ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2765 น้องสามี + ตอนที่ 2766 ให้พี่ใหญ่ช่วยสอนนาย

ตอนที่ 2765 น้องสามี

 “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าเธอขี้เหร่เลยนะ…ฉันคิดว่าเธอชวนให้คนรู้สึกสบายใจต่างหาก เธอตีความหมายที่ฉันสื่อผิดแล้ว…” เหยียนหมิงต๋าอธิบายอย่างร้อนใจ แต่ยิ่งร้อนใจมากเท่าไรกลับยิ่งพูดตะกุกตะกักมากขึ้นเท่านั้น

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก่นด่าเสียงเบาว่า “…ตาโง่นี่เป็นลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย แล้วหน้าตาชวนให้รู้สึกสบายใจไม่ใช่หมายถึงว่าขี้เหร่หรอกเหรอ? เขาตั้งใจกระทบกระทั่งน้องสามีฉันมากกว่า…ไม่ได้การล่ะ ฉันต้องแสดงตัวแล้ว น้องสามีของฉันหน้าตาดูไม่ดีตรงไหน ธรรมชาติไร้การเติมแต่งล้วน ๆ ดีกว่าสาวงามที่สวยด้วยมีดหมอพวกนั้นตั้งหลายร้อยเท่า!”

เหมยเหมยกับฉีฉีเก๋อจ้องเธอด้วยสายตาเหน็บแนมพร้อมกัน ตอนนี้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถึงได้รู้ตัวจึงส่งยิ้มแก้เขิน “ฉัน…ฉันก็แค่เปิดหางตา ตัดเปลือกตา สักคิ้วนิดหน่อย สักหางตา…จัดฟัน…แค่นั้นแหละ นิดเดียวเอง…คิก ๆ…โครงหน้าเดิมอยู่”

ทั้งสองคนแค่นเสียงเย็นชาใส่โดยไม่คิดจะพูดอะไรกับเธออีก เมื่อก่อนถ้าพวกเธอสองคนไม่ห้ามไว้ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนคงไปดูดไขมันด้วยแน่ ๆ

เวลานั้นคุณหนูใหญ่เหริ่นคลั่งการลดน้ำหนักมาก รั้งอย่างไรก็รั้งไม่อยู่ ต่อมาเหมยเหมยพยายามคิดหาวิธีทำให้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนได้เรียนรู้ขั้นตอนการดูดไขมันทั้งหมดด้วยตาของเธอเอง เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตกใจจนเกือบฉี่แตก…จากนั้นก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องดูดไขมันอีกเลย

แต่ว่าผู้หญิงคนนี้ก็ยังไม่หยุด เพียงแต่ไม่ได้ทำอะไรใหญ่โต แค่ตัดแต่งเล็ก ๆน้อย ๆเท่านั้น รูปลักษณ์หน้าตาดูดีมากขึ้นแต่เงินก็ใช้ไปไม่น้อย ทั้งยังต้องไปทำซ้ำทุกปี ไม่อย่างนั้นก็จะกลับสู่สภาพเดิม

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโดนเหมยเหมยรั้งไว้ “ฟังต่อก่อนว่าพวกเขาคุยอะไรกัน”

เสียงของอิงซานหงดังขึ้นอีกครั้ง “นายไม่จำเป็นต้องอธิบายแล้ว เอาเป็นว่าฉันไม่สนใจนาย วันหลังไม่ต้องมาหาฉันอีก ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!”

“ฉันนี่แหละตำรวจ ฉันไม่ทำเรื่องไม่ดีหรอก ฉันคิดว่าเราเหมาะสมกันมากจริง ๆนะ…ฉันขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อเหยียนหมิงต๋า ปีนี้อายุ 27 ปี อาชีพเป็นตำรวจ บ้านเกิดของฉันคือเมืองจิน แต่ว่าญาติของฉันทั้งหมดอยู่ในเมืองหลวง…”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทำเสียงสงสัย “ชื่อนี้คุ้นหูมากเลย เฮ้ย…เหมยเหมย ชื่อของผู้ชายคนนี้คล้ายกับชื่อสามีเธอเลย!”

เหมยเหมยมุมปากกระตุก “เขาเป็นน้องของสามีฉัน น้องแท้ ๆด้วย”

ดวงตาของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนแทบจะถลนออกมาอยู่แล้ว ที่แท้ก็เป็นคนกันเองเหรอเนี่ย!

 “ทำไมน้องสามีเธอถึงดูไม่เหมือนพี่ชายเขาเลยสักนิด ดูโง่ชะมัด!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทำสีหน้ารังเกียจ ผู้ชายโง่ ๆแบบนี้มิน่าน้องสามีของเธอถึงรังเกียจ แม้กระทั่งพูดจายังพูดไม่เป็น แต่ว่าผู้ชายแบบนี้จิตใจคงดีไม่เลว อีกทั้งไม่เจ้าชู้ด้วย คุ้มค่าที่จะฝากฝังไว้ได้

“คนละแม่ เลยมักทำตามที่แม่ว่า!” เหมยเหมยพูดสรุปเหตุผลของความแตกต่างระหว่างพี่น้องสองคนของตระกูลเหยียนอย่างกระชับได้ใจความ

ทางฝั่งอิงซานหงเตรียมจะจากไปแล้ว เพราะตอนบ่ายเธอต้องไปหาเอกสารในห้องสมุด ตอนนี้ไปกินข้าวแล้วพักกลางวันสักหนึ่งชั่วโมง เวลาของเธอถูกบีบจนเหลือเพียงนิดเดียว ฉะนั้นทุกนาทีทุกวินาทีจะเสียเปล่าไม่ได้

“อย่าเพิ่งออกไปเลย เดี๋ยวฉันจะกลับไปถามน้องสามีของฉันดูก่อนว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับน้องสามีเธอกันแน่ อันที่จริงถึงแม้ว่าน้องสามีของฉันจะโง่ไปหน่อยแต่เป็นคนจริงใจ ฝากฝังดูแลได้แน่นอน เธอจะเกลี้ยกล่อมน้องสามีเธอหน่อยไหม?”

เหมยเหมยอยากช่วยเหยียนหมิงต๋าสักหน คุณย่าหยางเป็นห่วงหลานชายคนเล็กมาก แนะนำสาวที่ทั้งหน้าตาดีทั้งฉลาดมีความสามารถให้ตั้งหลายคนแต่เหยียนหมิงต๋ากลับไม่ชอบเลยสักคน ตอนนี้ไม่ง่ายเลยกว่าจะถูกใจใครสักคน แถมยังรู้จักหัวนอนปลายเท้ากันด้วย เธอย่อมช่วยให้ลงเอยกันอยู่แล้ว!

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลอกตาไปมาแล้วพยักหน้าอย่างร่าเริง “ได้…รอเดี๋ยวฉันจะเรียกน้องสามีกลับบ้านแล้วให้อิงจวี้กังเป็นคนถาม”

หากตัดภูมิหลังตระกูลเหยียนออกไป มีพี่สะใภ้ที่ไม่วุ่นวายอย่างเหมยเหมย การแต่งงานครั้งนี้ก็น่าเอามาลองคิดดูเหมือนกัน ถึงอย่างไรหน้าตาของน้องสามีเธอ…ก็ไม่สวยจริง ๆนี่นา!

สังคมตอนนี้มักมองแต่เรื่องหน้าตาเป็นหลัก ทั้งยังได้เจอะเจอผู้ชายที่สายตาพิลึกแปลก ๆอย่างเหยียนหมิงต๋าเช่นนี้ นับว่าหาได้ยากมากจริง ๆ!

…………………………………………..

ตอนที่ 2766 ให้พี่ใหญ่ช่วยสอนนาย

“ตกลงนายกับผู้หญิงแซ่อิงคนนั้นยังไงกันแน่? สารภาพกับฉันมาตามตรงให้ชัดเจนเลยนะ!”

เหมยเหมยกลับบ้านไปก็เล่าเรื่องนี้ให้คุณย่าหยางฟัง คุณย่าพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลยตัดสินใจโทรหาเหยียนหมิงต๋าสั่งให้กลับบ้านเพื่อทำการไต่สวนคดีในครอบครัวกับผู้อาวุโสทั้งสาม เหยียนหมิงซุ่นก็กลับบ้านมาก่อนล่วงหน้าเพื่อไต่สวนเหมือนกัน

เหยียนหมิงต๋ามีสีหน้างงงวย เขายังไม่ทันบอกอะไรเลย ทำไมคนในบ้านรู้กันหมดแล้วล่ะ?

“อย่าคิดปิดบังเด็ดขาด เมื่อตอนบ่ายแกตามไปวอแวหล่อนถึงมหาวิทยาลัยไม่ใช่เหรอ? พี่สะใภ้แกเห็นหมดแล้ว!“ เพียงครู่เดียวหญิงชราก็ขายเหมยเหมยเสียแล้ว เหมยเหมยเบือนหน้าอย่างเอือมระอาแล้วหันไปย่นจมูกใส่เหยียนหมิงซุ่น

เหยียนหมิงซุ่นมุมปากเหยียดขึ้นเล็กน้อยแล้วส่งสายตาปลอบโยนไปให้เธอ เขายื่นวอลนัทลูกเล็ก ๆที่เขาเพิ่งปอกเปลือกให้เหมยเหมย เล่อเล่อที่อยู่ด้านข้างก็นึกอยากทานบ้างจนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “พ่อคะ หนูก็อยากกิน”

“ปอกเอาเอง!” เหมยเหมยส่งเสียงฮึ เรื่องไม้นางฟ้ายังเคลียร์ไม่จบเลยนะ!

เล่อเล่อเบะปาก เมื่อเห็นพ่อไม่แม้แต่จะมองเธอซึ่งดูทรงคงหวังพึ่งไม่ได้ เธอเลยหยิบวอลนัทมาอย่างยอมรับในชะตากรรมแล้วค่อย ๆบีบด้วยนิ้วน้อย ๆสองนิ้ว แกร๊ก… เนื้อวอลนัทแตกกระจายเต็มมือผสมปนกับเปลือกด้วย ใบหน้าเล็ก ๆของเล่อเล่อจึงยู่เข้าหากันเป็นก้อนกลม

นี่จะกินอย่างไรเนี่ย?

“ควบคุมแรงให้ดี ค่อย ๆฝึกฝนไป!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเรียบแล้วหยิบวอลนัทมาหนึ่งกำมือส่งให้ลูกสาว

เหยียนหมิงต๋าเล่าเรื่องระหว่างเขากับอิงซานหงรู้จักกันได้อย่างไรอย่างจำนน เขาได้รับบาดเจ็บระหว่างปฏิบัติภารกิจในบ้านเกิดของอิงจวี้กังจนเกือบจะถูกศัตรูพบตัวเข้าแล้ว อิงซานหงที่ไปตัดฟืนบนภูเขาได้ช่วยเขาไว้ ทั้งยังช่วยนำทางเขาไปยังกองกำลังและยังหาสมุนไพรช่วยห้ามเลือดให้เขาด้วย…

ในเวลานั้นเหยียนหมิงต๋ารู้สึกประทับใจหญิงสาวที่ทั้งไม่ตื่นตระหนก กล้าหาญและนิ่งสงบอย่างมาก เขาเคยได้รับแผลใจแสนสาหัสมาจากอู่เยวี่ย ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่กล้าเชื่อใจคนสวยอีกเลย

เขาพลันรู้สึกว่ามีประโยคหนึ่งกล่าวถูกต้อง ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยจะยิ่งหลอกลวงคุณ…เขาก็คือผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นไม่ใช่เหรอ!

ดังนั้นสาวงามที่คุณย่าหยางแนะนำให้เขารู้จักจึงไม่อยู่ในสายตาของเหยียนหมิงต๋าเลยสักนิด เขาจะไม่ทำผิดซ้ำซากอีก หลังจากได้พบกับอิงซานหงเหยียนหมิงต๋าก็ตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบและตัดสินใจตามจีบอิงซานหง

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องสามีของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน ทั้งยังเป็นนักศึกษาปริญญาโทของมหาวิทยาลัยครุศาสตร์ด้วย แม้หน้าตาจะดูธรรมดาไปหน่อยแต่เป็นสาวน้อยบริสุทธิ์สดใส เหยียนหมิงต๋าหากนายคิดเล่น ๆนายก็ไปหาคนอื่นเถอะ อย่ามาทำร้ายน้องสามีของเพื่อนฉันเลย!” เหมยเหมยเอ่ยเตือน

“เปล่านะ…ฉันอยากจะศึกษาดูใจกับเธอจริง ๆแต่เธอไม่ยอมคบฉันสักที” เหยียนหมิงต๋ารู้สึกน้อยใจเล็กน้อย เขาอยากแต่งงานแล้วจริง ๆ ทำไมไม่เชื่อเขาล่ะ?

คุณย่าหยางกลับพอใจในตัวอิงซานหงมาก หน้าตาธรรมดาแล้วทำไม หาภรรยาแต่งงานก็ต้องหาคนฉลาดมีคุณธรรม ผู้หญิงคนนี้สอบเข้าเรียนระดับปริญญาโทของมหาวิทยาลัยครุศาสตร์ได้ทั้ง ๆที่อยู่ชนบทแสดงว่าเป็นคนมีความสามารถ ดีกว่าพวกผู้หญิงสะดีดสะดิ้งชอบยั่วยวนพวกนั้นตั้งมากโข

อีกทั้งสาวน้อยคนนี้ได้ช่วยชีวิตหลานชายคนเล็กของเธอไว้ นี่ไม่ใช่โชตชะตาเมื่อชาติปางก่อนหรอกเหรอ!

“ไม่เลวเลย…ครั้งนี้สายตาของหมิงต๋าถือว่าไม่เลวเลยจริง ๆ เหมยเหมยบอกครอบครัวตระกูลอิงสักหน่อยว่าพวกเราจะไปเยี่ยมถึงบ้านสักวันแล้วรวดจัดการคุยเรื่องแต่งงานไปเลย!” หญิงชราเป็นคนใจร้อนจึงปรารถนาเป็นอย่างยิ่งว่าจะจัดการเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตของหลานชายเสียเดี๋ยวนี้เลย

เหมยเหมยร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก “คุณย่าคะ…ตอนนี้เหยียนหมิงต๋าเป็นฝ่ายรักเขาข้างเดียว ฝ่ายหญิงยังไม่ตกปากรับคำเลย!”

คุณย่าหยางถอนหายใจอย่างผิดหวังพลางมองเหยียนหมิงต๋าอย่างดูถูก “ไม่ได้เรื่อง…ให้พี่ใหญ่ของนายเป็นคนสอน เขามีความสามารถทางด้านนี้!”

อายุสิบห้าก็หาภรรยาดี ๆได้ด้วยตัวเองแล้วโดยไม่ต้องให้เธอมากังวลใจสักนิด หลานชายบ้านไหนจะมามีความสามารถเท่าหลานชายคนโตของเธอบ้าง?

เหยียนหมิงซุ่นมุมปากกระตุก…เรื่องนี้จะสอนอย่างไรล่ะ?

มีแต่เรื่องที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ทั้งนั้น!

…………………………