ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2265 ไปหาตัวช่วย + ตอนที่ 2266 ความเสี่ยงและโอกาสมักอยู่ด้วยกัน

ตอนที่ 2265 ไปหาตัวช่วย

เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่ได้สนใจอะไรแล้วเอ่ยเสียงเรียบนิ่งว่า “เดี๋ยวพวกมันก็ตามมาเอง ไม่เป็นไร”

เจ้าตัวเล็กสองตัวนี้ไม่ใช่สัตว์ธรรมดา ป่าคือโลกของพวกเขา ต่อให้เขาและเฮ่อเหลียนเช่อเป็นอะไรไป สองตัวแสบนั้นก็จะยังสบายดี ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล

และตอนนี้เขาก็พอจะเดาได้แล้วว่าเจตนาที่เหมยเหมยตั้งใจให้เขาเอาฉิวฉิวและฉาฉามาด้วย ถ้าเขาเดาไม่ผิด การเดินทางไปที่ฐานลับแห่งนี้เจ้าตัวเล็กทั้งสองน่าจะช่วยได้มาก

ฉิวฉิวกระโดดโหนตัวไปมาบนต้นไม้ที่หนาแน่นรวดเร็วปานสายฟ้า เมื่อก่อนมันเคยอาศัยอยู่ที่ภูเขาสือว่านแห่งนี้อยู่ช่วงหนึ่ง สร้างสัมพันธ์กับเหล่าพ้องเพื่อนก็ไม่น้อย แถมยังมีกระรอกเพศเมียที่หน้าตาสะสวยอีกมากมายด้วย เป็นหนึ่งช่วงชีวิตที่ยาวนานแสนสุขสำหรับช่วงชีวิตการเป็นกระรอกของมันเลยทีเดียว

ดังนั้นพอได้กลับมายังดินแดนอันคุ้นเคย ฉิวฉิวก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษ กระโดดโลดเต้นไปมาอย่างมีความสุข

ฉาฉาเองก็เลื้อยตัวไปตามต้นไม้ด้วยความว่องไวไม่ช้าไปกว่าฉิวฉิวเลย ตัวสีเขียวเข้มดูใหญ่ขึ้นเพราะดูดซับพลังงานจากเหยียนหมิงต๋ามาแล้วถึงสองครั้ง มันดูดซับเข้าไปมากจนตัวใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งแน่นอนว่าความแข็งแกร่งก็ต้องมากขึ้นด้วยแต่ยังห่างการบรรลุขั้นอีกมากโข

ดังนั้นพอมันได้ยินฉิวฉิวพูดว่ามีโอกาสอันดีสามารถทำให้มันเลื่อนขั้นอีกได้แต่อาจจะลำบากไปสักหน่อย ฉาฉาก็เลือกมาอย่างไม่ลังเลใจเลยสักนิด

ตอนเล็ก ๆพ่อกับแม่เคยพูดว่าความใฝ่ฝันอันสูงสุดของงูอย่างพวกมันคือกลายเป็นมังกร เพียงแต่ช่วงสองสามร้อยปีที่ผ่านมาปราณบริสุทธิ์หายากขึ้นเรื่อย ๆจึงไม่มีใครทำสำเร็จ พ่อแม่ของมันก็ล้มเหลวเช่นกัน จนสุดท้ายก็ถูกฟ้าผ่ากลืนหายไป เหลือแค่มันเอาชีวิตรอดมาได้เพียงลำพัง

จนได้มาพบกับเจ้านายและพี่ฉิว!

ถ้าหากมันทำไม่สำเร็จผลลัพธ์สุดท้ายก็จะเหมือนพ่อแม่ของมัน เขาคงไม่ได้แก่ตายไปตามกาลเวลาแต่จะถูกกลืนเข้าไปในสายฟ้าต่างหาก

ฉะนั้นเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว

ดังนั้นมันจะพลาดโอกาสนี้ไปไม่ได้

“พี่ฉิว พวกเราจะไปทำไม?” ฉาฉาถามอย่างสงสัย

“ไปหาตัวช่วยมาช่วยนายไง!”

ฉิวฉิวอธิบายอย่างเรียบง่าย โชคดีที่ภูเขาสือว่านมีปราณบริสุทธิ์ค่อนข้างเข้มข้นจึงมีสัตว์พิเศษมากมายโดยเฉพาะพวกงูซึ่งมีจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว ตราบใดที่พวกเขาสามารถมารวมตัวกันได้มากพอ ฉาฉาและเจ้านายก็จะไม่ตกอยู่ในอันตรายแล้ว

ฉาฉาแลบลิ้นฟ่อ ๆอย่างน่าเอ็นดู มันไม่ได้ถามอะไรอีกแล้วรีบตามหลังฉิวฉิวไป มันกระโดดขึ้นกลางอากาศบ้างเป็นครั้งคราวเหมือนริบบิ้นสีเขียวเข้มยังไงอย่างนั้น งูพิษละแวกนั้นที่มีขนาดใหญ่กว่าพวกมันทั้งสองหลายเท่าต่างก็ไม่กล้าเข้าใกล้

ในไม่ช้าพวกมันก็มาถึงส่วนลึกของภูเขาซึ่งมีต้นไม้สูงใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ลำต้นใหญ่เหมือนบ้านหลังหนึ่งก็ไม่ปาน ทั้งยังมีต้นไม้เล็กมากมายรายล้อมรอบต้นไม้ใหญ่นี้อย่างแน่นหนา

จากต้นไม้ต้นเดียวกลายเป็นป่าผืนใหญ่!

และยังกลายเป็นอาณาจักรของเหล่าสัตว์ทั้งหลายด้วย

การมาเยือนของพวกฉิวฉิวทำให้สัตว์น้อยใหญ่บนต้นไม้วิ่งกันชุลมุนและมองพวกมันจากระยะไกลด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทั้งยังมีพวกงูพิษจำนวนมากห้อยตัวอยู่บนกิ่งไม้เงยหน้าขึ้นมาพร้อมแลบลิ้นฟ่อ ๆ

“ตาแก่…รีบออกมาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ฉิวฉิววิ่งพุ่งตัวไปที่ต้นไม้ร้องเสียงแหลมสูงขึ้นมา ถึงเสียงจะดังไม่มากนักแต่ก็แปรสสภาพเป็นคลื่นเสียงบาง ๆพุ่งตรงไปที่ยอดไม้

ไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงใบไม้ขยับดังขึ้นราวกับมีอะไรคลานอยู่บนต้นไม้ต้นใหญ่ สัตว์ตัวเล็ก ๆที่อยากรู้อยากเห็นเหล่านั้นต่างแตกกระเจิงหนีหายไปในทันที และพวกงูพิษที่เงยหน้าเมื่อครู่กลับงุดหน้าลงด้วยท่าทีเคารพนบน้อมเหมือนว่าพวกมันกำลังต้อนรับแขกคนสำคัญ

ต้นไม้สูงมากจริง ๆ หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดผู้ลึกลับก็ปรากฏตัวสักที——

มันคืองูหลามยักษ์ยาวเกือบยี่สิบเมตรที่ลำตัวหนายิ่งกว่าถังน้ำเสียอีก หัวงูขนาดใหญ่ที่ทำให้อกสั่นขวัญเสียได้เลย และยังมีเกล็ดที่ส่องแสงวาววับบนลำตัวอีก ดูแล้วไม่มีส่วนไหนที่ไม่น่ากลัวเลยสักจุด

…………………………………………..

ตอนที่ 2266 ความเสี่ยงและโอกาสมักอยู่ด้วยกัน

ฉิวฉิวและฉาฉากลับไม่มีท่าทีผิดปกติอะไร ตัวหนึ่งคือกลับมาพบปะเพื่อนเก่า ส่วนอีกตัวหนึ่งกลับเป็นราชาแห่งเผ่างู แล้วจะกลัวไปทำไม?

“อาลัยอาวรณ์จนต้องกลับมาหรือไง? มาหาฉันมีอะไร…เอ๊ะ…คารวะฝ่าบาท!”

พองูหลามได้พบเพื่อนเก่าก็มีความสุขแต่ก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของราชางูได้อย่างรวดเร็วจึงหันไปทางฉาฉา แล้วกล่าวทักทายด้วยความเคารพ

ทั้ง ๆที่ตัวของฉาฉาทั้งเล็กทั้งผอมบาง แถมยังมีขนาดเล็กกว่าเกล็ดของงูหลามเสียอีกแต่งูหลามกลับไม่กล้าทำตัวกำเริบเสิบสานต่อหน้าเขาเลยสักนิด

ฉิวฉิวเป็นคนใจร้อนจึงพูดตัดบทงูหลาม “พูดไร้สาระให้น้อยหน่อย ตาแก่ ฉันรู้ว่าอายุขัยของแกใกล้ถึงฝั่งเต็มทีแล้ว ถ้าหากแกยังไม่กลายเป็นมังกร แกจะมีชีวิตมากสุดอีกแค่หนึ่งร้อยปีเท่านั้น”

งูหลามไม่พอใจแล้ว “แล้วมันจะทำไม ฉันอยู่มาเกือบพันปีแล้ว ใช้ชีวิตเพียงพอแล้ว”

“ช่างมันงั้นเหรอ หากแกไม่สนใจจริง ๆแล้วทำไมแกถึงให้ลูกหลานเสาะหายาวิเศษทั่วทุกสารทิศมาให้แกล่ะ? ฉันเคยบอกแกนานแล้วว่ายาวิเศษพวกนั้นมันใช้การไม่ได้ ไม่ว่าแกจะกินมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์หรอก” ฉิวฉิวแฉคำโกหกของงูหลามอย่างไม่ไว้หน้าเลยสักนิด

งูหลามทนไม่ไหวอีกต่อไป คร้านจะสนใจเจ้ากระรอกอัปลักษณ์ตัวนี้อีกแล้ว

“ตอนนี้ฉันมีโอกาสอันดี ขอแค่แกอดทนก็จะสามารถกลายเป็นมังกรได้อย่างแน่นอน แต่ถ้าหากทนไม่ไหวแกก็จะเป็นแค่เถ้ากระดูกกองหนึ่งเท่านั้น แกอยากลองไหมล่ะ?” ฉิวฉิวบอกจุดประสงค์ของมันไป

มันรู้ว่าตาแก่นี่ต้องหวั่นไหวแน่นอน

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ามันแล้วว่าตาแก่นี่ปรารถนาจะเป็นมังกรมากแค่ไหน!

และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ——

“โอกาสอะไร? แกไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?” งูหลามถาม

ฉิวฉิวพุ่งตัวขึ้นไปบนหัวของงูหลามแล้วเล่าเรื่องระเบิดปรมาณูที่ฐานลับคร่าว ๆให้ฟัง “มั่นใจได้ ฉันไม่โกหกแกแน่นอน แต่ว่าอาศัยแค่แกตัวเดียวทำไม่สำเร็จแน่นอน แกต้องเรียกลูก ๆหลาน ๆมาให้เยอะ ๆ ฉันต้องไปหาพ้องเพื่อนคนอื่น ๆด้วย รวบรวมแรงกำลังของเหล่าเผ่าสัตว์อสูรในภูเขาสือว่านมาให้หมด บางทีอาจจะมีโอกาสสำเร็จมากขึ้นก็ได้”

อยู่ดี ๆงูหลามก็ยิ้มเยาะ “ไม่ใช่ว่าแกจะให้พวกเราไปตายเป็นเพื่อนฝ่าบาทหรอกใช่ไหม?”

ฉิวฉิวเองก็กล่าวพร้อมยิ้มเยาะเช่นกัน “น้องชายของฉันเอาตัวรอดเพียงลำพังไม่ได้ก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าพวกแกจะไม่ได้ผลประโยชน์สักหน่อย ถ้าหากพลาดโอกาสนี้ไปพวกแกก็รอความตายอยู่บนภูเขานี้แล้วกัน!”

งูหลามจมอยู่กับความคิด สิ่งที่เจ้ากระรอกอัปลักษณ์นี้พูดก็เข้าท่าอยู่เหมือนกัน

โอกาสและความเสี่ยงมักอยู่ด้วยกัน เขาจะเลือกมีชีวิตยืนยาวต่อไปอีกร้อยปีอย่างสงบ?

หรือว่าจะเอาชีวิตตัวเองกับลูก ๆหลาน ๆหลายพันตัวร่วมกันต่อสู้เพื่อเดิมพันกับสิ่งนี้?

ถ้าสำเร็จก็กลายเป็นมังกร ถ้าหากล้มเหลวก็กลายเป็นเถ้ากระดูก…

เป็นการเลือกที่ยากมากจริง ๆ!

ฉิวฉิวไม่รอมันอีกต่อไป “แกค่อย ๆคิด ฉันจะไปเผ่าหมาป่าและเผ่าจิ้งจอกก่อน ถ้าแกคิดได้เมื่อไรก็แค่เดินตรงไปทางนี้ ฉันจะรอแกอยู่ที่ปลายทาง และจะรอมากสุดแค่สองวันเท่านั้น!”

พูดจบฉิวฉิวก็เรียกฉาฉาออกเดินทาง ยามคับขันเช่นนี้ไม่ควรเสียเวลา

งูหลามเหม่อมองทิศทางที่ฉิวฉิวกำลังจะไปพลางครุ่นคิด ดวงตาที่ใหญ่กว่าปากชามเปล่งประกาย…เวลาผ่านไปนาน…จู่ ๆงูหลามก็เงยหน้าขึ้นสูงแล้วส่งสัญญาณถึงเผ่างูหลามของพวกเขา

ไม่นานงูยักษ์นับไม่ถ้วนก็มารุมล้อมมัน แต่ละตัวทับซ้อนกันจนกลายเป็นกองพะเนินเลื้อยปีนป่ายกันไปมาบ้างเป็นครั้งคราว ถ้าเฮ่อเหลียนเช่อมาเห็นเขาคงรู้สึกแย่น่าดู

งูหลามเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังชัดเจนอย่างไม่คิดปิดบัง ถ้าบำเพ็ญตนไม่พอชีวิตก็จะต้องดับสูญ แม้กระทั่งตัวมันเองก็ไม่มั่นใจว่าจะมีชีวิตรอดกลับมาได้

แต่งูทุกตัวกลับไม่คิดลังเลเลยแม้แต่น้อยต่างมุ่งไปข้างหน้าอย่างเชื่อมั่น

“ท่านทวด เพื่อนมนุษย์ของกระรอกตัวนั้นไม่เลวเลย เขาไม่คิดจะทำร้ายพวกเราเลยสักนิด ดูท่าน่าจะไม่ได้โกหกนะ!” งูพิษหลากสีตัวหนึ่งแลบลิ้นพูด ในป่าไม่มีความลับ ทันทีที่เฮ่อเหลียนเช่อและเหยียนหมิงซุ่นเข้าป่ามาพวกมันก็ติดตามทุกความเคลื่อนไหว

งูหลามรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อยจึงเงยหน้าขึ้นและสั่งว่า “ออกเดินทางกัน!”

ในเวลาเพียงชั่วครู่เหล่าลูกหลานที่ถูกเลือกโดยงูหลามนับหมื่นตัวต่างพากันเลื้อยมุ่งไปข้างหน้า สัตว์ตัวอื่น ๆทุกหนแห่งต่างหลบหลีกอยู่ห่าง ๆ

…………………………………………..