ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2363 เมื่อเป็นแม่คนก็จะมีแรงมากขึ้น + ตอนที่ 2364 กลางวันเป็นคนใช้ในบ้าน กลางคืนเป็นคู่นอน

ตอนที่ 2363 เมื่อเป็นแม่คนก็จะมีแรงมากขึ้น

เหมยเหมยอยู่เดือนครบตามกำหนด ร่างกายฟื้นตัวขึ้นมากจึงเริ่มมีแรงที่อยากจะรู้เรื่องของคนอื่นแล้ว

“ฉันจะต้องโทรศัพท์หาฉีฉีเก๋อ ฉันจำได้ว่าเขาเองก็ใกล้จะคลอดแล้วเหมือนกัน!”

เหมยเหมยพูดพึมพำกับตัวเอง จริง ๆแล้วจุดประสงค์หลักของเธอคืออยากจะแอบถามเรื่องของยายแก่ปีศาจ ครั้งก่อนคลอดลูกถามไปได้แค่ครึ่งเดียวก็ไม่ได้ถามต่อ ครั้งนี้จะต้องถามให้รู้เรื่อง

“ฉีฉีเก๋อ วันกำหนดคลอดของเธอยังเหลืออยู่อีกกี่วัน ของเตรียมไว้หมดแล้วหรือยัง? ฉางชิงซงอยู่เคียงข้างเธอหรือเปล่า…”

เหมยเหมยถามยาวเหยียดเป็นพรวน ฉีฉีเก๋อตอบกลับทุกคำถามว่ายังเหลืออีกประมาณครึ่งเดือนจะถึงวันกำหนดคลอด ฉางชิงซงกลับมาอยู่ที่เมืองหลวงตั้งแต่เมื่อหนึ่งเดือนก่อนแล้ว บริษัทเห็นใจเขาจึงไม่ได้ส่งเขาไปที่อื่นอีก

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว เธอไม่ต้องมาหาฉันหรอก ท้องโตขนาดนั้นจะมาทำไม อีกสองสามวันฉันจะไปหาเธอเอง”

เหมยเหมยพูดห้ามฉีฉีเก๋อคิดไว้ว่าอีกประมาณสองวันจะไปหาเพื่อน ในเมื่อข้างกายไม่มีผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์คอยให้ความช่วยเหลือ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะเตรียมของครบหรือเปล่า

หลังจากวางโทรศัพท์เหมยเหมยก็โทรหาเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน ผู้หญิงคนนี้มาเยี่ยมเธอตั้งแต่แรกแล้ว แถมยังชื่นชอบเล่อเล่อเป็นอย่างมาก พูดโทรศัพท์ได้ไม่กี่ประโยคก็รีบวางบอกว่าเธอจะรีบมาหาเดี๋ยวนี้เลย

“สองวันก่อนเธอเพิ่งมาเองไม่ใช่เหรอ งานที่บริษัทไม่ต้องทำแล้วหรือไง?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมาถึงอย่างรวดเร็ว เหมยเหมยจึงพูดขัดคอ

“มีอิงจวี้กังคอยดูแลอยู่ ตอนนี้สอนงานให้แล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องคอยเฝ้าแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นจะมีผู้ชายไว้ทำไม!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดเสียงดังฟังชัด จากนั้นก็วิ่งเข้าไปหาเล่อเล่อแล้วอุ้มเจ้าหนูขึ้นมาด้วยความทะนุถนอม

“โอ๊ย…หนักขึ้นอีกแล้ว ผ่านไปอีกสองเดือนฉันคงอุ้มไม่ไหวแน่เลย เล่อเล่อของฉันทำไมโตเก่งขนาดนี้”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหอมแก้มเล่อเล่อครั้งแล้วครั้งเล่า เล่อเล่อก็ชอบเล่นกับเธอเช่นกันจึงหัวเราะออกมาไม่หยุด

เหมยเหมยเพิ่งให้นมไปก็ต้องไปชงนมมาเพิ่มอีกหนึ่งขวด พอได้ยินเช่นนั้นก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ทุกวันกินเยอะขนาดนี้ น้ำหนักไม่ขึ้นสิแปลก!”

“กินได้ถือเป็นความโชคดี แสดงว่าเล่อเล่อเป็นเด็กที่โชคดี…ใช่ไหมล่ะ… เจ้าหนูฟังออกด้วย…ทำไมฉลาดขนาดนี้เนี่ย!”

เล่อเล่อเหมือนจะฟังออกจริง ๆ มืออวบอ้วนขยับไปมาไม่หยุดพร้อมส่งเสียงร้องแอ๊ะขานรับ

เหมยเหมยอุ้มเล่อเล่อมาจากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน มือข้างหนึ่งอุ้มเล่อเล่อไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งถือขวดนมป้อนให้เจ้าหนูตัวน้อยด้วยท่าทีสบาย ๆ

ดวงตาของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเบิกกว้างแทบไม่อยากจะเชื่อ มือยังคงสั่นอยู่ เล่อเล่อเป็นเด็กน่ารักมากก็จริง แต่เวลาอุ้มขึ้นมาก็ต้องใช้แรงไม่น้อย

“เธอสามารถอุ้มได้ด้วยมือข้างเดียวเลยเหรอ?  ขนาดฉันสองมือยังรู้สึกต้องใช้แรงมากเลยนะ ฉันจำได้ว่าเธอแรงน้อยกว่าฉันอีก กินบำรุงมากเกินไปจนจู่ ๆทำให้มีแรงมากขึ้นงั้นเหรอ?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก

เมื่อครู่เธออุ้มแค่เพียงครู่เดียวเท่านั้นมือทั้งสองข้างของเธอยังปวดอยู่เลย แต่เหมยเหมยกลับอุ้มได้ด้วยมือเดียวแบบสบาย ๆ นี่ยังหลงเหลือความอ่อนแอที่เคยมีในอดีตอยู่ไหมนะ?

เหมยเหมยยิ้มน้อย ๆ “ต่อไปเธอมีลูกแล้วเธอก็จะรู้เอง เพราะอุ้มทุกวันมันก็ชินไปเอง”

มิน่าถึงบอกว่าศักยภาพของผู้หญิงมีไม่สิ้นสุด หากเป็นแต่ก่อนเธอคงไม่สามารถอุ้มเล่อเล่อได้แน่ แต่ตอนนี้เธอเป็นแม่คนจะไม่สามารถอุ้มลูกของตัวเองได้อย่างไรกัน!

เล่อเล่อกอดขวดนมไว้พลันเชื่อฟังขึ้นมาในทันที เหมยเหมยวางเจ้าหนูลงบนเตียงเล็กแล้วปล่อยให้กินนมไป

“ป้าฟางบอกว่ายายแก่ปีศาจยังอยู่ที่เมืองหลวง แถมยังอยู่กับตาแก่คนหนึ่งด้วย เธอรู้เรื่องนี้ไหม?” เหมยเหมยถาม

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเด้งตัวขึ้นมาในทันที “เป็นไปไม่ได้ ฉางชิงซงบอกว่าส่งยายแก่ปีศาจขึ้นรถไฟไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ไม่ต้องรอให้เหมยเหมยพูดอะไรเธอก็กัดฟันพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้ให้ฉันเป็นคนจัดการเอง ฉันจะให้คนไปสืบดู”

หากฉางชิงซงกับแม่ของเขาร่วมมือกันหลอกคนอื่น เธอไม่มีทางปล่อยเขาไว้แน่

……………………………………

ตอนที่ 2364 กลางวันเป็นคนใช้ในบ้าน กลางคืนเป็นคู่นอน

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเป็นคนที่ทำงานได้อย่างรวดเร็ว ผ่านไปแค่สองวันเธอก็มารายงานข่าวแล้ว

“เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ยายแก่ปีศาจกำลังทำอะไรอยู่?” สีหน้าของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเต็มไปด้วยความดูถูก

“ถ้าฉันรู้ฉันยังต้องถามเธออีกเหรอ รีบพูดมา!” ไฟที่อยากรู้อยากเห็นของเหมยเหมยลุกลามไปทั่ว เธอวางเล่อเล่อให้เล่นอยู่บนเตียงแล้วเร่งเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนให้รีบพูด

ป้าฟางรู้สึกสนใจเลยเข้ามาร่วมวงด้วยพร้อมกับคุณย่าหยาง

ความอยากรู้อยากเห็นของผู้หญิงมีอยู่ทุกเวลา ไม่ว่าจะเด็กหรือคนแก่ก็ตาม

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ไม่ได้ยึกยักจึงพูดออกมาเลยตรง ๆ

“ยายแก่ปีศาจไปเป็นคนใช้ให้กับตาแก่คนหนึ่งที่ภรรยาเสียไปแล้วซึ่งก็คือตาแก่ที่ดูขี้หื่นที่ป้าเห็นนั่นแหละ”

ป้าฟางพยักหน้าแสดงออกว่าเห็นด้วย “ตาแก่คนนั้นดูขี้หื่นจริง ๆ อายุตั้งขนาดนั้นแล้วแต่แต่งตัวสีสันฉูดฉาดยิ่งกว่าหนุ่มสาวเสียอีก”

เหมยเหมยคิด ๆดูแล้วถามขึ้นว่า “ยายแก่ปีศาจคงไม่ได้เป็นแค่คนใช้ธรรมดาหรอกใช่ไหม?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนปรบมือชื่นชม “ใช่แล้ว กลางวันเป็นคนใช้ กลางคืนเป็นคู่นอนไง”

คุณย่าหยางกับป้าฟางแทบไม่อยากจะเชื่อจึงพูดออกมาพร้อมกันว่า “นี่ไม่ใช่เป็นชู้กันหรอกเหรอ?”

“ใช่ค่ะ ตาแก่ขี้หื่นคนนั้นมักจะทำเรื่องแบบนี้ ฉันให้คนไปสืบถามมาแล้วตาแก่คนนี้เปลี่ยนคนใช้มาแล้วหลายสิบคนต่างก็เป็นหญิงแก่ที่ไม่ประสีประสามาจากต่างจังหวัดแบบยายแก่ปีศาจนี่แหละ ไม่ต้องใช้เงินมากก็สามารถเป็นเจ้าบ่าวได้ทุกเดือน”

คุณย่าหยางส่ายหน้า “หากผู้ชายของเธอรู้เข้าจะทำอย่างไร แล้วก็ยังมีลูกชายกับลูกสะใภ้อีก หากญาติที่บ้านรู้เรื่องนี้แล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแค่นเสียง “คนอย่างเขาไม่รักษาหน้าอะไรทั้งนั้นแหละ!”

เหมยเหมยเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้นว่า “ดูท่าแล้วเรื่องนี้ฉางชิงซงน่าจะยังไม่รู้เรื่อง”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพยักหน้า “ไม่รู้เรื่องแน่นอน ถึงแม้ฉางชิงซงจะร้ายแค่ไหนก็ไม่มีทางให้แม่ของตัวเองไปทำเรื่องขายหน้าแบบนี้แน่นอน!”

“แต่ว่าฉันรู้สึกแปลก ๆฉางชิงซงไม่โทรศัพท์กลับไปที่บ้านเลยเหรอ? ขอแค่โทรศัพท์กลับไปแค่ครั้งเดียวก็ต้องรู้ว่าแม่ของเขาไม่ได้กลับบ้านแล้วสิ” เหมยเหมยข้องใจเป็นอย่างมาก

“ใครจะไปรู้ล่ะ เดี๋ยวไปถามดูก็รู้เอง”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอยากรู้ยิ่งกว่าเดิม แทบอดใจรอไม่ไหวอยากไปถามเรื่องนี้กับฉีฉีเก๋อให้รู้เรื่อง

“ฉันไปกับเธอด้วย จะได้เอาของไปให้ฉีฉีเก๋อด้วย ใกล้คลอดแล้วไม่รู้ว่าเตรียมของอะไรเป็นอย่างไรบ้างแล้ว!”

เหมยเหมยให้ป้าฟางเตรียมของใช้ที่เธอใช้ไม่หมดไว้ตั้งแต่แรกพร้อมแล้ว พอถึงเวลาฉีฉีเก๋อไปโรงพยาบาลจะได้มีของใช้

ป้าฟางไปพร้อมกับพวกเขาแถมอุ้มเล่อเล่อไปด้วย เจ้าหนูน้อยชอบออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก พออยู่ข้างนอกก็จะดูมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นร้อยเท่าแทบอยากจะออกไปข้างนอกทุกวัน

“ดูสิ เล่อเล่อมีความสุขเชียว…ดวงตาเป็นประกายเลย…”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหยิกพวงแก้มกลม ๆของเล่อเล่อเบา ๆ ทั้งนุ่มทั้งลื่นแทบไม่อยากปล่อยมือเลย

“แอ๊ะ…แอ๊ะ…” เล่อเล่อมีความสุขโบกมือไม้ไปมาอยู่ในอ้อมแขนของป้าฟางไม่หยุดนิ่ง บิดตัวไปมาดวงตามองนู้นมองนี่ไปเรื่อย

เหมยเหมยแกล้งเอาผ้าเช็ดหน้าปิดหน้าเจ้าหนูน้อยไม่ให้มองเห็น

“แอ๊ะ…แอ๊ะ…”

เล่อเล่อขยับมือเท้าไปมาอย่างร้อนใจหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมากำไว้แน่น เจ้าหนูน้อยโมโหโยนผ้าเช็ดหน้าลงพื้น ทำให้มองเห็นท้องฟ้าอีกครั้ง เจ้าหนูกลับมามีความสุขอีกครั้งพร้อมทั้งหัวเราะคิกคักไม่หยุด

“เฮ้ย อารมณ์แรงไม่เบาเลยจริง ๆ แบบนี้แหละถึงจะสั่งสอนผู้ชายได้…ไม่เลว เก่งกว่าแม่หนูอีก” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยิ้มตาหยีแล้วกัดพวงแก้มของเล่อเล่อเบา ๆ เจ้าเด็กอ้วนคนนี้เป็นที่ถูกใจของเธอจริงๆ

เหมยเหมยแค่นเสียงหึออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ แค่แรงของลูกสาวของเธอคงไม่มีผู้ชายคนไหนเอาอยู่หรอก!

แต่ทำไมเธอถึงไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าไรเลยนะ?

………………………………….