสำหรับเธอก็คือหลุมดี ๆ นี่เอง เธอไม่เห็นแก่เงินเดือนอันน้อยนิดนั่นหรอกนะ ไม่พอสำหรับค่าน้ำหอมหนึ่งขวดของเธอด้วยซ้ำ!

ส่วนช่วงเวลานี้สีอันน่าเครียดแทบตายเพราะเธอยังหางานไม่ได้เลยจึงอารมณ์เสียไม่น้อย

เที่ยงวันนี้นาน ๆทีเพื่อนร่วมหอพักจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ทุกคนเลือกตักอาหารที่โรงอาหารกลับมาทานที่หอพัก สงสัยคงเพราะอีกหนึ่งเดือนก็ต้องแยกย้ายกันไปแล้ว ความสัมพันธ์จึงดีขึ้นมาก ไม่ได้ต่างฝ่ายต่างใช้ชีวิตของตัวเองไม่สนใจคนอื่นเหมือนแต่ก่อน

เหมยเหมยทานข้าวกล่องที่ป้าฟางส่งมาให้โดยเฉพาะ ซึ่งเป็นข้าวกล่องที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ มีกับข้าวสี่อย่างน้ำซุปหนึ่งอย่างบวกกับผลไม้รวมมิตรวางจนเต็มโต๊ะ

“ว้าว กับข้าวของเธอดูน่าทานจัง ฉันขอหน่อย”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเห็นหมูตุ๋นน้ำแดงก็ตาลุกวาวก่อนจะคีบเนื้อใส่ถ้วยตัวเองหลายชิ้น ฉีฉีเก๋อกลับอยู่เงียบ ๆ เธอดูผอมซูบลงไม่น้อย ทานข้าวไม่ได้เอร็ดอร่อยเท่าแต่ก่อน

“ทานไหม? ฉันมีกับข้าวเยอะมากเลยนะ ทานไม่หมดหรอก”

เหมยเหมยเรียกถังม่านลี่ ส่วนสีอันน่าเธอไม่ได้สนใจเลยสักนิด กับคนที่เคยวางแผนทำร้ายเธอ เธอไม่มีวันยกโทษให้ตลอดชีวิต

“ฉันทานผลไม้นิดหน่อยก็พอ ขอบคุณนะ”

ถังม่านลี่อมยิ้มเล็กน้อยแล้วยื่นมือที่ทาสีเล็บออกมาหยิบแตงโมสองชิ้นและไม่ปรายตามองอย่างอื่นเลย จากนั้นก็นั่งลงค่อย ๆทานทีละนิด ๆ ดูสวยสง่างาม แตกต่างจากสาวบ้านนอกที่ทานเนื้อมูมมามเมื่อสี่ปีก่อนราวกับกลับชาติมาเกิดใหม่ก็ไม่ปาน

หนำซ้ำสำเนียงการพูดของสาวคนนี้ก็เปลี่ยนแปลงไปมากทีเดียว ไม่เหลือสำเนียงบ้านเกิดแต่ติดสำเนียงขี้อ้อนของทางเกาะไต้หวันมา น้ำเสียงของเธอแหบพร่าพอใช้สำเนียงขี้อ้อนพูดจาก็ทำเอาคนฟังคันยุบยิบในใจ

เท่าที่ฟังจากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมาตอนนี้ถังม่านลี่ไม่ใช่สาวนั่งดริ๊งอีกต่อไปแล้ว ควรเรียกว่าเป็นดาวเด่นผู้มีระดับ ผู้ชายที่ไม่มีตำแหน่งหรือเงินทองคงจับจองตัวเธอไม่ได้!

………………………