ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2557 งูพิษ + ตอนที่ 2558 ควบคุมได้สำเร็จ

ตอนที่ 2557 งูพิษ

เสี่ยวเป่าให้เล่อเล่อพักผ่อนส่วนเขาหามุมเหมาะเจาะลั่นไกยิงรัว ๆต่อหลายนัด แม้ไม่ได้แม่นเท่าเล่อเล่อแต่ก็ยิงโดนทหารทุกนัด ถือว่าเก่งมากแล้ว!

“ผมจะคุ้มกันให้…พวกพี่ไปเอารถกันกระสุนเถอะ!”

เสี่ยวเป่าตะโกนใส่สี่คนที่ยืนนิ่งอึ้งไปด้วยสีหน้าเย็นชาและแผ่ความน่าเกรงขามออกมาจากตัว ทำเอาคนลืมอายุของเขาไปแล้ว “อ้อ…ได้เลย…”

สี่คนเคลื่อนตัวไปใกล้รถกันกระสุนช้า ๆ เหมยเหมยก็ได้สติกลับมาอีกคน เธอเก็บปืนงาช้างในมือแล้วเหวี่ยงแส้ออกมา แส้ของเธอสั่งทำมาพิเศษสามารถยืดได้หดได้

แส้เกี่ยวเอาปืน AK บนพื้นซึ่งเป็นอาวุธที่กลุ่มก่อการร้ายแถบนี้ใช้มากที่สุด อดีตเหยียนหมิงซุ่นเคยสอนเหมยเหมยใช้มาก่อน

เธอหอบปืนแล้วหาที่หลบ เธอเอาเจ้าเด็กน้อยสองคนไม่อยู่แล้ว ต้องรีบคุ้มกันสี่คนนั้นไม่อย่างนั้นคงรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้

เสียงปืนดังกระหน่ำ เหมยเหมยไม่เล็งเป้าเลยสักนิดแต่เลือกที่จะยิงกราดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากศัตรู

แต่กลุ่มผู้ก่อการร้ายเหล่านี้ไม่ได้ต่อกรด้วยง่าย ๆ พวกเขาก็เลือกจุดซ่อนตัวอย่างดีและเริ่มตอบโต้คืน อีกฝ่ายมีปืนมากกว่าแถมคนฝั่งพวกเธอมีคนที่สามารถต่อสู้ได้น้อยนับนิ้วได้ ไม่นานก็ตกเป็นรองอีกฝ่าย

เสี่ยวเป่ายิงจนกระสุนหมดอีกแล้ว เขาล้วงเอาลูกกระสุนมาอีกกำที่ไม่รู้ว่าซ่อนไว้ตรงไหนกันแน่

เขาใส่กระสุนใหม่แล้วยื่นให้เล่อเล่อ จากนั้นมือของเขาก็ทำสัญลักษณ์แปลก ๆหลายที…

“อ๊าก…มีงู…”

ทหารนายหนึ่งตะโกนเสียงดังรวมถึงทหารอีกหลายนายตะโกนขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกัน ทั้งยังมองงูพิษที่เลื้อยอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีหวาดกลัว นี่เป็นงูแมวเซาที่มีพิษร้ายแรงที่สุดในทะเลทราย อิทธิฤทธิ์ของพิษไม่มีใครเทียบเทียมได้ หากถูกกัดเข้าคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่งูพวกนี้เป็นสัตว์รักความสันโดษและไม่มีทางโง่จะจู่โจมกลุ่มคนก่อน ทว่าตอนนี้จู่ ๆกลับมีงูแมวเซาสิบกว่าตัวโผล่มา ช่างน่าประหลาดนัก!

หลังงูสิบกว่าตัวทำการจู่โจมทหารเสร็จก็เลื้อยหายวับไปอย่างเป็นระเบียบ พวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยมุดเข้าหลุมทรายแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เหล่าทหารที่ถูกกัดก็เริ่มออกอาการ สายตาพร่ามัวแล้วค่อย ๆล้มลงพื้น หากเวลานี้ถูกฉีดเซรุ่มอาจช่วยชีวิตได้ทันแต่กระนั้นก็ทำไม่ได้ ฉะนั้นทหารเหล่านี้จึงเสียชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย!

“มีงูได้อย่างไร…เจอผีงั้นเหรอ!” ชายมีหนวดเอ่ยปากด่าและเริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆ

หัวหน้าทีมบนรถน้ำตาไหลพรากด้วยความปลื้มปิติแล้วพึมพำว่า “ในที่สุดพระเจ้าก็มาช่วยลูก ๆของท่านแล้ว…แต่ทำไมท่านไม่ส่งงูมาหลาย ๆตัวล่ะ?”

เช่นนี้ก็กวาดล้างศัตรูได้หมดทีเดียวเลยไม่ใช่หรืออย่างไร!

เสี่ยวเป่าที่อยู่ใต้รถผ่อนลมหายใจยาวพร้อมเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก เล่อเล่อรีบเอายาวิเศษยัดใส่ปากเขาจึงทำให้เสี่ยวเป่ากลับมามีแรงขึ้นบ้างแต่ก็ยังอ่อนล้าอยู่ดี

เหมยเหมยมองไปที่ใต้รถแวบหนึ่ง เห็นสภาพอ่อนเปลี้ยเพลียแรงของเสี่ยวเป่าก็รู้สึกปวดใจนัก เธอรู้ว่างูฝูงเมื่อกี้ต้องถูกเรียกมาโดยเสี่ยวเป่าและต้องใช้แรงไปไม่น้อย คาดว่าคงไม่มีแรงเหลือแล้ว

เธอต้องหาทางอื่นถึงจะได้!

ขณะนี้เหมยเหมยถึงนึกขึ้นได้ว่าคุณชายฉิวที่เคยให้คำสาบานว่าจะคุ้มครองความปลอดภัยของพวกเขา…ในเวลาคับขันเช่นนี้ไม่รู้ไสหัวไปอยู่ไหนกันแน่!

เจ้าฉิวจอมขี้เกียจหลอกเธออีกแล้ว!

ด้วยความโกรธเหมยเหมยจึงตะคอกเสียงดังว่า “ไปตายที่ไหนแล้ว…ไม่อย่างนั้นอย่าคิดจะได้กินช็อกโกแลตอีก!”

ฉิวฉิวที่แอบซ่อนอยู่ในที่มืดใช้หางใหญ่รัดเสวี่ยเอ๋อร์ที่หมดความอดทนตั้งนานแล้วไว้พร้อมหูกระดิก ทีนี้ถึงกระซิบข้างหูเสวี่ยเอ๋อร์แล้วคลายหางออก

……………………

ตอนที่ 2558 ควบคุมได้สำเร็จ

เสวี่ยเอ๋อร์พุ่งตัวออกมาราวกับจรวด ไวจนเหลือเพียงแสงสีขาวให้เห็น…

มีแสงสีขาวอีกทีวาบผ่านหน้าไปด้วยความเร็วสูงกว่า ซึ่งก็คือคุณชายฉิวที่ถูกเหมยเหมยด่ายับนั่นเอง

“อ๊าก…ตาของฉัน…”

“ใครกัดข้างล่างของฉัน…”

แสงขาววาบผ่านมาก่อนที่เสียงร้องโหยหวนจะดังขึ้น ทหารสิบกว่านายบางส่วนปิดตาบ้าง บางส่วนจับส่วนล่างบ้าง เลือดสีสดไหลแทรกผ่านซอกนิ้วหยดลงบนผืนทรายเหลืองอันร้อนระอุ

ตัวที่ฉกดวงตาคือฉิวฉิว ตัวที่ตะปบส่วนล่างคือเสวี่ยเอ๋อร์…

สถานการณ์ตกอยู่ในสภาวะวุ่นวายอีกหน เหล่าทหารตกใจจนสูญเสียความมั่นใจจากกลุ่มงูพิษที่โผล่มากะทันหัน รวมถึงการจู่โจมจากสัตว์ไม่รู้ชนิด ทางตะวันออกกลางต่างเชื่อสิ่งเหนือธรรมชาติอย่างมาก พวกเขาหลงคิดว่าตัวเองล่วงเกินเทพเข้าหรือเปล่าถึงทำให้เหล่าเทพส่งสัตว์พวกนี้มาลงโทษพวกเขา!

“มีหมาป่าสีขาวได้อย่างไร…มาจากไหนกัน?”

มีทหารเห็นเสวี่ยเอ๋อร์ที่ขนาดตัวแข็งแรงสง่างามดั่งเทพที่ไม่อาจล่วงเกินได้จึงทำเอาเหล่าทหารตกใจยกใหญ่ กลางทะเลทรายมีหมาป่าสีขาวได้อย่างไร อีกอย่างหมาป่าเป็นสัตว์อยู่กันเป็นฝูง น้อยครั้งนักที่จะเห็นแยกตัวออกมาตัวเดียวแบบนี้!

ฉวยโอกาสตอนที่คนเหล่านี้ตื่นตกใจ ลูกน้องสี่คนรีบย่องไปที่รถกันกระสุน พอจัดการทหารบนรถไม่กี่นายเสร็จก็สำเร็จแล้ว

พอรถกันกระสุนเคลื่อนไหวกะทันหันแล้วขับมาทางพวกเหมยเหมย ชายมีหนวดมองไม่ค่อยชัดเพราะผงปูนขาวเลยคิดว่าลูกน้องไม่ยอมฟังคำบัญชีจึงด่ากราดด้วยความโกรธ

ไม่นานเขาก็สังเกตถึงความผิดปกติจึงมีสีหน้าเปลี่ยนไป กราดยิงหลายทีก่อนจะพาทหารไล่ตามมา

“อย่าเข้ามา…ไม่งั้นจะระเบิดให้ตายหมดเลย!”

ปลายกระบอกปืนบนรถกันกระสุนถูกเปลี่ยนทิศทางหันมาทางกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่อยู่ในสภาพอนาถ พวกเขาตกใจจนรีบหยุดไม่กล้ากระดิกตัวสักนิด

“ทิ้งอาวุธซะ ชูแขนขึ้นเหนือหัวแล้วไปนั่งตรงนั้น!” คนบังคับปืนครกคือชาวตะวันตกสองคนที่ขณะนี้กำลังเหิมเกริมได้ใจ ถือว่าได้เอาคืนสักที

กลุ่มผู้ก่อการร้ายทำตามแต่โดยดี พวกเขาโยนอาวุธในมือไว้ข้าง ๆแล้วไปนั่งเรียงเป็นแถวอีกฝั่ง เช่นเดียวกับที่พวกเหมยเหมยทำก่อนหน้านี้ กรรมตามสนองเร็วเหลือเกิน!

“เราเป็นลูกน้องของนาสซาร์ พวกแกจะเอารถไปไม่ได้!” ชายมีหนวดเปิดเผยสถานะ ลูกน้องกับชาวตะวันตกต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปฉับพลัน

เขาย่อมรู้ถึงชื่อเสียงอิทธิพลของนาสซาร์ดีอยู่แล้ว แม้จะเพิ่งครองตำแหน่งเมื่อปีที่แล้วแต่กลับเป็นที่เลื่องลือมาตั้งนานแล้ว เขาเป็นกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่หัวรุนแรง ได้ข่าวว่าเมื่อปีที่แล้วเขาไม่พอใจกับการต้องตกอยู่ใต้อำนาจจึงฆ่าพี่ชายที่เลี้ยงดูเขามาตลอดก่อนจะขึ้นครองตำแหน่งแทน

เจ้าหมอนี่เลือดเย็นโหดเหี้ยมบ้าบิ่นไม่ควรมีเรื่องด้วยจริง ๆ แต่ตอนนี้กลับมีเรื่องด้วยแล้ว…

“เราเป็นทีมแพทย์เอารถคันนี้มาก็ไม่มีประโยชน์ จะคืนให้พวกคุณแต่ต้องรอก่อน!” ไม่นานลูกน้องก็ตัดสินใจได้ก่อนจะโบกมือให้คนขับทางฝั่งเหมยเหมยขับรถไปก่อน

เหมยเหมยพาเด็กสองคนขึ้นรถก่อนที่ทุกคนจะพรูลมหายใจออกมา ความรู้สึกดีใจหลังพ้นอันตรายทำให้พวกเขาต้องหลั่งน้ำตาออกมา ฟูจิตะคุงกลับอยู่ในภาวะสลบตลอด ใบหน้าขาวซีดท่าทางไม่สู้ดีนัก

“ต้องรีบทำการผ่าตัดด่วน!” หัวหน้าทีมปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้เขาก่อนแต่ก็ยังอันตรายนัก เขาทำหน้าตึงเครียดอย่างมาก

“ฉันให้ฟูจิตะคุงทนได้อีกหนึ่งชั่วโมง แต่ได้แค่ชั่วโมงเดียว”

เหมยเหมยล้วงเอายาวิเศษจากกระเป๋าตรงอกมายัดใส่ปากฟูจิตะคุง ถือว่าเป็นการตอบแทนที่เขาคอยดูแลมาตลอดทาง อีกอย่างผู้ชายที่มีหลักคุณธรรมเช่นนี้ก็คู่ควรได้รับการช่วยเหลือโดยไม่เกี่ยงสัญชาติหรือเผ่าพันธุ์ใด ๆทั้งสิ้น

คนบนรถมีแต่คุณหมอมืออาชีพ พอเห็นฟูจิตะคุงทานยาแล้วอาการดีขึ้นมากก็มองไปทางเหมยเหมยด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่ รู้สึกเหมือนผู้มีวรยุทธ์ขั้นสูงตามนิยายกำลังภายในของฮวาเซี่ยก็ไม่ปาน!

“คุณริโกะยังไม่กลับมา…” มีคนเตือนเสียงอ่อน

…………………