ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2635 ผู้ชายสวะขอให้ยกโทษให้ + ตอนที่ 2636 อย่าคิดเองเออเอง

ตอนที่ 2635 ผู้ชายสวะขอให้ยกโทษให้

ฉีฉีเก๋ออยู่กับฉางชิงซานมาหลายปีต้องรู้อยู่แล้วว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างเขากลัวอะไรมากที่สุด?

เขากลัวเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนร่วมงานแน่นอน!

ดังนั้นฉางชิงซานจะต้องพยายามทำทุกวิถีทางป้องกันไม่ให้ความลับของชีวิตรั่วไหลและต้องมาหาเธอที่นี่แน่นอน!

“เธออย่าใจอ่อนอีกล่ะ พอเจ้าหมอนี่พูดจาดี ๆโน้มน้าวเธอหน่อยก็สับสนไม่รู้ทิศทางแล้ว” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเอ่ยเตือนไว้ก่อน

“วางใจเถอะ ฉันรู้เห็นถึงสันดานของผู้ชายคนนี้ชัดเจนขนาดนั้นจะยังกลับไปดีกับเขาได้อย่างไร?” ฉีฉีเก๋อยิ้มเย้ยหยัน

เหมยเหมยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเห็นเพื่อนตัดสินใจแน่วแน่แล้วจึงต่างพากันโล่งอก

ทางพี่หนิวก็มีข่าวใหม่โผล่มาอีก “ฉางชิงซานไปโรงพยาบาลแล้ว ดูท่าทางเขาเหมือนพยายามจะติดสินบนให้หมอเปลี่ยนผลตรวจ!”

“อย่าร้อนใจไป ฉางชิงซานจ่ายเท่าไหร่พวกเราจะจ่ายเงินเพิ่มเป็นสองเท่า รอดูว่าใครจะมีเงินมากกว่ากัน!” เหมยเหมยเอ่ยดูถูก

เงินอันน้อยนิดแค่นั้น พวกเธอสามคนบดขยี้ได้ทั้งนั้นแหละ!

ฉีฉีเก๋อเอ่ย “เรื่องนี้ฉันจัดการเอง พ่อของฉันเพิ่งจะโอนเงินมาให้ก้อนหนึ่งบอกให้ฉันเอาไปสู้คดี!”

การหย่าครั้งนี้ทั้งครอบครัวต่างก็สนับสนุนเธอ แถมยังบอกอีกว่าเฝ้ารอวันนี้มานานแล้ว ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้อง ทุกคนต่างก็เอาเงินมาสนับสนุนเธอ นี่เป็นเหตุผลหลักว่าทำไมฉีฉีเก๋อถึงสามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคง

เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้างหลังเธอก็ยังมีครอบครัวและเพื่อนที่สนิทที่สุดคอยหนุนหลังให้กำลังใจเธออยู่เสมอ!

ฉางชิงซานไปโรงพยาบาลเพื่อติดสินบนหมอจริง ๆแต่เขากลับไม่รู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวของตนฉีฉีเก๋อรู้หมดทุกอย่าง และติดสินบนหมอคนนั้นไว้ก่อนแล้ว

ฉีฉีเก๋อยังกำชับหมอไว้ว่าไม่ต้องปฏิเสธฉางชิงซาน รอหลังจากเรื่องราวต่าง ๆคลี่คลายค่อยนำเงินที่ฉางชิงซานติดสินบนไป แบบนี้ทั้งหาเงินได้ทั้งไม่กระทบต่องานด้วย จะมีอะไรสุขใจไปมากกว่านี้อีก!

แน่นอนว่าคุณหมอตอบตกลงด้วยความเต็มใจ คนโง่เท่านั้นแหละถึงจะไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอดี ๆแบบนี้!

ฉางชิงซานหลงคิดว่าเรื่องทางโรงพยาบาลจัดการเรียบร้อยแล้วพลันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง เขาเลยมาหาฉีฉีเก๋อ เตรียมจะมาเจรจากันดี ๆสักหน่อย เขาอยากขอฉีฉีเก๋อว่าอย่าให้เรื่องอื้อฉาวเหล่านี้แพร่งพรายออกไป

เขามั่นใจมากและรู้สึกว่าสาเหตุที่ฉีฉีเก๋อคลุ้มคลั่งก็เพราะความรักผูกพันที่แน่นแฟ้นจนความแค้นฝังลึกในใจ…

ฉีฉีเก๋อยิ่งคลุ้มคลั่งก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าฉีฉีเก๋อรักเขาอย่างสุดซึ้ง ขอแค่เขาเกลี้ยกล่อมดี ๆ ฉีฉีเก๋อจะต้องเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน อย่างมากเขาก็แค่ไม่หย่าก่อนชั่วคราว วันหน้าลูกชายยังมีอีกได้แต่ชื่อเสียงเป็นเรื่องที่รีรอไม่ได้เด็ดขาด!

“ต้องการให้พวกฉันไปด้วยไหม?” เหมยเหมยไม่ค่อยวางใจ

ฉีฉีเก๋อส่ายศีรษะปฏิเสธ “วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางให้เจ้าบ้านั่นมาหลอกฉันอีกแน่นอน พวกเธอเชื่อใจฉันนะ!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแค่นเสียงอย่างเย็นชา “พวกเราเชื่อเธอแล้วมีประโยชน์อะไร ถึงอย่างไรฉันก็จะพูดไว้ก่อนแล้วกันว่าหากเธอกลับไปคืนดีกับฉางชิงซาน มิตรภาพของพวกเราก็จบลงตรงนี้ ต่อจากนี้ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของเธออีก!”

เหมยเหมยก็พูดเสริมว่า “ฉันก็ด้วย!”

ฉีฉีเก๋อยื่นมือออกไปโอบกอดเพื่อนทั้งสองเอาไว้พร้อมพูดเอาใจว่า “ฉันต้องเลือกเพื่อนแล้วเตะผู้ชายสวะนั่นออกไปจากชีวิตอยู่แล้วสิ!”

หลังจากผ่านความทุกข์ยากเหล่านี้มาเธอก็เห็นแล้วว่าใครที่ดีต่อเธอจริง ๆ เธอจะทิ้งเพื่อนแท้ที่จริงใจแล้วไปเลือกผู้ชายสวะได้อย่างไรกัน?

ฉีฉีเก๋อให้ฉางชิงซานไปเจอกันที่ร้านกาแฟใกล้ ๆแถวนั้น เหมยเหมยและเหริ่นเชี่ยนยิ่งคิดก็ยิ่งไม่วางใจเลยตามมาอย่างเงียบ ๆ วางแผนว่าหากฉีฉีเก๋อเลอะเลือนเมื่อไหร่ก็จะรีบเข้าไปลากกลับมาทันที

ครั้นฉางชิงซานเห็นฉีฉีเก๋อที่เปลี่ยนตัวเองใหม่ดวงตาก็เปล่งประกายออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่ในใจกลับรู้สึกเศร้าอยู่บ้าง คาดไม่ถึงว่าหลังจากไปจากเขาแล้วฉีฉีเก๋อจะดูสวยขึ้นขนาดนี้!

ใบหน้าต้องเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ผมเผ้ากระเซิงถึงจะเรียกว่าปกติไม่ใช่เหรอ?

“มาหาฉันมีธุระอะไร?” ฉีฉีเก๋อถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฉางชิงซานกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉีฉีเก๋อเมื่อก่อนฉันเคยทำตัวเสเพลทำเรื่องผิดพลาดไป เธอจะยกโทษให้ฉันได้ไหม? พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ฉันจะพาเธอกับเป่ารื่อน่าไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ…”

………………………………………….

 ตอนที่ 2636 อย่าคิดเองเออเอง

พวกเหมยเหมยเบียดเสียดกันหลังที่นั่งฉีฉีเก๋อจึงได้ยินสิ่งที่ฉางชิงซานพูดอย่างชัดเจน พวกเธอกัดฟันด้วยความเกลียดชัง

“สารเลว…คิดว่าฉีฉีเก๋อกับเป่ารื่อน่าเป็นตัวอะไร…นึกจะเรียกมาก็มา นึกจะไล่ไปก็ไล่…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนสาปแช่งเสียงต่ำ

“อย่าร้อนใจไป ดูว่าฉีฉีเก๋อจะพูดว่าอะไรก่อนดีกว่า” เหมยเหมยเอ่ยห้าม

ฉีฉีเก๋อหัวเราะเย้ยตัดบทฉางชิงซานที่คิดเข้าข้างตัวเอง “นายต้องการลูกชายไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นคนไร้ประโยชน์มีให้ไม่ได้ นายต้องคิดดี ๆนะ!”

ฉางชิงซานไม่ได้สังเกตเห็นความเย็นยะเยือกในดวงตาของฉีฉีเก๋อ เขายังหลงคิดว่าฉีฉีเก๋อหวั่นไหวไปกับคำพูดของตัวเองแล้วเลยอดไม่ได้ที่จะมีความสุข

เขารู้ว่าฉีฉีเก๋อยังมีความรู้สึกดี ๆกับเขาอยู่ ฉะนั้นต้องอาลัยอาวรณ์ไม่ยอมหย่าแน่นอน!

“เรื่องนั้นแม่ฉันพูดเพ้อเจ้อเรื่อยเปื่อย อันที่จริงฉันคิดว่าลูกชายหรือลูกสาวก็เหมือนกัน ขอแค่เลี้ยงให้ดี ในอนาคตก็สามารถเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จได้ วันหลังพวกเราก็ให้การศึกษาที่ดีที่สุดแก่เป่ารื่อน่า ให้เธอไปเรียนฮาร์วาร์ด เคมบริดจ์ที่ต่างประเทศ…”

ฉางชิงซานพูดเรื่อยเปื่อยเจื้อยแจ้วจนน้ำลายแตกฟอง วาดฝันภาพอันสวยงามนับไม่ถ้วน

“ลูกชายนายล่ะ? ไม่เอาแล้วเหรอ?” ฉีฉีเก๋อตัดบทเขาอีกครั้ง

ฉางชิงซานนิ่งชะงักไป ตอนนี้เองถึงได้นึกถึงลูกชายในท้องของเจินหวานหว่านขึ้นมาได้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาวรณ์เล็กน้อยแต่ไม่นานเขาก็ตัดสินใจได้ ลูกผู้ชายคิดจะทำการใหญ่ต้องใจเด็ดเดี่ยว

ตอนนี้เอาใจฉีฉีเก๋อให้มีความสุขคือเรื่องสำคัญที่สุด ลูกชายค่อยว่ากันทีหลัง!

แถมเขาอายุยังน้อยและแข็งแรง ฉะนั้นจะมีลูกชายเมื่อไรก็ย่อมได้ทั้งนั้น ไม่มีเจินหวานหว่าน ก็ยังมีหลี่หวานหว่านหวังหวานหว่าน จางหวานหว่านอีกถมเถไป!

เขาเป็นถึงผู้กำกับเลยนะ!

“ไม่เอาแล้ว…ฉีฉีเก๋อ ตอนนั้นฉันดื่มจนเมาเลยเลอะเลือนทำผิดไป แค่ครั้งนี้…โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะ…วันหน้าฉันจะปรับปรุงตัวแน่นอน…”

ฉางชิงซานละทิ้งเจินหวานหว่านโดยไม่ลังเลเลยสักนิด ไม่แม้แต่จะคิดว่าผู้หญิงคนนี้ยังตกอยู่ในอันตรายด้วยซ้ำ ใจดำอำมหิตมากจริง ๆ!

ฉีฉีเก๋อรู้สึกหมดหวังกับฉางชิงซานมากขึ้น เธอคาดไม่ถึงว่าชายคนนี้นอกจากจะเจ้าเล่ห์ยังใจดำอำมหิตมากขนาดนี้ด้วย!

โชคดีที่ที่เธอได้เห็นธาตุแท้ของฉางชิงซานแล้ว เธอจะไม่ยอมโดนหลอกอีกต่อไป!

ฉางชิงซานเห็นฉีฉีเก๋อเงียบไม่พูดไม่จาเลยหลงคิดว่าเธอกำลังลังเลจึงใช้วาทะศิลป์พูดต่ออีกว่า “ฉันเป็นพ่อแท้ ๆของเป่ารื่อน่า ใครจะปฏิบัติกับเป่ารื่อน่าอย่างจริงใจได้เหมือนฉัน? ฉันคิดว่าเป่ารื่อน่าจะต้องหวังให้ครอบครัวของเราสมบูรณ์…ฉีฉีเก๋อ พวกเราจะทำให้ลูกของเราผิดหวังไม่ได้นะ!”

เหมยเหมยและเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนต่างทนฟังต่อไปไม่ไหว มันน่าสะอิดสะเอียนจนอยากอาเจียนอาหารเย็นออกมาอยู่แล้ว

ทำไมฉางชิงซานถึงมีหน้ามาพูดจาไร้ยางอายเช่นนี้ได้ กระทั่งวันเกิดของเป่ารื่อน่ายังจำไม่ได้ คาดไม่ถึงยังมีหน้ากล้าพูดว่าเขาเป็นคนที่รักเป่ารื่อน่าที่สุด!

ถุย…

ไร้ยางอาย!

ฉีฉีเก๋อเองก็ทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เธอลุกขึ้นอย่างโมโหแล้วเอากาแฟที่ยังไม่ได้ดื่มสาดใส่ฉางชิงซาน

“ฉางชิงซาน นายคิดว่าตัวเองเป็นแท่งทองคำหรือไง? ใครเห็นใครก็รักงั้นสิ? ฮ่า ๆ…ฉันเคยโดนครอบครัวนายทำร้ายมาหลายครั้งขนาดนั้น สมองของฉันคงโดนลาเตะจนเลอะเลือนแล้วล่ะถึงกระโดดลงไปในกองไฟนั้นอีก!”

ฉีฉีเก๋อตวาดด่าเสียงดัง บนใบหน้าตามตัวของฉางชิงซานเต็มไปด้วยกาแฟ สีหน้าของเขาดูไม่ดีนัก

เมื่อครู่ที่เขาเปลืองน้ำลายพูดไปตั้งมากมายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอยู่เหรอ?

“เมื่อกี้เธอกำลังเล่นลูกไม้กับฉันอยู่ใช่ไหม?” ฉางชิงซานสีหน้าดุดันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ย

“ฉันไม่เคยรับปากอะไรนายมาตั้งแต่ต้นแล้ว มีแต่นายที่คิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว จะโทษก็ต้องโทษที่นายโง่เกินไป ฉางชิงซานนายรอหมายศาลได้เลย พวกเราเจอกันที่ศาล วันหลังถ้ามีธุระกรุณาไปคุยกับทนายความของฉันแล้วกัน ฉันไม่มีเวลามาคุยเล่นกับนาย!”

ฉีฉีเก๋อหยิบกระเป๋าขึ้นมาล้วงเอาเงินออกมาห้าสิบหยวนวางไว้ใต้แก้ว แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แก้วของนายจ่ายเองแล้วกัน!”

พูดจบก็เดินเชิดหน้าออกไปทิ้งฉางชิงซานที่เลอะกาแฟไปทั้งตัวนั่งอับอายอยู่ตรงนั้น

………………………