ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2705 คืนกลับไปให้หมด + ตอนที่ 2706 ใช้ความรุนแรงในครอบครัวให้อภัยไม่ได้

ตอนที่ 2705 คืนกลับไปให้หมด

เฝิงอวี้แปรเปลี่ยนจากสีหน้ากังวลเป็นดีใจทันที เวลานี้เธอถึงนึกขึ้นได้ว่าเคยได้ยินสื่อรายงานมาก่อนว่าสามีของจ้าวเหมยลึกลับมาก เล่าลือกันว่าเป็นข้าราชการระดับสูง ดูเหมือนว่าจะเป็นความจริงแฮะ!

ในที่สุดนางฟ้าก็ลงมาดูแลเธอแล้ว!

เฝิงอวี้ร้องไห้ด้วยความดีใจ เธอคว้าเข็มเงินขึ้นมาด้วยสีหน้ามุ่งมั่นแล้วแทงสามีไม่ยั้งพร้อมก่นด่าอย่างเคียดแค้น “แกกล้าแม้กระทั่งเอาลูกชายมาขู่ แกมันไม่ใช่คน…สู้หมูหมากาไก่ไม่ได้ด้วยซ้ำ…”

ทุกเข็มที่ทิ่มแทงลงไปเต็มไปด้วยความเคียดแค้นของเฝิงอวี้มานานกว่าสิบปี เข็มทิ่มลึกลงถึงกระดูก สามีของเฝิงอวี้เจ็บจนตัวงอ เจ็บจนสงสัยว่าเขาจะมีชีวิตรอดไปได้ไหม!

“เจ็บใช่ไหม? ฉันถูกแกกระทำมานานถึงสิบสองปีจนบนร่างกายฉันไม่มีที่ว่างแล้ว แกยังเอาที่หนีบมาหนีบตามจุดฝังเข็มตำราแพทย์แผนจีนและมักจะเลือกจุดที่เจ็บที่สุด…แกมันร้ายกาจยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอีก…”

เฝิงอวี้ร้องไห้พร้อมรำพันประสบการณ์ที่น่าเวทนาของเธอในช่วงสิบสองปีที่ผ่านมา คนที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนไม่รู้จริง ๆว่าเธอทนมาได้อย่างไร!

“ไม่ต้องร้องไห้แล้ว วันนี้พวกเราเอาคืนกลับไป ระบายความแค้นออกมาให้หมด!”

เหมยเหมยหยิบตัวหนีบเหล็กออกจากกระเป๋า วันนี้เธอเตรียมพร้อมมาครบหมดทุกอย่าง

เธอยัดตัวหนีบเหล็กใส่มือเฝิงอวี้ “เขาหนีบเธออย่างไรเธอก็หนีบกลับไปอย่างนั้น วางใจได้…พวกเราจะอยู่เคียงข้างเธอเอง!”

นัยน์ตาเฝิงอวี้เป็นประกายแล้วกัดริมฝีปากแน่น ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเธอมาก่อน แม้แต่พ่อแม่ของเธอทุกครั้งมักจะบอกให้เธอทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนและให้ความสำคัญกับสามีเป็นอันดับแรกเสมอ หากไม่ได้รับความเป็นธรรมก็ให้อดทนไว้

ถึงอย่างไรผู้หญิงฮวาเซี่ยก็เป็นแบบนี้มานับพันปีแล้วไม่ใช่เหรอ?

แม่ยังบอกอีกว่าเธอเป็นแค่อาจารย์มัธยม เขาเป็นถึงอาจารย์มหาวิทยาลัย บอกใครก็ดูมีหน้ามีตากว่าเป็นเท่าทวีคูณ เธอควรดูแลสามีอยู่หลังบ้านเพื่อให้สามีทำงานอย่างสบายใจ…

ทุกครั้งที่กลับบ้านพ่อแม่จะยกเจ้าหมอนี่ให้ดูสูงส่งและลดค่าของเธอให้ต่ำลง บางทีพ่อแม่หลายคนในประเทศก็เป็นแบบนี้มักจะดูหมิ่นลูกสาวต่อหน้าลูกเขย แต่เฝิงอวี้ไม่เข้าใจจริง ๆว่าทำไมพ่อแม่ถึงได้พูดแบบนั้น?

แม้แต่พ่อแม่ยังบอกว่าลูกสาวของตัวเองไม่ดี ลูกเขยจะยังเคารพภรรยาอยู่อีกเหรอ?

อย่างทุกครั้งที่เจ้าหมอนี่ทารุณเธอก็มักจะบอกว่า “แม้แต่พ่อแม่ของเธอก็ยังบอกว่าเธอไม่คู่ควรกับฉัน ฉันให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำอย่างนั้น!”

หัวใจที่ตายด้านของเฝิงอวี้ค่อย ๆฟื้นคืนมาอีกครั้งด้วยกำลังใจจากพวกเหมยเหมย เธอให้ป้าฟางช่วยกระชากเสื้อของผู้ชายออกเหลือเพียงเสื้อกันหนาวบาง ๆ

ผู้ชายตัวสั่นด้วยความหนาว แว่นตาแตกไปแล้วจึงเห็นแต่ภาพพร่าเบลอและมองไม่เห็นสิ่งที่เฝิงอวี้ถืออยู่ แต่เขารู้ว่ามันไม่ใช่ของดีอย่างแน่นอน เขามองภรรยาที่กลายเป็นคนแปลกหน้าด้วยความหวาดกลัว

“เฝิงอวี้…คุณอย่านะ…คุณทำแบบนี้จะติดคุกนะ!”

“คุณทำแบบนี้กับฉันมาตั้งสิบสองปี คุณยังไม่ติดคุกเลย ฉันจะกลัวอะไร!”

เฝิงอวี้ใช้ตัวหนีบหนีบเข้าที่หัวนมของผู้ชายสุดแรง ผู้ชายเจ็บจนเหงื่อออกท่วมหัว เขารู้แล้วว่ามันคืออะไร นี่คือตัวหนีบเหล็กที่เขาเอาไว้สั่งสอนภรรยาบ่อย ๆ

แต่หัวนมของเขาใหญ่กว่าจึงแน่นกว่ามาก…หนีบจนแทบจะขาดแล้ว!

“ยังขาดอีกอย่าง ถือไว้ โชคดีที่วันนี้เตรียมทุกอย่างมาครบ”

พอเหมยเหมยเห็นจุดที่เฝิงอวี้ลงมือ เธอก็เข้าใจทันทีว่าเฝิงอวี้ถูกทารุณที่บ้านอย่างไร คนชั่วช้า…เลวกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก!

“อย่าใจอ่อน สิ่งที่เขาทำกับเธอต้องเอาคืนเขาไปให้หมด วันนี้เธอจะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น!” เหมยเหมยยัดตัวหนีบอีกอันให้เฝิงอวี้แล้วให้กำลังใจเธอพร้อมดึงความกล้าออกมามากขึ้น อย่าเบามือเด็ดขาด

“อืม…ขอบคุณมากนะ!”

เฝิงอวี้ขอบคุณอย่างซึ้งใจ ทุกเรื่องมักเริ่มต้นด้วยความยากแต่ย่อมต้องมีก้าวแรกเสมอ ตอนนี้เธอไม่ได้กลัวผู้ชายคนนี้เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

…………………………………………..

ตอนที่ 2706 ใช้ความรุนแรงในครอบครัวให้อภัยไม่ได้

“อ๊าก…หยุดเดี๋ยวนี้…คุณทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนาจะติดคุกนะ ถ้าหยุดตอนนี้ผมก็จะยอมปล่อยคุณไป!”

สามีของเฝิงอวี้ถูกหนีบอยู่สองจุดซึ่งเป็นจุดอ่อนไหวมาก รสชาติที่ถูกตัวหนีบสองตัวหนีบไว้ทำให้ผู้ชายคนนี้เจ็บปวดเจียนตาย อีกทั้งเฝิงอวี้ยังคงแทงเขาต่อจึงส่งเสียงร้องโหยหวนไม่หยุด!

“ตอนนั้นฉันเคยวิงวอนขอให้ปล่อยฉันไป…แล้วทำไมคุณถึงไม่ปล่อยฉันล่ะ คนแซ่หยางอย่างคุณ…ก็มีวันนี้ด้วยเหมือนกันสินะ…”

ครั้นตอนนี้ได้เห็นผู้ชายที่เคยโอ้อวดกำลังขอความเมตตาเหมือนตัวหนอนที่น่าสงสาร เฝิงอวี้ก็รู้สึกมีความสุขเหลือเกินความอัดอั้นที่สะสมอยู่ในใจมานานสลายหายไปในทันทีพลันก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมา!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมองจนมือคันยุบยิบอยากจะแทงสักทีสองที แต่พื้นที่ภายในรถแคบเกินไปจึงไม่เพียงพอให้เธออวดฝีไม้ลายมือ เธอเลยได้แต่นั่งชมละครสนุก ๆอยู่ด้านหลัง

“เธอเคยบอกว่าเขาเคยใช้ก้นบุหรี่จี้เธอด้วยไม่ใช่เหรอ จี้กลับคืนไปเลย!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนคิดวิธีที่ยอดเยี่ยมได้ เธอหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าของพ่อตัวเองจุดไฟแล้วส่งให้เฝิงอวี้ จากนั้นก็หันไปเย้ยใส่ผู้ชายที่อยู่บนพื้น “นี่คือบุหรี่ชั้นดีเลยนะ ต้องเอามาใช้จี้สัตว์เดรัจฉานอย่างแกทำเอาของดีแปดเปื้อนหมด!”

เขาถลึงตาจ้องเธอด้วยความโกรธ ความอาฆาตแค้นในแววตาของเขาแม้แต่คนโง่ยังรู้สึกได้ เฝิงอวี้หยิบบุหรี่แล้วถลกเสื้อขึ้นก็ปรากฏแผ่นหลังอันขาวผ่อง เธอกดก้นบุหรี่ที่กำลังลุกไหม้ลงไป

กลิ่นเนื้อมนุษย์ย่างแปลก ๆกระจายไปทั่วรถ ฉีฉีเก๋อเปิดหน้าต่างบานหนึ่งเพื่อระบายอากาศ กลิ่นเหม็นคล้ายกลิ่นเผาศพพอสมควร!

“ดูดสักสองสามทีก่อนแล้วค่อยจี้ บุหรี่นี้ราคาแพงมาก อย่าทำให้เสียของ!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเอ่ยเตือน

เฝิงอวี้เอาใส่ปากใช้แรงดูดสองสามครั้ง เธอสำลักจนไอออกมาแต่ก้นบุหรี่แดงขึ้นอีกครั้งแล้วเธอก็กดมันลงไป สามีของเฝิงอวี้เจ็บปวดเกินกว่าจะมีแรงร้องออกมาแล้ว เขาตกอยู่ในอาการกึ่งไม่ได้สติและกระตุกเป็นพัก ๆ

หลังจากจี้บุหรี่สองมวนติดต่อกันบนแผ่นหลังอันขาวผ่องนวลเนียนของผู้ชายเสร็จก็ปรากฏรอยแผลแน่นขนัดเรียงรายเป็นระเบียบเต็มไปหมด เฝิงอวี้ยังจงใจเรียงเป็นระเบียบเพื่อสื่อถึงว่าเป็นผู้ป่วยโรคย้ำคิดย้ำทำด้วย

“เขาคงไม่ตายหรอกใช่ไหม?”

เฝิงอวี้เห็นผู้ชายไม่ขยับจึงเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาภายหลัง เธอกลัวว่าจะทำให้พวกเหมยเหมยต้องลำบาก

“วางใจเถอะ นี่เป็นเพียงบาดแผลที่ผิวหนัง ไม่ตายหรอก!” เหมยเหมยปลอบโยนเธอ

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอดไม่ได้ที่จะตวาดใส่ “เธอถูกเขาทำร้ายมามากกว่าสิบปีก็ไม่เป็นอะไรเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เขาเพิ่งโดนนานแค่ไหนกันเชียว ไม่เป็นไรหรอกน่า!”

แม่เหริ่นโมโหจนฟาดลูกสาวไปทีหนึ่งพร้อมตักเตือนเธอทางสายตา พูดจาดี ๆไม่เป็นเลยจริง ๆ ทำไมชอบพูดแทงใจดำอยู่เรื่อย คนอื่นได้ยินจะชอบใจได้อย่างไร?

ครั้งนี้พวกเขาตั้งใจมาช่วยเหลือเธอจริง ๆ ถึงแม้จะไม่ได้คาดหวังให้คนอื่นมาซาบซึ้งในบุญคุณแต่ก็หวังว่าจะไม่โดนด่าตำหนิเช่นกัน!

พูดจาดี ๆไม่เป็นแล้วหรือไง?

เหมยเหมยก็ถลึงตาใส่เช่นกันแล้วหันไปยิ้มให้เฝิงอวี้ “ยัยนั่นปากไม่ดีแต่จิตใจดีมากเลยนะ เธอก็อย่าเอาไปใส่ใจเลย!”

“สิ่งที่เธอพูดคือความจริง…ฉันซาบซึ้งใจพวกเธอแทบไม่ทันด้วยซ้ำ!” เฝิงอวี้ส่ายศีรษะ ถึงแม้คำพูดของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจะไม่น่าฟังอยู่บ้างแต่มันคือความจริง ความจริงมักเลวร้ายเสมอแต่มันคือเรื่องจริงที่สุด!

“พวกเราจะทำอย่างไรต่อไปดี?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนรู้ตัวว่าทำผิดเลยรู้สึกขัดเขินเล็กน้อย เธอเป็นคนอารมณ์โมโหง่าย คนที่พูดจาอะไรไม่ใช้สมองก็คือเธอนี่แหละ!

“แน่นอนว่าหย่า ก่อนอื่นพาเฝิงอวี้ไปตรวจดูอาการบาดเจ็บก่อน จากนั้นบันทึกบาดแผลทั้งหมดบนร่างกายของเธอเก็บไว้พร้อมถ่ายรูปด้วยเพื่อเอาไปใช้ในชั้นศาล!” เหมยเหมยได้เตรียมการไว้นานแล้ว

ผู้ชายที่ใช้ความรุนแรงในครอบครัวไม่สามารถให้อภัยได้ เพราะเมื่อได้เริ่มแล้วก็จะไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อความรุนแรงในครอบครัวได้เกิดขึ้นครั้งแรก ผู้หญิงไม่ควรเลือกที่จะยอมทนแต่ควรเตะผู้ชายสารเลวแบบนี้ทิ้งแล้วเดินจากไปอย่างสง่าผ่าเผย!

เฝิงอวี้เลือกที่จะอดทนไม่ยอมพูด แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าหากไม่ได้เจอพวกเธอเกรงว่าผู้หญิงคนนี้คงถูกทารุณจนตายก็ยังไม่มีใครรู้ความจริงเลย!

……………………