ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2495 เนื้อเหม็น + ตอนที่ 2496 ความผิดปกติของเหมยเหมย

ตอนที่ 2495 เนื้อเหม็น

 “อยากตายงั้นเหรอ?  ฉันยังเล่นสนุกไม่หนำใจเลย…แกชอบทรมานเด็กกับผู้หญิงนักไม่ใช่หรือไง? พอตอนนี้มาถึงคราวของตัวเองรู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ? เจ็บไหม? สิ้นหวังไหม? อยากตายสมใจแล้วงั้นเหรอ?…”

เหมยเหมยมองเขาอย่างเย็นชา ความเยือกเย็นที่ปล่อยมาจากดวงตาทำให้จอบส์หนาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ

เขานึกเสียใจขึ้นมาแล้วจริง ๆ!

ทำไมถึงต้องไปหาเรื่องผู้หญิงโรคจิตคนนี้ด้วยนะ?

เขาเข้าใจแล้ว ผู้หญิงโรคจิตคนนี้ไม่มีทางปล่อยเขาไปเฉกเช่นเดียวกับที่เมื่อก่อนเขาก็ไม่ปล่อยเด็กพวกนั้นไปเหมือนกัน เขาเข้าใจความคิดพิสดารเช่นนี้ที่สุดแล้วล่ะ!

แต่เขาไม่อยากให้ตนเองกลายเป็นเป้าหมายถูกทารุณของคนโรคจิตหรอกนะ!

เขาแค่อยากทรมานคนอื่นเท่านั้น!

จอบส์ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ครั้งนี้จบเกมแล้วจริง ๆ…ไม่ต้องพูดถึงว่าผู้ชนะจบเห่หรอก…เพราะชีวิตของเขาเองก็จบเห่เหมือนกัน!

เหมยเหมยไม่ได้คิดจะปล่อยเขาไปง่าย ๆ เหยียนหมิงซุ่นชักช้าไม่มาสักทีเลยทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิมและไม่พอใจเหยียนหมิงซุ่นด้วย ทุกอย่างเลยแปรเปลี่ยนเป็นความหงุดหงิดแล้วเอามาระบายที่จอบส์แทน

เธอต้องเปลี่ยนวิธีทรมานคนโรคจิตเพื่อระบายความอัดอั้น!

“หรือว่าเนื้อสด ๆไม่ถูกปากเหรอ? งั้นฉันต้มสุกให้แล้วกัน แกอยากกินแบบตุ๋นน้ำแดงหรือผัดเผ็ดดีล่ะ หรือเอาแบบต้มซุปดี?”

เหมยเหมยค้นเอาเตาแก๊สพกพากับหม้อออกมาจากตู้ ของใช้ที่เจ้าคนโรคจิตนี่เตรียมไว้ครบครันดี แต่ยิ่งเป็นแบบนี้เธอก็ยิ่งโมโห แค่คิดว่าจอบส์เคยใช้ของพวกนี้ทรมานเด็กน้อยที่แสนบริสุทธิ์พวกนั้นเธอก็ยิ่งโกรธสะสมมากขึ้นเรื่อย ๆจนอดไม่ได้ที่จะจัดการเจ้าคนโรคจิตนี่ให้เละเป็นซอสเนื้อไปเลย!

“พี่ชาย…แม่จะต้มเนื้อเหรอ?” เล่อเล่อเห็นเตากับหม้อผ่านกระจกเลยอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

สองสามวันมานี้ถึงแม้จะไม่ได้หิวแต่ก็ได้กินแค่ขนมกับเนื้อตากแห้งติดต่อกันหลายวันจนเบื่อแล้ว เธออยากทานกระดูกต้มซุปของคุณย่าทวดมากเลย!

แล้วก็เนื้อตุ๋นน้ำแดง น่องไก่ กระดูกหมู…หิวสุด ๆเลย…

เสี่ยวเป่าเองก็พลอยกลืนน้ำลายไปด้วย เขาเองก็อยากกินเนื้อเหมือนกัน…แต่เนื้อที่คุณน้าเอามาทำกินไม่ได้!

“ต้มเนื้อแหละ….แต่กินไม่ได้!” เสี่ยวเป่าเอ่ยเสียงเบา

“ทำไมถึง…กินเนื้อไม่ได้ล่ะ?” เล่อเล่อไม่เข้าใจ ในโลกนี้มีเนื้อที่กินไม่ได้ด้วยเหรอ?

“เพราะเป็นเนื้อของคนเลว…เหม็นมาก เสวี่ยเอ๋อร์ก็ไม่กินเหมือนกัน!” เสี่ยวเป่าคิดหาเหตุผลอยู่นานกว่าจะคิดออก เสวี่ยเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างรีบพยักหน้าเพื่อสื่อว่าเจ้านายพูดถูกแล้ว

เมื่อครู่ตอนที่มันกัดเจ้าคนชั่วนั่น เนื้อเหม็นจะตายอยู่แล้ว!

เล่อเล่อถอนหายใจด้วยความผิดหวัง เนื้อเหม็น ๆไม่อร่อยหรอก กลับบ้านไปกินเนื้อที่คุณย่าทวดกับคุณยายฟางทำดีกว่า!

เหมยเหมยจุดไฟตั้งหม้อเติมน้ำแล้วเอาเนื้อที่เฉือนออกมาก่อนหน้านี้ใส่เข้าไปในหม้อทั้งหมด สักพักก็มีกลิ่นหอมของเนื้อลอยคละคลุ้งในอากาศ จอบส์เบิกตาด้วยท่าทีหวาดกลัวพลางกัดฟันแน่น

ตีให้ตายเขาก็ไม่มีทางดื่มซุปเนื้อนั้นเด็ดขาด!

แต่เรื่องนี้คงเป็นไปตามเขาว่าไม่ได้!

เหมยเหมยหาช้อนมาคันหนึ่งแล้วตักซุปเต็มช้อนเตรียมป้อนจอบส์ ฉับพลันเสวี่ยเอ๋อร์ก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา แล้วมองไปทางบันไดทางเข้าด้วยท่าทีตื่นตัว

ตรงทางบันได

“รีบสอนมนต์ลับฉันมาอย่างว่าง่ายดีกว่า มิฉะนั้นฉันจะเอาลูกของแกต้มเป็นเนื้อเปื่อยเลย…”

จอบส์แสยะยิ้ม นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโลภ ไร้ท่าทีที่แสนน่าสงสารเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง

“เสี่ยวเป่า รีบพาน้องไปหลบ!”

เหมยเหมยนึกว่าเป็นพวกของจอบส์ ใจจึงหล่นไปที่ตาตุ่ม เธอใช้มีดผ่าตัดจ่อไปที่คอหอยของจอบส์ พูดเสียงเย็นชาว่า “งั้นฉันขอกรีดคอแกก่อนแล้วกัน ดูสิว่ากระสุนแกจะเร็วกว่าหรือมีดของฉันเร็วกว่า!”

“เสี่ยวเป่า…พ่อมาแล้ว ไม่ต้องกลัวนะ!”

เสียงตะโกนของเฮ่อเหลียนเช่อดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เหมยเหมยพรูลมหายใจ แล้วมองจอบส์ที่มีสีหน้าสิ้นหวังอย่างได้ใจ

……………………………………………

ตอนที่ 2496 ความผิดปกติของเหมยเหมย

พอจอบส์ได้ยินเสียงของเฮ่อเหลียนเช่อก็รู้ว่าหมดหวังแล้ว ในใจสั่นสะท้านเฮือกแล้วหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

ลูกน้องพวกนั้นของเขาไปตายที่ไหนกันหมดนะ?

ทำไมยังไม่มาช่วยเขาอีก?

เฮ่อเหลียนเช่อกับเหยียนหมิงซุ่นบุกเข้ามาพร้อมกัน เสี่ยวเป่าและเล่อเล่อที่หลบอยู่ข้างหลังตู้ก็ดีอกดีใจพุ่งตัวเข้าไปหา ต่อให้จะเก่งกาจแค่ไหนแต่พวกเขาก็เป็นแค่เด็กตัวเล็ก ๆ ความแกร่งกล้าก่อนหน้านี้ถูกเค้นออกมาทั้งนั้น พอเห็นหน้าพ่อก็ระบายความอัดอั้นออกมาจนหมด!

“พ่อ…คนเลวตีแม่ เล่อเล่อตีคนเลวแล้ว!”

เล่อเล่อกลิ้งตัวมาที่ปลายเท้าของเหยียนหมิงซุ่นราวกับลูกบอล กอดต้นขาเขาเล่าความดีความชอบพร้อมน้ำตาที่ไหลพราก

“พ่อคะ…มือเป็นแผลแล้ว…”

เล่อเล่อชี้แผลบนมือให้เหยียนหมิงซุ่นดู ไม่รู้ว่าเป็นแผลตั้งแต่เมื่อไหร่ แผลไม่ใหญ่นักและเลือดแข็งตัวแล้ว  แต่เหยียนหมิงซุ่นเห็นแล้วกลับโมโหมาก อีกทั้งพอเห็นเสื้อผ้าบนร่างกายเหมยเหมยถูกย้อมเป็นสีเลือด เขาก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม

กล้าทำร้ายภรรยากับลูกสาวเขาเหรอ!

จะทำเป็นเนื้อตากแห้งโยนให้หมากินเลยคอยดู!

เฮ่อเหลียนเช่ออุ้มเสี่ยวเป่าขึ้นมาสำรวจ ครั้นเห็นแค่แผลถลอกส่วนตรงอื่นปกติดีเขาก็ร่าเริงขึ้นมาทันที จากนั้นเขาก็จุ๊บแก้มลูกชายเขาหลายทีพร้อมหัวเราะร่า

ลูกของเขามีความสามารถแถมยังมีบุญมากด้วย เจออันตรายเมื่อใดก็เอาตัวรอดมาได้เสมอ!

“ใครต้มเนื้ออยู่เหรอ? หอมไม่เบาเลย…”

เฮ่อเหลียนเช่อสูดกลิ่นเข้าไป หลายวันที่ผ่านมาอยู่ในคฤหาสน์ได้ทานแต่อาหารฝรั่ง รสชาติแย่จะตาย ตอนนี้เขาแค่อยากซดซุปกระดูกหมูร้อน ๆ แล้วตามด้วยหมูตุ๋นน้ำแดงจานหนึ่ง หรือกระดูกหมูตุ๋นน้ำแดงก็ได้

 “พ่อครับ…คุณน้ากำลังต้มเนื้ออยู่!” เสี่ยวเป่ากระซิบข้างหูเขาเสียงเบา

เฮ่อเหลียนเช่อเห็นเหมยเหมยยืนอยู่ข้างโต๊ะพร้อมหม้อซุปที่กำลังเดือดปุด ๆแล้ว กลิ่นเนื้อลอยมาจากหม้อนั้น แต่เขากลับนึกแปลกใจขึ้นมา

จ้าวเหมยได้รับกระทบกระเทือนทางใจอะไรหรือเปล่า?

ยังมีกะจิตกะใจทำซุปอีกเหรอ?

แต่จ้าวเหมยสามารถจัดการจอบส์ได้ก็ถือว่าเก่งไม่เบาเลย!

“เหยียนหมิงซุ่น สงสัยภรรยาแกคงสมองมีปัญหารีบเอาตัวกลับไปเช็กสมองที่โรงพยาบาลหน่อยเถอะ!” เฮ่อเหลียนเช่อจงใจเอ่ยยียวน

“แกต่างหากที่สมองมีปัญหา!”

เหยียนหมิงซุ่นจ้องเขาตาเขม็งแวบหนึ่ง เขารู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง เมื่อก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหมยเหมยต้องด่าทอตำหนิเขาแล้ว แต่ตอนนี้ผ่านมาสักพักใหญ่แล้วเหมยเหมยกลับไม่ชายตามองเขาเลยสักนิด…

ผิดปกติจังแฮะ!

น่าจะกำลังโกรธเขาอยู่สินะ?

“เหมยเหมย…” เหยียนหมิงซุ่นเดินเข้าไปหา พอเห็นบาดแผลบนไหล่ข้างซ้ายของเธอก็สติแทบหลุดในทันที จากนั้นก็สำรวจอีกรอบ หลังจากเห็นแผลเพียงจุดเดียวถึงค่อยวางใจ

“พี่ทำแผลให้นะ”

เหยียนหมิงซุ่นฉีกเสื้อตัวในออกมาชิ้นหนึ่งจากนั้นก็เทยาแก้อักเสบทำแผลให้อย่างคล่องมือ เหมยเหมยทำหน้านิ่งตลอดไม่สนใจเขาเลยสักนิด แต่ร่างกายไม่ได้เกร็งแข็งทื่ออีกต่อไปและสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

“เหมยเหมย…พี่ไม่ดีเองที่ไม่สามารถปกป้องเธอกับเล่อเล่อได้” เหยียนหมิงซุ่นไม่เคยเห็นเหมยเหมยเป็นแบบนี้มาก่อน ในใจหวาดกลัวเหลือเกิน เรื่องราวมันเลยเถิดจนอยู่เหนือการควบคุมของเขา เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี

“ไม่จำเป็นต้องให้พี่ออกแรงหรอก ลูกของฉันฉันปกป้องเองได้ พี่ไปจัดการธุระของพี่เถอะ!”

เหมยเหมยเอ่ยแดกดันเขา จากนั้นก็ดับไฟให้มอดแล้วใช้ช้อนใหญ่ตักขึ้นมาอีกครั้งแล้วยื่นจ่อปากจอบส์

ถึงแม้เหยียนหมิงซุ่นจะมาแล้ว…แต่เธอยิ่งอารมณ์เสียมากกว่าเดิม…

เธออยากเอาคืนอย่างเหี้ยมโหด!

“ไม่เอา…ฆ่าฉันเถอะ…ขอร้องล่ะ…ช่วยฆ่าฉันให้สมใจฉันทีเถอะ!

พอเจอเหยียนหมิงซุ่นเขาก็เข้าใจทันทีว่าทำไมลูกน้องเขาถึงเงียบหายไปกันหมด คนนี้เป็นบุคคลอันตรายอันดับที่สองของประเทศตะวันออก ที่แท้ก็เป็นสามีของหญิงงามตะวันออกคนนี้นี่เอง ส่วนผู้ชายอีกคนก็คืออดีตผู้ก่อการร้ายคุณชายเช่อผู้เลื่องชื่อ อีกอย่างอยู่ในอันดับหนึ่งเสียด้วย

เพราะเฮ่อเหลียนเช่อโรคจิตกว่าเหยียนหมิงซุ่น…

แถมยังฆ่าคนมากกว่าด้วย!

ทำไมเขาถึงหาเรื่องกลุ่มบุคคลอันตรายเหล่านี้ได้นะ?

พระเจ้าหายไปไหนแล้ว?

………………………..