ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2547 รีบไปตะวันออกกลางด้วยความอลหม่าน + ตอนที่ 2548 อย่ามายุ่มย่ามมากนัก

ตอนที่ 2547 รีบไปตะวันออกกลางด้วยความอลหม่าน

เคย์โกะนิ่งชะงักไปเกือบหนึ่งนาทีเต็ม ๆ จากนั้นก็กรีดร้องเสียงดังสนั่น…

อิจิโร่กับยูทากาฮาชิเอามือปิดหูพร้อมกัน คุณแม่(พี่สาว)จะแปลงร่างอีกแล้ว!

“ฉันเป็นคนพาเจ้าตัวไปส่งเองกับมือ…แม้แต่ลายเซ็นยังไม่ได้ขอเลย ไหนจะถ่ายรูปคู่อีก…หลายวันมานี้ทำไมฉันไม่คิดจะถ่ายรูปไว้บ้างเลยนะ…อ๊าก…ฉันจะไปตะวันออกกลาง…”

เคย์โกะเดินวนในห้องรับแขกไม่หยุดดูคลุ้มคลั่งเหมือนคนอาการกำเริบ แถมยังทึ้งผมที่ถูกหวีเป็นระเบียบจนยุ่งเหยิงไปหมด ผมเผ้ายุ่งกระเซอะกระเซิง…ราวกับคนบ้า!

“เรื่องไปตะวันออกกลางเป็นไปไม่ได้หรอก พี่รอจ้าวเหมยกลับมาแล้วไปหาเธอที่ฮวาเซี่ยก็ได้นี่!” ยูทากาฮาชิเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงระอา

“ใช่…ฉันจะไปฮวาเซี่ย ไอดอลของฉันยังเชิญฉันไปเป็นแขกที่บ้านด้วยนี่นา!”

เคย์โกะสงบสติอารมณ์ลงได้ จากนั้นก็หวีผมที่ยุ่งเหยิงจนเป็นระเบียบ ยัยบ้าคนเมื่อครู่หายวับไปในพริบตา

พอตกเย็นโยโกยามะ คาวากุจิกลับมาบ้านได้ฟังภรรยาและน้องชายภรรยาบอกเรื่องสถานะของจ้าวเหมยก็ตกใจมาก แต่ไม่นานก็นึกถึงสถานะสำคัญอีกอันหนึ่งของเหมยเหมยขึ้นได้

เพราะภรรยาเป็นแฟนหนังสือเจ้าหญิงอัปลักษณ์ เขาจึงจงใจสืบหาประวัตินักเขียน เขารู้เพียงว่าคุณแม่ของจ้าวเหมยเป็นศิลปินที่มีชื่อเสียงระดับโลก คุณพ่อเป็นข้าราชการระดับสูงแห่งรัฐ สิ่งที่ลึกลับยิ่งกว่านั้นคือเรื่องสามีของเธอ ผู้คนต่างเล่าลือว่าเป็นผู้มีอำนาจในมือ ทั้งยังเป็นบุคคลที่น่ากลัวด้วย

มิน่าเบื้องหลังจ้าวเหมยถึงมีคนแอบอารักขาตามติดเป็นเงาเลย!

“พวกคุณไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของจ้าวเหมยหรอก สามีของเธอส่งคนตามประกบแล้ว…” โยโกยามะ คาวากุจิเล่าสถานการณ์ที่เขาพอจะสืบหาได้ให้ฟัง สองพี่น้องเคย์โกะต่างส่งเสียงร้องอุทานขึ้นมาแต่ก็วางใจไม่น้อย

บิลเล่าสถานการณ์ที่สืบถามมาให้เหยียนหมิงซุ่นฟัง “ภรรยาของคุณไปหาผู้หญิงคนหนึ่ง แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น คุณวางใจได้!”

เหยียนหมิงซุ่นได้ยินเช่นนั้นก็นึกขัน เจ้าหมอนี่คิดอะไรอยู่เนี่ย ต่อให้เหมยเหมยไปหาผู้ชายเขาก็ไม่กังวลเลยสักนิด

บิลเล่าสถานการณ์คร่าว ๆของหานเหมยให้ฟัง ไม่นานเหยียนหมิงซุ่นก็จับประเด็นสำคัญได้ อีกอย่างเขาเองก็นึกถึงเหมยซูหานเช่นกัน หานเหมย…เหมยซูหาน…แบบนี้เหมือนเป็นการป่าวประกาศให้โลกรู้ด้วยซ้ำ!

คิดไม่ถึงว่าคนตายแล้วจะฟื้นคืนชีพได้จริง ๆ!

มิน่าเหมยเหมยถึงมุ่งมั่นจะไปที่นั่นให้ได้ เหยียนหมิงซุ่นปวดใจแปล๊บ ๆ แต่เขาก็เผยรอยยิ้มในเวลาอันรวดเร็ว เหมยซูหานกลายเป็นผู้หญิงแล้วมีเรื่องอะไรให้เขาต้องกังวลใจกัน คนที่ต้องกังวลคือเฮ่อเหลียนเช่อต่างหาก!

ไม่สิ…เฮ่อเหลียนเช่อต้องดีใจอยู่แล้ว เพราะในที่สุดก็ไม่ต้องใช้ประตูหลังแล้ว!

อีกอย่างยังมีลูกของตัวเองได้ด้วย!

ทำไมสวรรค์ถึงใจดีกับไอ้สารเลวเฮ่อเหลียนเช่อนักนะ?

เหยียนหมิงซุ่นเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เดิมทีเขาวางแผนไว้ว่าจะบอกให้เฮ่อเหลียนเช่อไปคุ้มกันเหมยเหมยและพวกเด็ก ๆที่ตะวันออกกลาง แต่ตอนนี้กลับลังเลไม่อยากเอาเปรียบเจ้านั่น

แต่ขบคิดอยู่นานสุดท้ายเหยียนหมิงซุ่นก็ส่งข้อความหาเฮ่อเหลียนเช่อ เอาความแค้นส่วนตนทิ้งไป ความปลอดภัยของภรรยากับลูกต่างหากถึงจะสำคัญที่สุด เขาต้องเอาเปรียบเจ้าหมอนั่นหน่อยแล้ว

เฮ่อเหลียนเช่อตะลอนไปมาทั่วยุโรป เขาตามหาลูกชายมาเกือบเดือนแล้วแต่ก็หาไม่เจอ เขารู้สึกว่าตนจะหลงกลแผนของเหยียนหมิงซุ่นเข้าแล้ว!

บ้า——เอ๊ย กลับไปจะขายจ้าวเหมยให้ตะวันออกกลางซะเลย!

ร้อนใจจะตายอยู่แล้วไอ้สารเลว!

มือถือโชว์เตือนว่ามีข้อความเข้า ทันทีที่เฮ่อเหลียนเช่อเห็นว่าเหยียนหมิงซุ่นเป็นคนส่งมาเขาก็ไม่อยากอ่านเลยสักนิด แต่สุดท้ายก็เปิดอ่านอยู่ดี

“ไปคุ้มกันภรรยาและลูกของฉันที่ตะวันออกกลาง ถ้าเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียว ฉันก็จะไม่บอกที่อยู่ของเหมยซูหาน!”

เฮ่อเหลียนเช่อตกตะลึงจนดวงตาแทบถลนออกมาแล้วรีบโทรกลับไป แค่เปิดปากก็ถามว่าเหมยซูหานอยู่ที่ไหน

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “แกไปเป็นบอดี้การ์ดก่อน ขอแค่ภรรยาและลูกสาวของฉันปลอดภัย ฉันต้องทำให้พวกแกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันได้อยู่แล้ว แถมยังมีเซอร์ไพรส์ใหญ่ด้วยนะ!”

“แกนะแก…รอฉันก่อนเถอะ!”

เฮ่อเหลียนเช่อวางโทรศัพท์ด้วยความโมโห จากนั้นก็เรียกรถไปสนามบิน ถ้าเหยียนหมิงซุ่นกล้าหลอกเขา ลูกสะใภ้เขาก็ไม่เอาแล้วเหมือนกัน ขายไปด้วยกันเลย!

………………………………………………

 ตอนที่ 2548 อย่ามายุ่มย่ามมากนัก

พวกเหมยเหมยขึ้นเครื่องบินแล้ว เธอจงใจแต่งหน้าตัวเองให้ดูหน้าตาน่าเกลียด ใบหน้าด้านขวาติดแผ่นยากอเอี้ยะที่ทำขึ้นมาเป็นพิเศษตั้งแต่หัวคิ้วลากยาวมาถึงคางพร้อมทาสีแดงม่วงดูเหมือนคนมีปาน แถมยังมีตุ่มเนื้อเล็ก ๆด้วย

ส่วนใบหน้าอีกด้านเธอก็ไม่ได้ปล่อยว่าง เธอใช้สีที่ทำขึ้นมาเป็นพิเศษจุดให้เป็นกระสีดำแน่นขนัด จากใบหน้าที่สะสวยก็กลายเป็นคนหน้าตาอัปลักษณ์ขึ้นมาในทันที…แค่เห็นก็อยากอาเจียนออกมาแล้ว!

ฟุจิตะคุงกลับพึงพอใจกับการแต่งหน้าของเหมยเหมยมาก รูปลักษณ์ดูน่าสะอิดสะเอียนขนาดนี้ เกรงว่าต่อให้เป็นผู้ชายที่หิวกระหายมาสามปีก็ยังไร้ความสนใจ!

เสี่ยวเป่าและเล่อเล่อเองก็ถูกเหมยเหมยจับแต่งตัวอย่างประณีต พวกโรคจิตมีอยู่เกลื่อนเต็มไปหมด ทั้งยังมีบางส่วนที่เจาะจงพวกเด็กน้อยหน้าตาน่ารักเฉกเช่นเดียวกับเสี่ยวเป่าและเล่อเล่อที่หน้าตางดงาม พวกเขายิ่งเป็นเด็กประเภทที่พวกโรคจิตโปรดปราณนักแล

ใบหน้าของเสี่ยวเป่าถูกแปะด้วย ‘แผ่นยากอเอี้ยะสีดำ’ ซึ่งทำให้ดำไปครึ่งค่อนหน้า ทั้งยังมีขนงอกออกมาเหมือนลูกลิงก็ไม่ปาน แต่เล่อเล่อกลับถูกทาใบหน้าจนดำเหมือนถ่าน จากเดิมทีนางฟ้าตัวอวบอ้วนที่ผิวขาวเนียนนุ่ม ครู่เดียวก็กลายเป็นเจ้าหนูน้อยผิวดำไปแล้ว!

‘แผ่นยากอเอี้ยะสีดำ’ และ ‘สีที่ทำขึ้นมาโดยเฉพาะ’ เหล่านี้เซียวเซ่อเป็นคนให้เหมยเหมยเอง ต่อให้โดนน้ำก็ไม่หลุดเพราะต้องใช้ผงยาเฉพาะเท่านั้นถึงจะล้างออก สิ่งเหล่านี้เป็นของใช้จำเป็นสำหรับเซียวเซ่อนักผจญภัยรอบโลกซึ่งค่อนข้างมีประสิทธิภาพมากทีเดียว

เครื่องบินขับวนไปวนมาอยู่หลายทีจนทำเอาทุกคนมึนเวียนศีรษะไปกันหมด ในที่สุดวันที่สองก็มาถึงจุดหมายปลายทางแต่มาถึงในตัวเมืองก่อน ศูนย์ประจำการทีมแพทย์ของสภากาชาดสากลอยู่ห่างจากตัวเมืองหนึ่งร้อยกว่ากิโลเมตร ทั้งยังต้องฝ่าเขตสงครามที่วุ่นวายไปอีกด้วย

“เส้นทางนี้อันตรายมาก เพื่อน ๆคนเก่าแก่คงไม่ต้องให้ผมพูดแล้ว สำหรับเพื่อนที่เข้ามาใหม่จำไว้ให้ดีว่าระหว่างทางไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นคุณไม่ต้องปริปากพูดใด ๆทั้งสิ้น และยิ่งกว่านั้นห้ามบุ่มบ่ามเป็นอันขาด มิฉะนั้นคุณจะไม่ได้ทำร้ายเพียงตัวคุณเองแต่จะลำบากคนอื่นไปด้วย…”

หัวหน้าทีมแพทย์กำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนคุณแม่แก่ ๆที่เป็นห่วงลูก ดวงตายิ่งจับจ้องไปทางพวกเหมยเหมยที่ใช้เงินข่มขู่เพื่อเข้ามาเป็นสมาชิก คำพูดพวกนี้เขาพูดให้พวกเขาฟังนั่นแหละ

ส่วนสมาชิกคนอื่นที่มาเข้าร่วมอย่างถูกต้องได้รับการอบรมมาก่อนหน้านี้แล้ว คนพวกนั้นรู้แล้วว่าอะไรที่ควรทำ อะไรที่ไม่ควรทำ ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องให้เขามากำชับอีกหรอก!

“ทำไมถึงมีเด็กกับสัตว์เลี้ยงด้วยล่ะ? หรือว่าพวกเราไปพักร้อนกันหรือไง?” จู่ ๆก็มีเสียงสาววัยรุ่นคนหนึ่งตะโกนขึ้น

ผู้หญิงคนนี้อายุน่าจะไม่ถึงสามสิบปี หน้าตาก็ไม่เลว แต่เพราะไม่ได้แต่งหน้าจึงไม่ได้ดูสวยเท่าไหร่ นับตั้งแต่ขึ้นเครื่องบินมาก็จับจ้องพวกเหมยเหมยมาตลอด ท่าทีที่แสดงออกมาดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก

“คุณริโกะ นี่คือคำสั่งการของศูนย์ประจำการใหญ่ ถ้าคุณไม่พอใจค่อยชี้แจงไปยังศูนย์ประจำการใหญ่หลังจากกลับมาได้” หัวหน้าทีมเอ่ยอย่างเกรงใจ และยังคงรักษารอยยิ้มที่ดูเมตตาเหมือนคุณป้าไว้ตลอด

ถึงขนาดบริจาคเงินหนึ่งล้านดอลล่าได้ ไม่ต้องพูดถึงเด็กกับสัตว์เลี้ยงหรอก ต่อให้พาคุณยายแก่ ๆอายุแปดสิบไปด้วยก็ไม่มีปัญหา!

ถึงอย่างไรต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหลังจากถึงที่นั่นแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสภากาชาดสักหน่อย!

คุณริโกะปิดตาลงด้วยความโมโหแล้วจ้องเหมยเหมยตาเขม็ง เธอเป็นพยาบาลสาวคนหนึ่งและเป็นสมาชิกที่เพิ่งเข้ามาใหม่ด้วย ทีมครั้งนี้มีเพียงเธอที่เป็นผู้หญิงคนเดียว อีกอย่างจุดประสงค์ที่ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในทีมแพทย์ก็ไม่ค่อยบริสุทธิ์ใจเท่าไหร่

เธอมาเพื่อยูทากาฮาชิ เธอหวังใกล้ชิดกับเขาเพื่อคว้าเขามาอยู่ในมือให้ได้!

ดังนั้นตอนที่รู้ว่าในทีมแพทย์มีเธอที่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว อย่าให้พูดเลยว่าคุณริโกะดีใจมากแค่ไหน ในเมื่อของหายากก็ต้องทะนุถนอมหน่อยสิ บางทีตอนยูทากาฮาชิรู้สึกโดดเดี่ยวหิวกระกายอาจจะมาจุดไฟรักกับเธอก็ได้!

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าตอนใกล้จะขึ้นเครื่องยังเพิ่มพวกเหมยเหมยมาด้วย ถึงแม้เหมยเหมยจะจงใจแต่งหน้าให้ดูน่าเกลียดแต่ก็เป็นเพศหญิง คุณริโกะมองหน้าตาที่แท้จริงของเหมยเหมยออก

คุณริโกะที่มีรูปลักษณ์หน้าตาไม่ค่อยโดดเด่นก็ตั้งแง่หาเรื่องเป็นศัตรูกับเหมยเหมยในเวลาเพียงครู่เดียว ทั้งยังคอยหาเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆเป็นระยะ ๆด้วย

เหมยเหมยถูกจ้องเขม็งเช่นนั้นก็งงงัน แต่เธอเป็นคนมีนิสัยไม่ยอมเสียเปรียบใครอยู่แล้วจึงจ้องกลับในทันที

มาเทียบกันเลยว่าใครตาโตกว่า ใครกลัวใครกันแน่?

……………………….