ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2779 หาเวลาว่างไปสำนักงานเขต + ตอนที่ 2780 ครั้งแรก

ตอนที่ 2779 หาเวลาว่างไปสำนักงานเขต

เหมยเหมยที่เดินไปถึงหน้าลิฟต์พลันก็ย้อนกลับมาพร้อมตบหน้าผากตัวเองแรง ๆทีหนึ่ง โมโหสองคนนั่นจนสติเลอะเลือนไปเลย เธอมีกุญแจห้องนี่นาแค่แง้มเปิดประตูเป็นช่องเล็ก ๆก็โอเคแล้วนี่!

เหมยเหมยแอบเปิดประตูเงียบ ๆแล้วก็ลอบดีใจที่เซียวเซ่อไม่ได้ล็อกจากข้างใน ซึ่งช่วยให้เธอสะดวกขึ้นมาก

เธอไม่กล้าเปิดกว้างมากแค่แง้มเป็นช่องเล็ก ๆแต่ก็ได้ยินเสียงพูดอันได้ใจของของสยงมู่มู่พอดีจนลูกตาแทบถลนออกมารอมร่อ เซียวเซ่อเป็นฝ่ายขืนใจสยงมู่มู่จริงด้วยสิ!

ชิ…ก็ไม่แปลกหรอก กับหนุ่มหน้าตาดีอย่างสยงมู่มู่น้อยคนนักที่จะรักษาความตั้งใจแรกไว้ได้ บวกกับดื่มเหล้ามากเกินไป…จะเกิดอะไรขึ้นนั่นถือเป็นเรื่องปกติมาก

“พูดเหลวไหล…นายต่างหากที่ถอดเสื้อของฉัน…” เซียวเซ่อเผลอหลุดปากพูดออกมาด้วยความร้อนใจ แต่พูดไม่ทันจบประโยคก็รู้สึกตัวเลยรีบแก้คำ “วันนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น!”

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเธอจะหนีทำไม เซียวเซ่อเธอกำลังมีพิรุธ อย่ามาทำเป็นไขสือต่อหน้าฉัน!” สยงมู่มู่พูดจี้ใจดำ

เซียวเซ่อเถียงไม่ออกในทันทีพลางหางตาก็เหลือบเห็นบางอย่างที่กำลังกระดกขึ้นสี่สิบห้าองศาก็หน้าแดงอย่างไม่มีสาเหตุ ทิ้งตัวนั่งลงทานข้าวต่อ ทานข้าวให้อิ่มท้องถึงจะมีแรง คอยดูเถอะว่าเธอจะจัดการหมอนี่อย่างไร

“นายสวมกางเกงซะ นายไม่อายแต่ฉันยังกลัวเป็นตากุ้งยิงอยู่นะ!” เซียวเซ่อพูดเสียงเย็นชา

“ไม่ใส่…เธอต้องขอโทษ ไม่งั้นฉันจะไม่ใส่”

“เชอะ…ใส่หรือไม่ใส่ก็แล้วแต่เลย”

เซียวเซ่อที่ไม่มีวันยอมจำนนอ้าปากทานข้าวต่อไป สยงมู่มู่หมุนกลอกลูกตาไปมาแล้วคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่บนโซฟามาผูกเอว ภายในห้องอุณหภูมิค่อนข้างต่ำ จะปล่อยให้น้องชายของเขาหนาวไม่ได้เชียว

“ยัยทอมเธอก็อย่ามาแสร้งทำเป็นเก็บอารมณ์ต่อหน้าฉันเลย เธอกล้าบอกหรือว่าเธอไม่ได้จงใจให้ฉันมาหาน่ะ?” สยงมู่มู่พูดเย้ย

“ใครจะไปรู้ว่าเหมยเหมยจะโง่ขนาดนี้…อีกอย่างต่อให้นายมาหาถึงที่แล้วยังไง ฉัน…กับนายไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักหน่อย!” เซียวเซ่อพูดเสียงสูง เหมยเหมยได้ยินก็น้ำตาแทบไหล

ครั้งนี้ไม่ใช่เธอที่หลุดปากเผยความลับจริง ๆนะ!

เธอถูกใส่ความแล้วจริง ๆ หันไปทางไหนก็ผิดหมด นี่เวรกรรมอะไรของเธอนะ!

สยงมู่มู่แค่นหัวเราะเสียงดัง “เซียวเซ่อเธอยังปากแข็งอยู่อีก เหมยเหมยไม่ได้เพิ่งจะโง่แค่วันสองวันนี้ เธอก็ไม่ได้เพิ่งจะรู้จักกับหล่อนแค่วันสองวัน ถ้าเธอตั้งใจจะไม่ให้ฉันหาเธอจนเจอ โลกนี้ตั้งกว้างเธอหนีไปซ่อนที่ไหนสักที่ฉันก็หาเธอไม่เจอแล้ว”

เขาเว้นช่วงเล็กน้อยโดยที่สายตายังจับจ้องเซียวเซ่อแน่นิ่ง พอเห็นตะเกียบที่คีบผักของเธอค้างกลางอากาศก็ลอบดีใจ…เขาเดาถูกแล้ว โอ้เย้!

เหมยเหมยที่อยู่นอกประตูโมโหจนปวดตับ พวกเธอสิโง่ เคยมีอะไรกันหรือเปล่ายังไม่รู้ ยังมีหน้ามาบอกว่าเธอโง่อีกหรือ?

สยงมู่มู่เอ่ยต่อ “ต่อให้เธอคิดจะกลับประเทศแต่ฮวาเซี่ยใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเธอถึงให้เหมยเหมยช่วยหาที่อยู่ให้เธอล่ะ? หรือเธอไม่รู้ว่าเหมยเหมยเก็บความลับไม่ได้? ฉะนั้น…เซียวเซ่อเธอกำลังแกล้งทำเป็นหนี จงใจล่อให้ฉันมาหาเธอ!”

“พูดเหลวไหลอะไรของนาย อย่าคิดเข้าข้างตัวเองมากนักสิ ไสหัวไปซะ!”

เซียวเซ่อตวาดเสียงเย็นชาใส่แต่ฟังแล้วกลับรู้สึกกำลังมีพิรุธบางอย่าง

ถึงเหมยเหมยจะโกรธที่สยงมู่มู่ด่าเธอว่าโง่แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าไอ้สารเลวนี่พูดมีเหตุผลดี โลกนี้ตั้งกว้างทำไมเซียวเซ่อถึงมาหาเธอล่ะ เธอกับสยงมู่มู่เป็นญาติกันนะ!

“ฉันไม่ไสหัวไปไหนหรอก…ตอนนี้ในท้องของเธอมีลูกของฉันแล้ว ในเมื่อเธอไม่รับผิดชอบงั้นฉันจะยอมทนรับผิดชอบไปแล้วกัน ฉันจะให้ลูกของฉันเกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ไม่ได้…แล้วก็เราหาเวลาว่างไปจดทะเบียนสมรสกันเถอะ!”

สยงมู่มู่แสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจแต่มือกำลังกำหมัดแน่น เหงื่อชื้นเต็มฝ่ามือพลางรอคำตอบจากเซียวเซ่อด้วยความประหม่า

…………………………

ตอนที่ 2780 ครั้งแรก

ครั้นเซียวเซ่อได้ยินคำว่าครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ก็ตัวสะท้านน้อย ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แม้จะเพียงชั่ววูบแต่กลับถูกสยงมู่มู่จับสังเกตได้

“เธอก็คิดเหมือนกับฉันสินะ เซียวเซ่อเธอเคยสัมผัสความเจ็บปวดที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์มาแล้ว หรือว่าเธออยากให้ลูกของเรามีวัยเด็กที่ไร้ซึ่งความสุขเหมือนเธอเหรอ?”

ทุกคำทุกประโยคของสยงมู่มู่กระแทกหัวใจเซียวเซ่อทั้งสิ้น และด้วยเหตุผลนี้จึงทำให้เธอเกิดอารมณ์ย้อนแย้งในตัวเองพานสูญเสียความเด็ดเดี่ยวและเด็ดขาดอย่างที่เคยมี

“จดบ้าอะไร ไม่มีอะไรทั้งนั้น…ไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่มีลูก นายไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”

แม้เซียวเซ่อจะมีท่าทีอ่อนลงแต่ไม่นานเธอก็กลับมาหนักแน่นเช่นเดิม ตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจเลยว่าท้องจริงหรือเปล่าจึงไม่มีวันหาข้อผูกมัดให้ตัวเองอย่างง่ายดายแน่นอน เธอยังมีชีวิตอีกยาวไกลก็ใช้ชีวิตให้ดี ไม่จำเป็นต้องรีบฆ่าตัวตายนี่นา

“ยัยทอมขี้ขลาด ทั้ง ๆที่หลับนอนกับฉันแล้วยังไม่ยอมรับอีก!” สยงมู่มู่โมโหจะตายอยู่แล้ว ยืนกรานความคิดว่าเซียวเซ่อกำลังหนีความจริง

เขาไม่ได้โง่สักหน่อย เรื่องแบบนั้นผู้ชายไม่รู้สึกอะไรแต่ผู้หญิงต้องรู้สึกแน่ ๆ น้องชายของเขาไม่ใช่หนอนบุ้งจริง ๆสักหน่อย จะไม่รู้สึกสักนิดได้อย่างไรกัน?

แล้วอีกอย่างถ้าไม่เคยมีอะไรกับเซียวเซ่อ ด้วยนิสัยของเธอจะหนีได้อย่างไร?

เซียวเซ่อเม้มปากแน่นไม่ปริเสียงสักนิด ภายนอกดูสงบเยือกเย็นแต่ความจริงภายในใจเธอเหมือนคลื่นทะเลซัดโครม เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีจริง ๆ ตั้งท้อง…เรื่องแบบนี้สำหรับเธอมันน่ากลัวยิ่งกว่าวันสิ้นโลกเสียอีก!

แค่นึกถึงว่าท้องจะโตขึ้นวันแล้ววันเล่า จะมีเด็กน้อยน่ารำคาญตามติดก้นต้อย ๆ…แล้วยังเรียกเธอว่าคุณแม่…

เซียวเซ่อตัวสะท้านเฮือก ภาพนั่นงดงามเกินไปจนเธอไม่กล้าจินตนาการต่อแล้ว!

แต่จะให้เธอเป็นฆาตกรที่ฆ่าลูกคนนี้เองกับมือ เธอก็ทำไม่ได้เช่นกัน

สับสนจังแฮะ!

สยงมู่มู่เห็นเซียวเซ่อเงียบไปพักใหญ่เลยคิดว่าเธอคงไม่ยอมรับก็โมโหอย่างบอกไม่ถูก ส่วนมากคือความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ เขาเพียบพร้อมทั้งหน้าตาและความสามารถ หลับนอนกับเขาแล้วเสียเปรียบขนาดนั้นเชียวหรือ?

“ยัยทอมเธออย่าคิดจะปฏิเสธนะ อย่างไรเสียฉันก็ถูกเธอพรากบริสุทธิ์ไปแล้ว เธอต้องรับผิดชอบ!” สยงมู่มู่แหวเสียงใส่จนเพี้ยนด้วยความโกรธปนเศร้า ปั้นหน้าขึงขังถลึงตาจ้องเซียวเซ่อ

เซียวเซ่อที่อารมณ์ไม่คงที่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เธอเองกำลังกลุ้มใจอยู่แต่ดันมีไอ้คนน่ารำคาญพูดเสียงเจื้อยแจ้วข้างหูไม่หยุด ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้ทานข้าวสักมื้อแต่ไม่อาจนั่งทานเงียบ ๆได้

“นอนแล้วยังไง…นายไม่ได้เสียหายสักหน่อย นายคิดจะเอาอะไรอีก?”

เซียวเซ่อโกรธจนลุกไปยืนบนโซฟาก้มหน้าถลึงตาจ้องสยงมู่มู่จึงขับให้เธอดูมีความน่าเกรงขามเพิ่มมากขึ้นอีกเท่าตัว สยงมู่มู่ถูกตะคอกใส่จนตัวลีบเหมือนคนแคระที่ยืนหัวหดคอหาย ไร้ซึ่งความเฉิดฉายอย่างเมื่อสักครู่

เวลาผ่านไปพักใหญ่…

สยงมู่มู่เงยหน้าพูดเสียงอ้ำอึ้ง “นะ…นี่เป็นครั้งแรกของฉัน…”

“หึ…อยากได้ค่าเปิดซิงสินะ? เท่าไหร่…เสนอราคามาได้เลย!”

เซียวเซ่อล้วงปากกากับสมุดเช็คจากกระเป๋ากางเกงออกมา ดูภายนอกเหมือนจะใจเย็นแต่ภายในใจไฟโทสะพร้อมจะปะทุเสมอ ถ้าไอ้หนุ่มหน้าหวานนี่กล้าเอ่ยปากขอเงิน เธอก็จะฆ่าแล้วเอาไปดองเสียให้เข็ด!

สยงมู่มู่เองก็โกรธจนกระโดดขึ้นไปเหยียบบนโซฟาอีกคน ยืนประจันหน้าเซียวเซ่อแล้วตะคอกใส่ด้วยแรงโทสะ “เธอเห็นฉันเป็นคนแบบไหน…ฉันต้องการค่าเปิดซิงอันน้อยนิดนั่นของเธอเหรอ? คนสกุลเซียว เรื่องวันนี้เธอต้องให้คำอธิบายฉันให้ได้ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

เซียวเซ่อแค่นเสียงใส่อย่างไม่ใส่ใจ หลอมรวมทุกความดูถูกเหยียดหยามไว้ในเสียง ‘เฮอะ’ คำเดียว

ปกติยังพอช่างมันได้เพราะสยงมู่มู่ก็ชินชาแล้ว แต่ตอนนี้กลับต่างไปจากเดิม ขณะที่เขากำลังจะแสดงความเป็นชายเซียวเซ่อกลับส่งเสียงแค่นหัวเราะ ‘เฮอะ’ …นี่มันหยามศักดิ์ศรีของผู้ชายอยู่ชัด ๆ!

ถ้าทนสิ่งนี้ได้แล้วยังมีอะไรที่ทนไม่ได้อีก!

“เธอเป็นคนบีบบังคับให้ฉันทำเองนะ…”

“นายทำอะไร…ออกไป!”

“เธอไม่ยอมรับสินะ…งั้นฉันก็จะนอนอีกสักครั้ง ดูสิว่าเธอจะยอมรับหรือเปล่า…”

………………