ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2739 มีพรสวรรค์ + ตอนที่ 2740 การหลงใหลในเรื่องดีงามเป็นธรรมชาติของมนุษย์

ตอนที่ 2739 มีพรสวรรค์

“แหม…ดูสิ ๆ…ฉันพูดแทงใจละสิ? เหมยเหมยเธอดูสิ ในใจลึก ๆของหล่อนต้องคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันแน่ ๆ แต่ปากแข็งไม่ยอมรับสักที เหอะ!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกัดไม่ยอมปล่อยเอาแต่หัวเราะล้อเลียนอยู่ร่ำไป ฉีฉีเก๋อโกรธจนเอาแต่จักจี้ใต้รักแร้ของเธอ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเป็นคนเส้นตื้นจึงหัวเราะจนหายใจแทบไม่ทัน พร่ำร้องขอชีวิตแต่ด้วยนิสัยใจคอทำให้ถ้อยคำที่พูดออกมาก็ยังชวนให้น่าตีเหมือนเดิม

“ฉันหวังดีกับเธอจริง ๆนะ ผู้ชายพวกนั้นแม้แต่ฉันยังใจสั่นเลย ถ้าไม่ใช่เพราะฉันมีอิงจวี้กังอยู่แล้วไม่แน่อาจจะลองเปลี่ยนรสชาติดูก็ได้ ฉีฉีเก๋อเธอไม่ลองคิดดูจริงเหรอ? เราไม่ต้องไปสนใจเรื่องแต่งงานหรือไม่แต่งงาน คบกันไปก่อนค่อยว่ากัน อย่างไรเสียตอนนี้เธอก็ยังโสดอยู่ ผู้ชายจะเปลี่ยนเมื่อไหร่ก็ได้!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอิจฉาจากใจจริง แต่งงานแล้วก็ต้องอยู่ในกรอบในกฎจะทำเรื่องผิดศีลธรรมคุณธรรมไม่ได้อีก เธอไม่ใช่คนแบบนั้น

แต่ครองโสดต่างกันไป เปลี่ยนผู้ชายบ่อยเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้ายังได้ ใครก็ไม่มีสิทธิ์ตำหนิ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอดเสียใจภายหลังไม่ได้ ทำไมเธอถึงรีบผูกมัดตัวเองด้วยการแต่งงานเร็วขนาดนี้นะ?

“ถ้าตอนนี้ฉันยังโสดจะต้องชิมผู้ชายโหด ๆใต้หล้านี้ให้หมด ใครที่ไม่ยาวมากกว่าสิบแปดเซนฉันไม่แม้แต่จะเหลือบมองสักนิดหรอกนะ!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเป็นคนตรงไปตรงมา ถ้อยคำที่ออกจากปากเรียกให้เหมยเหมยกับฉีฉีเก๋อหน้าแดงกันทั้งคู่

“ขึ้นไปชั้นบนไป อย่ามาทำให้ลูกสาวฉันเสียคน!”

เหมยเหมยกับฉีฉีเก๋อกระชากแขนคนหน้าด้านบางคนขึ้นไปชั้นบน หน้าไม่อายจริง ๆ คำลามกแบบนี้พูดออกมาได้ ต่อให้เด็ก ๆไม่เข้าใจแต่มีพี่ฮวาอยู่ด้วย ถ้าเรื่องแพร่งพรายออกไปคนอื่นต้องคิดว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงฝักใฝ่ในเรื่องนั้นแหง!

“ไม่เป็นไร ๆ…เล่อเล่อกับเป่ารื่อน่าไม่เข้าใจ ไม่แน่พวกเธออาจจะคิดว่าฉันกำลังพูดถึงไส้กรอกอยู่ก็ได้!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเองก็อดขำไม่ได้จึงกุมท้องหัวเราะไม่หยุด

ฉีฉีเก๋อกลอกตาหลุกหลิกแล้วกระซิบถาม “อิงจวี้กังของเธอรวม ๆแล้วยังสูงไม่ถึงร้อยเจ็ดสิบด้วยซ้ำ อันนั้นของเขายาวเกินสิบแปดด้วยเหรอ?”

ความยาวของเจ้านั่นถึงจะวัดฟันธงอย่างแม่นยำไม่ได้แต่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับความสูงอยู่บ้าง ส่วนสูงของอิงจวี้กังก็มีให้เห็นแต่เป็นที่น่าสงสัยจริง ๆว่าความยาวของเขาเติมเต็มความพึงพอใจของคุณหนูใหญ่เหริ่นได้หรือเปล่า?

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนสะอึกไปทีหนึ่งแล้วเถียงคอเป็นเอ็นว่า “ต้องถึงอยู่แล้ว…ถ้าไม่ถึงสิบแปดฉันเลิกไปนานแล้ว!”

เหมยเหมยกับฉีฉีเก๋อกึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อ ผีสิถึงจะเชื่อ

ลำพังคนส่วนสูงอย่างอิงจวี้กังยาวได้สิบหกเซนติเมตรก็พระเจ้าคุ้มครองแล้ว

เห็นสีหน้ายิ้ม ๆของเพื่อน เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจึงสูญเสียความมั่นใจ เบะปากกล่าวว่า “ฉันวัดความยาวดูแล้ว สิบหกจุดแปด ปัด ๆเศษไปก็ยาวสิบแปดแล้ว”

โดนเพื่อนสองคนกลอกตาใส่ ของแบบนี้ปัดได้ที่ไหนกันเล่า ปากแข็งอยู่ได้!

ความจริงเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนยังไม่พูดความจริง เธอดึงมันแล้วดึงมันอีก ขยับแล้วขยับอีกก็วัดได้สิบหกจุดแปดเซนติเมตร ถ้าให้แม่นยำกว่านี้อีกสักนิดเกรงว่าคงไม่ถึงขนาดนี้ ซึ่งนี่ก็เป็นจุดเดียวที่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่พอใจในตัวอิงจวี้กัง

ดีที่อิงจวี้กังลีลาเด็ดไม่เลวถึงได้ชดเชยส่วนนี้ไปได้ คุณหนูใหญ่เหริ่นยังค่อนข้างพอใจแต่บางทีพอฉุกนึกถึงมันเธอก็ยังเสียดายอยู่ดี ทั้งชีวิตนี้ยังไม่เคยได้ลองของใหญ่เลย…ขาดทุนชะมัด!

“ผู้ชายของเธอเป็นไง?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเสตาถามเหมยเหมย

เหมยเหมยแค่นเสียงใส่แล้วพูดด้วยเสียงเย่อหยิ่งว่า “ไม่เคยวัด…แต่คาดการณ์แล้วเกินยี่สิบเซนแน่ ๆ…”

“อย่าโม้เลย…ทำไมเธอไม่บอกไปเลยล่ะว่ายาวเหมือนลาน่ะ!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกับฉีฉีเก๋อทำท่าไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด เหมยเหมยโต้กลับอย่างไม่พอใจ “มีอะไรให้น่าโกหกกัน พี่หมิงซุ่นของฉันมีพรสวรรค์ คนทั่วไปจะสู้ได้ไง เหอะ!”

“เด็กน้อย…โม้ไปเถอะ!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตาใส่อย่างดูถูกแต่ใจลึก ๆกำลังอิจฉา รู้สึกแย่จริง

เด็กน้อยสองคนที่ขึ้นมาหาคุณแม่ฟุบตัวแอบฟังหน้าประตูอยู่พักใหญ่ ดวงตาสองคู่กะพริบปริบ ๆอย่างไม่เข้าใจ

“พี่เล่อเล่อ พวกคุณแม่กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอ?” เป่ารื่อน่าถามด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยและทำหน้างุนงง

“น่าจะของอร่อย ๆละมั้ง ไปกันเถอะ ไปให้คุณน้าทำของอร่อย ๆให้เราทานกัน”

เล่อเล่อก็ฉงนใจไม่แพ้กันแต่รู้ว่าต้องเกี่ยวข้องกับคุณพ่อแน่ ๆ ไว้กลับไปถามคุณพ่อที่บ้านก็รู้ละ

…………………………..

ตอนที่ 2740 การหลงใหลในเรื่องดีงามเป็นธรรมชาติของมนุษย์

เพื่อนสนิททั้งสามคุยกันเสียงดังอยู่ในห้องพร้อมสายตาประกายวิบวับด้วยความตื่นเต้น อย่าคิดว่ามีแต่ผู้ชายที่จะคุยเรื่องลามกกันลับหลัง ผู้หญิง…โดยเฉพาะผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว หึหึ…แต่ละคนช่ำชองเรื่องนี้นักเชียว

“เหมยเหมยเธอช่วยพูดให้ความยุติธรรมสักประโยคสิ ฉันหวังดีต่อฉีฉีเก๋อหรือเปล่า เรามีสามียังไงพลังหยินหยางในตัวก็ต้องสมดุลอยู่แล้ว คนอย่างฉีฉีเก๋อ…นานวันเข้าก็ต้องอ้างว้างเดียวดายสิ?”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนคว้าตัวเหมยเหมยให้เธอช่วยคืนความยุติธรรมแก่เธอ

เหมยเหมยฟังแล้วนึกอยากขำ ขณะที่ฉีฉีเก๋อยังโวยวายไม่หยุด “ระวังไตของเธอจะมีปัญหานะ…ฉันอยู่คนเดียวสบายดี ไม่จำเป็นต้องมีผู้ชาย อีกอย่าง…ตอนนี้เทคโนโลยีก้าวหน้าขนาดนี้ฉันจะมีผู้ชายทำไม? ใช้แท่งนางฟ้า[1]ก็พอ…”

ฉีฉีเก๋อปากไวเลยเผลอพูดหลุดปากไปจนรีบเอาปิดปากด้วยความตกใจ แต่เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหูไวได้ยินชัดเต็มสองหู จึงซักไซ้ถามว่า “แท่งนางฟ้าอะไร? เธอใช้เหรอ? เอามาจากไหน…”

คำถามยาวเป็นพรวนเค้นถามจนฉีฉีเก๋อหน้าแดงหูแดงพลางส่ายหน้ารัว ๆ “เปล่า…ฉันแค่พูดไปงั้นแหละ จะไปใช้อันนั้นได้ไงกัน…”

“ฮิ ๆ…นี่เธอยังคิดจะโกหกฉันอีกเหรอ? ไม่เคยใช้แล้วเธอรู้จักแท่งนางฟ้าได้อย่างไร? สารภาพมาซะดี ๆ เอากลับมาจากประเทศญี่ปุ่นตอนเธอไปเที่ยวมาเมื่อสองเดือนก่อนใช่ไหม? เธอซื้อแบบแข็งพิเศษมาใช่ไหม? ใช้ดีไหม? รู้สึกสะใจไหม…”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะเหมือนคุณลุงหื่นกามคนหนึ่งแล้วโยนคำถามออกมารัว ๆจนฉีฉีเก๋อตั้งรับไม่ทัน เขินอายจนนึกอยากกัดลิ้นให้ตาย ๆไปเสีย

เหมยเหมยถึงเข้าใจว่าสองคนนี้กำลังคุยอะไรกันอยู่…จึงเขินจนตัวแทบม้วน ไร้ยางอายเสียจริง โชคดีทีพวกเธอขึ้นมาชั้นบนแต่แรก

แต่–

เด็กสองคนที่กำลังจะลงไปชั้นล่างได้ยินคำว่า ‘แท่งนางฟ้า’ เป่ารื่อน่าก็หูสั่นพรึ่บ ๆ ดวงตาเป็นประกายวิบวับ

เธอชอบนางฟ้าที่สุดเลย!

“พี่เล่อเล่อ…เราไปแต่งตัวเป็นนางฟ้ากันเถอะ”

“ไม่เอา ฉันจะเล่นเป็นเทพหยี่หลองสิน เธอเป็นนางฟ้าแล้วกัน” เล่อเล่อไม่สนใจในตัวนางฟ้าเพราะเธอชอบเทพพิทักษ์หยี่หลองสินผู้หล่อเหลาไม่ธรรมดามากกว่า แต่กลับบ้านไปก็ต้องถามคุณพ่อว่าแท่งนางฟ้าคืออะไร?

เป็นอมยิ้มที่ทานได้ใช่หรือเปล่านะ?

ฉีฉีเก๋อรับมือกับการซักถามของคุณหนูใหญ่เหริ่นไม่ไหวจริง ๆเลยยอมสารภาพไปตามตรง “ฉันแค่อยากรู้ว่าหน้าตาเป็นยังไงซื้อกลับมายังไม่เคยใช้เลย ถ้าเธออยากได้ฉันให้เธอ!”

เธอซื้อมาด้วยความสงสัยล้วน ๆ เพิ่งเคยเห็น ‘ของใช้บนเตียง’ วางขายตามห้างสรรพสินค้าเป็นครั้งแรกแถมยังจัดวางไว้ในจุดที่เตะตาที่สุด เธอเห็นแล้วเขินแทบแย่แต่พนักงานสาวกลับให้คำแนะนำสินค้าด้วยสีหน้าราบเรียบจึงเป็นการเปลี่ยนมุมมองทัศนคติของเธอไปเลย

เมื่อก่อนเคยได้ยินมาว่าประเทศญี่ปุ่นเปิดกว้างเรื่องนี้มาก หลังจากไปเที่ยวกลับมารอบหนึ่งฉีฉีเก๋อถึงรู้ซึ้งจากใจจริง

เปิดกว้างจริง ๆ เปิดกว้างมาก ๆเลยละ!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “เธอเก็บไว้ใช้เองเถอะ ฉันมีตัวจริงอยู่แล้วจะใช้อันนี้ทำไม? อ้อนั่นสิ…ฉันได้ยินมาว่าประเทศญี่ปุ่นกำลังคิดค้นหุ่นยนต์แล้วนะ แบบที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและจงรักภักดีต่อเธอคนเดียว ถ้าคิดค้นออกมาแล้วเธอก็ซื้อกลับมาสักตัว ชาร์ตแบตทีหนึ่งก็พอให้เธอใช้งานหนำใจแล้วล่ะ!”

“ถุย…วัน ๆเธอก็เอาแต่คิดเรื่องแบบนี้อยู่เรื่อย ตอนนี้ฉันเห็นความสำคัญของเรื่องการงานกับเป่ารื่อน่าเป็นหลัก ใครจะว่างไปคิดเรื่องแบบนั้นกัน คร้านจะคุยกับเธอแล้ว!” ฉีฉีเก๋อยังหน้าด้านไม่เท่าใครบางคนจึงต้องยอมศิโรราบไปแต่โดยดี

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเบะปาก “เสแสร้ง…เสแสร้งไปสิ…การหลงใหลในเรื่องดีงามเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ขงจื๊อยังว่าไว้แบบนี้ เรื่องแบบนี้สำคัญเทียบเท่ากับการกินข้าว เป็นสิ่งสำคัญที่ชีวิตจะขาดไม่ได้เหมือนกัน มีอะไรให้น่าอายกัน”

เหมยเหมยเห็นยัยคนนี้ยิ่งพูดก็ยิ่งไม่เข้าท่าเลยรีบเบี่ยงประเด็น ถามอีกทีว่า “ก่อนหน้านี้เธอเป็นอะไร? ดูหน้าไม่สบอารมณ์ ใครมาหาเรื่องเธองั้นเหรอ?”

………………………..

[1] แท่งนางฟ้าหรือรู้จักกันในชื่อดิลโด้ ของเล่นผู้ใหญ่