ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2629 จัดการผู้ชายสารเลว + ตอนที่ 2630 ย้อนพูดเรื่องในวันวาน

ตอนที่ 2629 จัดการผู้ชายสารเลว

ตาแก่ฉางใจเต้นระส่ำ เขาฟังความหมายที่เหมยเหมยสื่อออกแต่เขากลับรู้สึกว่าเหมยเหมยจงใจทำให้เขาอับอาย ตอนที่ชิงซานเกิดใครเห็นก็บอกว่าเป็นลูกของเขา ทั้งตาทั้งจมูกก็ถอดเขามาทุกอย่างราวกับแกะกันออกมา

“ฉันต้องส่องกระจกอะไรกัน เธอต่างหากพูดอะไรให้ระวังหน่อย คนวัยหนุ่มสาวชอบพูดจาเหลวไหล ระวังจะโดนหมายศาลนะ” ตาแก่ฉางตำหนิเสียงเย็นชา เขาคิดว่าเหมยเหมยต้องโกรธแทนเพื่อนแน่ถึงได้พูดจาเหลวไหลแบบนี้

สีหน้าของยายแก่ปีศาจดูซับซ้อน นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่จ้าวเหมยพูดแบบนี้ หรือว่านังเด็กนี่รู้อะไรมางั้นเหรอ?

แต่นี่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ชิงซานหน้าตาเหมือนพ่อเขาขนาดนั้น ไม่มีใครสงสัยเลยสักนิด!

จ้าวเหมยนังเด็กนี่ไม่มีทางรู้เด็ดขาด!

ยายแก่ปีศาจที่ปลอบตัวเองอยู่นานและใจหล่นไปที่ตาตุ่มก็กลับมามีสติอีกครั้ง จากนั้นก็ตะโกนขึ้นว่า “ตาแก่ พวกเขานั่นแหละที่ทำให้หวานหว่านต้องหกล้ม ถ้าหลานของฉันเป็นอะไรไปฉันไม่ปล่อยพวกแกไปแน่!”

ตาแก่ฉางโกรธจัดนึกว่าฉีฉีเก๋อจงใจผลักเจินหวานหว่านเลยมองไปที่เธออย่างผิดหวัง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกลียดชังว่า “ฉีฉีเก๋อเธอทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้!”

ฉีฉีเก๋อโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าคนตระกูลฉางจะไร้ยางอายทำเรื่องผิดศีลธรรมกันหมดขนาดนี้ อีกอย่างหลานของพวกคุณไม่ใช่ฝีมือฉันสักหน่อยแต่เป็นฝีมือยายแก่นี่ต่างหาก ตอนนั้นคนเห็นเยอะแยะ ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามทีละคนได้เลย!”

ฉีฉีเก๋อที่หลุดพ้นคิดได้แล้วก็โต้กลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ ตาแก่ฉางมองตาขวางพร้อมหายใจติดขัด ชี้ไปที่ฉีฉีเก๋ออยู่นานแต่ไม่พูดอะไรออกมาสักที

ฉางชิงซานที่รีบร้อนมาหา พอเห็นตาแก่ฉางมีท่าทีแบบนั้นเลยรีบเข้าไปพยุงพ่อไว้แล้วตำหนิฉีฉีเก๋อด้วยเสียงอันดังว่า “เธอทำอะไรพ่อฉัน? ฉีฉีเก๋อ เธอจิตใจโหดร้ายจริง ๆ ฉันตาบอดไปเองแหละ!”

พอยายแก่ปีศาจเห็นลูกชายก็นึกแผนเด็ดขึ้นได้เลยดึงชิงซานไว้แล้วร้องคร่ำครวญว่า “ชิงซานลูก…พวกเขาทำร้ายหวานหว่านจนล้ม ไม่รู้ว่าตอนนี้หลานจะเป็นอะไรไหม…”

ชิงซานโกรธจนหน้าดำหน้าแดงแล้วมองไปทางฉีฉีเก๋อด้วยสายตาเย็นชาที่เหน็บหนาวยิ่งกว่าน้ำค้างเดือนสิบสองเสียอีก

“ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไป ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

ฉีฉีเก๋อกลับหัวเราะโดยไม่คิดโกรธเลยสักนิด “ชิงซาน…นายพูดให้ชัดเจนหน่อย เด็กมารหัวขนนั่น…เกิดมาจากเรื่องผิดศีลธรรม เดิมทีเขาไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้ด้วยซ้ำ!

เธอเองก็คร้านจะแก้ต่างให้ตัวเองแล้วเหมือนกัน ต่อให้เธอทำแล้วจะทำไม?

เธอคือเมียหลวง เมียน้อยกับลูกของมันก็คือศัตรูของเธอ ต่อให้เธอทำร้ายจนตายก็ถือว่าช่วยทวงความถูกต้องแทนสวรรค์นี่นา!

“นังสารเลว…ฉันจะตีแกให้ตาย!”

ชิงซานสบถคำหยาบออกมา ดวงตากลายเป็นสีแดง ยกมือขึ้นคิดจะตบฉีฉีเก๋อ เหมยเหมยคิดจะเข้าไปช่วยแต่ฉีฉีเก๋อกลับหลบทัน ฉางชิงซานที่ง้างมือเลยเป็นฝ่ายล้มลงไปแทน

ฉีฉีเก๋อมองฉางชิงซานที่หน้าคว่ำอยู่บนพื้นในมุมสูงด้วยแววตาที่ไร้เยื่อใยและมีเพียงความเกลียดชังเท่านั้น

“ฉางชิงซาน…แม้แต่ท่าป้องกันตัวพื้นฐานกันลื่นล้มยังลืม แถมกลายเป็นไอ้ขี้เมาอีกต่างหาก นายไม่ใช่ฉางชิงซานที่กระตือรือร้นในวัยหนุ่มที่ดูดีราวกับชายในฝันเหมือนอดีตอีกแล้ว ฉัน…ทั้งรังเกียจและจะหย่ากับนานแน่นอน…นายรอใบสั่งศาลได้เลย!”

“ฉีฉีเก๋อเธอบ้าไปแล้ว…เธอถึงขนาดกล้าฟ้องศาล…ฉันก็จะไม่ให้เงินเธอแม้แต่แดงเดียว” ฉางชิงซานตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ถ้าฉีฉีเก๋อร้องห่มร้องไห้วิงวอนเขา เขาถึงจะพอใจ เพราะเขาต่างหากที่เป็นใหญ่กว่า ฉีฉีเก๋อก็เปรียบเสมือนเป็นแค่เมืองขึ้นของเขา แต่ตอนนี้…ผู้หญิงที่ต้องใช้จมูกเขาหายใจกลับกล้าขอหย่า?

มีอย่างที่ไหนกัน!

ฉีฉีเก๋อที่เดินไปแล้วไม่กี่ก้าวก็เดินกลับมา จากนั้นก็เตะใส่ทีหนึ่งจนทำเอาฉางชิงซานที่หยัดกายลุกขึ้นมาได้แล้วล้มลงไปอีก

“ฉันก็จะบอกนายว่าฉันเองก็จะไม่ปล่อยหลุดไปแม้แต่แดงเดียวเช่นกัน แกรอไปตัวเปล่าได้เลย!”

………………………………………….

 ตอนที่ 2630 ย้อนพูดเรื่องในวันวาน

พอเหมยเหมยเห็นฉีฉีเก๋อที่มีท่าทีแปลก ๆก็อดไม่ได้คิดจะยื่นมือไปลูบปลอบว่าทำดีแล้ว จัดการผู้ชายเลว ๆต้องแบบนี้แหละ ทำไมถูกผู้ชายเลว ๆทำร้ายแล้วต้องทรมานตัวเองด้วย?

คนที่ควรได้รับการประณามก็คือหญิงร้ายชายเลวนั่นต่างหาก!

ฉีฉีเก๋อซัดเตะไปสองทีด้วยแรงที่ไม่เบาเลย เพราะสองปีมานี้ฉางชิงซานขาดการออกกำลังกาย ถ้าไม่อยู่บนโต๊ะเหล้าก็อยู่บนเตียงนอน ร่างกายจึงไม่เหมือนตอนนั้นนานแล้ว อีกอย่างตอนนี่เริ่มอ้วนด้วย แม้แต่คลานลุกขึ้นมายังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

ตาแก่ฉางรีบเข้าไปประคองลูกชายขึ้นมา ครั้นเห็นชิงซานเจ็บจนเหงื่อเย็นไหลท่วมตัวก็ชี้นิ้วด่าฉีฉีเก๋อ “แม้แต่ผู้ชายก็ยังกล้าทำ พ่อแม่เธอเลี้ยงเธอมายังไงเนี่ย?”

“พ่อแม่ฉันสอนไว้ว่าถ้าใครกล้ามารังแกตัวเองก็ให้เตะกลับไปสิบเท่า เมื่อก่อนเพราะฉันโง่เขลาเลยยอมทนให้พวกแกรังแก แต่ตอนนี้ฉันคิดได้แล้ว จากนี้ไปใครก็อย่าแม้แต่จะคิดรังแกฉันกับเป่ารื่อน่าเด็ดขาด!”

ฉีฉีเก๋อกำหมัดขึ้นพร้อมจ้องฉางชิงซานตาถมึงทึงเป็นเชิงขู่

“มีอย่างที่ไหนกัน…ทำตัวแย่…”

ตาแก่ฉางด่าไม่ออก เขาแค่พูดอยู่สองประโยคซ้ำไปซ้ำมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

เดิมทีเขายังรู้สึกผิดกับฉีฉีเก๋ออยู่บ้าง แต่ตอนนี้…เขาหวังว่าลูกชายจะรีบหย่ากับฉีฉีเก๋อเร็ว ๆ เขารับผู้หญิงดิบเถื่อนแบบนี้มาเป็นลูกสะใภ้ไม่ไหวหรอก น่าขายหน้าจะตายไป!

ยายแก่ปีศาจจดจ่ออยู่แต่กับห้องผ่าตัดอยู่ตลอด พอประตูห้องผ่าตัดเปิดออกเธอก็รีบพุ่งเข้าไปถามสถานการณ์ทันที “หลานฉันเป็นไงบ้าง?”

คุณหมอเหลือบมองยายแก่ปีศาจแวบหนึ่ง สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดก็พวกคนแก่ที่อ้าปากก็ถามถึงแต่เด็ก จะถามถึงแม่บ้างไม่ได้หรือไง?

“อาการลูกในท้องไม่ค่อยดีนัก ผมเองก็พยายามรักษาลูกในท้องไว้อยู่ แต่พวกคุณเองก็ต้องทำใจเผื่อไว้ด้วยว่าอาจจะรักษาไว้ไม่ได้” คุณหมอเองก็เสียใจเหมือนกัน กว่าจะมีแม่ตั้งท้องลูกที่มีกรุ๊ปเลือดหายาก อย่าให้พูดเลยว่าแผนกพวกเขาตื่นเต้นกันแค่ไหน แต่ใครจะคิดว่าจะแท้ง?

คนพวกนี้ไม่ระวังเอาเสียเลย!

“คุณหมอ…ขอร้องล่ะ ต้องรักษาหลานฉันไว้ให้ได้นะ!” ยายแก่ปีศาจร้อนรนจนเหงื่อออกท่วมศีรษะ สีหน้าทุกข์ใจมาก

 “ถ้ารักษาไว้ได้ก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่อยู่แล้ว ลูกในท้องเป็นเด็กเลือดกรุ๊ปโอบอมเบย์ นับว่ามีค่าต่อการวิจัยทางการแพทย์มาก พวกเราเองก็ไม่อยากให้เด็กเป็นอะไรไปเหมือนกัน เพราะงั้นพวกเราต้องพยายามอย่างสุดความสามารถอยู่แล้ว!”

คุณหมออธิบายอย่างใจเย็น เขาไม่มีเวลามาคุยเจื้อยแจ้วกับยายแก้ปีศาจเลยรีบจากไป เขาต้องไปหาหัวหน้าฝีมือดีของแผนกคลอดมา มิฉะนั้นเด็กกรุ๊ปเลือดหายากพิเศษคนนี้คงรักษาไว้ไม่ได้แน่!

ครอบครัวฉางชิงซานเฝ้ารอด้วยความกังวลใจเลยไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับฉีฉีเก๋อ

ฉีฉีเก๋อนึกบางอย่างขึ้นได้เลยเดินมาถามว่า “ฉางชิงซาน ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ นายกับเป่ารื่อน่าต่างก็เป็นกรุ๊ปเลือดพิเศษเหมือนกัน แต่ทำไมพ่อแม่นายถึงมีกรุ๊ปเลือดธรรมดาล่ะ ตกลงกรุ๊ปเลือดพิเศษนี้ได้มาจากไหนกันแน่?”

ฉางชิงซานใจหล่นวูบ “เธอหมายความว่าไง?”

“ก็หมายความตามที่บอกไปนั่นแหละ” ฉีฉีเก๋อหัวเราะเหน็บแนม เธอมองไปทางตาแก่ฉางที่มีสีหน้างุนงง แล้วเอ่ยว่า “คุณพ่อคงยังไม่รู้สินะคะว่าช่วงที่ฉันจะคลอดเป่ารื่อน่า ภรรยาของคุณพ่อก็ไม่ได้อยู่ว่าง ๆเลยนะ หล่อนวิ่งเต้นไปหาตาแก่ร่ำรวยคนหนึ่งด้วย อย่าให้พูดเลยว่าใช้ชีวิตมีความสุขมากแค่ไหน เรื่องนี้ฉางชิงซานเคยบอกหรือยังล่ะ?

ฉางชิงซานหน้าถอดสี นังฉีฉีเก๋อสมควรตายนี่กล้าพูดเรื่องในอดีตขึ้นมาเลยเหรอ!

“ฉีฉีเก๋อ เธออย่ามาพูดจาเหลวไหลต่อหน้าพ่อฉัน!”

“ฉันจะพูดจาเหลวไหลได้ไงกัน? ตอนนั้นนายยังไปไล่ตามจับด้วยตัวเองเลย แต่ก็ใช่เนอะ คนมีชื่อเสียงมักลืมง่าย ตอนนี้นายเป็นคนดังแล้วนี่นา งั้นก็คงลืมเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆแบบนี้ไปอยู่แล้ว ไม่เป็นไร ฉันจำได้ชัดเจนเชียวว่าตาแก่บ้านรวยนั่นพักอยู่ที่ไหน ชื่ออะไรฉันจำได้หมด หรือว่าจะให้ฉันพาไปเที่ยวสักรอบไหมล่ะ?

ทุกคำพูดของฉีฉีเก๋อทำเอายายแก่ปีศาจหน้าซีดเผือด เรื่องนี้เธอปิดบังตาเแก่นี่ไว้ตลอด แต่ตอนนี้กลับถูกนังสารเลวนี่เปิดโปงเข้าแล้ว

ตาแก่ต้องไม่ปล่อยเธอไปแน่!

…………………………………….