ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2661 ลูกคนที่สองล้มเหลว + ตอนที่ 2662 โวยวายจะหย่า

ตอนที่ 2661 ลูกคนที่สองล้มเหลว

วันต่อมากว่าเหมยเหมยจะตื่นก็ตะวันโด่งเข้าไปแล้ว  ปวดเอวปวดหลังเคล็ดขัดยอกไปหมด เธออยากจะนอนซุกตัวอยู่บนเตียงสามวันสามคืน แต่ก็โชคดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์พอดี เด็ก ๆเลยไม่ต้องไปโรงเรียน

สรรพคุณของเทียนหอมราคาสูงกล่องนั้นเยี่ยมยอดจริง ๆ เดี๋ยวเธอต้องรีวิวให้ห้าดาวหน่อยแล้ว…เมื่อคืนเหยียนหมิงซุ่นกลายร่างเป็นหมาป่าคืนเดียวจัดไปเจ็ดครั้ง ถ้าเธอไม่แกล้งตายเกรงว่าคงมีครั้งที่แปดเกิดขึ้นแน่นอน!

เจ็ดครั้งไม่น่ากลัว แต่น่ากลัวที่ทุกครั้งนั้นล้วนแต่ไร้ประโยชน์…เพราะเหยียนหมิงซุ่นใช้ถุงยางที่เขาแอบเก็บเอาไว้ ทำให้ความพยายามของเธอกลายเป็นเพียงอากาศ!

“คุณแม่…กินข้าวกัน!” เล่อเล่อวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาเรียกคนเป็นแม่ไปกินข้าวเที่ยง

เพื่อรักษาภาพพจน์ที่ดีของตนเองในสายตาลูกสาวตัวน้อย ต่อให้เหนื่อยขนาดไหนเหมยเหมยก็ทำได้แค่พาตนเองลงจากเตียงแล้วแอบตัดสินใจว่าเดี๋ยวพอทานข้าวเสร็จแล้วค่อยกลับมานอนกลางวันต่อ

คุณย่าหยางกลับแอบดีใจ ตัวเธอเองมีประสบการณ์สูง พอรู้ว่าเหมยเหมยแค่อยากจะนอนแช่บนเตียงนั่นแปลว่าเมื่อคืนต้องออกแรงไปเยอะแน่ ยิ่งออกแรงเยอะ หลานที่รอคอยถึงจะมาให้อุ้มไว ๆนี่นา!

เหยียหมิงซุ่นหรี่ตามองคุณย่าหยางที่ยิ้มหวานด้วยใบหน้าเรียบเฉย หญิงชราเจ้าเล่ห์คิดเรื่องอะไรอีก เขารู้สึกว่าต้องรีบทำลายจินตนาการที่เลยเถิดไปไกลจากความจริงของคุณย่าโดยเร็วจะดีกว่า

“เรื่องลูกคนที่สองเป็นไปไม่ได้หรอก คุณย่าสนใจแต่เรื่องหมิงต๋าก็พอ!”

สีหน้าเริงร่าของคุณย่าหยางจางหายไปในทันที ในใจเย็นวาบ ถลึงตามองเหยียนหมิงซุ่น ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ จนอดตำหนิไม่ได้ “ไม่อยากมีลูกคนที่สองแล้วลงแรงขนาดนั้นไปทำไม ทรมานกันชัด ๆ…จริง ๆเลย”

คุณย่าที่กำลังหงุดหงิดหมุนตัวเดินไปที่ห้องครัว ตอนนี้สก๊อตไบรท์น่าดูกว่าเหยียนหมิงซุ่นหมื่นเท่า!

เหยียนหมิงซุ่นลูบจมูกคร้านจะอธิบายความเข้าใจผิดของคุณย่า แค่ไม่อยากมีลูกคนที่สองก็จะทำอะไรกับภรรยาของตนไม่ได้แล้วหรือ?

แต่สวัสดิการเมื่อคืนถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว ถึงแม้เหมยเหมยจะมีจุดประสงค์แอบแฝงแต่เขาก็ไม่รังเกียจที่จะมีเป็นครั้งที่สอง อย่างไรเสียเขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว เขาเตรียมของใช้ส่วนตัวเอาไว้ทุกมุมของห้องนอน จะไม่ยอมให้เหมยเหมยฉวยโอกาสได้อีก!

เหมยเหมยก็ไม่ย่อท้อ เธอพยายามหาถุงยางที่เหยียนหมิงซุ่นซ่อนไว้มาจัดการทำให้มันรั่วทุกอัน แต่ทุกครั้งเขาก็จะเอาถุงยางอนามัยอีกกล่องที่เตรียมเอาไว้ออกมา แถวหลอดไฟ ใต้ฟูกที่นอน ห้องนอน…อยู่ทุกที่ ไม่รู้ว่าเขาเอาของเข้ามาซ่อนตั้งแต่ตอนไหน

หลังจากยุ่ง ๆมาเกือบสัปดาห์ ระยะไข่ตกของเธอก็ผ่านไปแล้ว แต่ก็ไม่สำเร็จสักที แต่ตัวเองเหนื่อยเจียนตาย เธอไม่ได้หยุดเลยตลอดทั้งสัปดาห์

แต่ที่มากกว่านั้นคือความละเหี่ยใจ!

เดือนนี้ล้มเหลวมาตลอดทั้งเดือน เดือนหน้าค่อยพยายามใหม่แล้วกัน!

เธอจะต้องรื้อทุกซอกทุกมุมของห้องนอนอีกรอบ เธอไม่เชื่อหรอกว่าเหยียนหมิงซุ่นจะยังเอายัดเข้าไปได้อีก!

แต่เหมยเหมยที่กำลังหัวเสียกลับลืมไปเสียสนิทว่าตนเองเคยให้ฟันซี่หนึ่งที่คุณชายฉิวให้มาเป็นของขวัญเขาไป ถึงช่องมิติด้านในจะไม่ใหญ่นักแต่ก็พอจะจุของได้มากอยู่ ต่อให้มีกิจกรรมทั้งคืนก็มากพอให้เธอใช้ไปจนอายุร้อยปี!

“เฮ่อเหลียนเช่อโทรมาบอกว่าเดือนหน้าจะมารับเสี่ยวเป่า”

สวัสดิการที่ควรได้เมื่อคืนกลับไม่เป็นดั่งหวังเลยทำให้เหยียนหมิงซุ่นผิดหวังเล็กน้อย เขาคุ้นเคยกับอาหารมื้อใหญ่แต่จู่ ๆกลับต้องกลับมากินโจ๊กจืด ๆทำให้ไม่คุ้นชินเท่าไหร่นัก!

เหมยเหมยยิ่งอารมณ์ไม่ดีขึ้นไปอีกเพราะเธอชินกับการมีเสี่ยวเป่าอยู่ที่บ้าน ถ้าไม่มีเขาละก็อย่าว่าแต่เธอเลย กระทั่งเล่อเล่อก็คงเสียใจ!

“ให้พวกเฮ่อเหลียนเช่อมาอยู่ที่เมืองหลวงไม่ได้เหรอ?” เหมยเหมยโอดครวญ

“เป็นไปไม่ได้ เฮ่อเหลียนเช่อต้องใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองอื่น นายท่านอาจจะพอปิดตาข้างหนึ่งได้แต่อยู่เมืองหลวงไม่ได้เด็ดขาด เธออย่ากังวลไปเลยเฮ่อเหลียนเช่อคงอยู่เมืองจิน ถ้าเธอคิดถึงเสี่ยวเป่าก็นั่งเครื่องบินไปหาแค่หนึ่งชั่วโมงนิด ๆเอง”

เหยียนหมิงซุ่นปลอบพลางลูบหลังเหมยเหมย พอแตะต้องผิวขาวนวลเนียนราวหิมะก็อดเกิดอารมณ์ขึ้นมาไม่ได้ เขาขึ้นคร่อมและกำลังจะ…

“พลั่ก”

เหมยเหมยไม่คล้อยตามเพราะระยะไข่ตกผ่านไปแล้ว เธอไม่อยากปรนนิบัติอีกต่อไปแล้ว!

“ประจำเดือนมา…จะนอน!” เหมยเหมยโกหกหน้าซื่อแล้วนอนคลุมโปง

เหยียนหมิงซุ่นมองรอยนิ้วบนมือก็หัวเราะอย่างระอา เมื่อครึ่งเดือนก่อนประจำเดือนเพิ่งมาไม่ใช่หรือ จะโกหกทั้งทีก็ไม่ใช้สมองเลย!

……………………………………………..

ตอนที่ 2662 โวยวายจะหย่า

เวลาหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างกำลังหัวหมุนเตรียมตัวฉลองตรุษจีน[1] จากนี้เหลือเวลาอีกเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น แต่ความกระตือรือร้นในการซื้อของในช่วงตรุษจีน[2]ของคุณย่าหยางกลับไม่ได้ลดลงไปแม้แต่น้อย มักจะไปตลาดเพื่อไปซื้อของทุกวัน โชคดีที่บ้านใหญ่โตมากพอ มิฉะนั้นคงไม่มีที่วางของแน่

เฮ่อเหลียนเช่อและหานเหมยเองก็มาแล้ว พวกเขาต้องการรับเสี่ยวเป่าไปร่วมฉลองตรุษจีนเป็นเพื่อนแม่ของเหมยซูหานที่เมืองจิน

“ฉันขอคุณแม่เหมยเป็นแม่บุญธรรม จากนี้ฉันดูแลแม่ต่อไปได้แล้ว!” ยามหานเหมยระบายยิ้มดูมีท่าทีสงบนิ่งและมีความคิดความอ่านมากขึ้นไม่เหมือนคนที่เพิ่งอายุ 15 ปีเลยสักนิด!

เหมยเหมยเองก็ดีใจแทนเจ้าตัวเช่นกัน ถึงแม้เสี่ยวเป่าจะไปแล้วทำเอาเธออาลัยอาวรณ์ก็ตามเถอะ

หานเหมยและเฮ่อเหลียนเช่อก็เตร็ดเตร่อยู่ในเมืองหลวงอีกหนึ่งวัน พอวันต่อมาก็พาเสี่ยวเป่ากลับเมืองจิน เล่อเล่อเองก็งอแงเพราะเรื่องนี้อยู่ครึ่งค่อนวันจนเกือบจะตามเสี่ยวเป่าไปด้วยแล้ว!

โชคดีที่เด็กลืมง่าย พอผ่านไปไม่นานก็หลงลืมไปแล้ว อีกอย่างตอนนี้สามารถใช้สื่อโซเชียลติดต่อกันได้ เล่อเล่อเลยวีดีโอคอลคุยกับเสี่ยวเป่าได้อย่างมีความสุข

ใกล้ถึงวันปีใหม่เข้าไปทุกที ที่บ้านมีคุณย่าหยางคอยจัดการดูแลทำให้เหมยเหมยมีเวลาว่างเหลือเฟือ ฉีฉีเก๋อเองก็จะพาเป่ารื่อน่ากลับไปฉลองตรุษจีนที่ทุ่งหญ้า ขับรถไปในวันที่ 30 ก็ยังทันเลยทำให้พวกเขาว่างเหมือนกัน

แต่กลับกลายเป็นว่าเหรินเชี่ยนเชี่ยนยุ่งจนหัวหมุน เพราะว่าพ่อแม่และน้องสาวของอิงจวี้กังต่างมาฉลองกันที่เมืองหลวง ตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อนก็เริ่มวุ่น ๆกันแล้ว

“หลังปีใหม่พ่อแม่สามีเธอจะกลับบ้านเกิดอีกไหม?” เหมยเหมยถามอย่างห่วงใย

“กลับสิ หลังวันหยวนเซียว[3] บ้านเกิดยังมีที่ให้ดูแลอยู่นะ!” เหรินเชี่ยนเชี่ยนตอบด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาสีดำขลับนั้นดูอ่อนล้าเล็กน้อย

ช่วงสิ้นปีถือเป็นช่วงที่ยุ่งที่สุดของบริษัท เหรินเชี่ยนเชี่ยนเองก็ยุ่งจนหัวหมุนไม่เหนื่อยก็แปลกแล้ว!

“อย่างนั้นก็ดี ทางที่ดีอย่าอยู่ร่วมชายคากับพ่อแม่สามีเลย อึดอัด”

เหมยเหมยผ่อนลมหายใจ

ใช่ว่าแม่สามีทุกคนจะใจกว้างเสมอไปแต่ต่อให้ใจกว้างขนาดไหน พออยู่ด้วยกันขึ้นมาก็ต้องมีเรื่องกระทบกระทั่งกันอยู่ดี ขนาดกับแม่แท้ ๆยังมีปากเสียงกันเลย นับประสาอะไรกับแม่สามีที่เป็นเหมือนคนแปลกหน้าล่ะ?

กับแม่แท้ ๆยังพอทะเลาะกันอย่างเปิดเผยได้ พอเถียงกันเสร็จก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่กับแม่สามีจะทำแบบนั้นได้เหรอ?

หลังจากทะเลาะกันเสร็จไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็จริง แต่เห็นทีคงต้องบอกลาสามีแทน!

ใกล้ถึงวันสิ้นปีเข้าไปทุกที เหลือแค่วันเดียวเท่านั้น ทางฉีฉีเก๋อเองก็เตรียมตัวจะกลับทุ่งหญ้าแล้ว รอเปิดเทอมถึงจะกลับมา เหมยเหมยอยากจะเจอเพื่อนสนิทจึงโทรหาเหรินเชี่ยนเชี่ยนเรียกให้เจ้าตัวออกมากินข้าวด้วยกัน

ตอนนี้บริษัทปิดแล้ว เหรินเชี่ยนเชี่ยนเองก็ไม่ได้ทำอะไรแล้ว

คงจะ…มีเวลาว่างแหละ

โทรศัพท์ดังอยู่นานแต่กลับไม่มีใครรับสาย เหมยเหมยโทรหาเพื่อนซ้ำอีกครั้ง คราวนี้รับสายแต่น้ำเสียงของเหรินเชี่ยนเชี่ยนกลับแปลกไปเหมือนกำลังร้องไห้อยู่ เหมยเหมยใจเต้นระรัวก่อนจะเอ่ยปากถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีอะไร แค่เป็นหวัดนิดหน่อย เพิ่งกินยาไป” เหรินเชี่ยนเชี่ยนสูดลมหายใจเข้าเอ่ยเสียงอู้อี้ ฟังอย่างไรก็ไม่เหมือนคนเป็นหวัดสักนิด

เหมยเหมยจึงสงสัยขึ้นมา พอรู้ว่าเหรินเชี่ยนเชี่ยนอยู่บ้านก็วางสายแล้วพูดกับฉีฉีเก๋อว่า “ฉันจะไปบ้านเชี่ยนเชี่ยน เธอดูแปลก ๆ”

“งั้นฉันไปด้วย ฝากเป่ารื่อน่าไว้ที่บ้านเธอแล้วกัน!”

ฉีฉีเก๋อเองก็เริ่มร้อนใจจึงบอกลูกสาวให้เล่นกับเล่อเล่อก่อนจะขับรถไปที่บ้านเหรินเชี่ยนเชี่ยน เหรินเชี่ยนเชี่ยนเองก็มีบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับเหมยเหมยเช่นกัน เพียงแต่ยังตกแต่งภายในไม่เสร็จเลยอยู่บ้านเดิมไปก่อน

เหมยเหมยและฉีฉีเก๋อมาถึงอย่างรวดเร็ว ตอนตั้งท่าจะกดกริ่งประตูนั้น จู่ ๆประตูก็เปิดออก แล้วเหรินเชี่ยนเชี่ยนก็โผล่พรวดออกมาประจันหน้ากับพวกหล่อนพอดี เหมยเหมยเห็นทุกอย่างเต็มตา บนใบหน้าของอีกฝ่ายนั้นเต็มไปด้วยหยดน้ำตาเห็นได้ชัดว่าผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา

“เป็นอะไรไป? จะตรุษจีนอยู่แล้ว มีปัญหาอะไรกัน” เหมยเหมยจงใจเอ่ย

เหรินเชี่ยนเชี่ยนที่กำลังเศร้าอย่างหนัก พอเห็นเพื่อนสนิทน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า “อยู่ด้วยกันต่อไม่ได้แล้ว จะหย่า… วันนี้ที่เขตยังทำงานอยู่ไหม?”

……………………………………………………

[1] ตรุษจีน คือ วัน 1 ค่ำเดือนอ้าย คนจีนจะถือเป็นปีใหม่

[2] (年货) เหนียนฮั่ว หรือของที่ต้องใช้ในวันปีใหม่ตามธรรมเนียมของจีน เช่นกระดาษแดง (春联 : ชุนเหลียน) ,อั่งเปา (压岁钱 : ยาซุ่ยเฉียน) ,ขนมเข่ง (甜粿 : เถียนกั่ว) เป็นต้น

[3] เทศกาลหยวนเซียว หรือ เทศกาลโคมไฟ ถือเป็นหนึ่งในประเพณีสุดท้ายของเทศกาลตรุษจีนโดยจะจัดในวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 1 ตามปฏิทินจีน