ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2595 ไม่เคยมีความดีอยู่แล้ว + ตอนที่ 2596 หนีเงื้อมมือของใครบางคนไม่รอด

ตอนที่ 2595 ไม่เคยมีความดีอยู่แล้ว

เลือดร้อนพลุ่งพล่านของเฮ่อเหลียนเช่อกลับถูกน้ำเย็นของเหมยเหมยสาดใส่เข้าอย่างแรง เศร้าใจจริง ๆ เขาลอบถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย

อายุสิบสี่ปีครึ่ง ถ้านับแล้วหากแต่งงานได้ตอนอายุสิบแปด เขายังต้องรออีกตั้งสามปีครึ่ง ปีหนึ่งมี 365 วัน ถ้าสามปีจะมีกี่วันนะ?

เฮ่อเหลียนเช่อนับนิ้วอยู่นานแต่สุดท้ายก็หาผลลัพธ์ไม่ได้ อย่างไรก็แล้วแต่ยังอีกนานมาก ๆ ซึ่งสำหรับเขาที่ผ่านไปแต่ละวันเหมือนผ่านไปเป็นปีก็คงเท่ากับหลายปีเลยล่ะ…

“เฮ้อ…”

เฮ่อเหลียนเช่อตบหน้าผากอย่างนึกกลุ้มใจ เขารออย่างยากลำบากมาตั้ง 3 ปี นี่ต้องรอต่ออีก 3 ปีหรือนี่?

เมื่อไรถึงจะได้กินเนื้ออร่อย ๆสักทีนะ?

ถ้ากลับฮวาเซี่ยต้องรออายุ 20 ถึงจะแต่งงานได้ ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ใช่ 3 ปี แต่เป็น 5 ปีครึ่งต่างหาก…

ฉับพลันในใจของเฮ่อเหลียนเช่อก็เย็นวาบขึ้นมา ไข่จะแข็งตายอยู่แล้ว เขาทึ้งเส้นผมตัวเองอย่างแรงแล้วถลึงตามองเหมยเหมย ผู้หญิงบ้าพวกนี้น่ารำคาญชะมัด ไม่พูดแล้วจะเป็นใบ้หรือไง?

ดวงตาของเหมยเหมยเบิกกว้างกว่าแล้วพูดอย่างเคือง ๆว่า “นายถลึงตาใส่ฉันก็ไม่มีประโยชน์หรอก อายุของหานเหมยมันโชว์หราขนาดนี้ นายห้ามทำเรื่องผิดศีลธรรมเด็ดขาดเลยนะ  ไม่อย่างนั้นนายไม่เหมาะที่จะเป็นคนด้วยซ้ำ!”

“ถ้าฉันจะทำอะไรต้องให้เธอมาสั่งสอนด้วยหรือไง?  กล้าทำให้ฉันโกรธฉันจะฆ่าเธอให้ตายเลยคอยดูสิ!” เฮ่อเหลียนเช่อถลึงตามองเหมยเหมยอย่างหัวเสีย

“โอ้ย…ฉันกลัวจริง ๆเลย ฉันจะบอกนายเลยนะว่าถ้ากล้าหาเรื่องฉัน ฉันก็จะพาหานเหมยและเสี่ยวเป่าไปด้วย ให้นายอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเลย!”

เมื่อมีเสี่ยวเป่ากับหานเหมยอยู่ด้วย เหมยเหมยไม่รู้สึกกลัวเฮ่อเหลียนเช่อเลยสักนิด ด่าแรงยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เสี่ยวเป่าวิ่งเข้ามาหาทำหน้านิ่งมองไปที่เฮ่อเหลียนเช่อด้วยท่าทีจริงจัง เขาไม่พูดอะไรสักคำแต่เฮ่อเหลียนเช่อกลับอ่านสายตาของเขาออกว่าสื่อถึงอะไรจึงหุบปากอย่างว่าง่าย ฟ้องอย่างน้อยใจหน่อย ๆว่า “ผู้หญิงบ้านี่ยังดุกว่าพ่ออีก ลูกอย่าคอยแต่เข้าข้างคนนอกสิ!”

“คุณน้าไม่ใช่คนนอก พ่องี่เง่าอีกแล้วนะ!”

เสี่ยวเป่าส่ายศีรษะ สมองของพ่อเขาเกินเยียวยาแล้วจริง ๆ โชคดีที่มีเขาอยู่ ไม่อย่างนั้นพ่อเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง!

“พ่อจะพาพี่สาวไปแต่งงานที่อเมริกาก็ได้นะ ที่นั่นอายุ 16 ก็แต่งงานได้แล้ว!” เสี่ยวเป่าเสนอขึ้น เขาอ่านกฎหมายของประเทศใหญ่ ๆรอบโลกมาจนเข้าใจอย่างถ่องแท้ ความรู้ด้านกฎหมายที่สำคัญเขาล้วนจำได้ขึ้นใจ

ดวงตาของเฮ่อเหลียนเช่อเป็นประกายขึ้นมา ใช่สิ…เมืองอลาสก้าในอเมริกาขอแค่อายุ 16 ปีก็แต่งงานได้แล้ว เพียงเท่านี้เวลาก็จะลดลงไปครึ่งหนึ่งเลย!

ปีครึ่งก็ลดลงไม่น้อยนะ!

“ลูกชาย…รีบช่วยพ่อคิดหน่อยสิ ยังมีวิธีไหนที่ทำให้พี่สาวเราโตไวกว่านี้ไหม?”

เฮ่อเหลียนเช่อมองเสี่ยวเป่าอย่างมีความหวัง ความสุขของชีวิตคู่ของเขาก็ขึ้นอยู่กับลูกชายเขาแล้วล่ะ!

คนที่คาดหวังรอคอยอยู่เช่นกันก็คือหานเหมย จริง ๆตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอแต่งงานกับเฮ่อเหลียนเช่อได้แล้ว แต่ถ้าเป็นแบบนั้นอาจจะดูไม่รักนวลสงวนตัวอยู่สักหน่อย ภายในใจของหานเหมยสับสนพอสมควรเพราะไม่รู้ว่าจะแต่งหรือไม่แต่งดี!

หากแต่งงานแล้วก็สามารถอยู่กับอาเช่อได้แต่อายุของร่างกายเธอก็บ่งบอกอย่างชัดเจน ถ้ามีอะไร…เร็วเกินไปละก็คงไม่ดีต่อร่างกายแน่ ตอนนี้เขาใช้ร่างกายคนอื่นอยู่ ฉะนั้นควรคิดให้รอบคอบหน่อยดีกว่า ไม่เช่นนั้นคงรู้สึกผิดกับเจ้าของร่างน่าดู

แต่ทว่าถ้าไม่แต่งงาน ในใจเธอก็รู้สึกทรมานไม่น้อย…

เหมยเหมยที่ยืนอยู่ด้านข้างพูดเสียงเรียบว่า “เฮ่อเหลียนเช่อ นายมีเป็ดว่ายน้ำอยู่ในสมองเหรอ? อยากจะให้โตไวหน่อยง่ายจะตายไป ทำเอกสารให้อายุมากหน่อยก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ นายจะอยากให้มีอายุ 30 ปีก็ไม่ใช่ปัญหา…แต่นายแน่ใจนะว่าอยากจะแก้? นายกล้าลงมือกับเด็กอายุ 14 ปีได้ลงคอเหรอ ความดีของนายไม่นึกปวดใจบ้างหรือไง?”

เฮ่อเหลียนเช่อดีอกดีใจอย่างบ้าคลั่ง จริงด้วย ทำไมเขานึกไม่ถึงนะว่าสามารถเปลี่ยนอายุให้มากขึ้นได้ ในที่สุดจ้าวเหมยบ้านี่ก็พูดภาษาคนแล้ว!

ส่วนเรื่องความดีนั้น…

เขาเฮ่อเหลียนเช่อไม่เคยมีสิ่งนี้อยู่แล้ว!

……………………………………….

ตอนที่ 2596 หนีเงื้อมมือของใครบางคนไม่รอด

เฮ่อเหลียนเช่อกลัวว่าถ้ามัวแต่ช้าจะไม่ทันการณ์จึงตัดสินใจกลับฮวาเซี่ยโดยเร็วแล้วจัดการทำเอกสารปลอมตัวให้กับหานเหมย หานเหมยมีหน้าตาไม่เหมือนชาวฮวาเซี่ยจึงทำได้เพียงทำเอกสารชาวหุยให้กับเธอ

แต่เรื่องนี้ก็ไม่ง่ายดายขนาดนั้น

“เดี๋ยวฉันจะโทรหาเหยียนหมิงซุ่นให้เขาช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ เขียนอายุเป็น 20 ปี แล้วใช้ชื่อจีนว่าหานเหมย พ่อแม่เสียชีวิตหมดแล้ว สามีชื่อว่าเฮ่อเหลียนเช่อ มีลูกชายชื่อเสี่ยวเป่า…”

ยิ่งเฮ่อเหลียนเช่อพูดก็ยิ่งดูสวยงาม รอยยิ้มบนใบหน้าแทบล้นทะลักออกมาอยู่แล้ว หานเหมยก็ยิ้มจนหน้าบาน เรื่องน่าเศร้าในชาติที่แล้ว ในที่สุดครั้งนี้ก็เป็นจริงสักที

เสี่ยวเป่าก็ดีใจเช่นกัน เพราะเขาจะได้ไม่ต้องเห็นพ่อของเขาดื่มเหล้าเพื่อขจัดความทุกข์อีก ช่วงสามปีมานี้เขามักจะเห็นเฮ่อเหลียนเช่อมองพระจันทร์แล้วนั่งดื่มเหล้าในตอนดึก ๆอยู่หลายครั้ง

แต่เล่อเล่อกลับไม่เข้าใจ เธอเงยหน้ารูปไข่ขึ้นถามว่า “พี่…แต่พี่สาวจะเป็นแม่ไม่ได้นะ…”

พี่สาวก็คือพี่สาว แม่ก็คือแม่ พ่อของพี่โง่จริง ๆเลย แค่นี้ก็แยกแยะไม่ออก

หานเหมยหน้าแดงระเรื่อแล้วรีบงุดหน้าลงด้วยความเขิน เฮ่อเหลียนเช่อหัวเราะร่า “เป็นพี่สาวก่อนแล้วค่อยเป็นแม่ก็ได้ วันหลังเราก็ต้องเรียกแม่นะ!”

เล่อเล่อกะพริบตาปริบ ๆเอ่ยคัดค้านว่า “หนูมีแม่แล้ว…”

เหมยเหมยอุ้มลูกสาวตัวอ้วนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงแก้มของเธอทีหนึ่ง “น่ารักจริง ๆ ลูกกับพี่ชายไปเที่ยวกันเถอะนะ!”

“ในสมองของนายมีฮิปโปโปเตมัสว่ายอยู่หรือไง หานเหมยอายุ 20 ปี แล้วลูกชายอายุ 3 ปี คลอดลูกตั้งแต่ตอนอายุ 17 ปี นายกลัวว่าทางหน่วยงานราชการจะไม่รู้ว่านายพรากผู้เยาว์งั้นเหรอ?”

เหมยเหมยมองเฮ่อเหลียนเช่อที่สมองเลอะเลือนอย่างเย้ยหยัน เมื่อก่อนทำไมถึงดูไม่ออกว่าสติปัญญาของเจ้าหมอนี่มีปัญหานะ คุณครูพละสอนวิชาเลขให้หรือไง!

เฮ่อเหลียนเช่อตบหน้าผากตัวเองอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก “ถ้าอย่างนั้นก็เพิ่มให้อายุมากขึ้นอีกสามปีละกัน!”

ถึงอย่างไรเสียก็เพิ่มอายุมาตั้งมากแล้วเพิ่มมาอีกสามปีคงไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ไม่กระทบต่อความสุขในชีวิตเขาก็พอ ส่วนหานเหมยต้องไม่มีข้อคัดค้านอะไรอยู่แล้ว อย่าว่าแต่สิบปีเลย ต่อให้เป็นยี่สิบปี เธอก็ไม่มีปัญหาอะไร

เหมยเหมยยักไหล่แล้วถามหานเหมยว่า “เธอไม่คิดจะลองใช้ชีวิตโสดสักปีสองปีเหรอ? ชีวิตโสดดีมากเลยนะ จะไปไหนก็ได้ตามใจ อยากจะทำอะไรก็ทำ เป็นอิสระมาก ไม่มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ วันหลังเธอออย่ามาเสียใจทีหลังละกัน!”

หัวใจของเฮ่อเหลียนเช่อเต้นตึกตักพร้อมแอบก่นด่าเหมยเหมยอยู่ในใจ ยัยบ้าสมควรตายนี่ วันหลังจะปล่อยให้หานเหมยไปกับยัยบ้านี่ไม่ได้!

หานเหมยส่ายศีรษะอย่างแน่วแน่ “ไม่เลย ความฝันของฉันคือได้เป็นภรรยาของเฮ่อเหลียนเช่ออย่างถูกต้องตามกฎหมาย!”

เฮ่อเหลียนเช่อดีอกดีใจแล้วกลอกตาใส่เหมยเหมยอย่างได้ใจทีหนึ่ง โชคดีที่ความรู้สึกของหานเหมยหนักแน่นยิ่งกว่าทองคำจึงไม่ถูกมนตร์ร้ายของใครบางคนสะกดเข้า!

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจพวกเธอเถอะ ฉันยังต้องพาเล่อเล่อไปเล่นสกีที่สวิสเซอร์แลนด์ พวกเราก็แยกทางกันตรงนี้นะ บ๊ายบาย!” เหมยเหมยจะยังไม่กลับประเทศตอนนี้ เธอยังเที่ยวสนุกไม่พอเลย!

คราวนี้เธอจะเที่ยวสนุกจนลืมวันลืมคืนแล้วค่อยกลับบ้านเพื่อทำให้ใครบางคนร้อนใจเล่น!

แต่ว่านอร์แมนและเอ็ดดี้ต่างได้รับบาดเจ็บจะให้พวกเขาออกเดินทางทันทีก็คงไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่ เหมยเหมยสับสน เธอจะให้สองคนนี้กินยาวิเศษดีไหมนะแล้วค่อยหาที่ปลอดภัยให้พวกเขาพักฟื้นร่างกาย

ลูกน้องคนหนึ่งได้รับข้อความ สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเดินมาหาเหมยเหมยแล้วเอ่ยแนะนำว่า “อาการบาดเจ็บของพวกนอร์แมนหนักมากเลยครับ หรือว่าจะไปเมืองใกล้ ๆพักฟื้นก่อนสักสองสามวันแล้วค่อยออกเดินทางไหมครับ!”

เหมยเหมยครุ่นคิดสักพักแล้วจึงตอบตกลง  เมืองที่ใกล้ที่สุดต้องใช้เวลาขับรถ 5 ชั่วโมง ที่นั่นค่อนข้างสงบ ไม่นานพวกเหมยเหมยก็มาถึงเมืองนี้เรียบร้อย เฮ่อเหลียนเช่อและหานเหมยก็ตามมาเช่นกันเพราะว่าหานเหมยยังเป็นห่วงเหมยเหมยจึงอยากจะตามมาด้วยตัวเอง

“เธอไม่ต้องกังวลหรอก จ้าวเหมยหนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว เธอดูนะ ไม่เกินสามวันเหยียนหมิงซุ่นต้องมาจับตัวไปแน่นอน!” เฮ่อเหลียนเช่อพูดด้วยความมั่นใจ

……………………