ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2675 ร่างกายอันทรุดโทรม + ตอนที่ 2676 ไม่อยากมีลูกอีกแล้ว

ตอนที่ 2675 ร่างกายอันทรุดโทรม

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าการให้ความสำคัญเรื่องภาพลักษณ์ของเหมยเหมยได้ผลอย่างมาก เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเห็นคุณหมอทหารที่มีกลิ่นอายความเป็นเทพเซียนออกจากตัวก็รู้สึกวางใจในฉับพลัน เธอมีลางสังหรณ์ว่าคุณหมอคนนี้รักษาได้ผลแน่นอน!

“หมอที่เราเคยหามาเป็นหมอมือดีอะไรกัน ต้องเป็นพวกต้มตุ๋นแน่ ๆ ดูที่เหมยเหมยหาสิอย่างกับฮว่าถัว[1]กลับชาติมาเกิดใหม่ คนละระดับกับคนต้มตุ๋นพวกนั้นอย่างสิ้นเชิงเลย!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแอบบ่นกับอิงจวี้กังเสียงเบา เงินที่ไหลออกไปอย่างกับน้ำยังพอรับได้ แต่สิ่งที่เธอต้องเจอเหล่านั้นต่างหากที่น่าเจ็บใจ!

รู้งี้เธอน่าจะบอกเหมยเหมยตั้งแต่ที่ตรวจเจออาการป่วย ไม่แน่ตอนนี้ลูกของเธออาจจะโตแล้วก็ได้!

เหมยเหมยกระแอมไอกลบเกลื่อนหลายที อย่าปล่อยความแตกถึงจะดี ไม่อย่างนั้นเธอกู้สถานการณ์ไม่ได้!

ฝีมือการแพทย์ของหมอทหารไม่เลวเลยจริง ๆ สบโอกาสขอตรวจชีพจรที่ใช้เวลาไม่นานก็รู้อาการป่วยของเธอ หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น เพื่อนคนนี้ของคุณนาย…ชีพจรในร่างกายพัวพันยุ่งเหยิง มีลูกได้สิแปลก!

ไม่มีลูกก็ช่างแต่สิ่งที่อันตรายที่สุดไม่พ้นความเสี่ยงอื่น ๆที่มาพร้อมกับระบบต่อมไร้ท่อที่ผิดปกติ…ไม่แน่อาจจะได้โรคร้ายแรงในช่วงอายุไม่ถึงสี่สิบก็เป็นได้!

“หยุดทานยาที่ทานตอนนี้ไปให้หมด ยาก็เป็นยาพิษได้ อย่างน้อยก็หยุดทานไปหนึ่งปี ใช้ยาบำรุงไม่สู้อาหารบำรุง ปกติต้องระวังเรื่องอาหารการกิน อย่าทานอาหารที่มีฤทธิ์เย็น เข้านอนก่อนสี่ทุ่ม ตื่นหกโมงเช้ามาเดินครึ่งชั่วโมง ตอนเที่ยงพักหนึ่งชั่วโมง…”

หมอทหารมีความสามารถอยู่บ้างเลยเสนอคำชี้แนะต่างไปจากหมออื่น ๆอย่างสิ้นเชิง ร่างกายของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแทบเสียไปกับยาอยู่รอมร่อ ตอนนี้กำลังอยู่ในสภาวะทรุดโทรมที่จำเป็นต้องหยุดทานยา ไม่อย่างนั้นยิ่งทานก็ยิ่งอาการแย่ลง

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนได้ฟังแล้วก็รู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะสิ่งที่คุณหมอพูดมาล้วนเป็นความเคยชินของเธอเอง

เธอชอบอาหารฤทธิ์เย็น เมื่อถึงฤดูร้อนต้องมีของเย็น ฤดูหนาวยังแทะไอศกรีมฮาเก้นดาสได้อย่างเอร็ดอร่อย กลางคืนจะไม่รู้สึกง่วงถ้ายังไม่ถึงเที่ยงคืน ตอนเช้าก็ต้องรอถึงสิบโมงกว่าจะยอมลุกจากเตียง…

หมอทหารที่เหมือนมีกำลังภายในก็ไม่ได้จ่ายยาอะไรให้ก่อนจะขอตัวกลับไปเสียก่อน

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลืนน้ำลายแล้วถามอย่างแปลกใจ “ไม่ต้องจ่ายยาอะไรหน่อยเหรอ…”

“คุณหมอคนนี้ไม่เคยจ่ายยาอะไร ปกติจะมีเม็ดยาที่ปรุงขึ้นเอง สามวันหลังจากนี้ฉันจะให้คนเอาไปส่งให้เธอ เธอทานแล้วต้องดีขึ้นแน่!” เหมยเหมยอธิบายด้วยรอยยิ้ม

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนฉีกยิ้มกว้าง “ฉันก็คิดว่าต้องดีขึ้น คุณหมอที่เหมยเหมยหามาแค่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนเก่ง อ้อ…เขาเปิดคลินิกที่ไหนล่ะ? ไว้ฉันจะพาพ่อแม่ฉันไปตรวจสุขภาพกับเขาด้วย!”

เหมยเหมยอดกระแอมเสียงเบาไม่ได้พานรู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม…

“ก็บอกแล้วว่าเขาไม่มีคลินิก ครั้งนี้ยอมมาเพราะเห็นแก่พี่หมิงซุ่นของฉัน พ่อแม่เธอสุขภาพยังแข็งแรงดีจะหาหมอทำไม แค่ไปตรวจสุขภาพประจำปีก็พอ!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนลุกขึ้นทำความเคารพทันที เป็นคนเก่งมากฝีมืออย่างแท้จริงตามคาด!

“เหมยเหมย…ขอบคุณเธอด้วยนะ…เธอช่างเป็นเพื่อนที่ดีของฉันจริง ๆ…” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมองเพื่อนอย่างรู้สึกขอบคุณ ยามลำบากถึงจะเจอมิตรแท้!

“ก็ต้องขอบคุณ…ท่านผู้บัญชาการเหยียนด้วย…ลำบากแล้ว!”

อิงจวี้กังก็ขอบคุณมากเช่นกัน เขากังวลว่าภรรยาจะลืมเหยียนหมิงซุ่นเลยรีบเอ่ยขอบคุณต่อเหยียนหมิงซุ่น ชั่งใจกับสรรพนามอยู่นานสุดท้ายก็เค้นออกมาเป็นคำว่าท่านผู้บัญชาการเหยียน

“ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนของเหมยเหมยก็ควรจะช่วยเหลือกัน”

เหยียนหมิงซุ่นกระตุกมุมปากเค้นรอยยิ้มออกมาน้อย ๆแล้วหายไปอย่างรวดเร็วซึ่งแทบจะมองไม่เห็น

อิงจวี้กังยิ่งรู้สึกขอบคุณมากกว่าเดิม ปกติได้ยินเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเล่าว่าสามีเหมยเหมยเข้าหายาก พูดน้อยเย็นชาทำเอาเขาไม่กล้าเหยียดหลังตรงตั้งแต่ก้าวเข้ามาเลย แต่ตอนนี้ดูท่าทางท่านผู้บัญชาการเหยียนก็เป็นกันเองดีนี่นา!

เมื่อกี้ยังยิ้มให้เขาทีหนึ่งแหนะ!

เชี่ยนเชี่ยนของเขาดีทุกอย่าง แค่ชอบตื่นตูมไปหน่อย!

…………………………….

ตอนที่ 2676 ไม่อยากมีลูกอีกแล้ว

แค่พริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปครึ่งปี

เธอกลับมาใส่กระโปรงตัวสวยได้อีกแล้ว แผนมีลูกคนที่สองของเหมยเหมยไม่มีความคืบหน้าใด ๆ เหยียนหมิงซุ่นเจ้าเล่ห์เกิน ได้กินเธอทุกครั้งแต่ไม่ยอมปลูกเมล็ดพันธุ์ให้เธอ

ทำเอาเธอโกรธแทบตาย!

ทางเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมีพัฒนาการที่น่ายินดียิ่งนัก เพิ่งทานยาวิเศษไปไม่ถึงสามเดือน สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างชัดเจนที่สุดคือรอบเดือนที่มาตรงเวลาของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน อีกทั้งปัญหาความอ้วนที่รังควานเธอมาหลายปีก็ถูกแก้ได้แล้ว

ภายในเวลาสามเดือนเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็ผอมลงอย่างน้อยสิบกิโลกรัม คางที่กลมกลึงก็เรียวแหลม ถึงแม้ยังดูมีน้ำมีนวลแต่ก็สร้างความตกใจแก่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมากทีเดียว เธอยิ่งมั่นใจเรื่องลูกมากขึ้น

ครึ่งปีผ่านไปเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนผอมลงถึงสิบห้ากิโลกรัมกลายเป็นสาวงามหุ่นอวบ เสื้อผ้าเก่า ๆกลายเป็นถุงกระสอบไปทั้งหมด คุณหนูใหญ่เหริ่นดีใจพลางบริจาคให้เด็กยากไร้ไปจนเกลี้ยงก่อนจะไปซื้อตัวใหม่

แน่นอนว่าไม่ใช่ผลของยาวิเศษทั้งหมด คราวนี้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตัดสินใจแน่วแน่พลางทำตามคำชี้แนะของหมอทหารอย่างเคร่งครัด กลางคืนหลับไม่เกินหลังสี่ทุ่มและตื่นเช้าหกโมงทุกวัน จากนั้นก็จ้างแม่ครัวมาดูแลเรื่องอาหารการกินฉบับคนรักสุขภาพในราคาสูงลิ่ว

ส่วนเครื่องดื่มฤทธิ์เย็นก็ไม่แตะต้องอีกแม้แต่หยดเดียว ดื่มแต่น้ำเก๋ากี้หรือน้ำพุทราแดง ทุกครั้งที่ออกจากบ้านต้องพกกระติกน้ำรักษาความร้อนด้วยเสมอ ในกระติกน้ำร้อนมีน้ำเก๋ากี้ซึ่งเหมือนใช้ชีวิตผู้สูงวัยที่รักสุขภาพก่อนเวลา

“กระโปรงใหม่ที่ฉันซื้อเมื่อวาน พวกเธอว่าสวยไหม?”

การนัดพบกันของเพื่อนสามคนครั้งใหม่ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนสวมกระโปรงลายดอกไม้สีสดแล้วหมุนอยู่กับที่รอบหนึ่งให้ชายกระโปรงบิดพลิ้วไสว

“สวย สวยมาก เพิ่งเข้าฤดูร้อนเธอซื้อกระโปรงไปตั้งกี่ตัวแล้ว?”

เหมยเหมยกับฉีฉีเก๋อคร้านจะเงยหน้ามองพลางเอ่ยชมไปที ฉีฉีเก๋ออดถามไม่ได้

ตอนนี้เพิ่งเดือนมิถุนายนอากาศเมืองหลวงยังไม่ร้อนมาก อุณหภูมิเช้าเย็นต่างกันค่อนข้างมาก การใส่กระโปรงออกจะเร็วเกินไปหน่อยแต่คุณหนูใหญ่เหริ่นกลับซื้อไปไม่ต่ำกว่าสิบตัวแล้ว

นัดพบทุกครั้งก็จะอวดกระโปรงตัวใหม่ของเธอแถมยังเป็นกระโปรงลายดอกไม้ ในมุมมองของเธอกระโปรงพวกนี้ไม่ได้มีความต่างอะไรมากเลย ในตู้เสื้อผ้ามีเก็บตัวเดียวก็เกินพอแล้วแต่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับมีความสุขกับมันเหลือเกิน

“สิบกว่าตัวมั้ง ฉันไม่ได้นับ ตอนนี้ร้อนจะตาย เปลี่ยนวันละตัวฉันยังใส่ไม่พอเลย!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหมุนอีกหลายรอบอย่างสุขใจก่อนจะนั่งดื่มน้ำเก๋ากี้จากกระติกน้ำร้อนของเธอ ตั้งแต่ผอมลงงานอดิเรกของเธอก็กลายเป็นการซื้อเสื้อผ้า เมื่อก่อนตอนยังอ้วนเห็นเสื้อผ้าสวย ๆทำได้แค่มองตาละห้อย โดยเฉพาะตอนเจอกระโปรงลายดอกสุดรักของเธอ

หญิงสาวร่างเพรียวสวมกระโปรงลายดอกไม้ขับให้ดูสวยงามน่าเย้ายวน แต่พอสวมกระโปรงลายดอกไม้กลับเหมือนเห็ดต้นใหญ่ ออกไปมีแต่จะสร้างความอับอายขายหน้า

สามปีก่อนซื้อกระโปรงลายดอกมาตัวหนึ่งอย่างอดไม่ได้ซึ่งจวบจนทุกวันนี้ยังเก็บอยู่ใต้ตู้เสื้อผ้าไม่เคยสวมใส่เลยสักครั้งเดียว ครั้นทนไม่ไหวเลยเอามาใส่พอให้หายอยากอยู่ในบ้านเป็นครั้งคราว แต่พอส่องกระจกก็จะรู้สึกหมดกำลังใจ รู้สึกเหมือนกระจกบ้านตัวเองกลายเป็นกระจกรูปบิดเบี้ยวไปหมด

ทำไมถึงใส่ออกมาแล้วน่าเกลียดขนาดนี้นะ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนบิดชายกระโปรงไปมาอย่างปลื้มใจ มองเรียวขาของตัวเองแล้วกระดกน้ำเก๋ากี้อีกอึกใหญ่อย่างอร่อย…ดื่มนานวันเข้าความจริงน้ำเก๋ากี้ก็อร่อยนี่นา!

“ฉันว่าร่างกายเธอก็น่าจะปรับสมดุลได้พอประมาณแล้ว ช่วงนี้ให้อิงจวี้กังพยายามเข้าไว้ เธอลองนับช่วงตกไข่ดู ไม่แน่เรื่องดี ๆอาจจะใกล้มาถึงแล้วก็ได้!” เหมยเหมยเตือน

เดิมทีเหมยเหมยคาดเวลาไว้หนึ่งปีแต่ไม่คิดว่าพัฒนาการของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจะน่าตกใจขนาดนี้ เห็นทีไม่ต้องใช้เวลาถึงปีก็คงมีข่าวดีเกิดขึ้นแล้ว

แต่–

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับลังเล ผ่านไปพักใหญ่ถึงตอบเสียงอ้ำอึ้ง “ความจริง…ตอนนี้ฉัน….ไม่อยากมีลูกแล้ว…”

…………………………

[1] แพทย์ชื่อดังในสมัยราชวงศ์ฮั่น