ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2583 หายไปหมดเลย + ตอนที่ 2584 เด็กซนที่ใจกล้าอาจหาญ

ตอนที่ 2583 หายไปหมดเลย

แม้แผนการของเฮ่อเหลียนเช่อจะดูดีมากและเจสันกับนอร์แมนเองก็เป็นผู้ช่วยที่ดี แต่กลับมีปัญหาที่พบได้อย่างหนึ่ง–

ทั้งสองมีภารกิจติดตัวอยู่และเซ็นสัญญาไปแล้วด้วย ถ้าเหมยเหมยกับเด็ก ๆเป็นอะไรไปพวกเขาต้องชดใช้ด้วยเงินมหาศาล

“วางใจได้…ขอแค่ยังอยู่กับทีมแพทย์ อีกอย่างมีสองคนนั่นคอยปกป้องอยู่ ไม่มีทางเป็นอะไรไปแน่นอน!”

เฮ่อเหลียนเช่อพูดยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อให้กลุ่มผู้ก่อการร้ายจะป่าเถื่อนเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นเข้ามาป่วนที่นี่หรอก ฉะนั้นค่ายต่างหากที่ปลอดภัยที่สุด

พวกเขาสองคนถูกโน้มน้าวใจจนในที่สุดก็ตอบรับเฮ่อเหลียนเช่อในการเริ่มทำตามแผน

ฟ้าค่อย ๆมืดลง เหล่าหมอพยาบาลที่ทำงานวุ่น ๆมาทั้งวันต่างหลับสนิท แน่นอนว่าเฮ่อเหลียนเช่อยังไม่ได้ไปหาหานเหมยเพื่อดับกระหาย สิบสี่ปีครึ่งนะ…เขายังก้าวข้ามกำแพงในใจไม่ได้จริง ๆ!

ภายนอกเฮ่อเหลียนเช่อดูเหมือนไม่สนใจความจริงเขากลับใส่ใจคำพูดของเหมยเหมยอย่างมาก ปีนี้เขาอายุสามสิบหกปีแต่หานเหมยกลับอายุไม่ถึงสิบห้าปี อายุของเขามากพอจะเป็นพ่อของหานเหมยแล้วจริง ๆ แล้วจะไม่ให้รู้สึกแย่ได้อย่างไรกันล่ะ!

แต่ถึงจะรู้สึกแย่อย่างไรเฮ่อเหลียนเช่อก็ไม่มีทางตัดใจจากหานเหมย ฉะนั้น…เขาต้องเตะหินขวางทางไปก่อน!

คืนหนึ่งผ่านไปก่อนจะเข้าสู่เช้าวันใหม่ ดวงอาทิตย์ขึ้นกลางทะเลทรายเร็วกว่าปกติ เวลาหกเจ็ดโมงเช้าฮวาเซี่ยยังไม่สว่างด้วยซ้ำแต่ทะเลทรายกลับสว่างโร่แล้ว แสงอาทิตย์ปกคลุมไปทั่วซึ่งทั้งร้อนระอุทั้งแห้งแล้ง

โรคนอนตื่นสายของเหมยเหมยกลับถูกรักษาไปโดยปริยาย ต่อให้อยากนอนก็นอนต่อไม่ไหวเลยตื่นเองแต่เช้า ที่แห่งนี้กลางคืนหนาวจัดจนตัวแทบแข็งตาย ส่วนกลางวันก็ร้อนแทบตายเช่นกัน

หานเหมยไปทำอาหารเช้าตามกิจวัตร แต่เวลาทานมื้อเช้ากลับพบว่าคนหายไปสามคน

“เฮ่อเหลียนเช่อกับชาวต่างชาติสองคนนั่นล่ะ? พวกเขาไปไหน?” หานเหมยเริ่มร้อนใจ เธอรู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ

เหมยเหมยก็นึกแปลกใจเช่นกัน “ไม่รู้…ยังนอนอยู่หรือเปล่า?”

“เปล่า…ในเต็นท์พวกเขาไม่มีคนอยู่ อีกอย่างถุงนอนก็วางเป็นระเบียบ เมื่อคืนน่าจะไม่กลับมานอน!” หัวหน้าทีมผู้ใจดีเข้าไปสำรวจรอบหนึ่งซึ่งไม่นานก็ออกมา

หลายคนเผยสีหน้าแปลก ๆแล้วหันมองไปทางป่าเล็กอย่างพร้อมเพรียงกันพลางส่ายหน้าเงียบ ๆ…คงไม่ใช่เพราะเมื่อคืนสนุกกันเกินตัวเลยเหนื่อยจนคลานกลับเต็นท์ไม่ไหวหรอกนะ?

เอ็ดดี้คิดจะสร้างความประทับใจต่อหน้าคนสวยจึงไม่คิดจะทานข้าวต่อแต่วิ่งเหยาะ ๆเข้าไปสำรวจในป่าเล็ก แต่กลับไม่ได้เรื่องอะไรจึงเดินคอตกกลับมาอย่างผิดหวัง

ลูกน้องหนึ่งในนั้นเดินมากระซิบข้างหูเหมยเหมยประโยคหนึ่งจนทำเอาเหมยเหมยเบิกตากว้าง เจ้าหมอนี่อาจหาญนักนะ บอกจะยิงหัวนาสซาร์ก็ไปจริงด้วย!

เธอกระซิบกระซาบบอกหานเหมยเสียงเบา “ผู้ชายของเธอพาชาวตะวันตกสองคนนั้นไปยิงหัวนาสซาร์แล้ว เขาบอกไม่ได้ทำผิดกฎที่เธอตั้งไว้ ไม่ได้ไปเองแต่พาลูกมือไปด้วยสองคน!”

หานเหมยทั้งโกรธทั้งนึกขัน ยิ่งกว่านั้นคือความห่วงใยจนดวงตาเริ่มแดงก่ำ เธอดันถ้วยออกหมายจะลุกไปตามหา

“เธอวางใจได้ เฮ่อเหลียนเช่อไม่ตายง่าย ๆหรอก ตอนนี้เขามีความสามารถมากเชียวล่ะ เธอรอฟังข่าวดีอยู่ตรงนี้เถอะ!”

เหมยเหมยฉุดแขนเธอไว้ ลำพังคนแขนขาเรียวเล็กอย่างหานเหมย นอกจากจะไปเพิ่มความวุ่นวายแล้วจะมีประโยชน์อะไรอีก?

“คุณน้า…คุณพ่อไปไหนเหรอ?” เสี่ยวเป่าชักอารมณ์เสีย คุณพ่อไปไม่บอกเขาสักคำ น่าเบื่อจริง ๆ!

“ไปตีคนร้ายแล้ว ไม่กี่วันก็กลับ เป็นเด็กดีทานข้าวเถอะ!” เหมยเหมยกระซิบบอก

เด็กสองคนดวงตาเป็นประกายทันทีแล้วก้มหน้าลงพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย พวกเขาสบตากันซึ่งมีเพียงเด็กสองคนเท่านั้นที่เข้าใจ ทั้งยังแตะมือกันอย่างรู้ใจอีกต่างหาก

ฉากนี้เหมยเหมยไม่ทันสังเกตเห็นเพราะมัวแต่คุยกับหานเหมยอยู่

หลังมื้อเช้าเด็กสองคนนั้นก็วิ่งไปเล่นในป่าเล็กข้าง ๆเหมือนปกติ มีเสวี่ยเอ๋อร์กับฉิวฉิวคอยตามอยู่จึงเป็นที่ไว้วางใจของเหมยเหมย ทว่า–

“เสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อหายไปแล้ว!” ลูกน้องสองคนเป็นคนสังเกตเห็นก่อนเลยรีบมาแจ้งเหมยเหมยทันทีอย่างรู้สึกผิด

แม้แต่เด็กสองคนพวกเขาก็คลาดสายตาได้ ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ!

…………………

ตอนที่ 2584 เด็กซนที่ใจกล้าอาจหาญ

เหมยเหมยตกใจยกใหญ่ ปฏิกิริยาแรกนึกว่ามีคนลักพาตัวพวกเด็ก ๆไปแต่ไม่นานเธอก็ตัดความเป็นไปได้นี้ออก ยังไม่พูดถึงความสามารถของเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อ หากมีเสวี่ยเอ๋อร์กับฉิวฉิวอยู่แค่คิดจะลักพาตัวเด็กสองคนนี้ไปโดยไร้การเคลื่อนไหวใด ๆ แม้แต่สไปเดอร์แมนยังทำไม่ได้เลย

“เสวี่ยเอ๋อร์กับฉิวฉิวอยู่ไหม?” เหมยเหมยถาม

“หายไปเหมือนกัน!”

เหมยเหมยหายข้องใจทันที มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือเจ้าเด็กจอมซนสองคนนี้หายไปเอง เพียงแต่ไม่รู้ว่าหายไปไหน!

“อย่าเพิ่งร้อนใจ ตอนนี้ยังไม่มีอะไร ฉันไปตามหาทางนั้นดู”

เหมยเหมยปลอบลูกน้องสองคนที่กำลังโทษตัวเองก่อนจะเดินไปที่ป่าเล็ก เสี่ยวเป่าไม่ใช่เด็กซน ต่อให้แอบหนีไปเองก็ต้องทิ้งจดหมายอธิบายไว้

ตามคาดเมื่อพบลายมือบิดเบี้ยวของเสี่ยวเป่าบนลำต้นหลิวต้นหนึ่ง ‘คุณน้า ผมพาน้องสาวไปหาคุณพ่อ ตีคนร้าย!’

เหมยเหมยโกรธจนเตะต้นหลิวติดกันหลายที ใจกล้าอาจหาญนัก ทะเลทรายกว้างใหญ่ขนาดนี้และอันตรายทุกหย่อมหญ้า หากโดนดูดเมื่อไรก็ตายสถานเดียว!

“เรารีบไปตามหากัน กลับมาจะฟาดให้ตายเลย เอาใหญ่แล้วจริง ๆ…”

เหมยเหมยกลับไปเอาสัมภาระในเต็นท์ หานเหมยต้องการไปด้วยคน “ที่นี่ฉันคุ้นเคยกว่าพวกเธอ ฉันช่วยนำทางได้”

เธอหนีเอาตัวรอดกลางทะเลทรายมาเดือนกว่า อีกทั้งด้วยความทรงจำเก่า ๆของร่างนี้ที่ยังหลงเหลืออยู่ทำให้คุ้นเคยกับทะเลทรายผืนนี้อยู่บ้าง

“ได้ ไปด้วยกันนี่แหละ!”

เหมยเหมยตอบรับทันที หานเหมยในตอนนี้ใจร้อนรุ่มดั่งไฟแผดเผาแทบนั่งไม่ติดอยู่แล้ว งั้นสู้ไปตามหาด้วยกันดีกว่า

พวกเขาสี่คนเก็บกระเป๋าอย่างลวก ๆ พกน้ำกับเสบียงอาหารจำนวนหนึ่งก็ออกเดินทางทันที หานเหมยไม่ใช่คนของทีมแพทย์อยู่แล้ว แค่อาศัยอยู่ด้วยเท่านั้นจึงสามารถไปได้ทุกเมื่อ

รถกระบะซอมซ่อคันนั้นถูกพวกเฮ่อเหลียนเช่อขับไปด้วย เขาทิ้งเพียงอูฐจอมขี้เกียจตัวนั้นไว้แต่ตอนนี้ก็หายไปแล้วเช่นกัน ต้องถูกเด็กสองคนนั้นขี่ไปแล้วแน่ ๆ

“เดินแล้วกัน!” เหมยเหมยกล่าวด้วยความเอือมระอา

รถยนต์ของทีมแพทย์ยังต้องใช้ประโยชน์อีกมากจึงไม่อาจให้พวกเขายืมได้ อยากซื้ออูฐแต่ก็หาซื้อไม่ได้เลยจำต้องอาศัยลำแข้งทั้งสองข้าง พวกเขาทั้งสี่คนจึงแบกกระเป๋าออกเดินทาง

ท่ามกลางผืนทรายสีเหลืองมีอูฐตัวหนึ่งกำลังเดินมุ่งไปข้างหน้าช้า ๆอย่างไม่รีบร้อน บนแผ่นหลังมีเด็กสองคนซึ่งก็คือเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อนั่นเอง

เสวี่ยเอ๋อร์คอยเดินตามอย่างไม่รีบร้อนโดยมีฉิวฉิวนอนฟุบตัวอยู่ด้านหลัง แลบลิ้นสีชมพูอ่อนออกมา อากาศร้อนจนตัวแทบไหม้แล้ว

“พี่ชาย…ร้อน!” เล่อเล่อร้อนจนทนนั่งต่อไม่ไหวอยู่รอมร่อ อีกอย่างเธอปวดก้นเหลือเกิน นั่งอูฐไม่สบายเลยสักนิด

“ทนอีกหน่อย ใกล้จะเจอพ่อแล้ว ดื่มน้ำสักนิดนะ” เสี่ยวเป่าก็ร้อนจนแทบทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน แต่เขาเป็นพี่ชายจะบ่นไม่ได้ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้องสาว

ตลอดทางเขาถามทางจากกิ้งก่าและงูมากมาย คุณพ่ออยู่หมู่บ้านข้างหน้านี่เอง ใกล้จะถึงแล้ว

พวกเฮ่อเหลียนเช่ออยู่ในหมู่บ้านข้างหน้าจริง ๆ รถยนต์ของพวกเขาน้ำมันหมดเลยหยุดเติมน้ำมันในหมู่บ้านนี้ก่อนพร้อมสืบหาเบาะแสของนาสซาร์ไปด้วย

“นาสซาร์มีลูกน้องคนหนึ่งชื่ออาราฟัต เขามีความทะเยอทะยานแอบเพ่งเล็งตำแหน่งของนาสซาร์อยู่เช่นกัน” เจสันบอกข่าวที่เขาเพิ่งสืบมาได้สด ๆร้อน ๆ

เฮ่อเหลียนเช่อลูบปลายคาง มีความทะเยอทะยานก็ดี เขาจะเป็นเทพตัวจริงของอาราฟัตที่จะช่วยให้ความปรารถนาของเจ้าหมอนี่เป็นจริงเอง!

“พระเจ้า…เด็กสองคนนี้หาทางมาได้อย่างไร?” นอร์แมนตะโกนร้องลั่นด้วยความตกใจแล้วมองไปข้างหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เฮ่อเหลียนเช่อหันไปก่อนจะพบเจ้าก้อนดินกลิ้งมากอดขาของเขาไว้คนละข้าง

“คุณพ่อ / คุณอา ตีคนร้ายด้วยกัน!”

เฮ่อเหลียนเช่อยกขึ้นมาอุ้มข้างละคนแล้วตวาดใส่ “พวกเธอมาได้อย่างไร?”

แค่เด็กสองคนยัยจ้าวเหมยยังคลาดสายตาได้ เขาจะขายไปตะวันออกกลางให้ได้เลยคอยดู!

………………