ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2491 ดื่มเครื่องดื่มหน่อยสิ + ตอนที่ 2492 กุมชีวิตแกไว้อยู่

ตอนที่ 2491 ดื่มเครื่องดื่มหน่อยสิ

เหมยเหมยพรูลมหายใจ เธอยกแก้วน้ำให้จอบส์ดูแล้วพูดพลางหัวเราะว่า “อะ…นี่เลือดของแก…แกจะลองลิ้มรสดูหน่อยไหมล่ะ?”

จอบส์แทบดวงตาถลนออกมาด้วยความหวาดกลัวแล้วมองเลือดในแก้วที่ค่อย ๆเพิ่มขึ้นทีละนิด อีกทั้งสติของเขาที่ค่อย ๆเลือนหายไป…ความสิ้นหวังถาโถมเข้ามาในใจของเขา…

“ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ…”

จอบส์ดิ้นพล่านไม่หยุดแต่มือเท้าถูกเข็ดขัดมัดไว้ราวกับแพะน้อยที่กำลังรอรับโทษซึ่งเปล่าประโยชน์

เหมยเหมยมองด้วยสายตาเยือกเย็น ใจแข็งไม่อ่อนข้อให้

เจ้าคนโรคจิตนี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโต๊ะตัวนี้เคยมัดเด็กน้อยมามากมายเท่าไร…มีใครสงสารเด็กพวกนี้บ้างไหม?

อีกอย่างเจ้าคนโรคจิตนี่คิดจะทำร้ายเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อด้วย…ต่อให้กรีดเลือดกรีดเนื้อนับพันนับหมื่นครั้งจนตายก็ไม่เพียงพอกับความโกรธแค้นของเธอเลย!

การเอาเลือดออกจากตัวก็แค่ออเดิร์ฟเท่านั้นแหละ!

“ไม่อยากตายงั้นเหรอ? งั้นแกก็ตอบคำถามฉันมาตามสัตย์จริง…ถ้าฉันพอใจ บางทีอาจจะพิจารณาปล่อยแกไปก็ได้!”

จอบส์พยักหน้าอย่างแรง เขาไม่อยากตายเลยสักนิด เขายังดื่มด่ำกับชีวิตไม่พอเลย!

“กลุ่มหัตถ์พระเจ้าใครเป็นคนก่อตั้งขึ้นมา?” เหมยเหมยล้วงหยิบเครื่องอัดเสียงออกมาจากช่องมิติ

จอบส์มีท่าทีลังเลใจ นี่เป็นความลับยิ่งใหญ่ของตระกูลเขาจึงบอกไม่ได้ มิเช่นนั้นทั้งตระกูลคงจบเห่กันพอดี

“ไม่บอกใช่ไหม?”

เหมยเหมยน้ำเสียงเย็นชาขึ้น เธอสวมถุงมือแล้วหยิบมีดผ่าตัดบนโต๊ะขึ้นมากรีดลงบนแผงอกของจอบส์เฉือนเนื้อชิ้นเล็กออกมา จากนั้นเลือดก็ไหลซึมหยดออกมา หลังจากเลือดหมดก็ซีดขาวลงในทันที…

“ลองชิมเนื้อของแกดูสิว่าอร่อยไหม…อยากเพิ่มน้ำจิ้มหน่อยไหมล่ะ?”

เหมยเหมยหยิบวาซาบิแล้วบีบลงบนเนื้อชิ้นนั้นไม่น้อย จากนั้นเธอก็ยัดเข้าปากจอบส์ที่ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

“ไม่นะ…”

จอบส์ทุกข์ทรมานเหลือเกินเพราะเขากินเผ็ดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว ยิ่งไปกว่านั้นนี่ยังเป็นเนื้อของตัวเองอีกด้วย เขามองเหมยเหมยที่หน้าตาสะสวยตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวพลันเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

หญิงงามตะวันออกผู้นี้โรคจิตกว่าเขาเสียอีก!

ครั้งนี้เขาเสียเปรียบแล้ว ต่อให้นึกเสียใจก็ไม่ทันแล้ว…

“เผ็ดมาก…น้ำ…ขอน้ำให้ฉันหน่อย…”

จอบส์คายเนื้อตัวเองออกมาแต่วาซาบิยังเหลืออยู่ในปาก เขาเผ็ดจนน้ำหูน้ำตาไหล ร่างกายปวดแสบปวดร้อนจึงบิดตัวไปมาไม่หยุดทำให้เลือดไหลเร็วขึ้น เลือดที่อยู่ในแก้วก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

“เผ็ดเหรอ…ดื่มเครื่องดื่มสักหน่อยสิ…”

เหมยเหมยหยิบหลอดฉีดยาออกมาอันหนึ่งเล็งไปที่ปากของเขาแล้วพ่นเลือดเข้าไป กลิ่นคาวหวานเลือดคละคลุ้งเต็มปาก จอบส์สะบัดหน้าไปมาไม่หยุด…เขาชอบการดื่มเลือด แต่เขาไม่ได้อยากดื่มเลือดของตนเองเลยสักนิด!

“แกบอกว่าเลือดสด ๆเป็นเครื่องดื่มรสเยี่ยมถูกปากแกที่สุดบนโลกใบนี้ไม่ใช่เหรอ มาสิ…ดื่มเข้าไปมาก ๆหน่อยแล้วกัน…ไม่งั้นอีกเดี๋ยวมันจะไม่สดเอานะ!” เหมยเหมยยิ้มหวานหยดย้อย ทั้ง ๆที่รอยยิ้มไม่มีพิษมีภัยอะไรแต่กลับทำให้จอบส์รู้สึกหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ไม่เอา…ฉันจะบอกแกแล้ว…หัตถ์พระเจ้าก่อตั้งโดยตระกูลคาร์ลของพวกเราเอง”

จอบส์อดสารภาพออกไปไม่ได้ เขาไม่อยากดื่มเลือดของตัวเองเลยสักนิด…แล้วก็ไม่อยากกินเนื้อตัวเองด้วย…

“กลุ่มนักฆ่าก็ก่อตั้งโดยตระกูลคาร์ลของพวกแกเหมือนกันเหรอ?” เหมยเหมยถาม

“ใช่…”

ความอดทนถึงขีดสุดแล้ว จอบส์จะไม่ยอมตายเพื่อปกป้องความลับอีกต่อไปด้วยอารมณ์ดิ่งวูบ

“นอกจากฆ่าคน ลักพาตัว ขายอวัยวะมนุษย์แล้ว…ตระกูลคาร์ลของพวกแกยังทำเรื่องไร้ศีลธรรมอะไรอีก?”

“ขายสิ่งเสพติดกับอาวุธ…อันไหนได้เงินก็ทำหมดแหละ!”

เมื่อห้าสิบปีก่อนตระกูลคาร์ลเกือบล้มละลายในวิกฤติเศรษฐกิจ ผู้นำตระกูลในช่วงเวลานั้นตัดสินใจเสี่ยงก่อตั้งองค์กรนักฆ่าขึ้นมา แล้วยังทำสถานบันเทิงอาบ อบ นวดขึ้นมาด้วยถึงทำให้ผ่านวิกฤตนั้นมาได้ จนกระทั่งกิจการไปได้ดีขึ้นเรื่อย ๆและกลายเป็นบริษัทใหญ่ที่สำคัญในยุโรปชั่วพริบตา

ดังนั้น…ทั้ง ๆที่รู้ว่าทำเรื่องแบบนี้ต้องถูกจับได้ในไม่ช้าก็เร็ว แต่พวกเขาก็ยังคงตัดใจล้มเลิกไม่ได้สักที!

ทำกิจการปกติทั่วไปจะได้เงินเร็วเท่าธุรกิจพวกนี้เหรอ!

……………………………………………

ตอนที่ 2492 กุมชีวิตแกไว้อยู่

เหมยเหมยถามพวกข้อมูลเกี่ยวกับหัตถ์พระเจ้าต่อ จอบส์สารภาพตามความจริงทั้งหมด เธอเก็บเครื่องอัดเสียงกลับไปแล้วมองจอบส์ด้วยสายตาเย็นชา

“ฉันก็บอกแกไปหมดแล้วไง…แกปล่อยฉันไปเถอะนะ?” จอบส์วิงวอนอย่างขมขื่น

“เด็กพวกนี้หาเรื่องแกเหรอ? ลูกฉันไปหาเรื่องแกหรือไง? พวกผู้หญิงที่ถูกแกลักพาตัวเอาไปขายในที่สกปรกแบบนั้นหาเรื่องแกหรือไง…แกมีสิทธิ์อะไรจะให้ฉันปล่อยตัวแกไป!”

เหมยเหมยตวาดถามเสียงดังลั่น ทุกครั้งที่ถามก็จะเฉือนเนื้อบนร่างกายเขาออกมาหนึ่งชิ้น จอบส์ถูกทรมานอย่างน่าเวทนา แต่เพราะไม่ได้สาหัสถึงชีวิตเลยยังไม่ขาดใจตาย

ทุกอย่างฉายชัดผ่านกระจก เสี่ยวเป่ายื่นมือไปปิดตาเล่อเล่อ เด็กผู้หญิงไม่ควรเห็นฉากสยองเลือดสาดเช่นนี้ น้องสาวต้องฝันร้ายแน่ ๆ!

แต่ทว่า——

เล่อเล่อที่กำลังดูอย่างออกรสออกชาติปัดมือของเสี่ยวเป่าออกอย่างไม่พอใจ แถมยังจ้องเขาตาเขม็งแล้วแย่งกระจกมาชมการแสดงของแม่ตนเองต่อไป

แม่ในตอนนี้ดูน่าเกรงขามสุด ๆไปเลย!

เสี่ยวเป่ามองรอยแดงบนมือด้วยใจที่หนักอึ้ง น้องสาว…เธอกับน้องสาวในจินตนาการของเขา…ช่างแตกต่างกันมากจริง ๆ!

แต่เขา…ยังคงจะปกป้องดูแลน้องสาวอยู่ดี!

เหมยเหมยดึงสายยางออก ในแก้วมีเลือดอยู่ครึ่งหนึ่งแล้ว ถ้าทำเช่นนี้ต่อไปเจ้าคนโรคจิตนี่ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่ เธอยังทรมานไม่หนำใจเลยนะ!

“อย่ามาทำเป็นแกล้งตาย!”

เหมยเหมยกรีดเนื้อจอบส์ที่ใกล้จะหมดสติอย่างเหี้ยมโหด จอบส์ตัวสั่นสะท้านเฮือก ตาปรือ เขาเสียเลือดไปมากพอสมควร ความเจ็บปวดของเขาแปรเปลี่ยนเป็นความด้านชาไปแล้ว

เขาได้กลิ่นเทพแห่งความตายลอยมาแล้ว!

ครั้งนี้…เขาเกรงว่าคงรอดยากแล้วจริง ๆ!

เหมยเหมยแทงเข้าไปอีกครั้งแต่เลือดออกมาไม่มากนัก จอบส์ยังไม่ได้สติเท่าไร เธอนึกอะไรบางอย่างออกในฉับพลัน เหมยเหมยหยิบยาห้ามเลือดกับยาวิเศษออกมาแล้วยัดเข้าไปทั้งหมด

เลือดหยุดในเวลาอันรวดเร็ว…ยาวิเศษทำให้จอบส์ได้สติขึ้นมาบ้าง นัยน์ตาของเขาฉายแววความโลภขึ้นมาอย่างอดไม่ได้  ของล้ำค่าทางตะวันออกมีมากจริง ๆ…

ถ้ารู้แต่แรกว่าหญิงงามตะวันออกจะมีมนต์ลับมากมายขนาดนี้ เขาคงไม่ประมาทเช่นนี้หรอก!

เวลานี้ความมืดค่อย ๆคืบคลานเข้ามา เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ

พวกเหยียนหมิงซุ่นยังคงอยู่บนเนินเขาหลังคฤหาสน์ จ้าวเสวี่ยหลินนั่งไม่ติด มีหลายครั้งที่เขาอยากบุกเข้าไปก่อนแต่กลับถูกเหยียนหมิงต๋าห้ามไว้

“ทำไมถึงบุกเข้าไปไม่ได้? หากชักช้าหนึ่งวินาทีเหมยเหมยกับเล่อเล่อก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ เหยียนหมิงซุ่นตกลงนายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?”  จ้าวเสวีายหลินคำรามด้วยความโมโห

เหยียนหมิงซุ่นมีท่าทีเคร่งขรึม ในปากมีฟองน้ำลายเต็มไปหมด เขาใจร้อนยิ่งกว่าใครแต่เขาจะบุ่มบ่ามไม่ได้

เขานัดเฮ่อเหลียนเช่อไว้ตอนเที่ยงคืน เฮ่อเหลียนเช่อจะคิดหาวิธีส่งสัญญาณออกมา เขาเชื่อมั่นว่าเฮ่อเหลียนเช่อคงไม่เอาชีวิตของลูกชายมาล้อเล่นแน่นอน ดังนั้น…เขาต้องทำตามเวลาที่นัดไว้

หากเป็นไปตามที่บิลว่าตอนนี้พวกเหมยเหมยคงอยู่ในขั้นล้างลำไส้ จอบส์คงไม่ลงมือเร็วขนาดนั้นหรอก!

แต่ทำไมเขามักรู้สึกไม่สบายใจอยู่เรื่อยราวกับพายุใหญ่กำลังใกล้เข้ามาแล้ว…

เฮ่อเหลียนเช่อที่อยู่ในคฤหาสน์ก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ สองสามวันมานี้เขาสืบเรื่องทุกอย่างในคฤหาสน์จนกระจ่าง วางแผนไว้ว่าคืนนี้จะจัดการทำลายจุดที่มีอาวุธกำลังมากทิ้งก่อน แบบนี้เหยียนหมิงซุ่นก็จะเข้ามาได้อย่างราบรื่นแล้ว

แต่ว่า——

เฮ่อเหลียนเช่อคาดไม่ถึงว่าจอบส์จะชิงลงมือก่อนเวลา เขาได้รับสัญญาณเตือนจากหนูที่ถูกเสี่ยวเป่าพาไปห้องใต้ดินด้วยมารายงาน เขาไม่มีเวลาเขียนจดหมายเพราะเวลากระชั้นชิดมากเกินไป เพียงแค่เอากิ่งไม้หักหนึ่งก้านให้หนูเอามาให้เฮ่อเหลียนเช่อเท่านั้น

“ไอ้สารเลว…กล้าลงมือก่อนเวลางั้นเหรอ…โธ่เว้ย!”

เฮ่อเหลียนชิงมองแวบเดียวก็เข้าใจในทันที ใจก็ร้อนรุ่มดั่งไฟ ลูกชายเขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้นะ เขาต้องชิงลงมือก่อนเมือนกัน

…………………………..