ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2655 ไม่น่าเห็นใจ + ตอนที่ 2656 ชาวดิ๊งส์

ตอนที่ 2655 ไม่น่าเห็นใจ

เหมยเหมยเล่าเรื่องเจินหวานหว่านให้ฉีฉีเก๋อกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนฟัง ทุกคนอดตกใจไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าเจินหวานหว่านจะตกอับถึงขั้นไปเป็นหญิงโสเภณี

ทั้งยังเป็นประเภทชั้นต่ำที่สุดด้วย!

“นี่แหละที่เรียกว่าทำตัวเอง อายุยังน้อยไม่คิดจะทำงานหาเงินดี ๆมัวแต่อยากรวยทางลัด บนโลกนี้มีของฟรีซะที่ไหน!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่เห็นใจเลยสักนิด

ผู้หญิงที่น่าแค้นใจที่สุดก็คือผู้หญิงประเภทที่ไม่รู้จักอายแบบนี้ อาศัยความสาวความสวยยั่วยวนชายที่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว แถมยังทำตัวเหิมเกริมยิ่งกว่าเมียหลวง เหอะ…ผู้หญิงคนไหนไม่เคยผ่านวัยสาวกันมาบ้าง?

ทุกคนย่อมมีช่วงเวลาที่อ่อนเยาว์และแก่ตัวในสักวัน วันหนึ่งสิ่งชั่วร้ายที่เคยทำไว้กับคนอื่นจะกลับมาเป็นกรรมตามสนอง เจินหวานหว่านก็คือตัวอย่างที่ดีที่สุด ตอนนี้มีชีวิตแย่ยิ่งกว่าหมาตัวเมียเสียอีก!

“จะว่าไปแล้วเจินหวานหว่านยังไม่ทันอยู่เดือนเลยสินะ? เร็วขนาดนี้…เธอไม่กลัวตายเหรอ?” ฉีฉีเก๋อทำหน้าพูดไม่ออก ในฐานะผู้หญิงด้วยกันเธอเกลียดเจินหวานหว่านที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ลงจริง ๆแถมยังรู้สึกสงสารอีกต่างหาก

แต่เธอไม่กล้าพูดออกมา กลัวเพื่อนจะด่าเธอว่าใจดีเรี่ยราด!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตาใส่ทีหนึ่ง “เธอจะไปสนทำไมว่าหล่อนอยู่ได้ไหม? คนแพศยาแบบนี้ต่อให้น่าสงสารแค่ไหนก็ไม่น่าเห็นใจเลยสักนิด เธออย่าเห็นว่าตอนนี้หล่อนน่าสงสารสิ คนแบบนี้แวบเดียวก็กลับมาเป็นนังงูพิษได้อีกอยู่ดี!”

“ฉีฉีเก๋อเธอขี้ใจอ่อนเกินไป อนาคตต้องแก้ตรงนี้ ไม่งั้นเธอต้องโดนเอาเปรียบอีกแน่ ๆ” เหมยเหมยพูดเกลี้ยกล่อมอีกคน

ตอนแรกที่เป็นเพื่อนกับฉีฉีเก๋อก็เพราะความตรงไปตรงมาและความใจดีของหญิงสาวคนนี้ แต่ตอนนี้จุดเด่นสองอย่างนี้กลับกลายเป็นจุดบอดของฉีฉีเก๋อ ไม่ทันระวังตัวหน่อยก็จะตกเป็นฝ่ายถูกทำร้ายแทน!

ไม่ใช่ว่าสังคมนี้ไม่ต้องการความใจดี แต่ตอนเธอจะใจดีกับใครต้องเลือกเป้าหมายด้วย…มีคนบางส่วนไม่มีค่าพอให้เธอใจดีด้วยหรอกนะ!

“อื้ม…ฉันจะปรับปรุงตัว พวกเธอช่วยคุมฉันด้วยนะ!” ฉีฉีเก๋อก็สังเกตถึงข้อเสียของตัวเองเช่นกันเลยตัดสินใจว่าจะปรับปรุงตัว หลังจากนี้เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วแต่เป็นคุณแม่ที่เลี้ยงดูลูกสาวอีกคน เธอต้องปกป้องลูกสาวและเป็นที่พึ่งที่อบอุ่นที่สุดแก่ลูก!

“เอ้อ เธอให้เป่ารื่อน่าไปเรียนอนุบาลด้วยกันกับเล่อเล่อเลยสิ ฉันว่าเป่ารื่อน่าขี้กลัวไปหน่อย ต้องฝึกความกล้าหาญไว้ให้เล่อเล่อสอน ไม่กี่วันก็จะใจกล้ามากขึ้นแล้ว” เหมยเหมยยื่นข้อเสนอ

ต่อจากนี้สังคมมีแต่จะตั้งเงื่อนไขต่อผู้หญิงสูงขึ้นเรื่อย ๆ ผู้หญิงไม่เพียงแต่จะพึ่งพาตัวเองได้แต่ยังต้องร่าเริงใจกว้าง เข้มแข็งกว่าผู้ชายและอึดกว่าผู้ชายด้วย…

หญิงสาวขี้อายขี้ขลาดต้องเสียเปรียบแน่ ๆ เป่ารื่อน่าต้องเปลี่ยนนิสัยตัวเอง

“ได้สิ…แค่เป่ารื่อน่าของฉันใจกล้าได้ครึ่งหนึ่งของเล่อเล่อก็พอ อีกสองวันฉันจะพาเป่ารื่อน่าไปสมัครเรียนเลย”

ฉีฉีเก๋อตกลงอย่างปลาบปลื้มใจ

ถ้าเป่ารื่อน่าไปเรียนเธอก็จดจ่อกับการวาดรูปได้ ไม่แน่เธออาจจะมีความก้าวหน้าในหน้าที่การงานก็ได้นะ!

ชีวิตในอนาคตช่างงดงามเหลือเกิน รู้สึกเต็มไปด้วยความหวังในทุกวัน!

“เชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นเครื่องประดับที่พ่อฉันให้เธอ เธอดูสิว่าชอบไหม?”

ฉีฉีเก๋อล้วงหยิบกล่องผ้าทอที่เหมือนกล่องขนมออกมาจากกระเป๋า ดูดีมีระดับทำเอาเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนชะงักไปจนเผลอยื่นมือไปรับตามสัญชาตญาณ เธอเปิดฝากล่องดูแล้วพบว่าข้างในเป็นกล่องไม้ชั้นดีดูเหมือนจะเป็นไม้ประดู่ด้วย

“ข้างในคืออะไรเหรอ? รู้สึกล้ำค่ามากเลย!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยิ้มไปก็เปิดกล่องฝาไม้ไป แสงสีทองวาบออกมาจนทั้งสามต้องยกแขนมาบังตา

แสบตาเกินไปแล้ว…

เห็นเครื่องประดับทองอร่ามข้างในกล่อง เหมยเหมยปากอดกระตุกไม่ได้ ลุงปาเกินช่างเป็นคนที่เถรตรงดีจริง ๆ!

ข้างในมีแต่เครื่องประดับจากทองคำ…หมูทองคำ แม่กุญแจอายุยืน กำไลทองคำขนาดใหญ่ สร้อยคอทองคำเส้นหนา…

เครื่องประดับสำหรับใส่ทั้งแขนทั้งขา…แม้แต่เครื่องประดับสำหรับเด็กน้อยก็มีครบหมด

……………………..

ตอนที่ 2656 ชาวดิ๊งส์

“ทำไมมากมายขนาดนี้ล่ะ? เสียเงินไปเท่าไหร่เนี่ย…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมองตาค้าง กล่องใหญ่ขนาดนี้ไม่เสียเงินสักแสนสองแสนคงซื้อไม่ได้ ของขวัญนี่ราคาแพงเกินไปแล้ว

“ฉันรับไว้ไม่ได้แพงเกินไป ฉีฉีเก๋อเธอเอากลับไปคืนให้พ่อเธอ ฉันช่วยเธอเพราะมิตรภาพของเราทั้งนั้น ไม่ใช่เพื่อเงิน ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญหรอกนะ” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยื่นกล่องไปตรงหน้าฉีฉีเก๋อยืนกรานว่าจะไม่รับไว้

“มิตรภาพระหว่างฉันกับเธอแน่นอนว่าไม่ต้องให้อะไรแต่นี่พ่อฉันเป็นคนให้ แม้แต่ส่วนของลูกเธอท่านยังเตรียมไว้ให้เลย ถ้าจะคืนเธอไปคืนเอง ฉันไม่รับคืนให้หรอก” ฉีฉีเก๋อดันกล่องกลับไป ไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าเกร็ง ๆของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแต่ไม่นานก็กลับมาปกติเหมือนเดิม

“ฉันกับอิงจวี้กังถือว่าเป็นชาวดิ๊งส์[1] จะมีลูกอะไรกันล่ะ ของพวกนี้ไม่ได้ใช้หรอก เอากลับไปเถอะ!”

“ไม่เอา…”

ทั้งคู่ผลักกันไปยื้อกันมา กล่องถูกดันไปดันมาอยู่บนโต๊ะจนเหมยเหมยเริ่มรำคาญเลยหยุดกล่องเอาไว้แล้วดันไปตรงหน้าเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน

“น้ำใจจากลุงปาเกิน ฉันรับไว้แทนเธอแล้วกัน!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจำใจต้องรับไว้ด้วยความระอา แต่เธอกลับคัดเอาเครื่องประดับของเด็กออกมาหมายจะแบ่งให้เหมยเหมยกับฉีฉีเก๋อ “พวกนี้ฉันไม่ได้ใช้จริง ๆ แบ่งให้เป่ารื่อน่ากับเล่อเล่อเถอะ!”

“พูดเหลวไหล…คู่สามีภรรยาที่พร่ำพูดแต่ว่าจะเป็นชาวดิ๊งส์ร้อยละแปดเก้าสิบก็เสียใจภายหลังกันทั้งนั้น พวกเธออย่าคิดแต่จะตามกระแสนะ เล่น ๆไม่กี่ปีก็พอ ต้องมีลูกก่อนอายุสามสิบให้ได้ ไม่งั้นอายุยิ่งมากก็ยิ่งลำบาก!” เหมยเหมยเอ่ยสั่งสอนอย่างขุ่นเคือง

คู่สามีภรรยาที่ร่ำร้องแต่จะเป็นชาวดิ๊งส์ส่วนหนึ่งเพราะมีปัญหาด้านสุขภาพเลยมีลูกไม่ได้จำต้องเป็นชาวดิ๊งส์ไปเสีย อีกส่วนที่เหลืออย่างน้อยสักครึ่งหนึ่งมักเสียใจภายหลังเมื่อถึงวัยกลางคน จากนั้นก็เป็นคุณแม่สูงวัยที่ทรมานตัวเองแทบแย่!

ในประเทศที่มีความหัวโบราณอย่างฮวาเซี่ย ต่อให้คุณคิดจะเป็นชาวดิ๊งส์จริง ๆแต่พ่อแม่ของคุณ บรรดาลุงป้าน้าอาทั้งหลาย…ล้วนแต่จะกล่าวตำหนิคุณ วิพากษ์วิจารณ์คุณซึ่งคนทั่วไปทนความกดดันนี้ไม่ไหว คนที่สามารถอดทนไปถึงสุดท้ายได้มีเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้น

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเป็นลูกสาวคนเดียวและบ้านอิงจวี้กังก็มีลูกชายคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ฝ่ายใดไม่มีทางยอมรับชาวดิ๊งส์ได้แน่นอน เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็แค่ตอนนี้ยังสาว รออีกสองปีพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายจะเริ่มเร่งเร้าให้พวกเขารีบ ๆมีลูกสักทีเหมือนจ้องจะเอาชีวิต!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับมีท่าทีหนักแน่นอย่างมาก “เราเป็นชาวดิ๊งส์จริง ๆ วัน ๆมัวแต่ทำงาน ขนาดตัวเองยังดูแลไม่ไหว จะเอาเวลาไหนไปเลี้ยงลูก ฉันกับอิงจวี้กังไม่มีความมั่นใจว่าจะเลี้ยงดูลูกได้ดี งั้นก็อย่าทำลายอนาคตประเทศชาติเลยดีกว่า!”

“ถ้าใคร ๆก็มีความคิดเหมือนพวกเธอแล้วสังคมนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร? ไม่เข้าใจจริง ๆว่าพวกเธอคิดอะไรอยู่ เรื่องชาวดิ๊งส์พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายของพวกเธอรู้หรือเปล่า?” เหมยเหมยถาม

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาหลุกหลิกแล้วพูดเสียงอ้ำอึ้ง “ตอนนี้ยังเร็วไป รออีกสองปีค่อยบอกพวกเขา”

เหมยเหมยมุ่นคิ้ว พฤติกรรมของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนดูแปลกไป เมื่อก่อนก็ไม่เคยได้ยินเธอบอกว่าจะเป็นชาวดิ๊งส์นี่นา อีกอย่างเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนชอบเด็กเอามาก ๆ เล่อเล่อของเธอกับเป่ารื่อน่าต่างชอบเล่นกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทั้งคู่!

ทั้งที่ชอบเด็กขนาดนั้น แล้วทำไมอยู่ดี ๆตอนนี้ถึงบอกว่าจะเป็นชาวดิ๊งส์ล่ะ น่าแปลกใจจริง ๆ!

“พ่อแม่เธออนุญาตเหรอ?” ฉีฉีเก๋อเองก็ไม่เห็นด้วยอย่างมาก มีลูกที่บ้านถึงจะดูมีชีวิตชีวา ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาก็จะมั่นคงกว่าเดิม อย่างฉางชิงซานเป็นแค่เป็นกรณียกเว้น

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก้มหน้าพูดกลบเกลื่อน “เรื่องลูกเป็นเรื่องของฉันกับอิงจวี้กัง พวกเขาไม่อนุญาตแล้วจะทำอะไรได้ จะบังคับให้เรามีก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ!”

“เชี่ยนเชี่ยนเธอมีเรื่องอะไรปิดบังพวกเราหรือเปล่า?” เหมยเหมยสงสัยหนักกว่าเดิม

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่เธอรู้จักไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวแบบนี้หรอกนะ ต่อให้คุณพ่อเหริ่นสร้างความผิดหวังไว้มากแต่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ยังให้อภัยคุณพ่อของเธอ ตอนนี้ก็กตัญญูพอสมควร หญิงสาวที่แสนดีขนาดนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางเอ่ยถ้อยคำเอาแต่ใจแบบนี้ออกมาได้นี่นา!

…………………