ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2645 สามชีวิต + ตอนที่ 2646 ที่น่ากลัวที่สุดคือผียาจก

ตอนที่ 2645 สามชีวิต

คุณยายข้างบ้านเดินตามเข้ามาด้วยความสงสัยกรีดร้องแล้วรีบปิดตาหลานชายตัวน้อยเป็นอันดับแรก แม้ตัวเองจะตกใจจนหน้าซีดแต่ก็ฝืนทนพาอุ้มหลานชายกลับบ้านจนได้ พอถึงบ้านแข้งขาก็อ่อนแรงจนแทบทรงตัวไม่อยู่

“โอ๊ย…ทำไมถึงเป็นแบบนี้…น่ากลัวจัง…นี่เกิดเรื่องอะไรกันแน่…”

คุณยายนึกอยากร้องไห้ ทำไมบ้านเธอโชคร้ายต้องมาเป็นเพื่อนบ้านกับครอบครัวนี้ด้วยนะ บ้านหลังดี ๆกลายเป็นสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมเสียได้ บ้านของเธอยังมีเด็กเล็กอยู่นะ!

พวกเหมยเหมยเองก็เบียดตัวเข้าไปซึ่งต่างตกใจยกใหญ่เมื่อเห็นสามคนบนพื้นเช่นกัน เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนขี้กลัวที่สุดรีบเอามือปิดหน้ากรีดร้อง ฉีฉีเก๋อรั้งเธอมากอดไว้

ตาแก่ฉางกับยายแก่ปีศาจรวมถึงสาวน้อยคนหนึ่งนอนนิ่งจมกองเลือด เลือดบนพื้นแห้งกรังหมดแล้วจนกลายเป็นสีแดงเข้ม พื้นทั่วทั้งห้องนั่งเล่นก็เต็มไปด้วยรอยเลือดน่าสยดสยอง

ตาแก่ฉางมีมีดผลไม้ปักอยู่ตรงท้องโดยใช้สองมือกำด้ามมีดไว้แน่น ยายแก่ปีศาจกับน้องสาวถูกมีดแทงตามตัวหลายจุด น้องสาวล้มนอนอยู่ตรงประตูซึ่งคาดว่าจะหนีออกไปขอความช่วยเหลือแต่ไม่ทัน

ยายแก่ปีศาจล้มตัวนอนอยู่ใต้โซฟาที่ไม่ห่างจากตาแก่ฉางนัก ใบหน้าขาวซีดเบิกตาโพลงสิ้นลมหายใจไปนานแล้ว ใบหน้ายังคงความหวาดกลัวปนตกใจไว้

ชัดเจนมากว่าตาแก่ฉางฆ่าภรรยากับลูกสาวก่อนฆ่าตัวตายตาม!

ไม่นานตำรวจก็เดินทางมาถึง ฝ่ายชันสูตรตรวจสอบครบทั้งสามคนก็ส่ายศีรษะ “เวลาที่เสียชีวิตอย่างน้อยก็เมื่อสามวันก่อน!”

สามวันก่อนซึ่งเป็นวันที่ฉีฉีเก๋อกำลังสู้คดีกับฉางชิงซานพอดี ตาแก่ฉางกับยายแก่ปีศาจไม่มีใครไปแต่คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์น่าเศร้าแบบนี้ขึ้น…ถึงจะน่าตกใจแต่ก็อยู่ภายในขอบเขตที่คาดคิดเอาไว้ได้

ตาแก่ฉางให้ความสำคัญทางสายเลือดที่สุด ตอนนี้ลูกชายกับลูกสาวที่เลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากไม่ใช่ลูกของเขาทั้งคู่ เขาดูแลลูกคนอื่นอย่างยากลำบากโดยเปล่าประโยชน์ เรื่องแบบนี้ต่อให้เกิดขึ้นกับผู้ชายคนไหนก็ไม่มีใครรับได้ ยิ่งกว่านั้นยังเป็นตาแก่ฉางผู้มีนิสัยอ่อนแอขี้ขลาดด้วย!

เขาคลุ้มคลั่งถึงขั้นแทงลูกในท้องเจินหวานหว่านได้ก็กล้าฆ่าคนเช่นกัน…ความจริงมีสัญญาณเตือนแต่แรกแล้วเพียงแต่ฉางชิงซานไม่ใส่ใจเท่านั้นเอง กลับกล้าให้ตาแก่ฉางอยู่บ้านต่อไป!

ต้นสายปลายเหตุของคดีชัดเจนมากว่าตาแก่ฉางฆ่าสองคนแล้วฆ่าตัวตายตาม สั้น ๆง่าย ๆ ไม่มีจุดน่าสงสัยตรงไหน ทางสถานีตำรวจโทรแจ้งฉางชิงซานให้เขารีบกลับมาจัดการเรื่องคนในครอบครัว

พวกเหมยเหมยสามคนก็ออกไปจากตรงนี้แล้วเช่นกัน พวกเขาต่างรู้สึกหนักอึ้งเพราะพวกเธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเกิดผลแบบนี้

“เราทำเกินไปหรือเปล่า?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตัวสั่นน้อย ๆด้วยใบหน้าซีดเซียว

ยายคนนี้ถึงจะปากคอเราะร้ายแต่ดันขี้ขลาดไม่น้อย แม้แต่ละครเหลียวไจ[1]ยังไม่กล้าดูคนเดียว ดันมาเห็นภาพเหตุฆาตกรรมสุดสยองแบบนี้เกรงว่าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนต้องฝันร้ายไปทั้งเดือนแน่!

ฉีฉีเก๋อก็ทำหน้าไม่สู้ดีเท่าไร เธอไม่กลัวแต่เธอรู้สึกแย่จับใจ…เธอไม่เคยคิดจะให้คนตระกูลฉางตาย ต่อให้ฉางชิงซานเลวขนาดนี้เธอก็ไม่เคยคิดจะให้ฉางชิงซานตาย!

แต่ตอนนี้…

สามชีวิตตายจากไปแล้ว!

หนำซ้ำยังเป็นอดีตพ่อแม่กับน้องสาวสามี ฉีฉีเก๋อได้รับความสะเทือนใจอย่างรุนแรงและเธอก็เห็นด้วยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน ถ้าพวกเธอไม่เปิดโปงเรื่องราวชีวิตของฉางชิงซานบางทีอาจจะไม่เกิดเหตุนองเลือดนี้ขึ้นก็ได้

เหมยเหมยขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่รู้ควรพูดอย่างไรดี แม้พวกเธอไม่ได้เป็นคนฆ่าแต่การตายกลับมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเธอไม่มากก็น้อย ต่อให้ตาแก่ฉางกับยายแก่ปีศาจไม่ได้เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่น้องสาวดันตายอย่างไม่ยุติธรรม เฮ้อ!

“อย่าไปคิดมากเลย กลับไปต้มใบส้มโอชำระล้างความซวยออกจากตัวเถอะ ต้นเหตุทั้งหมดอยู่ที่ฉางชิงซานกับแม่ของเขา จะโทษก็โทษพวกเขาเถอะ!”

เหมยเหมยกัดฟันกล่าว ทำใจอยู่นานถึงรู้สึกดีขึ้นบ้าง!

……………………..

[1] เหลียวไจจื้ออี้ หรือที่รู้จักกันในชื่อไทยว่าโปเยโปโลเย เป็นนิยายที่แต่งขึ้นในสมัยราชวงศ์ชิงจากเรื่องเล่าของจีน ภายหลังถูกนำมาสร้างเป็นละครภาพยนตร์

ตอนที่ 2646 ที่น่ากลัวที่สุดคือผียาจก

ฉางชิงซานรีบเดินทางกลับมาในสภาพมอมแมม เขาวนเวียนอยู่ในมณฑลเล็ก ๆนั่นสามวันซึ่งตามหาไม่เจอแม้แต่ประตูหน้าบ้านท่านประธานต้วนด้วยซ้ำ แต่เขายังไม่ยอมแพ้หมายจะตามหาต่อไปแต่กลับได้รับสายจากสถานีตำรวจ เขาตกใจจนวิญญาณแทบหลุดอออกจากร่าง

เขาออกไปข้างนอกแค่สามวันทำไมที่บ้านถึงเกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นได้?

เขามองศพร่างเย็นเฉียบสามศพในตู้แช่ ฉางชิงซานหน้าเศร้าหมองและนิ่งงันไป

ก่อนออกจากบ้านยังมีชีวิตอยู่ดิบดี ตอนนี้กลับ…ฉางชิงซานเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวดปนระอาใจ รู้สึกเจ็บตรงหัวใจเพราะแม้เขาจะมีจุดที่ไม่พอใจต่อคนในครอบครัวบ้าง ไหนจะตาแก่ฉางก็ไม่ใช่พ่อแท้ ๆของเขาอีกต่างหาก…ทว่าเรียกคุณพ่อมาตั้งหลายปี น้องสาวก็เป็นน้องสาวที่เฝ้ามองมาตั้งแต่เด็ก…

จะไม่มีความผูกพันได้อย่างไร?

จู่ ๆก็หายไปทั้งบ้าน…เหลือเพียงเขาคนเดียว…หนังเรื่องใหม่ก็จบเห่แล้ว

ฉางชิงซานที่รู้สึกเศร้าโศกพานร้องไห้อย่างเสียใจยิ่งกว่าเดิม คิดไม่ตกว่าเรื่องมาจุดนี้ได้อย่างไร?

ทั้งที่เขาจินตนาการไว้อย่างสวยงามขนาดนั้น แต่ผลลัพธ์กลับน่าเศร้าถึงเพียงนี้!

ภรรยาลูกสาวไม่มีแล้ว บ้านและเงินในบัญชีไม่มีแล้ว พ่อแม่น้องสาวไม่มีแล้ว หน้าที่การงานก็ไม่มีแล้ว…เขาในตอนนี้ไม่เหลืออะไรสักอย่างเดียว เหลือเพียงตัวคนเดียวที่เหมือนย้อนเวลากลับไปในอดีต

สามปีมานี้เหมือนเป็นเพียงความฝันอันงดงามของเขา จากนั้นก็ตื่นจากฝัน…กลับมาจุดเดิมอีกครั้ง เขาฉางชิงซานยังคงเป็นหนุ่มยาจกที่เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยมาหมาด ๆไม่มีอะไรเลยสักอย่าง

ไม่ ตอนนั้นเขายังมีฉีฉีเก๋อ มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ยอมลำบากไปพร้อมกับเขา แต่ตอนนี้…เขาแยกทางกับฉีฉีเก๋อไปแล้ว!

กระทั่งเวลานี้…ฉางชิงซานถึงเพิ่งนึกเสียใจภายหลังอย่างแท้จริง สิ่งดี ๆที่ฉีฉีเก๋อมีต่อเขาค่อย ๆฉายในหัวทีละนิด ทั้งที่สามปีนี้แม้แต่หน้าตาของฉีฉีเก๋อยังพร่ามัวไปจากความทรงจำของเขาเลย แต่รายละเอียดเล็ก ๆน้อย ๆเหล่านี้เขายังจำได้ดี ชัดเจนแจ่มแจ้งเหมือนกำลังเปิดหนังให้ดูก็ไม่ปาน

“อ๊าก…ฉันทำบ้าอะไรลงไป?”

ฉางชิงซานร้องคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดพลางเอาศีรษะชนกำแพงไม่หยุดหย่อน

บ้านอีกสองหลังถูกโอนมาอยู่ภายใต้ชื่อของฉีฉีเก๋อแล้ว มีเพียงบ้านหลังใหญ่ที่สุดยืดเยื้อเวลาอยู่สักพักถึงทำเอกสารเสร็จสิ้นเพราะคดีฆาตกรรม แต่ฉีฉีเก๋อคิดอยู่นานสุดท้ายเธอตัดสินใจไม่รับมันไว้

“ฉันแค่คิดว่าบ้านหลังนั้นเคยมีคนตายข้างใน แล้วยังเป็นคนตระกูลฉางอีกยังสยองไม่หายเลย ถึงฉันจะได้บ้านหลังนั้นมาก็ไม่สบายใจอยู่ดี คืนให้ฉางชิงซานไปเถอะ!” ฉีฉีเก๋อปรึกษากับพวกเหมยเหมย

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนสีหน้าดูไม่ดีนัก หลายวันมานี้ต่อให้มีอิงจวี้กังอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวันแต่เธอก็ไม่อาจนอนหลับเต็มอิ่มได้เลยสักคืน แค่หลับตาก็เห็นสามคนที่นอนจมในกองเลือดกำลังโบกมือที่อาบเลือดให้เธอ…

“ให้ไปเถอะ ๆ! บ้านหลังนั้นถึงขายได้สิบล้านฉันก็ไม่กล้าซื้อไว้หรอก เงินพวกนั้นได้มาก็ไม่สบายใจเปล่า ๆ ฉีฉีเก๋อเธอรีบคืนให้ฉางชิงซานไปเลย เราไม่ต้องเอาแล้ว!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนขอบตาดำปลายคางเรียวขึ้นจากเดิมเล็กน้อย แววตามีแต่ความหวาดกลัวแถมยังตัวสั่นไม่หาย

เหมยเหมยเห็นแล้วก็นึกขำ “ขนาดนี้เชียวเหรอ? แค่ตายไปสามคนเอง บ้านหลังนั้นขนาดร้อยห้าสิบตารางเมตรวาเชียว อีกไม่กี่ปีต้องราคาเกินสิบล้านแน่ พวกเธอทำใจได้เหรอ?”

ความจริงเธอยังพูดน้อยไป ราคาบ้านในเมืองหลวงอนาคตจะพุ่งสูงเร็วยิ่งกว่าจรวด บ้านที่ฉางชิงซานซื้อมีทำเลที่ตั้งดีไม่หยอก วันหน้ามีเงินยังหาซื้อได้ยากเลย วันหลังต่อให้ฉีฉีเก๋อไม่คิดจะทำงานต่อแล้ว ลำพังแค่บ้านสามหลังนี้ก็อยู่สบายไปทั้งชาติแล้ว!

“แต่มีคนตายนะ มีผีด้วย…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดเสียงสั่นเครือ

“มีผีบ้าบออะไร…ไม่ได้ให้พวกเธอไปอยู่เองสักหน่อย ทำความสะอาดตกแต่งใหม่ อีกไม่กี่ปีรอราคาบ้านสูงขึ้นก็ขายไป เงินนี้ก็ได้มาฟรี ๆ ทำไมพวกเธอไม่คิดเรื่องเงินบ้างล่ะ?”

เหมยเหมยโกรธจนเขกศีรษะทั้งคู่ไปคนละที ยามฐานะยากจนอย่าว่าแต่ตายไปสามคนเลย ต่อให้สามสิบคนก็ไม่น่ากลัว!

ผีที่น่ากลัวที่สุดในโลกคือผียาจกต่างหาก!

………