ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2483 สองแม่ลูกกลับมาเจอกัน + ตอนที่ 2484 กลับเลื่อนให้เร็วขึ้น

ตอนที่ 2483 สองแม่ลูกกลับมาเจอกัน

เธอฝืนใจไม่ให้ขยับตัวหนีแล้วจงใจถามเสียงดังว่า “คุณชื่อจอบส์เหรอ? ลูกน้องคุณบอกว่าคุณรวยมาก คือเรื่องจริงหรือเปล่า?”

ความหลงใหลในสายตาของจอบส์หายวับไปทันที ปรายตามองชายร่ายใหญ่ที่พาเหมยเหมยมาด้วยความเย็นชาจนพวกเขาเสียวสันหลังวาบและเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ

“เอาออกไปตัดลิ้นป้อนให้หมาซะ!”

จอบส์สั่งเสียงเรียบราวกับเป็นเรื่องทั่วไปเหมือนเด็ดดอกไม้ก็ไม่ปาน พวกชายร่างใหญ่ถูกคนลากออกไปในสภาพวิญญาณออกจากร่าง

เหมยเหมยพอจะมั่นใจแล้วว่าผู้ชายคนนี้ก็คือจอบส์ หน้าตาเหมือนในรูปไม่มีผิดเพียงแต่ตัวจริงดูเย็นชาร้ายกาจกว่ามาก ร่างกายแผ่กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายออกมาตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ฉันรวยก็จริงแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สาวสวยคนหนึ่งควรถาม” จอบส์เอ่ยต่อป้าคนดำว่า “พาเธอออกไปล้างไส้ล้างกระเพาะ แล้วขังรวมกับเด็กสองคนนั้น”

เหมยเหมยใจเริ่มเต้นรัว เด็กสองคนที่จอบส์หมายถึงคงเป็นเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อสินะ?

เห็นทีตอนนี้เสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อคงยังไม่เป็นไร ดีจังเลย!

“คุณคิดจะทำอะไร…คุณทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ…เพื่อนฉันจะให้ตำรวจมาตามจับคุณ…”

ขณะที่เหมยเหมยถูกพาตัวออกไปก็ร้องขึ้นมาด้วยความหวาดกลัวหลายทีแล้วขัดขืนอยู่หลายครั้ง นี่ต่างหากคือปฏิกิริยาปกติของคนที่ถูกลักพาตัวมา ดังนั้นจะให้จอบส์สงสัยไม่ได้

จอบส์ไม่เกิดข้อสงสัยใด ๆตามคาดแต่ยิ้มอย่างได้ใจ ชัยชนะปีนี้เป็นของเขาแน่!

เหมยเหมยถูกจับเข้าไปอยู่ในห้องของพวกเสี่ยวเป่าซึ่งเล่อเล่อกำลังหลับอยู่แต่เสี่ยวเป่าตื่นแล้วและฟุบอยู่ตรงขอบระเบียงหน้าต่างคุยกับนกกระจอกตัวหนึ่ง นกกระจอกตัวนั้นบอกเขาว่าเฮ่อเหลียนเช่อก็อยู่ในคฤหาสน์นี้เช่นกัน ข่าวดีนี้เรียกให้เสี่ยวเป่าดีใจอย่างมากและรู้สึกอุ่นใจขึ้นมากเช่นกัน

มีคุณพ่ออยู่น้องสาวต้องไม่เป็นอะไรแน่

มีเสียงแว่วดังมาจากตรงประตู เสี่ยวเป่ารีบหันกลับไปมองก็เห็นเหมยเหมยถูกเหวี่ยงเข้ามาพลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ทำไมคุณน้าถูกจับมาขังที่นี่ด้วยล่ะ?

เสี่ยวเป่าเฉลียวฉลาดไม่นานก็คิดได้จึงรีบวิ่งทุลักทุเลเข้าไปประคองเหมยเหมยขึ้นพร้อมเอ่ยเสียงเบาว่า “มีคนมองอยู่”

เหมยเหมยก็ไหวตัวทัน ภายในห้องนี้เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิด เธอจงใจพูดเสียงดัง “ขอบใจนะหนู ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”

“ผมกับน้องสาวถูกคนร้ายลักพาตัวมา พี่สาวก็เหมือนกันเหรอ?” เสี่ยวเป่ามองเหมยเหมยด้วยความเห็นใจราวกับเพิ่งรู้จักคนแปลกหน้า

ทุกอย่างอยู่ในสายตาของจอบส์อย่างชัดเจน เหมยเหมยกับเสี่ยวเป่าแสดงได้ดีไม่หยอกจึงหลอกเขาได้สำเร็จ

เหมยเหมยมองเล่อเล่อที่ผอมลงไปไม่น้อยก็รู้สึกปวดใจจะแย่ เมื่อก่อนได้แต่หวังให้ลูกสาวทานน้อย ๆอย่าอ้วนเกินไป แต่พอผอมลงจริง ๆเธอกลับปวดใจเหลือเกิน นึกอยากจับจอบส์มาสับให้เป็นชิ้น ๆ

เล่อเล่อยังคงนอนหลับอ้าปากแจ๊บ ๆเป็นระยะ ๆอย่างน่ารักน่าเอ็นดู เหมยเหมยฝืนใจไม่ให้ตัวเองพุ่งเข้าไปกอดลูกสาวแต่เลือกเดินไปยังมุมปลอดภัยตามเสี่ยวเป่า

ทั้งคู่คอยกระซิบแลกเปลี่ยนสถานการณ์ด้วยเสียงอันแผ่วเบา ครั้นเหมยเหมยรู้ว่าเฮ่อเหลียนเช่ออยู่ในคฤหาสน์นี้ด้วยก็รู้สึกเบาใจไม่น้อย ตอนนี้ต้องหาทางหนีออกไปให้ได้ จะนั่งอยู่เฉย ๆไม่ได้เด็ดขาด

ภายหลังพอเล่อเล่อตื่นแล้วได้เจอคุณแม่ก็ดีใจยกใหญ่ น้ำตาไหลพรากแล้วซุกอกร้องไห้สะอื้น จอบส์เองก็ไม่ได้สงสัยอะไร การที่เด็กกลัวแล้วให้ผู้ใหญ่ปลอบใจเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

แม้เหมยเหมยก็กลัวไม่ต่างกันแต่คนเป็นแม่ต้องเข้มแข็ง มีเด็กสองคนกำลังต้องการเธอ เธอจะต้องเข้มแข็ง

เดิมทีเธอคิดว่าอาหารของตัวเองจะเหมือนพวกเสี่ยวเป่าที่ได้แต่ทานสลัดผัก แต่เธอรอมาหนึ่งวันกลับมีแค่น้ำเปล่า เสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อก็ไม่พ้นเช่นเดียวกัน

จอบส์ถึงขั้นข้ามก้าวแรกไปเลือกดำเนินก้าวที่สองเลย เห็นทีคงอดใจรอไม่ไหวแล้วจริง ๆ!

เหมยเหมยนึกถึงสิ่งที่บิลเคยพูดไว้ว่าดื่มน้ำเปล่าสามวันแล้วค่อยอดอาหารสองวัน เช่นนี้ก็บ่งบอกว่าเธอยังมีเวลาอีกสี่ถึงห้าวันในการหาทางหลบหนีไปจากที่นี่

……………………….

 ตอนที่ 2484 กลับเลื่อนให้เร็วขึ้น

“เสี่ยวเป่า ติดต่อพ่อของเธอได้ไหม? ถามเขาว่ามีวิธีหนีไปจากที่นี่หรือเปล่า?” เหมยเหมยคิดว่าหากเธอกับเฮ่อเหลียนเช่อร่วมมือกันคงมีโอกาสความสำเร็จมากกว่า

“ผมจะลองถามดู”

ขณะนี้เวลาดึกมากแล้ว เสี่ยวเป่าเรียกหนูน้อยตัวหนึ่งมาโดยให้รีบไปติดต่อเฮ่อเหลียนเช่อ ไม่นานก็ได้รับการตอบกลับแต่เสี่ยวเป่าต้องถอนหายใจอย่างผิดหวัง

“คุณพ่อบอกว่าเขายังหาวิธีไม่ได้ ให้เรารออีกหน่อย”

เหมยเหมยก็ถอนหายใจด้วยเช่นกัน เห็นทีคฤหาสน์แห่งนี้มีระบบป้องกันภัยที่แน่นหนาจริง ๆ แม้แต่เฮ่อเหลียนเช่อยังหาทางได้ยาก เกรงว่าการจะหนีเอาตัวรอดก็คงยากไม่เบา!

แต่ก็ต้องหาวิธีอยู่ดี!

เหมยเหมยหันไปมองฉิวฉิว เจ้าหมอนี่แกล้งตายตั้งแต่เธอเข้ามาไม่แม้แต่จะสนใจเธอ หึ ไว้กลับไปค่อยคิดบัญชีกับมัน ตอนนี้ต้องขอร้องให้มันช่วยเด็กสองคนนี้ออกไปก่อน

เธอรู้ว่าฉิวฉิวต้องมีวิธีแน่

แต่–

“ข้าก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน ไอ้โรคจิตนั่นชั่วช้านัก ข้ากลัว!” ฉิวฉิวปฏิเสธทันควัน

เขาย่อมมีวิธีอยู่แล้วแต่ในเมื่อนี่เป็นการฝึกฝนก็ต้องอดทนต่อไป ไม่ถึงยามคับขันคุณชายฉิวอย่างเขาไม่มีวันช่วยหรอก

เหมยเหมยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เมื่อก่อนโอ้อวดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้าคับแผ่นดินแต่ตอนนี้กลับกลัวแม้กระทั่งมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง เจ้าหมอนี่พึ่งพาไม่ได้เลย เห็นทีต้องพึ่งตัวเองแล้ว

ดีที่ยังมีกระเป๋ามิติอยู่ เธอต้องลงมือตอนที่อีกฝ่ายยังไม่ทันตั้งตัว บางทีอาจจะหนีออกไปได้!

ข้างนอกคฤหาสน์เหยียนหมิงซุ่นมารวมตัวกับโจวเจี๋ยรุ่ยแล้วและเขาก็ได้รับสายจากเซียวเซ่อแล้วเช่นกัน ไม่คิดว่าเหมยเหมยจะลงมือไวขนาดนี้จนหาทางแฝงตัวเข้าไปได้แล้วจริง ๆ

ขณะนี้ทั้งภรรยาและลูกสาวเขาต่างอยู่ข้างในกันหมด ต่อให้ต้องขุดพลิกคฤหาสน์นี้เขาก็ต้องช่วยชีวิตพวกเขาข้างในออกมาให้ได้

สามวันผ่านไปพวกเหมยเหมยไม่มีแม้กระทั่งน้ำเปล่ามาส่ง อีกสองวันจอบส์ก็คงเริ่มลงมือแล้ว

แต่เหมยเหมยยังคิดหาทางหนีไม่ได้ เธอใจร้อนดั่งไฟสุมอกและก่นด่าเหยียนหมิงซุ่นในใจแทบไม่เหลือสภาพ จนตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ไม่รู้มัวแต่ทำอะไรอยู่กันแน่!

สิ่งที่เหมยเหมยไม่รู้คือเหยียนหมิงซุ่นได้พาลูกน้องกลุ่มหนึ่งเตรียมบุกเข้ามาแล้ว ตำรวจทางนี้ไม่สนใจอะไรเลย ต่อให้สถานทูตออกหน้าก็ไม่มีประโยชน์ เขาแค่ตอบกลับมาว่า ‘ไม่มีสิทธิ์บุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคล’

เหยียนหมิงซุ่นโมโหท่าทีหยิ่งผยองของพวกตำรวจแทบแย่พลางคิดว่าหลังจากช่วยเหมยเหมยกับลูกสาวออกมาได้เขาค่อยคิดบัญชีกับตำรวจพวกนั้น ในเมื่อรัฐบาลไม่สนงั้นก็อย่าหาว่าเขาไม่เกรงใจแล้วกัน!

“เริ่มลงมือเวลาเที่ยงคืน!”

เหยียนหมิงซุ่นออกคำสั่งกับลูกน้องราว ๆสิบกว่าคนซึ่งล้วนแต่เป็นคนฝีมือเก่งกาจโดยผ่านการคัดสรรจากเขามาโดยเฉพาะ หนึ่งในนั้นมีเหยียนหมิงต๋ากับจ้าวเสวียหลินหรือพี่ชายภรรยาของเขานั่นเอง

ความจริงตลอดหลายปีมานี้จ้าวเสวียหลินคอยทำงานเป็นลูกมือเขามาตลอด เรื่องของเล่อเล่อกับเหมยเหมยไม่มีทางปิดบังเขาได้อยู่แล้ว เกิดเรื่องกับหลานสาวและน้องสาวจ้าวเสวียหลินไม่ร้อนใจสิแปลก หนนี้ต้องมาด้วยตัวเองอยู่แล้ว

“แม้แต่ภรรยากับลูกสาวยังปกป้องไม่ได้ ฉันว่าหลายปีนี้นายคงกินแต่หญ้าสินะ!”

จ้าวเสวียหลินก่นด่าเหยียนหมิงซุ่นไม่หยุด ตั้งแต่มาถึงก็ปั้นหน้าตึงใส่ตลอด เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกผิดในใจจึงปล่อยให้เขาประชดประชันไม่ปริปากบ่นสักนิด

เหมยเหมยไม่รู้เหตุการณ์ภายนอกแม้แต่น้อย เธอหลงคิดว่าเหลือเวลาอีกสองวันแต่ใครจะรู้ว่าภายในคืนนั้นจอบส์ก็เปลี่ยนสถานที่ให้พวกเธอ เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหันจนเสี่ยวเป่ายังไม่ทันแจ้งเฮ่อเหลียนเช่อด้วยซ้ำ

พวกเขาถูกคุมตัวพาเดินบันไดวนอยู่นานชั้นแล้วชั้นเล่าเหมือนกำลังเดินเข้าถ้ำภูเขาแต่อากาศไม่อับชื้นเพียงแต่เย็นยะเยือก ทั้งยังมีกลิ่นแปลก ๆและพอยิ่งเดินลงไปกลิ่นก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อย ๆ

คล้ายกลิ่นฟอร์มาลีนในโรงพยาบาลแต่ก็ปนด้วยกลิ่นหอมแปลก ๆเหมือนเป็นกลิ่นของเครื่องหอมหลายชนิดรวมกัน น่าประหลาดเหลือเกิน

ในที่สุดก็ถึงสักที…ที่นี่เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่พื้นถูกปูด้วยพรมหนา กำแพงมีตู้หลายหลังวางชิดไว้ซึ่งข้างในคือตุ๊กตาน่ารักเหล่านั้นนั่นเอง จอบส์มองพวกเขาด้วยใบหน้าอมยิ้ม

…………………