ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2375 เป็นสะใภ้ลูกชายฉันก็ได้แล้ว + ตอนที่ 2376 ก็พอคู่ควรได้อยู่หรอก

ตอนที่ 2375 เป็นสะใภ้ลูกชายฉันก็ได้แล้ว

จากนั้นเจ้าหมาป่าตัวน้อยก็อยู่บ้านเหมยเหมยต่อไปเช่นนี้ นิสัยดุร้ายบนตัวมันยังไม่ได้ถูกทำให้เชื่องอย่างสมบูรณ์แบบเท่าไรนัก มันเต็มใจแค่อยู่ใกล้เล่อเล่อเท่านั้น ส่วนคนอื่นเข้าใกล้มันไม่ได้เลยสักคน มิเช่นนั้นมันจะขนตั้งชัน ขบฟันอันแหลมคม แม้แต่ป้าฟางกับลุงเหลาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้มันเลย

เหยียนหมิงซุ่นทำบ้านเล็ก ๆให้มันไว้ที่ห้องนอนของพวกเขา เพราะตอนนี้เล่อเล่อยังนอนห้องเดียวกับพวกเขาอยู่

เจ้าหมาป่าตัวน้อยพอใจกับบ้านใหม่ของมันมาก มันเดินวนสำรวจห้องนอนของพวกเหมยเหมยรอบหนึ่ง จากนั้น——

เจ้าหมาป่าตัวน้อยก็ฉีกยกขาหลังขึ้นเหมือนสุนัขที่กำลังจะฉี่รดมุมกำแพง…

กลิ่นสาบฉี่ที่เหม็นแทบทำให้วิญญาณหลุดออกจากร่างลอยมาเตะจมูก!

เหมยเหมยใกล้สติแตกเต็มทีแล้ว “สรุปมันเป็นหมาป่าหรือเป็นหมากันแน่?”

การฉี่เมื่อมาถึงสถานที่ใหม่เป็นพฤติกรรมของสุนัขไม่ใช่เหรอ?

ทำไมหมาป่าก็ทำเช่นนี้ด้วยล่ะ?

เหยียนหมิงซุ่นพูดพลางอมยิ้ม “บรรพบุรุษของหมาก็คือหมาป่าไม่ใช่หรือไง พอมาถึงที่ใหม่ก็จะทิ้งร่องรอยของตัวเองไว้ นี่เป็นนิสัยเฉพาะตัวของหมาป่าต่างหาก”

เหมยเหมยจ้องหมาป่าตัวน้อยอย่างเหี้ยมโหด “ฉันบอกแกไว้เลยนะ วันหลังห้ามฉี่ในห้องอีกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันจะตัดเนื้อตากแห้งของแกแล้วให้กินแต่โจ๊กทุกวันเลย!”

หมาป่าตัวน้อยเชิดหน้าขึ้นด้วยท่าทีหยิ่งผยองแล้วส่งสายตาดูแคลนให้เหมยเหมย จากนั้นก็หันหน้าไปทางเล่อเล่อ ฉับพลันก็ดูอ่อนโยนขึ้นมาทันที นัยน์ตาฉายแววสนิทสนม

สัตว์สองเท้าที่เล่นด้วยสนุกที่สุดก็คือเจ้าเด็กน้อยนี่ ส่วนสัตว์สองเท้าตัวใหญ่สองตัวนั่น ตัวผู้ดุเกินไป ส่วนตัวเมียก็น่ารำคาญเกินไป!

ไฟโทสะสุมอยู่ในอกเหมยเหมย เธอแอบพึมพำเตือนตัวเองว่าจะไปถือสากับสัตว์แบบนี้ไม่ได้ โดยเฉพาะอีกฝ่ายเป็นแค่สัตว์ตัวน้อยที่เพิ่งหย่านมแม่มาตัวหนึ่งเท่านั้น

เธอเป็นถึงผู้ใหญ่ที่มีสติปัญญามีการศึกษา อ่อนโยนโอบอ้อมอารีเลยนะ

เอาตามนี้แหละ!

“เล่อเล่ออยากตั้งชื่ออะไรให้เพื่อนใหม่หนูคะ?”

เหมยเหมยเค้นรอยยิ้มออกมาพร้อมอุ้มเล่อเล่อขึ้นมา

ถึงแม้เจ้าหมาป่าตัวนี้จะร้ายกาจไม่เบาแต่มันก็เป็นเพื่อนรักของลูกสาวเธอ อย่างไรเสียก็ต้องตั้งชื่อให้มันสักหน่อย จะเอาแต่เรียกมันว่าเจ้าหมาป่าตัวน้อยทั้งวันก็คงไม่ได้

“แอ๊ะ…แอ๊ะ…” เล่อเล่อกวักมืออวบอ้วนไปมาพร้อมส่งเสียงร้อง

“พวกเราเรียกมันว่าเสี่ยวไป๋ดีไหม?”

เหมยเหมยคงไม่คาดหวังให้ลูกสาวที่อายุเพิ่งครบหนึ่งเดือนมาตั้งชื่อให้เพื่อนอยู่แล้ว ขนาดคำว่าพ่อแม่ยังเรียกไม่ได้เลย!

“แอ๊ะ ๆ…”เล่อเล่อมุ่นคิ้ว ดวงหน้าเล็กอวบอ้วนดูเคร่งขรึมขึ้นมา

หมาป่าตัวน้อยเองก็ตีหน้าขรึมเช่นกัน พวกเขาทั้งสองทำเหมือนกันไม่มีผิด

“ไม่ชอบเหรอ? งั้นชื่อไป๋ชือ[1]เป็นไง?” เหมยเหมยเอ่ยติดตลก เธอไม่คิดว่าเล่อเล่อกับเจ้าหมาป่าตัวน้อยจะเข้าใจคำพูดของเธอ น่าจะคิดว่ามันบังเอิญพอดีมากกว่า

“กรรซ์…” เจ้าหมาป่าตัวน้อยคำรามเสียงต่ำอันน่าสะพรึงกลัวออกมา

เหมยเหมยใจเต้นตึกตัก เวลานี้เธอเพิ่งตระหนักได้ว่าเจ้าหมาป่าตัวน้อยที่เหมือนลูกสุนัขตัวนี้อันตรายกว่าลูกสุนัขอยู่มากโขเชียวล่ะ

เหยียนหมิงซุ่นเดินขึ้นมาเบื้องหน้าแล้วดันเหมยเหมยมาปกป้องไว้ด้านหลัง จากนั้นก็มองหมาป่าตัวน้อยอย่างเย็นชา ร่างกายแผ่รังสีข่มขู่ออกมาจนทำเอาหมาป่าตัวน้อยเซถอยหลังไปหลายก้าว และไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามอีก

“พี่คะ พวกเราตั้งชื่อให้มันว่าอะไรดีล่ะ?” เหมยเหมยยู่ปาก

เหยียนหมิงซุ่นคิดจะตอบว่าตามใจเลยแต่โทรศัพท์ดันแผดเสียงขึ้นเสียก่อน

ไม่น่าเชื่อว่าเฮ่อเหลียนเช่อจะเป็นคนโทรมา

“เสี่ยวเป่าล่ะ? ฉันอยากคุยกับเสี่ยวเป่า”

เหมยเหมยพุ่งตัวไปหาอย่างดีใจ แสดงท่าทีไม่พอใจต่อเฮ่อเหลียนเช่อที่อยู่ปลายสาย ห่างหายไปเกือบหนึ่งเดือนแล้วถึงเพิ่งโทรมาหา

“เอ๊ะ…น้องสาวล่ะครับ?”

น้ำเสียงออดอ้อนของเสี่ยวเป่าช่วยเยียวยาความโกรธของเหมยเหมยได้ในชั่วพริบตา

“รอเดี๋ยวนะ น้าจะไปอุ้มน้องมาให้”

เหยียนหมิงซุ่นอุ้มเล่อเล่อขึ้นมาแล้ววางไว้ด้านข้างโทรศัพท์ พอเล่อเล่อเห็นโทรศัพท์ก็รู้สึกว่ามันแปลกใหม่จึงโบกไม้โบกมือไม่หยุดพร้อมทั้งส่งเสียงร้อง

เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยอย่างประหลาดใจ “เป็นลูกผู้หญิงจริง ๆเหรอเนี่ย งั้นก็มาเกี่ยวดองเป็นภรรยาเสี่ยวเป่าไปเลยสิ ส่วนหมาป่าตัวนั้นก็ถือว่าเป็นสินสอดแล้วกัน!”

[1] คำนี้ในภาษาจีนแปลว่า บ้า,ประสาท

……………………………………………………….

ตอนที่ 2376 ก็พอคู่ควรได้อยู่หรอก

การคิดวางแผนของเฮ่อเหลียนเช่อถือว่าไม่เลวเลย  รูปร่างหน้าตาของจ้าวเหมยก็สะสวย ถึงแม้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจะหน้าตาดีสู้เขาไม่ได้แต่ก็ถือว่าพอไปวัดไปวาได้

เมื่อขบคิดดูแล้วลูกสาวที่เกิดจากสองคนนี้ก็คงหน้าตาไม่แย่มากนักหรอก ถ้ายิ่งเหมือนจ้าวเหมยได้ทุกส่วนก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ แถมยังมีพ่อแบบเหยียนหมิงซุ่นอีก ภูมิหลังของครอบครัวก็นับว่าไม่เลวเลย ฉะนั้นก็ถือว่าพอจะเหมาะสมกับลูกชายของเขาอยู่บ้าง

ภายในใจของเฮ่อเหลียนเช่อ ลูกชายของเขาถือเป็นยอดคนที่หาไม่ได้อีกแล้ว เกรงว่าต่อให้นางฟ้าทั้งเจ็ดลงมาจุติยังโลกมนุษย์ก็ยังไม่คู่ควรกับลูกชายเขาด้วยซ้ำ!

แต่ถ้าจะปล่อยให้เสี่ยวเป่าเป็นโสดไปตลอดชีวิตก็คงจะไม่ได้ อย่างไรเสียก็ต้องหาภรรยาให้สักคน เฮ่อเหลียนเช่อครุ่นคิด หลังจากรู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นให้กำเนิดลูกสาว เขาก็คิดทันทีว่าต้องเป็นเล่อเล่อ

เฮ่อเหลียนเช่อยืนอยู่ข้าง ๆเสี่ยวเป่า เสียงที่ดังฟังชัดของเขาส่งผ่านทางโทรศัพท์ไปหาเหมยเหมย

“นายพูดภาษาคนไม่เป็นหรือไง อะไรตัวผู้ ตัวเมีย!” เหมยเหมยรู้สึกโมโหขึ้นมา

น้ำเสียงล้อเล่นของเฮ่อเหลียนเช่อทำให้เหมยเหมยรู้สึกหัวเสีย ใครจะมาว่าเล่อเล่อแบบนี้ไม่ได้ทั้งนั้น!

“ไม่ใช่ ตัวผู้ ตัวเมีย แล้วจะให้เป็นเพศผู้กับเพศเมียหรือไง?” เฮ่อเหลียนเช่อต่อปากต่อคำไม่หยุด เขาไม่ได้พูดผิดอะไรสักหน่อย

“นาย…” เหมยเหมยพูดไม่ออก อยากจะบีบคอไอ้สารเลวนั่นผ่านสายโทรศัพท์นี่เสียจริง

เฮ่อเหลียนเช่อมองไม่เห็นสีหน้าของเหมยเหมยแต่ก็รับรู้ได้ถึงความโกรธของเธอจึงอดลำพองใจไม่ได้

“พ่อ…ขอโทษคุณน้าเดี๋ยวนี้นะ!” เสี่ยวเป่าตวาดใส่

เฮ่อเหลียนเช่อ …บ้าเอ๊ย ไอ้ลูกไม่รักดี แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเห็นแก่คนนอกมากกว่า!

แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจแต่ก็ต้องไว้หน้าเจ้าลูกชายบ้าง เฮ่อเหลียนเช่อกล่าวขอโทษอย่างไม่พอใจ เสียงเบาหวิวไม่ต่างจากยุงแต่เหมยเหมยก็พอจะได้ยิน

ความโกรธของเธอพลันมลายหายไปทันใด “เสี่ยวเป่าเป็นเด็กดีจริง ๆ ยังรู้จักกาลเทศะมากกว่าพ่อเสียอีก!”

“อืม…คุณอาก็บอกว่าคุณพ่อไม่ค่อยรู้กาลเทศะสักเท่าไร” เสี่ยวเป่าเห็นด้วยเป็นอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่าพ่อของเขาจะก่อเรื่อง ทำไมเขาต้องมาทนลำบากตามติดพ่อแบบนี้ทุกวันด้วย!

เฮ้อ!

สร้างความลำบากให้เขาจนเขาไม่มีเวลาดูแลน้องสาวของเขาเลย กลุ้มใจจริง ๆ!

“เสี่ยวเป่าเก่งมาก ๆเลย ตอนนี้เริ่มพูดประโยคยาว ๆได้แล้วนะ!”

เหมยเหมยเอ่ยชมจากใจจริง ตอนไปจากเมืองหลวงเสี่ยวเป่ายังพูดติด ๆขัด ๆอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับพูดเต็มประโยคได้อย่างคล่องแคล่ว พัฒนาไวมาก!

“ลูกชายของฉันจะแย่ได้ไง…” เฮ่อเหลียนเช่อรู้สึกภูมิใจไปด้วยจึงอดที่จะโอ้อวดไม่ได้

เหมยเหมยเบะปากคร้านจะไปต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าบ้านี่อีก เป็นลูกของใครก็รู้แก่ใจตัวเองดีไม่ใช่เหรอ?

“คุณน้าครับ น้องสาวชอบเสวี่ยเสวี่ยไหมครับ?” เสี่ยวเป่าถามขึ้น

เสวี่ยเสวี่ย?

เหมยเหมยเงียบไร้ปฏิกิริยาตอบสนองไปสักพัก เสวี่ยเสวี่ยคืออะไรกัน?

เล่อเล่อส่งเสียงร้องออกมาไม่หยุด มืออวบอ้วนคอยตีไปที่โทรศัพท์ เจ้าหมาป่าตัวน้อยก็เดินเข้าหา อาจเพราะได้ยินเสียงของเจ้านายจึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ

สองเท้าหน้าหมอบลงพื้นพร้อมโน้มตัวไปด้านหน้า ส่งเสียงร้องพร้อมกระดิกหางไปมาอย่างดีใจ

เหมยเหมยถึงเพิ่งเข้าใจ “เสวี่ยเสวี่ยเป็นชื่อที่เสี่ยวเป่าตั้งให้เจ้าหมาป่าตัวน้อยใช่ไหม?”

“ใช่ครับ มันชื่อว่าเสวี่ยเสวี่ย”

“ชื่อนี้ไพเราะจริง ๆ ตอนนี้เสวี่ยเสวี่ยสบายดีและกลายเป็นเพื่อนสนิทของเล่อเล่อแล้วด้วย ขอบใจของขวัญของเสี่ยวเป่ามากนะ”

เหมยเหมยที่กำลังเครียดว่าจะตั้งชื่อให้เจ้าหมาป่าตัวน้อยว่าอย่างไรดี คาดไม่ถึงว่าเสี่ยวเป่าจะตั้งชื่อให้มันเรียบร้อยแล้ว

ชื่อเสวี่ยเสวี่ยเพราะมากแต่เดี๋ยวคงต้องมาดูว่าหมาป่าเป็นเพศอะไร ถ้าเป็นเพศเมียก็ดีไปแต่หากเป็นเพศผู้ขึ้นมาคงต้องปรึกษากับเสี่ยวเป่าแล้วเปลี่ยนชื่อให้ดูเป็นผู้ชายมากกว่านี้!

“แอ๊ะ…”

เล่อเล่อตื่นเต้นมาก บิดตัวไปมาราวกับขนมเกลียวอยู่ในอ้อมแขนของเหยียนหมิงซุ่น พยายามขยับตัวเข้าหา ดูท่าทางคงอยากคุยโทรศัพท์ด้วย

“เสี่ยวเป่า น้องอยากคุยกับเราน่ะ!”

เหมยเหมยยื่นหูฟังไปข้างหูเล่อเล่อพร้อมรอยยิ้ม ดูซิว่าเธอจะพูดอย่างไร เธอพูดเป็นคำไม่ได้ด้วยซ้ำ!

…………………………