ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2703 ไม่ได้ลงมือ แค่ใช้เท้าเตะ + ตอนที่ 2704 ผู้ชายสารเลวต่างก็ไร้ศีลธรรม

ตอนที่ 2703 ไม่ได้ลงมือ แค่ใช้เท้าเตะ

“อ๊าก…ช่วยด้วย!”

สามีของเฝิงอวี้กระเด็นลอยไปกลางอากาศ เหมยเหมยรีบดึงคนรอบตัวถอยหลบผู้ชายสารเลวคนนี้

เขามองดูพื้นหินอ่อนอย่างสิ้นหวัง ทั้งยังได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมข้างหู กำปั้นเมื่อครู่ฝีมือใครกันนะ?

“พลั่ก”

สามีของเฝิงอวี้ทะยานลงพร้อมหน้าจุ่มพื้น แว่นแตกกระจายเป็นชิ้น ๆ เขานอนร้องโอดครวญบนพื้นหยัดกายขึ้นไม่ได้อยู่นาน

เหมยเหมยแค่มองก็รู้ว่าเป็นฝีมือของลูกสาวตนเลยวิ่งเข้าไปดูอาการของเขาด้วยความตื่นตะหนก เธอลองเอาเท้าสะกิดดู โชคดี…กระดูกไม่หัก

“ฉันจะแจ้งตำรวจ…ฉันไม่รู้จักพวกแกด้วยซ้ำ พวกแกเจตนาทำร้ายคนอื่น!”

สามีของเฝิงอวี้เหงื่อออกท่วมตัวอย่างเจ็บปวด เขาพยายามหยัดกายขึ้นมาแล้วถลึงตามองด้วยความโกรธ

เหมยเหมยยักไหล่ “คุณไม่รู้จักพวกฉันก็ไม่เป็นไร พวกเรารู้จักคุณก็พอ…แถมยังรู้ด้วยว่าคุณเป็นผู้ชายสารเลว พวกเราก็แค่ช่วยจัดการแทนสวรรค์ก็เท่านั้นเอง!”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น…”

ตำรวจสองนายเดินเข้ามา เมียน้อยที่ทุกคนลืมไปแล้วเป็นคนโทรเรียกมานั่นเอง สามีของเฝิงอวี้ดีใจเป็นอย่างมากแล้วชี้ไปทางพวกเหมยเหมยเอ่ย “คุณตำรวจครับ…พวกเขาเจตนาทำร้ายคน แถมยังทำผมล้มด้วย กระดูกส่วนขาหักแล้วแน่ๆ เพียงพอที่จะเอาผิดได้แล้ว!”

“พวกเราไม่ได้ทำร้ายเขาสักหน่อย ใครเห็นบ้างคะ? พวกคุณเห็นเหรอ?” เหมยเหมยปฏิเสธและถามฝูงชนรอบข้าง

ทุกคนต่างส่ายศีรษะอย่างพร้อมเพรียง “ไม่เห็นนะ เห็นอยู่ชัด ๆว่าผู้ชายคนนี้ล้มลงไปเองแถมยังมีเมียน้อยอีก เขาไม่ใช่คนดีอะไรหรอก!”

สามีของเฝิงอวี้ร้องไห้ไม่ออก คนพวกนี้โกหกหน้าตายชัด ๆ เขาแค้นใจจะตายอยู่แล้ว!

“ผมไม่ได้มีเมียน้อย…ไม่มีจริง ๆนะ…พวกคุณเชื่อผมนะ…” สามีของเฝิงอวี้พยายามที่จะแก้ต่างให้ตัวเอง เขาเป็นบุคคลที่มีสถานภาพทางสังคม ฉะนั้นจะยอมรับไม่ได้เด็ดขาดว่ามีเมียน้อย ไม่อย่างนั้นในอนาคตเขาจะยังเหลือศักดิ์ศรีอะไรอีก?

ตำรวจเห็นมาเยอะจึงพอดูออกว่าผู้ชายคนนี้กำลังโกหก เรื่องที่น่ารำคาญใจที่สุดคือความขัดแย้งเรื่องเมียน้อย พวกเขาไม่สามารถจัดการอะไรได้เลย พระเจ้ารู้ว่าเรื่องเมียน้อยมีอยู่เกลื่อนเต็มไปหมด!

“เรื่องในครอบครัวอย่าเอามาทะเลาะกันนอกบ้านเพราะจะส่งผลต่อส่วนรวม มีเรื่องอะไรก็กลับไปเคลียร์กันที่บ้านเถอะ” ตำรวจไม่แม้แต่จะเหลือบมองสามีของเฝิงอวี้ กำชับบอกลวก ๆแล้วก็หมุนตัวจากไป

ไม่คนแก่ก็ผู้หญิงหรือมีแม้กระทั่งเด็กน้อย ต่อให้อาละวาดใหญ่โตแค่ไหนก็คงไม่ถึงขั้นชีวิตหรอก!

“ผมไม่รู้จักพวกเขา ผมและพวกเขาไม่ได้เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน…คุณตำรวจ ผมต้องการแจ้งข้อหาฆ่าคนโดยเจตนา!” สามีของเฝิงอวี้ตะโกนบอก

ตำรวจชะงักฝีเท้า เหมยเหมยรีบตะโกนขึ้นมาว่า “พี่เขยทำไมจู่ ๆก็ไม่รู้จักกันแล้วล่ะ? เมื่อเดือนที่แล้วพี่ยังไปทานอาหารเย็นที่บ้านฉันอยู่เลย พี่ใจร้ายจัง!”

คุณย่าหยางก็ตะโกนว่า “คุณตำรวจ…เขาเป็นสามีของหลานฉัน ไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆนะ หลานสาวของฉันหน้าตาสวยขนาดนี้ยังไปหาเมียน้อยนอกบ้านอีก…”

……

ตำรวจหันกลับไปมองสามีของเฝิงอวี้อย่างเบื่อหน่าย ไม่ใช่คนดีอะไรจริง ๆด้วย แต่งงานกับผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ยังไม่ดูแลรักษาให้ดีอีก เสียทรัพยากรไปเปล่า ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขายังเป็นโสดอยู่แบบนี้!

พอเห็นตำรวจเดินห่างออกไปไกลเรื่อย ๆ สามีของเฝิงอวี้ก็หมดหวัง…

ทำไมถึงไม่มีใครเชื่อคำพูดของเขาเลยนะ?

ทั้ง ๆที่เขาเป็นเหยื่อที่ถูกทำร้าย!

“คุณตำรวจพูดถูก กลับไปจัดการเรื่องของครอบครัวที่บ้าน อย่ามาขายขี้หน้านอกบ้าน ไปกัน…”

เหมยเหมยหันไปขยิบตาให้ป้าฟาง ป้าฟางดึงสามีของเฝิงอวี้ขึ้นมาทันทีแล้วลากเขาไปที่รถ คุณย่าหยางเดินตามหลังไปโดยไม่ลืมที่จะเตะเขาไปอีกสองที

“คุณย่า…คุณย่ารับปากหนูว่าไงคะ?” เหมยเหมยรั้งคุณย่าที่ยังคงตื่นเต้นไว้อย่างเอือมระอา

“ย่าไม่ได้ลงมือเลยนะ…ย่าใช้เท้าเตะตลอดเลยไม่เห็นเหรอ!” คุณย่าทำหน้าไร้เดียงสา

มุมปากของเหมยเหมยกระตุก เธอโดนคุณย่าหลอกเข้าเสียแล้ว?

…………………………………………..

ตอนที่ 2704 ผู้ชายสารเลวต่างก็ไร้ศีลธรรม

ทุกคนต่างขึ้นรถของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน วันนี้เธอขับรถสิบสองที่นั่งมา ที่นั่งกว้างขวางเลยพาทุกคนเข้ามานั่งดูเรื่องสนุก ๆได้

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนขับรถไปยังสถานที่เงียบสงัด วันหนาว ๆแบบนี้ทั้งยังใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วด้วย ท้องถนนจึงไม่เห็นแม้แต่เงาคน ท้องฟ้าเห็นพระจันทร์ได้อย่างเลือนราง ลมเหนือพัดโชยมา ท้องฟ้าค่อย ๆมืดลง

ท้องฟ้าอันมืดมิด ลมกรรโชกเป็นค่ำคืนที่เหมาะแก่การฆ่าคนจริง ๆ!

“ดี…แบบนี้ก็จัดการได้หน่อย เฝิงอวี้มานี่ เข็มอันนี้ให้เธอ!”

เหมยเหมยหยิบเข็มเงินออกจากถุง แสงเงินวาววับจากเข็มทำให้สามีของเฝิงอวี้ที่กำลังฟุบอยู่อดตัวสั่นไม่ได้ ดูท่าไม่ดีแล้ว ความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่รอดทำให้เขาดิ้นรนเพื่อหยัดกายขึ้นเตรียมกระโดดลงจากรถ แต่กลับโดนป้าฟางเตะล้มลงอีกครั้ง

“นอนลงดี ๆ หากยังกล้าขยับซี้ซั้วฉันจะเตะไข่นายให้แตกเลย!” ป้าฟางแผ่กลิ่นอายความน่าเกรงเหมือนครั้งอยู่ในกองทัพปีนั้นปกคลุมจนทั่ว เฝิงอวี้ที่เห็นเช่นนั้นก็ปรากฏดวงดาวขึ้นในดวงตา

ถ้าเธอเก่งได้สักครึ่งหนึ่งของป้าฟางคงไม่โดนรังแกมาเป็นสิบปีหรอก!

เธอมองเข็มเงินในมือ ความโกรธเกลียดตลอดสิบปีของเฝิงอวี้…พุ่งพรวดขึ้นมาทันใด ดวงตาแดงก่ำมองชายที่นอนอยู่ใต้เท้าของเธอพลางกัดฟันแน่น

“คนแซ่หยางอย่างคุณ…ก็มีวันนี้เหมือนกัน…ฉันพอใจแล้วล่ะ…”

เฝิงอวี้หลั่งน้ำตาในที่สุดก็มีคนอยู่ข้างเธอ เธอสามารถต่อต้านได้อย่างกล้าหาญแล้ว!

“โอ๊ย…เฝิงอวี้คุณบ้าไปแล้ว…คุณเบื่อจะใช้ชีวิตแล้วหรืออย่างไร…นึกถึงเสี่ยวจวินไว้สิ คุณไม่อยากได้เสี่ยวจวินแล้วหรือ?”

สามีของเฝิงอวี้ถูกเฝิงอวี้ที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นแทงเข้าหลายครั้งติดต่อกัน เขาเจ็บจนกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดพลางมองเฝิงอวี้อย่างอาฆาต ครั้นพูดถึงลูกชายของพวกเขาในดวงตาก็อ่อนลง

เฝิงอวี้ตัวสั่นเล็กน้อย มือชะงักลง สีหน้าดูลังเล

เหตุที่เธอยอมทนทรมานมานานนับสิบปีก็เพราะลูกชาย น้องชายของเจ้าหมอนี่เป็นทนายความและคนในครอบครัวก็มีเส้นสายมากไม่เบา ครอบครัวของเธอเป็นเพียงคนธรรมดาจึงสู้สามีไม่ได้ เธอตัดใจทิ้งลูกชายไม่ลง!

ถ้าหากลูกชายไม่มีเธอคอยปกป้องอยู่เคียงข้างต้องโดนเจ้าหมอนี่ทารุณอย่างแน่นอน เพื่อลูกชาย…ต่อให้เธอต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนก็คุ้มค่า!

สามีของเฝิงอวี้มองภรรยาอย่างลำพองใจ เขารู้ว่าลูกชายเป็นจุดอ่อนของภรรยา พูดถึงผู้หญิงก็ควบคุมง่ายเสียจริง ขอแค่มีลูกก็บงการชีวิตได้แล้ว หนีเงื้อมมือเขาไม่พ้นหรอก!

“หากไม่เห็นแก่ที่คุณสามารถดูแลเสี่ยวจวินได้ ผมคงหย่ากับผู้หญิงที่ไร้ประโยชน์อย่างคุณนานแล้ว ตอนนี้คาดไม่ถึงว่าคุณจะเอาคนเหล่านี้มาตบตีผมอีก? ฮึ…ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากเห็นหน้าเสี่ยวจวินอีกแล้วใช่ไหม!”

“คุณยังเป็นคนอยู่หรือไม่? เสี่ยวจวินเป็นลูกแท้ ๆของคุณนะ!” เฝิงอวี้กรีดร้องเสียงเศร้าแต่กลับไม่กล้าแทงอีก เธอกลับไปเป็นคนขี้ขลาดเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง

ตอนนี้เหมยเหมยถึงได้มองออกว่าผู้ชายกำลังใช้ลูกมาข่มขู่ภรรยา!

ช่างไม่ใช่คนดีอะไรเลยจริง ๆ!

ผู้ชายสารเลวต่างก็ไร้ศีลธรรมกันหมด ก่อนหน้านี้ก็ฉางชิงซาน ตอนนี้ก็สามีของเฝิงอวี้…พวกเขาต่างก็เอาเด็กมาข่มขู่ โดยไม่ได้คิดเลยแม้แต่นิดว่าเด็กก็เป็นคน เลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอีก!

แต่ความจริงก็คือการข่มขู่แบบนี้มักจะได้ผลเสมอ

เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่มักยอมประนีประนอมเพื่อลูกเสมอ ความรักที่พวกเธอมีต่อลูกนั้นลึกซึ้งมากและลึกพอที่จะยอมทนทุกข์เพียงลำพัง เพราะเธอไม่ต้องการให้ลูกทนทุกข์ทรมาน!

“อย่าไปกลัวเขา ฉันสัญญาว่าขอแค่เธอกล้าที่จะหย่าลูกต้องเป็นของเธอแน่นอน สัตว์เดรัจฉานตัวนี้แย่งไปไม่ได้หรอก!” เหมยเหมยปลอบโยนและดึงความมั่นใจให้เฝิงอวี้

ถ้าเหยียนหมิงซุ่นไม่มีแม้กระทั่งความสามารถนี้ เธอก็จะให้เหยียนหมิงซุ่นคุกเข่าลงบนทุเรียนทันที!

“ปากดีไม่เบา…เฝิงอวี้เธอก็รู้จักพวกพ้องฉันดี เธอว่าเป็นไปได้ไหมล่ะ?” สามีของเฝิงอวี้ไม่เชื่อคำพูดของเหมยเหมยอย่างสิ้นเชิง

เฝิงอวี้ยังคงลังเลอยู่เพราะเธอไม่กล้าเอาลูกชายมาเดิมพัน พี่หนิวสะกิดหลังกระซิบเสียงเบาว่า “อย่าโง่ต่ออีกเลย ผู้ชายของเหมยเหมยเป็นถึงข้าราชการชั้นสูง เขาต้องแย่งลูกกลับมาให้เธอได้แน่นอน!”

………………………………