ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2357 ราชากินจุหรือ + ตอนที่ 2358 ราชากินจุ

ตอนที่ 2357 ราชากินจุหรือ

เหมยเหมยให้ป้าฟางอุ้มเด็กมา เธอเปิดผ้าอ้อมก็ไม่เห็นเจ้ากระเจี๊ยวน้อยตามคาด

“ผู้หญิงเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้ารับ “ใช่ ผู้หญิง”

เขารู้สึกเสียดายอยู่บ้าง หากเป็นเด็กผู้ชายคงสืบทอดกิจการของเขากับเฮ่อเหลียนชิงได้ แต่เด็กผู้หญิง…

ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกความสามารถของผู้หญิงเพียงแต่เขาไม่อยากให้ลูกสาวตัวเองลำบากเกินไป การอยู่ในตำแหน่งของเขา ภาระหน้าที่และความกดดันที่ต้องแบกรับไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะรับไหว

ในเมื่อเป็นผู้หญิงถ้าอย่างนั้นเขาจะพยายามสุดความสามารถให้ลูกสาวของเขาเติบโตอย่างไร้ความกดดัน ไม่จำเป็นต้องเหนื่อยเกินไป

ส่วนผู้สืบทอดตำแหน่งอย่างมากเขาก็แค่เรียนรู้จากเฮ่อเหลียนชิงโดยรับลูกบุญธรรมมาปั้นให้ดี

พอถูกอุ้มเจ้าตัวเล็กก็ตื่น ดวงตากลมโตหมุนไปมากวาดมองรอบข้างด้วยความแปลกใจ แล้วอ้าปากเคี้ยวแจ๊บ ๆ หลายที

“ว๊าย ลูกยิ้มให้ฉันละ…หนูน้อย ฉันเป็นแม่ของเธอนะ…”

เหมยเหมยยิ้มอย่างดีใจพลางยื่นมือไปจิ้มแก้มของเจ้าตัวเล็ก สัมผัสนุ่มเด้งให้ความรู้สึกดีมาก

เจ้าตัวเล็กเอียงศีรษะจ้องเหมยเหมยนิ่งและตั้งใจอย่างมาก ผ่านไปสักพักก็หัวเราะคิกคัก มืออวบโบกกลางอากาศไม่หยุดเพราะอยากยื่นมาลูบหน้าเหมยเหมย ฉลาดอย่างน่ามหัศจรรย์ใจ

“เหลนสาวของฉันฉลาดจัง แยกแยะคนได้แล้ว…” คุณย่าหยางภูมิใจเหลือเกินพร้อมเอ่ยชมไม่ขาดปาก

“แอ๊…” เจ้าตัวเล็กไม่ดีใจอีกแล้ว ขมวดคิ้วแน่นอ้าปากกว้างจะร้องไห้

“ลูกหิวแล้ว ตอนนี้เธอน่าจะมีน้ำนมแล้ว ให้ลูกดูดนมหน่อย” คุณย่าหยางบอก

ป้าฟางหยิบเอาผ้าขนหนูอุ่นมาเช็ดเต้านมตูมของเหมยเหมยแล้วอุ้มเจ้าตัวเล็กมาไว้ในอ้อมแขนเหมยเหมย เจ้าตัวเล็กอ้าปากกว้างตามสัญชาตญาณแล้วร้องแอ๊ ๆ ท่าทางตื่นเต้นราวกับได้กลิ่นหอมของน้ำนม

“นี่คือน้ำนมแรก สารอาหารมีประโยชน์ที่สุด” คุณย่าหยางมองเจ้าตัวเล็กด้วยใบหน้าใจดี

เหมยเหมยพยักหน้ารับ เธอก็เคยได้ยินคำว่าน้ำนมแรกมาก่อนและดีต่อเด็กจริง ๆ

เพียงแต่เหมยเหมยเพิ่งคลอดได้ไม่นานน้ำนมจึงมีไม่เพียงพอ เจ้าตัวเล็กดูดไปครู่เดียวก็หมดเสียก่อนเลยเบะปากอย่างไม่พอใจ เหมยเหมยมุ่นคิ้วแน่นกว่าเดิม

“ชงนมผงอีกหน่อย เจ้าตัวเล็กยังไม่อิ่มท้องเลย!” คุณย่าหยางกล่าว

ทางป้าฟางชงนมเสร็จแล้วแถมยังเป็นน้ำนมครึ่งขวดปริมาณสองร้อยมิลลิลิตร อาจดูไม่มากแต่เด็กเป็นทารกเพิ่งคลอดก็ถือว่ามากพอแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อครู่เด็กเพิ่งดื่มน้ำนมแรกจากอกแม่ไปด้วยซ้ำ

“เด็กเจริญอาหารดีจัง เกือบหมดไปครึ่งขวดแล้ว” คุณย่าหยางเผยยิ้มกว้าง ไม่นานเธอก็นึกเรื่องสำคัญออกเลยพูดขึ้นว่า “ฉันจะกลับไปต้มซุปปลาไนเดี๋ยวนี้ ปลาไนช่วยเรียกน้ำนมแม่ เหมยเหมยทานเยอะ ๆนะ”

ป้าฟางห้ามเธอไว้ “เดี๋ยวฉันไปต้มเอง ท่านอยู่เป็นเพื่อนเหมยเหมยที่นี่แหละค่ะ”

น้ำซุปปลาไนที่รสชาติสดใหม่หอมกรุ่นไม่มีรสชาติเค็มเพราะไม่ได้ใส่เกลือเลยทำให้น้ำซุปมีรสชาติจืดจาง เพียงแต่เหมยเหมยหิวแล้ว ต่อให้ทานน้ำซุปไม่ใส่เกลือก็อร่อยไม่แพ้กัน

ผลลัพธ์ของน้ำซุปดีมาก วันที่สองน้ำนมของเหมยเหมยก็เพิ่มมากขึ้นแต่ก็ยังไม่สามารถเติมเต็มกระเพาะอาหารของลูกได้

“น้ำนมของหนูน้อยเกินไปหรือเปล่า? ทำไมลูกถึงทานไม่อิ่มล่ะ?” เหมยเหมยกังวลใจอย่างมาก

“ไม่น้อยแล้ว วัน ๆทานซุปเยอะขนาดนั้นน้ำนมไม่มีทางน้อยแน่นอน น่าจะเพราะเด็กเจริญอาหารดีเกินไป” คุณย่าหยางมองเด็กทารกที่ประคองขวดนมทานอย่างเอร็ดอร่อยอย่างนึกสงสัย

“หรือว่าลูกเป็นราชากินจุงั้นหรือ?” เหมยเหมยโพล่งถามออกมาพลางมองเด็กทารกอย่างไม่เชื่อสายตาและดูท่าจะกังวลมากขึ้นเป็นทวีคูณ

เธอไม่อยากให้ลูกสาวกลายเป็นราชากินจุเลยสักนิด!

………………………

ตอนที่ 2358 ราชากินจุ

แม้เหมยเหมยจะคลอดธรรมชาติแต่เพราะขนาดครรภ์ที่ใหญ่เกินไปทำให้เสียแรงไปไม่น้อย เหยียนหมิงซุ่นไม่วางใจจึงให้เธอนอนโรงพยาบาลเกือบครึ่งเดือน ดูแลอย่างดีจนหน้าใสผิวอมชมพูเปล่งปลั่งถึงยอมกลับมาอยู่บ้าน

คุณย่าหยางไม่วางใจทั้งอาลัยอาวรณ์เหลนสาวเลยย้ายมาอยู่ด้วยกัน คุณปู่เหยียนก็ด้วย พอไม่เจอเจ้าตัวเล็กวันเดียวก็รู้สึกใจวูบโหวง ทำอะไรก็ไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย

ต้องบอกเลยว่านังหนูตัวเล็กหน้าตาน่ารักจริง ๆ ผิวขาวเนียนและอ้วนกลมเหมือนลูกบอล แขนขามีแต่เนื้อเป็นปล้อง ๆเหมือนรากบัวเลย

นังหนูตัวเล็กดูแลง่ายมาก นอกจากเวลาหิวกับอุจจาระปัสสาวะถึงจะส่งเสียงไม่กี่ที ปกติไม่ต้องมีผู้ใหญ่คอยอุ้มคอยโอ๋แต่นอนดูดนิ้วอยู่บนเตียงคนเดียว ดวงตาดำขลับหมุนกลอกไปมาดูซุกซนเหลือเกิน

“คุณย่า ลูกหน้าตาเหมือนใครคะ? ทำไมหนูดูไม่ออกเลย” เหมยเหมยมองเจ้าตัวเล็กที่กำลังดูดนมอยู่ตรงอกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักของคุณแม่ แต่เธอดูอย่างไรก็ดูไม่ออกว่าลูกหน้าตาเหมือนใคร

เพราะไม่เหมือนทั้งเธอและเหยียนหมิงซุ่น

“ออกมาพิมพ์เดียวกับเธอเลยไม่ใช่เหรอ ดูทรงหน้ากับปากเล็กกระจับนี้สิเหมือนเธอจะตาย” คุณย่าหยางยิ้มกล่าวแล้วหยิบเอาสำลีนุ่มมาซับเม็ดเหงื่อบนหน้าผากให้เจ้าตัวเล็ก

ดื่มนมทุกครั้งก็จะเหงื่อแตกทุกครั้ง ไม่รู้ว่าต้องใช้แรงมากมายมหาศาลมากแค่ไหน

เหยียนซินหย่าเองก็อยู่ เธอรักหลานสาวมากไม่แพ้กันถึงขั้นลดปริมาณงานเพื่อจะได้มาเยี่ยมเยียนทุกวัน

“ดวงตาเหมือนหมิงซุ่นเป๊ะเลย ”เหยียนซินหย่ามีความเห็นที่ต่างออกไป

แวบแรกที่เธอเห็นเจ้าตัวเล็กก็ถูกสายตาดำขลับคู่นี้ดึงดูดเข้าแล้ว หลานเหมือนเหยียนหมิงซุ่นไม่มีผิด เพียงแต่ขนาดต่างกันเท่านั้นเอง

จากดวงตาคู่นี้ก็ดูออกว่าอนาคตนังหนูจะต้องเข้มแข็งและชาญฉลาดมากแน่ ๆ ทั้งทำให้เหยียนซินหย่าปลื้มใจแต่ก็กังวลหน่อย ๆ

ผู้หญิงเข้มแข็งก็ดีอยู่หรอกแต่กลัวแข็งเกินดัดยากแล้วจะลำบากเอาเนี่ยสิ!

แต่พอกาลเวลาผ่านไปเหยียนซินหย่าจะพบว่าตนนั้นได้กังวลเกินไป หลานสาวของเธอเหมือนเหล็กผสมโลหะที่ตัดไม่เข้าต้มไม่สลายกัดไม่ขาด แม้แต่ระเบิดปรมาณูยังทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

เหมยเหมยพิจารณาอยู่นานก็ดูไม่ออกว่าคล้ายตัวเอง ตอนเด็กเธออ้วนขนาดนี้เชียวหรือ?

ยังไม่ทันครบเดือนเลยเจ้าตัวเล็กก็น้ำหนักหกกิโลกรัมกว่าแล้ว อนาคตจะเป็นสาวอ้วนหรือเปล่า?

เหมยเหมยตัวสะท้านเฮือกอย่างไม่กล้าจินตนาการถึงภาพนั้น เธอควรควบคุมปริมาณอาหารให้ลูกสาวตั้งแต่ตอนนี้หรือเพิ่มการออกกำลังกายดีล่ะ?

“แอ๊…แอ๊…”

เจ้าตัวเล็กดื่มหมดทั้งสองข้าง มืออ้วนโบกไปมาและถีบขาไม่หยุดเพื่อสื่อถึงความไม่พอใจของเธอ

ป้าฟางเดาใจเจ้าตัวเล็กได้แต่เนิ่น ๆแล้ว “ป้าจะไปชงนมให้อีกขวดนะ”

ไม่นานนมผงชงก็มาถึงซึ่งมีปริมาณถึงสี่ร้อยมิลลิลิตร เจ้าตัวเล็กทำจมูกฟุดฟิดเพราะอาจได้กลิ่นที่คุ้นเคย จากนั้นก็ส่งเสียงร้องอย่างดีใจเหยียดแขนขาถีบไปมาไม่หยุด

การได้ทานของอร่อย ๆเจ้าตัวเล็กถึงจะพึงพอใจอย่างมาก สองมือประคองขวดนมทานอย่างเอร็ดอร่อยพลางส่งเสียงครางงึม ๆเป็นระยะ ๆบ่งบอกว่าเธอมีความสุขดีเพราะมีของอร่อย

ลูกสาวเป็นราชากินจุอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว น้ำนมของเธอไม่ได้น้อยเลยเพราะวัน ๆไม่ทานซุปปลาไนก็เป็นซุปไก่ขาหมู ปริมาณน้ำนมที่มีต่อให้เป็นลูกแฝดก็มากพอแล้วแต่เจ้าตัวเล็กคนนี้ดันไม่อิ่ม หลังดื่มนมแม่หมดทุกครั้งก็ต้องดื่มน้ำผงเสริมอีกขวดใหญ่

กระเพาะดูจะโตกว่าเด็กวัยเดียวกันสักหน่อย

“ทานเก่งขนาดนี้จะทำอย่างไรดีล่ะ?” เหมยเหมยขมวดคิ้ว ท่าทางกังวลเหลือเกิน

“กลัวอะไร ใช่ว่าบ้านเราจะเลี้ยงไม่ไหวสักหน่อย ทานเก่งแปลว่ามีวาสนา บ่งบอกว่าเหลนสาวของฉันมีบุญ!” คุณย่าหยางไม่ใส่ใจ

เจริญอาหารบ่งบอกว่าสุขภาพร่างกายดี แบบนี้ดีจะตายไป เด็กบ้านคนอื่นต้องคอยกังวลเรื่องไม่ยอมทานข้าวแต่บ้านของพวกเขาคงไม่มีความเป็นไปได้เรื่องนี้เลย

………………………