ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2775 ฝันกลางวัน + ตอนที่ 2776 ความสัมพันธ์ครอบครัวจอมปลอม

ตอนที่ 2775 ฝันกลางวัน

สยงมู่มู่ใจหล่นไปถึงตาตุ่มอีกทีแล้วเกาหัวอย่างหงุดหงิด ตะคอกเสียงใส่เหมยเหมย “เธอรีบบอกที่อยู่ฉันเลย อย่าบอกว่าเธอไม่รู้ ฉันรู้ว่าเธอต้องรู้แน่ ๆ”

เขาถูกเหมยเหมยพาเบี่ยงออกนอกประเด็นไปแล้วจริง ๆ จำเป็นต้องพูดคุยเรื่องครั้งแรกของเขากับพวกผู้หญิงด้วยหรือ?

ถามยัยทอมโต้ง ๆไปเลยไม่ดีกว่าหรือไง!

“ไม่รู้…แน่จริงนายก็ไปหาเอง อย่างไรซะฉันก็ไม่รู้”

เหมยเหมยตอบปฏิเสธไป เรื่องที่เธอรับปากเพื่อนไปจะไม่ยอมทรยศเด็ดขาด ต่อให้ในใจลึก ๆของเธอหวังว่าสยงมู่มู่กับเซียวเซ่อจะครองรักกันจริง ๆก็ตาม แต่…คนเราต้องมีสัจจะนี่นา!

“จ้าวเหมย…เธอจะบอกหรือไม่บอก?” สยงมู่มู่อยากบีบคอเธอให้ตาย ๆไปเสียแต่เขาไม่กล้า เหยียนหมิงซุ่นต้องหาทางจัดการเขาแหงเลย

“ไม่บอก ฉันสัญญากับเซ่อเซ่อไว้แล้ว ฉันไม่มีวันหักหลังหรอก!”

เหมยเหมยคร้านจะสนใจเขาอีกเลยเลือกกลับไปแต่งนิยายต่อที่ห้องหนังสือและไม่คิดจะสนใจเจ้าสยงมู่มู่อีก ส่วนทางเซียวเซ่อไว้เธอจะโทรไปสั่งผู้จัดการร้านอาหารให้จัดส่งอาหารทั้งสามมื้อไปตามเวลาซึ่งต้องแยกทำให้โดยเฉพาะ ทั้งต้องอร่อยและอุดมไปด้วยสารอาหาร

ถ้าเซียวเซ่อมีจริง ๆ ในท้องนั่นเป็นถึงหลานสาวตัวน้อยของเธอเชียวนะ!

สยงมู่มู่หน้าขมึงทึงกัดฟันเสียงดันกรอด ๆ ดูท่าทางน่าสงสารจับใจจนคุณย่าหยางกับป้าฟางทนไม่ไหว คิดว่าเหมยเหมยทำเกินไปหน่อย

“อย่าโกรธไป…เธอแอบสะกดรอยตามเหมยเหมยก็รู้แล้วว่าดวงใจเธออยู่ไหน!” คุณย่าหยางออกความเห็น

“แต่ผมมีเวลาไม่มาก อยู่ที่นี่ได้แค่สามวัน สามวันหลังจากนี้ผมต้องรีบกลับอเมริกาเพราะมีธุระสำคัญ”

สยงมู่มู่ดวงตาเป็นประกายวาววับแต่ก็หม่นลงในชั่วพริบตา ผู้หญิงที่อายุเฉลี่ยแล้วมากกว่าห้าสิบปีเห็นแล้วก็ใจเต้นรัว อย่าให้ต้องพูดเลยว่าปวดใจมากแค่ไหน

ดูท่าทางน่าสงสารนี่สิ!

“ฉันจะช่วยวิเคราะห์ให้นะ เธอบอกว่าดวงใจของเธอถูกเหมยเหมยซ่อนเอาไว้สินะ?” ป้าฟางสมองแล่นเหมือนเชอร์ล็อค โฮล์มส์ เด็กหน้าตาแบบนี้แค่ขมวดคิ้วเธอก็ปวดใจแล้ว!

“เหมยเหมยต้องเป็นคนพาตัวไปซ่อนแน่ ๆ และอยู่ในที่ที่ผมไม่รู้” สยงมู่มู่กัดฟันพูด

ป้าฟางเริ่มขบคิดแล้วพูดเสียงพึมพำเอง “โรงแรมไม่มีทางไปอยู่แล้ว เหมยเหมยต้องซ่อนไว้ในคอนโด ซึ่งคอนโดของเธอส่วนมากถูกปล่อยเช่าไปหมดแล้ว ห้องที่ยังว่างแล้วเข้าไปอยู่ได้เลยก็มีอยู่แค่หลังเดียวเท่านั้น แต่หลังนั้นน่าจะไม่ไปอยู่เพราะเพิ่งเกิดคดีฆาตกรรมขึ้น ผู้หญิงไม่น่าจะกล้า…”

สยงมู่มู่เอ่ยด้วยเสียงหงุดหงิด “ผู้หญิงคนนั้นแม้แต่สุสานยังนอนได้ แล้วนับประสาอะไรกับที่ที่คนเคยตาย”

คุณย่าหยางปรบมือทีหนึ่ง “งั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว ยายฟางเธอบอกที่อยู่ห้องนั้นให้มู่มู่หน่อยสิ ให้เขารีบไปตามหาเมียซะ”

ป้าฟางเขียนที่อยู่ใส่กระดาษแล้วพูดยิ้มตาหยีว่า “ถ้าที่นี่ไม่มีไว้ฉันจะพาเธอไปหาที่อื่นอีก จะช่วยหาเมียของเธอจนเจอให้ได้ ไม่ต้องรีบนะ!”

“ขอบคุณครับป้า ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

สยงมู่มู่สวมกอดป้าฟางอย่างดีใจแล้วหอมแก้มเธอไปฟอดหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปหอมแก้มคุณย่าหยางอีกฟอดแล้ววิ่งออกไปอย่างมีความสุข

ยัยทอม รอฉันก่อนเถอะ!

ป้าฟางกับคุณย่าหยางนิ่งค้างไปพร้อมใบหน้าที่แดงก่ำเหมือนลูกมะเขือเทศ นวดคลึงแก้มอย่างเคอะเขิน โอ๊ย…น่าอายจริง ๆ!

“ถ้าฉันยังอายุแค่สิบแปดก็ดีสิ ไม่ว่าอย่างไรจะต้องหาทางนอนกับลูกพี่ลูกน้องของเหมยเหมยให้ได้!” ป้าฟางถอนหายใจอย่างนึกเสียดาย สมัยสาว ๆก็คิดว่าสามีเธอหน้าตาดีไม่หยอกอยู่หรอกนะ แต่มาดูเอาตอนนี้เทียบไม่ได้แม้กระทั่งปลายเล็บเท้าของสยงมู่มู่ ห่างชั้นกันเหลือเกิน!

คุณย่าหยางกลอกตาใส่ทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ “อย่ามัวแต่ฝันกลางวันเลย!”

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เธอก็อยากทิ้งตาแก่แล้วไปสนุกกับหนุ่มน้อยสักคนเหมือนกันนั่นแหละ!

…………………………….

ตอนที่ 2776 ความสัมพันธ์ครอบครัวจอมปลอม

เหมยเหมยนั่งอยู่ในห้องหนังสือนั่งไม่ติดแม้แต่ชั่วโมงเดียวเพราะในหัวยุ่งเหยิง ตัดสินใจวางดินสอแล้วไปหาเซียวเซ่อสักหน่อย พร้อมบอกเธอว่าสยงมู่มู่กลับมาแล้ว

ค่อยถามต่อเพื่อดูว่าเซียวเซ่อยังจำเรื่องราวได้ไหม โดยทั่วไปถ้ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจริงฝ่ายหญิงจะต้องรู้สึกได้ ไม่มีทางที่จะไม่รู้สึกอะไรแม้แต่นิดเดียว

“คุณย่า คุณป้า หนูออกไปแล้วนะ ฝากรับเล่อเล่อหน่อยนะคะ”

เหมยเหมยเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขับรถออกจากบ้านไป

เธอไปที่ร้านอาหารก่อนเพื่อรับน้ำซุปไก่ที่สั่งไว้ก่อนหน้านี้โดยเฉพาะ เพิ่งตุ๋นเสร็จสด ๆร้อน ๆ ทางผู้จัดการกำลังจะสั่งคนให้นำไปส่งพอดีพร้อมกับข้าวบางส่วน บอกได้เลยว่าจัดเตรียมไว้อย่างอุดมสมบูรณ์

“หลังจากนี้ก็เตรียมอาหารสำหรับคนท้อง วันละสามมื้อห้ามขาด” เหมยเหมยสั่งทิ้งท้ายเสร็จก็หิ้วกับข้าวออกจากร้านไป

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองกว่าปกติเซียวเซ่อจะไม่ทานข้าวตรงเวลา รอหิวค่อยทานไม่งั้นตีให้ตายก็ไม่มีวันทาน หนำซ้ำยังขี้เกียจจนได้โล่ ถ้าไม่มีอาหารสำเร็จรูปยัยเซียวยอมหิวตายดีกว่าต้องเข้าครัวทำอาหารเอง

ไม่นานก็ไปถึงจุดหมายปลายทาง เหมยเหมยล้วงกุญแจมาเปิดประตู เพิ่งแง้มเปิดได้นิดเดียวก็ได้ยินเสียงตะคอกแว่วดังออกมา ทำเอาสะดุ้งจนรีบพุ่งเข้าไปก็เห็นว่าสยงมู่มู่ถูกเซียวเซ่อใช้เท้าย่ำอยู่บนพื้น…

น่าแปลกจริง ๆสยงมู่มู่ตามมาถึงนี่ได้อย่างไร?

“คนสกุลเซียว…ตอนแรกฉันตั้งใจจะมาคุยกับเธอดี ๆ นี่เธอแสดงท่าทีอะไรกัน เธอเอาเปรียบฉันแล้วไม่คิดจะยอมรับสินะ?” สยงมู่มู่ตะคอกใส่ด้วยความโกรธ

จากสถานการณ์ตอนนี้เขาเหลือแค่ปากที่ยังขยับได้ ร่างกายถูกเซียวเซ่อใช้เท้าย่ำไว้อย่างแรงจนกระดิกตัวไม่ได้สักนิด

พอได้ยินคำพูดหน้าไม่อายแบบนี้เหมยเหมยยังอยากกระทืบใส่สักที ผู้หญิงเสียตัวให้นายฟรี ๆกลับจะให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายรับผิดชอบหรือ?

หน้าด้านเกินไปแล้ว!

เซียวเซ่อหน้าแดงระเรื่อน้อย ๆแวบเดียวก็หายไปและไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ เธอยื่นเท้าเตะก้นสยงมู่มู่ทีหนึ่งแล้วพูดเสียงเย็น “อย่างฉันน่ะเหรอที่จะเอาเปรียบนาย? ฉันไม่ได้ตาบอดสักหน่อย ต่อให้หาใครสักคนที่เป็นเพศผู้กลางถนนก็ดีกว่าหนุ่มหน้าหวานอย่างนายร้อยเท่า”

อย่างไรเสียตอนเธอจากมาเจ้าหมอนี่ก็ยังไม่ตื่น เธอแค่ไม่ยอมรับมันก็พอ จะให้รับผิดชอบบ้าอะไร!

สยงมู่มู่ฟังแล้วก็โกรธจนแทบกระอักเลือด ได้แต่เถียงกลับคอเป็นเอ็น “เธออย่ามาขี้โกง คืนวันนั้นเธอขืนใจฉัน เธอต้องรับผิดชอบ!”

เหมยเหมยกะพริบตามองปริบ ๆ ทำไมเรื่องมันกลับตาลปัตรอย่างนี้ล่ะ?

ไม่ควรเป็นฝ่ายหญิงร่ำไห้เรียกร้องให้ฝ่ายชายรับผิดชอบหรือ?

สถานการณ์ตอนนี้…นี่มัน…เหมยเหมยส่ายหน้า ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะเป็นแค่คนรอกินเผือกอยู่เงียบ ๆก็พอจะได้รอดูเรื่องสนุก ๆด้วยเลย

เซียวเซ่อเตะไปอีกหลายทีแล้วหันไปหาเหมยเหมย สายตาเผยรัศมีความอาฆาตแค้นออกมาทำเอาเหมยเหมยตัวสะท้านอย่างอดไม่ได้ ไม่รอให้เซียวเซ่อถามก็ชิงพูดขึ้นก่อนว่า “ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น จริง ๆนะ…ไม่ได้พูดสักคำ เซ่อเซ่อเธอต้องเชื่อฉันนะ”

สยงมู่มู่ที่ถูกย่ำราวกับมดตัวหนึ่งหมดซึ่งภาพลักษณ์ต่อหน้าลูกพี่ลูกน้อง ทั้งไม่ได้คำตอบที่แน่ชัดจากเซียวเซ่อทำให้ไฟโทสะในใจเขากำลังลุกโชน อดไม่ได้ที่จะหาคนมาร่วมชะตากรรมเดียวกันเลยแค่นเสียงทีหนึ่ง จงใจพูดขึ้นว่า “ถ้าเธอไม่ได้บอกแล้วฉันจะหาเจอได้ยังไง ฉันไม่ใช่เชอร์ล็อค โฮล์มส์สักหน่อย!”

“เจ้าบ้าสยงมู่มู่ ฉันบอกนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน นายอย่าคิดจะยุยงฉันกับเซ่อเซ่อ ถ้านายยังทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลแบบนี้อีกก็อย่ามาโทษว่าฉันทำลายความสัมพันธ์ครอบครัวเพื่อความถูกต้องนะ!”

เหมยเหมยร้อนใจจนทนอยู่นิ่งไม่ได้ ขอสาบานต่อท้องฟ้าว่าครั้งนี้เธอไม่ได้บอกอะไรอีกฝ่ายไปจริง ๆ แต่ปัญหาคือ…แม้แต่ตัวเธอยังไม่เชื่อเสียด้วยซ้ำ เจ้าบ้าสยงมู่มู่รู้ที่นี่ได้อย่างไรกัน?

“จะทำลายไม่ทำลายก็ช่าง คิดว่าฉันอยากรักษาความสัมพันธ์ครอบครัวจอมปลอมนั่นกับเธอนักเหรอ…ไสหัวไปอยู่ข้าง ๆไป อย่ามารบกวนฉันคุยเรื่องอนาคตกับยัยทอมนี่!”

สยงมู่มู่ถลึงตาใส่เหมยเหมยอย่างรังเกียจทีหนึ่งแล้วแหงนหน้ามองเซียวเซ่อ

มองจากมุมของเขาเห็นเพียงเรียวขาคู่ยาวแล้วก็ใบหน้าเย็นชาของเซียวเซ่อ…เฮ้อ ทำไมเขาถึงมาตกอยู่ในเงื้อมมือยัยทอมคนนี้ได้กันนะ!

………………