ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2837 ฉันตกลง + ตอนที่ 2838 เสียงคัดค้านของท่านเคานต์อาวุโส

ตอนที่ 2837 ฉันตกลง

หัวใจของเซียวเซ่ออ่อนยวบลงทีละนิด เธอไม่กล้าสบตาสยงมู่มู่แต่เลือกจะมองลงไปด้านล่างเวทีแต่กลับพบท่านผู้เฒ่าเซียวกำลังยิ้มตาหยีมองเธอ พร้อมทั้งยกนิ้วโป้งให้กำลังใจเธอเหมือนตอนเด็ก

มุมปากยกยิ้มสูงราวกับดอกกล้วยไม้สีสดงดงามบนหน้าผา รอยยิ้มของเซียวเซ่อทำให้ทุกคนต้องหยุดหายใจมองเธอนิ่ง

สยงมู่มู่ก็ตาค้างไปด้วยเช่นกัน ตอนนี้เขาเพิ่งได้สติว่าเมื่อก่อนเรียกเซียวเซ่อว่ายัยทอมมันคือความผิดมหันต์ ทั้งที่มีความเป็นผู้หญิงสูงมากขนาดนั้นแล้วเหมือนผู้ชายตรงไหนกัน?

“จากนี้ไปฉันจะไม่เรียกเธอว่ายัยทอมอีกแล้ว!” สยงมู่มู่อดพูดความในใจออกมาไม่ได้จนถูกเซียวเซ่อกลอกตาใส่

เจ้าโง่เอ้ย โง่ขึ้นทุกวัน!

เธออ้าปากพะงาบหมายจะบอกว่ารอถ่ายรายการเสร็จค่อยคุยเรื่องแต่งงาน ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงการถ่ายทำ เธอไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามารับรู้เรื่องราวส่วนตัวมากเกินไป นั่นเป็นผลจากการถูกสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กทำให้เซียวเซ่อไม่ค่อยชอบวิธีการแบบนี้!

แต่เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไรก็มีเสียงดุดันหนึ่งดังขึ้น ทั้งใช้ภาษาอังกฤษว่า “ฉันไม่อนุญาต อิงกริดแมน อดัม เธอต้องจำสถานะตัวเองให้ดี ตอนนี้—รีบลงมาเดี๋ยวนี้!”

ทุกคนเหลียวกลับไปมองต้นเสียงด้วยความตกใจ ผู้พูดคือคุณยายชาวต่างชาติที่บุคลิกสูงสง่า ใบหน้าดูอ่อนล้าแต่ยังคงยืดหลังตรงไม่เสียบุคลิกความเป็นผู้ดีของเธอ

เซียวเซ่อหลุดเสียงเรียกอย่างลืมตัว “คุณย่า”

เธอไม่คิดว่าคุณย่าจะมาไวขนาดนี้ ชัดเจนว่าระหว่างการเดินทางมาที่นี่คงไม่มีการพักผ่อนใด ๆ

“กลับบ้านกับฉัน อย่าทำให้ตระกูลอดัมขายหน้าอีก!” แม้เสียงของท่านเคานต์อาวุโสจะราบเรียบแต่กลับดุดันอย่างมากซึ่งบ่งบอกถึงอารมณ์ข้างในของเธอว่ากำลังโกรธมากแค่ไหน

แต่ด้วยสถานะความเป็นคนชนชั้นสูง ต่อให้โกรธจนอยากฆ่าคนแต่ต่อหน้าสาธารณชนก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้ รอไม่มีใครอยู่ค่อยฆ่า!

ในที่สาธารณะคนชนชั้นสูงจะต้องรักษารอยยิ้มมีมารยาทอยู่ตลอดเวลา เสียงไม่สูงไม่ต่ำมาก ทำอะไรไม่รีบเร่งไม่ชักช้าเกินไป การทานอาหารจะต้องให้อิ่มท้องเพียงครึ่งเดียวเสมอ สิ่งสำคัญที่สุดห้ามเสียมารยาทจนตกเป็นที่หัวเราะเยาะของคนนอก

ท่านเคานต์อาวุโสสั่งสอนเซียวเซ่อเช่นนี้มาตลอด

เมื่อก่อนเซียวเซ่อเชื่อฟังทุกอย่างแต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกต่อต้านน้ำเสียงของคุณย่าอย่างมากซึ่งเป็นการต่อต้านที่มาจากใจ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแล้วเอ่ยคำว่า ‘ไม่’ ออกมาครั้งแรก

“ไม่ หนูรับปากเพื่อนว่าจะถ่ายรายการนี้ก็ต้องรอถ่ายรายการให้เสร็จก่อน ท่านสั่งสอนหนูมาตั้งแต่เด็กว่าในฐานะตระกูลชั้นสูง การรักษาสัจจะคือมารยาทขั้นพื้นฐาน” เซียวเซ่อพูดเสียงเรียบ

ท่านเคานต์อาวุโสตกใจมองหลานสาวอย่างไม่เชื่อสายตา ขณะนี้เธอถึงเพิ่งจะสังเกตว่ายัยหนูในวันวาน ตอนนี้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังเรียนรู้ที่จะท้าทายอำนาจเธอแล้ว!

ไฟโทสะภายในใจพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง ท่านเคานต์แค้นใจจนนึกอยากพุ่งขึ้นไปกระชากตัวหลานสาวลงมาแล้วค่อยตบหน้านักร้องบ้านั่นอีกสักฉาดสองฉาดใหญ่!

ชายสกุลสยงนี่ยอดเยี่ยมแค่ไหนเธอไม่สนใจหรอก ขอแค่เขาเป็นชาวฮวาเซี่ย ท่านเคานต์อาวุโสก็จะไม่มีวันอนุญาตให้เกิดงานแต่งงานนี้ขึ้นเด็ดขาด

ยิ่งกว่านั้นด้วยอาชีพของสยงมู่มู่ยังเป็นอาชีพนักร้องที่ท่านเคานต์อาวุโสรังเกียจที่สุด เธอดูถูกดูแคลนดาราในวงการบันเทิงทุกคน คิดว่าดาราพวกนี้เป็นเพียงตัวตลกที่ต้องการสร้างความสนใจจากผู้คนเท่านั้น หลานสาวเคานต์อดัมอย่างเธอจะแต่งงานกับตัวตลกแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

ต่อให้ไฟโทสะมีมากแค่ไหนแต่ท่านเคานต์อาวุโสก็ข่มอารมณ์ไว้ได้ เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาว่า “ดีมาก ฉันจะรอเธอถ่ายรายการเสร็จ หวังว่าเธอจะไม่พูดคำโง่ ๆอะไรที่เป็นการหยามชื่อเสียงตระกูลอดัมล่ะ!”

เซียวเซ่อสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย สองมือกำหมัดแน่น ตระกูลอดัมอีกแล้ว เอาแต่พร่ำพูดถึงแต่ชื่อเสียงของตระกูลอดัมที่เธอได้ยินบ่อยเสียจนหูชาไปหมด!

เธอคิดว่าในใจของคุณย่าชื่อเสียงตระกูลอดัมสำคัญกว่าชีวิตเธอด้วยซ้ำ!

“คุณย่า…ขอโทษที่ต้องทำให้ท่านผิดหวังแล้ว!”

เซียวเซ่อค่อย ๆหันกลับไปมองสยงมู่มู่ที่ทำหน้าตื่นตระหนกแล้วกล่าวว่า “ฉันตกลง!”

…………………………..

ตอนที่ 2838 เสียงคัดค้านของท่านเคานต์อาวุโส

ขณะที่สยงมู่มู่เห็นท่านเคานต์อาวุโสหัวใจที่ร้อนรุ่มดั่งถูกไฟแผดเผาก็เย็นเฉียบ ความผิดหวังอันเย็นยะเยือกทำเขาแทบทรงตัวไม่อยู่ ความรู้สึกอยากร้องไห้ตีตื้นขึ้นมา อยากร้องไห้จัง!

เห็นอยู่ว่าชัยชนะอยู่ตรงหน้าแค่เอื้อมแต่กลับถูกกระชากกลับไปก่อนปลดแอกอีกครั้ง

ไม่สิ กลับไปสู่สังคมยุคศักดินาต่างหาก

ท่านเคานต์อาวุโสจะต้องกักขังหน่วงเหนี่ยวเซียวเซ่อไม่ให้เธอออกจากบ้านแน่ เมื่อก่อนยายแก่นี่ก็เคยทำมาแล้ว ไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์สิ้นดี!

แต่พอได้ยินคำว่า ‘ฉันตกลง’ ของเซียวเซ่อสยงมู่มู่ก็สูดจมูก แทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง นี่เขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?

“เจ้าอ้วน ส่งมือมาให้ฉัน!” สยงมู่มู่พึมพำคนเดียว อู่เชาที่ยังมึนอยู่ด้วยนิดหน่อยก็ยื่นแขนอวบไปโดยไม่ทันคิด

สยงมู่มู่จับแขนยัดปากแล้วกัดอย่างสุดแรงเกิด อู่เชาอ้าปากกว้างส่งเสียงร้องโหยหวนแต่เพิ่งหลุดเสียงไปก็รีบกลั้นเสียงเอาไว้ เค้นรอยยิ้มที่ดูน่าเกลียดตอนร้องไห้ออกมาพร้อมน้ำตาคลอเบ้า

เขาเป็นพิธีกร เป็นพิธีกรชื่อดัง แม้ไม่ได้เรียนจบสายตรงมาแต่มีความเป็นมืออาชีพ ต่อให้แขนหักเขาก็จะเผชิญหน้าด้วยรอยยิ้ม

จะปล่อยให้พิธีกรที่จบสายตรงคนอื่น ๆได้มีโอกาสหัวเราะเยาะเย้ยเขาไม่ได้เด็ดขาด!

“ไม่ร้องเหรอ? หรือว่ากำลังฝันอยู่?”

พอสยงมู่มู่ไม่ได้ยินเสียงร้องก็ใจแป้ว กำลังฝันอยู่จริง ๆสินะ เขารู้อยู่แล้วเชียวว่าอยู่ดี ๆคงไม่มีของดีตกลงมาจากฟ้าได้หรอก

“ฝันบ้าอะไรของนาย เดี๋ยวหยิกนายให้ตายเลย!” อู่เชาชักแขนกลับแล้วนวดหลังมืออวบนุ่มนิ่มบริเวณที่มีรอยฟันสองแถวลึก ๆอย่างปวดใจแทบแย่จนทำได้แค่ตามหยิกตัวสยงมู่มู่แรง ๆสักที

“โอ๊ย…”

สยงมู่มู่ไม่จำเป็นต้องรักษาความเป็นมืออาชีพของงานพิธีกรเลยแหวเสียงร้องออกมา ไม่นานเขาก็ตะโกนด้วยความตกใจ “เซียวเซ่อเมื่อกี้เธอบอกฉันว่าตกลงใช่ไหม? เธอตกลงแล้ว…ฮ่า ๆ…”

เซียวเซ่อขมวดคิ้วอย่างรังเกียจทีหนึ่ง จู่ ๆก็นึกเสียใจขึ้นมา

เธอต้องแต่งงานกับเจ้าโง่นี่จริงหรือ?

ชีวิตในอนาคตจะวุ่นวายไม่เป็นอันสงบสุขหรือเปล่านะ?

เสียงปรบมือดังกราวขึ้นจากใต้เวทีราวกับคลื่นซัดเข้าฝั่ง แม้แต่บรรดานักข่าวก็มอบคำอวยพรให้จากใจจริง เรื่องดี ๆอย่างคนสมหวังด้านความรัก พวกเขาย่อมดีใจแทนอยู่แล้ว

“ฉันไม่อนุญาต เซียวเซ่อเธอกำลังสร้างปัญหาอยู่ งานแต่งนี้ฉันไม่อนุญาตเด็ดขาด!”

ท่านเคานต์อาวุโสไม่สนใจบุคลิกผู้ดีอีกต่อไป อารมณ์โกรธกำลังพลุ่งพล่านและเธอจะไม่มีวันอนุญาตให้หลานสาวแต่งงานกับผู้ชายชาวฮวาเซี่ยเฮงซวยเด็ดขาด

ชายชาวฮวาเซี่ยมีแต่คนหลอกลวงมักใช้คำรักหวาน ๆมาหลอกล่อให้ผู้หญิงกระโดดเข้ากองไฟอย่างสมยอมใจ เธอเคยหลงผิดมาแล้ว แล้วจะปล่อยให้หลานสาวถูกหลอกต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร!

ผู้กำกับรายการตกใจแทบแย่รีบวิ่งมาถามว่าอู่เชาเกิดอะไรขึ้น “คุณยายชาวต่างชาติคนนี้คือท่านเคานต์จริงเหรอ?”

“แน่นอน ท่านเคานต์อดัมเพื่อนสนิทของราชินี ตัวจริงแท้แน่นอน” อู่เชากลอกตาทีหนึ่ง ท่านเคานต์จะกล้ามีคนปลอมแปลงได้หรือไง

ผู้กำกับถอนหายใจอย่างนึกเสียดาย ทั้งตื่นเต้นและเสียใจ จุดขายดีแบบนี้ถ้าได้ฉายออกไปคิดว่าเรตติ้งคงทะลุสถิติในประวัติศาสตร์เลย แต่เขาไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการจึงได้แต่หวังว่าเบื้องบนจะอนุญาต แต่ดูท่าทีความหวังคงริบหรี่

เซียวเซ่อหันมาสบตากับคุณย่าอย่างกล้าหาญแล้วพูดเน้นทีละคำ “คุณย่า หนูเป็นผู้ใหญ่แล้ว งานแต่งงานของหนูหนูตัดสินใจเองได้”

“ฉันไม่ต่อต้านที่เธอจะมีรักที่อิสระ ยกเว้นแต่ชายชาวฮวาเซี่ย เธอจะหาแฟนจากประเทศไหนก็ได้เว้นแต่ชายชาวฮวาเซี่ย!” ท่านเคานต์เชิดคางมองอย่างเย่อหยิ่ง สายตาที่มองไปทางสยงมู่มู่แฝงด้วยความดูถูกดูแคลนอย่างไม่คิดจะปิดบัง

ต่อให้ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ชาวฮวาเซี่ยเธอก็ไม่ชอบใจอยู่ดี เป็นถึงผู้ชายแต่หน้าตากลับเย้ายวนยิ่งกว่าผู้หญิง ไม่เข้าท่าเลย!

ผู้ชายคนนี้เป็นที่พึ่งอันแข็งแกร่งแก่หลานสาวเธอไม่ได้ จะให้แต่งงานไปแล้วใช้ชีวิตลำบากหรือไง?

ท่านผู้เฒ่าเซียวเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตจนนิ่งเป็นตอไม้ เขามองตาค้างตั้งแต่ท่านเคานต์อาวุโสเอ่ยปากในทีแรก

…………………