ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2249 มีการเตรียมการมาแต่เนิ่นๆ + ตอนที่ 2250 ทุกอย่างจะดีขึ้น

ตอนที่ 2249 มีการเตรียมการมาแต่เนิ่นๆ

“อาเช่อ จะให้คุณอาระเบิดฐานลับนั่นไม่ได้เด็ดขาด เสี่ยวเป่าจะเป็นอันตรายไม่ได้” หลังจากเหยียนหมิงซุ่นกลับไปเหมยซูหานก็คว้าแขนเฮ่อเหลียนเช่อไว้อย่างร้อนใจ

เขาไม่กลัวสักนิด เขาร่ำรวยมีเงินทองที่คนอื่นใช้เวลาหลายสิบชาติก็หามาไม่ได้ ได้คู่ชีวิตที่รู้ใจเขามากที่สุด เขาวางแผนชีวิตคุณแม่ไว้อย่างดีแล้ว เหมยเหมยก็มีความสุขดีแล้ว…

เขาไม่มีอะไรให้เสียดายอีกแล้ว!

แต่เสี่ยวเป่าไม่เหมือนกัน ชีวิตของเขาเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นแล้วจะจบอยู่ในมือคนบ้าไร้สติอย่างหนิงเฉินเซวียนได้อย่างไร?

“อาเช่อ นายช่วยนึกถึงเสี่ยวเป่าบ้างเถอะ…” เหมยซูหานร้องขอ

เฮ่อเหลียนเช่อขมวดคิ้วแน่นและสับสนในใจอย่างมาก แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้เสี่ยวเป่าเป็นอะไรไปแต่เขาก็ไม่อยากให้หนิงเฉินเซวียนเป็นอะไรไปเช่นกัน…

“ฉันไม่อยากให้คุณอาต้องตาย…” เฮ่อเหลียนเช่อทึ้งผมอย่างเจ็บปวดและยากจะตัดสินใจได้

เหมยซูหานเข้าใจถึงความผูกพันที่เขามีต่อหนิงเฉินเซวียน เพราะสุดท้ายก็เป็นพ่อลูกกันแท้ ๆ อีกอย่างแม้หนิงเฉินเซวียนจะไม่ได้ปฏิบัติกับเฮ่อเหลียนเช่อดีนักแต่ก็ไม่แย่เกินไป อย่างน้อยก็ดีกว่าพ่อขี้เหล้าของเขามากโข การที่เฮ่อเหลียนเช่อจะสับสนก็พอจะเข้าใจได้

“เหยียนหมิงซุ่นบอกว่าคุณอาของนายซ่อนตัวแล้วไม่ใช่เหรอ? นายต้องรีบตามหาคุณอาให้เจอก่อนเขา เกลี้ยกล่อมให้เขาล้มเลิกความคิดที่จะเป็นฮ่องเต้แล้วเราก็ไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศกัน ฉันโอนทรัพย์สินส่วนใหญ่ไปที่สวิตเซอร์แลนด์แล้ว แถมยังซื้อเกาะขนาดกลางไว้อีกเกาะด้วย จะไม่มีใครมารบกวนเราได้แน่ เราจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข…”

เหมยซูหานบอกแผนการของเขาไป เขาเริ่มวางแผนเรื่องนี้ตั้งแต่ห้าปีก่อนอย่างเงียบ ๆ ความจริงเขาเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีตั้งแต่ตอนนั้นแล้วแต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็วขนาดนี้!

เขาพรูลมหายใจโล่งอกไปที โชคดีที่เขาเตรียมการไว้แต่เนิ่น ๆ!

พอเหมยซูหานพูดโน้มน้าวใจไประลอกหนึ่งเฮ่อเหลียนเช่อก็จัดระบบความคิดได้สักที เขาเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วอุ้มเสี่ยวเป่าที่กำลังฟุบตัวตั้งใจทานคุกกี้อยู่บนโซฟามาจุ๊บแก้มหนัก ๆสองที

เสี่ยวเป่าผลักเขาอย่างรังเกียจแล้วใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำลายบนแก้ม ก่อนจะไถลตัวลงไปทานคุกกี้ต่อ

คุณพ่อมีตอหนวดเยอะจนทิ่มเขาเจ็บทุกที คุณอาดีกว่าเยอะ แถมยังทำของอร่อย ๆได้ด้วย

“ฉันจะไปตามหาคุณอาเดี๋ยวนี้”

เฮ่อเหลียนเช่อก้าวเท้าออกไปข้างนอกอย่างไม่รีรอ เขาต้องตามหาคุณอาให้เจอก่อนเหยียนหมิงซุ่น เหมยซูหานพูดถูก พวกเขาย้ายไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศได้ ไม่เพียงแค่เหมยซูหานที่เตรียมการไว้แต่เขาก็ได้จัดการเตรียมทุกอย่างไว้นานแล้วเช่นกัน

อยู่ต่างประเทศเขาเฮ่อเหลียนเช่อก็ยังเก่งกาจได้เหมือนเดิม!

“นายรู้หรือว่าคุณอาอยู่ไหน?” เหมยซูหานถามด้วยความห่วงใย

“ไม่รู้…แต่ต้องอยู่ในเมืองหลวงแน่!”

เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าดูสับสน ขณะนั้นเองจู่ ๆเขาก็พบว่าที่แท้เขาไม่เข้าใจหนิงเฉินเซวียนเลยสักนิด ทำไมถึงรู้สึกไม่คุ้นเคยขนาดนี้นะ!

เหมยซูหานมองแผ่นหลังที่หม่นหมองของเฮ่อเหลียนเช่อแล้วถอนหายใจยาว

เรื่องสกปรกเหล่านั้นของหนิงเฉินเซวียนสุดท้ายเขาก็ไม่ได้เลือกจะบอกให้เฮ่อเหลียนเช่อรู้ เฮ่อเหลียนเช่อฝังใจกับต้นกำเนิดชีวิตของเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เป็นรอยบาดแผลที่เขาแตะต้องไม่ได้มาโดยตลอด หากเฮ่อเหลียนเช่อรู้ว่าชีวิตของเขาสกปรกกว่าที่คิดก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำใจยอมรับมันได้หรือเปล่า!

แต่ตอนนี้เหมยซูหานก็ชักจะเสียใจภายหลังแล้ว

หากเขาเลือกจะบอกเรื่องพวกนี้ไปให้เร็วกว่านี้ บางทีเฮ่อเหลียนเช่ออาจมีการป้องกันตัว ไม่กลายเป็นฝ่ายถูกชักนำอย่างในตอนนี้!

เฮ้อ!

ไม่นานเหยียนหมิงซุ่นก็ได้รับการรายงานจากลูกน้อง “คุณชายหมิง เฮ่อเหลียนเช่อออกจากบ้านแล้ว คิดว่าน่าจะไปตามหาหนิงเฉินเซวียน”

“จับตาดูเฮ่อเหลียนเช่อตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง!”

เหยียนหมิงซุ่นกระตุกยิ้มที่มุมปาก เขารู้อยู่แล้วว่าเฮ่อเหลียนเช่อต้องทนไม่ไหว

แต่เขาก็ผิดหวังอยู่บ้าง ดูท่าทางเฮ่อเหลียนเช่อจะไม่รู้ที่ซ่อนตัวของหนิงเฉินเซวียนจริง ๆ ตาแก่สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ขี้ระแวงเกินไป แม้แต่เฮ่อเหลียนเช่อเขายังกล้าปิดบังขนาดนี้

หวังว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะตามหาเขาพบแล้วกัน!

…………………………

ตอนที่ 2250 ทุกอย่างจะดีขึ้น

ดูทรงคงไม่ได้ข่าวคราวจากทางหนิงเฉินเซวียนในเร็ววันเหยียนหมิงซุ่นจึงตัดสินใจไม่จับตาดูต่อ เตรียมตัวกลับไปอยู่กับภรรยาที่บ้าน

หลายวันมานี้เพราะรีบออกมาตามหาหนิงเฉินเซวียนจึงทำให้เขาออกเช้ากลับค่ำทุกวัน ออกจากบ้านตั้งแต่เหมยเหมยยังไม่ตื่นและกลับมาตอนที่เหมยเหมยหลับไปแล้ว ไม่ทันได้คุยกันสักประโยค

เหมยเหมยกำลังฟังเทปเพลงสำหรับทารกที่เหยียนหมิงซุ่นซื้อมาให้โดยเฉพาะและไม่รู้ว่าตามหาหนิงเฉินเซวียนเจอหรือยังเพราะไม่ได้คุยกับเหยียนหมิงซุ่นมาหลายวันแล้ว มีความคืบหน้าอะไรบ้างก็ไม่รู้สักอย่าง

“คุณหนู คุณชายหมิงกลับมาแล้ว ป้าจะไปเตรียมมื้อเย็นให้นะ!”

ป้าฟางเดินเข้ามาบอกประโยคหนึ่งอย่างดีใจจนเรียกสายตาวาววับจากเหมยเหมย ตอนนี้ยังไม่ห้าโมงเย็น เหยียนหมิงซุ่นกลับมาเร็วขนาดนี้เพราะมีบทสรุปแล้วใช่ไหม?

“ยังไม่เจอ แต่เฮ่อเหลียนเช่อไปออกตามหาแล้ว”

เหยียนหมิงซุ่นอธิบายเหตุการณ์สั้น ๆแล้วไปอาบน้ำ ไม่นานก็ออกมาในสภาพเปียกชื้นแล้วย้ายตัวมานั่งข้าง ๆเหมยเหมย แต่พอเห็นท่าทางขมวดคิ้วของเธอก็อดขำไม่ได้

“อย่ากังวลไปเลย ต่อให้หาไม่เจอก็ไม่ต้องกลัว พี่ส่งคนไปทำลายระบบที่ฐานลับนั่นแล้ว ตอนนี้นายใหญ่กำลังถ่วงเวลาหนิงเฉินเซวียน ยิ่งถ่วงได้นานโอกาสชนะก็ยิ่งสูง” เหยียนหมิงซุ่นพูดปลอบ

“อืม เราทานข้าวกันเถอะ ป้าฟางทำกับข้าวอร่อย ๆตั้งเยอะ ทานเสร็จแล้วพี่ก็รีบพักผ่อน หลายวันนี้ไม่เคยได้หลับเต็มอิ่มเลยนะ!”

เหมยเหมยยังกังวลอยู่ในใจ หนิงเฉินเซวียนเอาความหวังทั้งหมดไปไว้ที่ฐานลับนั่น ฉะนั้นระบบจะถูกทำลายได้ง่าย ๆเชียวหรือ สิ่งที่น่ากังวลใจมากที่สุดคงไม่พ้นว่าจะไม่สามารถถ่วงเวลาหนิงเฉินเซวียนได้นานนัก

คนบ้ามีความอดทนเสียเมื่อไรกัน!

แต่เธอไม่ได้เลือกพูดสิ่งที่กังวลใจออกมาเพราะตอนนี้เหยียนหมิงซุ่นถูกกดดันจนหลับไม่สนิทมาทุกคืน เธอจะเพิ่มแรงกดดันให้เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้อีกแล้ว

เหยียนหมิงซุ่นยิ้ม “พี่ไม่เป็นไรหรอก ทุกวันนอนแค่สามชั่วโมงก็พอแล้ว”

ป้าฟางยกอาหารส่งกลิ่นหอมและน่าทานมาทีละจาน ๆ กุ้งผัดพริกเกลือ หมูนึ่งข้าวคั่ว ซุปเป็ด ผัดผักบุ้งใส่กระเทียมสับ ไก่ต้มหม่าล่า…

อาหารมีหลากหลายเมนูแต่ทุกจานไม่ได้มีปริมาณมากนัก ป้าฟางบอกว่าจะเพิ่มสารอาหารให้เหมยเหมยเลยมีการเตรียมอาหารเช่นนี้ทุกมื้อเพื่อสร้างความพึงพอใจ

เหยียนหมิงซุ่นตักซุปเป็ดให้เหมยเหมยหนึ่งถ้วยแล้วเลือกตักส่วนน้ำมันที่ลอยบนผิวน้ำออก พลางเอ่ยเสียงอ่อนโยน “ทานซุปเยอะ ๆ ผู้หญิงตั้งครรภ์ไอร้อนมาก ซุปเป็ดช่วยบรรเทาได้”

“พี่ก็ทานด้วยสิ”

เหมยเหมยตักน้ำซุปให้เหยียนหมิงซุ่นด้วยอีกถ้วย ทั้งคู่ทานไปก็คุยกันไปก่อนที่เธอจะถามถึงอาการของเหยียนหมิงต๋า

“ยังไม่พ้นขีดอันตรายแต่ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ผู้เชี่ยวชาญบอกว่าต้องใช้เวลาอีกครึ่งปีถึงจะออกจากตู้กักตัวได้” เหยียนหมิงซุ่นกล่าว

นายใหญ่ได้สั่งการให้โรงพยาบาลเขตทหารก่อตั้งทีมรักษาเฉพาะกิจดูแลหมิงต๋าเพียงคนเดียวโดยเฉพาะผู้เชี่ยวชาญบอกว่าการที่หมิงต๋ารอดชีวิตมาได้นับเป็นเรื่องปาฏิหาริย์ แต่พวกเขาไม่อาจรับประกันอาการหลังรักษาตัวของเหยียนหมิงต๋าได้

“งั้นก็ดี บ่งบอกว่ายาวิเศษได้ผล เหยียนหมิงต๋าจะต้องค่อย ๆดีขึ้นแน่” เหมยเหมยพูดปลอบ ครั้งนี้เธอนับถือในตัวเหยียนหมิงต๋าจริง ๆ ไม่คิดว่าเจ้าคนสติเลอะเลือนคนนี้จะกล้าเผชิญอันตรายเพียงลำพัง

ยิ่งใหญ่มากจริง ๆ!

แสงขาวพุ่งเข้ามาก่อนจะเห็นว่าเป็นคุณชายชิวที่หายไปเที่ยวเตร็ดเตร่นอกบ้านหลายวัน พอเขาได้กลิ่นอาหารบนโต๊ะดวงตาดำขลับก็หมุนกลอกไปมาอย่างตื่นเต้น ทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะดังตุ๊บแล้วเตรียมลงมือทานข้าว

“ล้างมือก่อน ไม่อย่างนั้นอย่าคิดจะได้ทานแม้แต่คำเดียว”

เหมยเหมยผลักเบา ๆแต่ฉิวฉิวที่มีเศษใบไม้ติดตามตัวร่วงตกไปอยู่ใต้โต๊ะ เจ้าตัวเล็กมักใช้กรงเล็บจับงูพิษเป็นอาหารเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าอุ้งมือมันมีเชื้อโรคมากแค่ไหน สกปรกจะตายไป!

ฉิวฉิวสะบัดหางอย่างไม่พอใจ นายผู้หญิงเรื่องมากขึ้นทุกวัน

ต่อให้สกปรกแต่ถ้าทานแล้วไม่ป่วยแล้วจะเรื่องมากอะไรนักหนาเล่า?

ทว่าเขาก็ยอมไปล้างมือแต่โดยดี ตอนออกมาได้ยินเหมยเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นกำลังคุยเรื่องของเจ้าโง่เหยียนหมิงต๋าเลยถามด้วยความแปลกใจว่า “เจ้าโง่นั่นเป็นอะไรไป? โดนผู้หญิงหลอกมาอีกแล้วเหรอ?”

…………………………..