ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2841 บีบบังคับ + ตอนที่ 2842 คุกเข่า

ตอนที่ 2841 บีบบังคับ

“เย้…พวกเราไปจดทะเบียนสมรสกันตอนนี้เลย ถึงเวลานั้นค่อยให้ลูกอมมงคลพวกเธอแล้วกัน!”

สยงมู่มู่ดีใจสุดขีด นับว่าเป็นเวลาแห่งฟ้าหลังฝนจริง ๆ ตอนนี้เขามองท่านเคานต์อาวุโสก็ยังว่าน่ารักขึ้นเลย ถ้าไม่ใช่เพราะหญิงชราคนนี้ปรากฏตัว ไม่แน่ยัยทอมอาจไม่ตอบตกลงรวดเร็วขนาดนี้ก็ได้!

“เซียวเซ่อเธอต้องคิดให้ดีนะ ถ้าเธอแต่งงานกับเขา ฉันจะลิดรอนสถานะทายาทของเธอ ทรัพย์สินทั้งหมดของฉันจะไม่เกี่ยวข้องกับเธออีก!” แน่นอนว่าท่านเคานต์อาวุโสไม่ได้ก่นด่าเหมือนแม่ค้าปากตลาดหรอก แต่คำพูดที่เธอเอื้อนเอ่ยออกมาโหดเหี้ยมมากกว่านั้น ทุกคนต่างสูดหายใจอย่างเย็นยะเยือก

นี่มันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!

“แม่!”

“โนล่า!”

พ่อลูกเซียวจิ่งหมิงตะโกนออกมาพร้อมกัน สีหน้าท่าทางดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“คุณแม่ทำเกินไปแล้ว ถ้าเซ่อเซ่อจะไล่ตามความรักก็ไม่ผิดเสียหน่อย แม่ทำลายงานแต่งงานของผมกับไห่ถังในตอนนั้นจนสิ้น ตอนนี้ยังจะทำลายความสุขของเซ่อเซ่ออีกหรือ?” นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวจิ่งหมิงคัดค้านท่านเคานต์อาวุโส ทั้งยังเอ่ยถึงเหตุผลของความล้มเหลวชีวิตการแต่งงานของเขากับคุณหนูใหญ่เฝิงด้วย

คุณหนูใหญ่เฝิงกลับเชิดคางอย่างเย่อหยิ่ง “เซ่อเซ่อไม่ต้องเป็นห่วง ตำแหน่งเคานต์มีอะไรดีกัน ถ้าจะเอาคืนก็เอาคืนไปสิ ทรัพย์สมบัติของตระกูลอดัมไม่เอาก็ได้ ทรัพย์สินมากมายที่แม่หาได้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็มีไม่น้อย จากนี้ไปจะเป็นของลูกทั้งหมด เพียงพอให้ลูกใช้ไปหลายสิบชาติแล้ว!”

เซียวจิ่งหมิงก็รีบแสดงความรักเช่นกัน “ทรัพย์สมบัติของพ่อก็เป็นของลูกเช่นกันนะ เซ่อเซ่อ”

สยงมู่มู่เองก็ตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจว่า “ฉันก็หาเงินได้ หาเงินได้ไม่น้อยด้วย พอให้เซียวเซ่อใช้ชีวิตอย่างสุขสบายแล้ว!”

ผู้ชายเลี้ยงดูภรรยาเป็นสัจธรรมที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เขาดูเป็นผู้ชายประเภทเกาะผู้หญิงกินหรืออย่างไร?

เซียวเซ่อตบศีรษะสยงมู่มู่ไปทีหนึ่งพร้อมตำหนิว่า “ฉันหาเงินไม่เป็นหรือไง? เงินแค่เล็กน้อยที่นายหามานับประสาอะไรได้!”

ไม่ว่าวงการบันเทิงจะทำเงินได้มากแค่ไหนก็ไม่ได้เยอะมากมายขนาดนั้น ต่อให้ไม่มีทรัพย์สินของตระกูลอดัม เธอก็ยังคงใช้ชีวิตสุขสบายได้เหมือนเดิม ส่วนสถานะศักดินาอันสูงส่งเธอไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว!

“คุณย่าคะ เหตุที่หลายปีมานี้หนูไม่เคยคัดค้านอะไรคุณย่าไม่ใช่เพราะหนูอาลัยอาวรณ์ต่อตำแหน่งทายาทท่านเคานต์อะไรนี่หรอก และไม่ใช่เพราะทรัพย์สินของตระกูลอดัมด้วย แต่เป็นเพราะหนูรักคุณย่าต่างหาก!”

เซียวเซ่อพูดด้วยท่าทีเรียบนิ่งแต่น้ำเสียงแฝงความเจ็บปวดอยู่บ้าง เธอคาดไม่ถึงว่าคุณย่าของเธอจะใช้เงื่อนไขนี้มาบีบบังคับตน หรือคุณย่าคิดว่าเธอสนใจอยากจะได้แค่ตำแหน่งอันสูงส่งและทรัพย์สินเหมือนญาติที่น่ารังเกียจพวกนั้นงั้นเหรอ?

ท่านเคานต์อาวุโสนึกเสียใจกับคำพูดที่เอ่ยออกไป แต่ความเย่อหยิ่งที่ฝังลึกลงในกระดูกทำให้เธอไม่ยอมรับความผิดต่อหน้าหลานสาวจึงทำให้บรรยากาศคุกรุ่นขึ้นมาชั่วขณะ

“คุณหนู นายท่านเป็นห่วงคุณหนูมากจนนอนไม่หลับทั้งคืนเลย” หญิงวัยกลางคนผมบลอนด์ที่ดูสง่างามก้าวขึ้นมาอธิบาย เธอเป็นแม่บ้านส่วนตัวของท่านเคานต์อาวุโสซึ่งอยู่กับเธอมาสิบกว่าปีแล้วและเห็นเซียวเซ่อมาตั้งแต่เด็กจนโตด้วย

“แต่เธอก็แค่ต้องการบงการชีวิตของหนู หนูไม่ใช่ว่าว หนูอยากเป็นนกอินทรี นกอินทรีที่มีอิสระในการโบยบิน” เซียวเซ่อเอ่ยสิ่งที่เก็บงำอยู่ในใจมายี่สิบกว่าปีออกมา

เธอทนกับความเผด็จการและใช้อำนาจบงการของคุณย่ามาเกินพอแล้วจริง ๆ!

“ฉันแค่หวังว่าเธอจะไม่เสียเวลาเดินบนทางอ้อม เพราะฉันรู้ว่าตัวเลือกของเธอจะเต็มไปด้วยขวากหนาม” ท่านเคานต์อาวุโสกล่าว

“แล้วอย่างไร? ตัวหนูเป็นคนเลือกเอง ต่อให้ตายเพราะสาเหตุนี้หนูก็จะไม่นึกเสียใจเลย!“ เซียวเซ่อโต้กลับ

ผู้ใหญ่มีสิทธิ์อะไรถึงบอกว่าตรงนั้นมีหลุม? แล้วต้องมีหลุมจริง ๆด้วยล่ะ?

ต่อให้จะมีหลุมจริง ๆ บางทีผู้ใหญ่อาจจะล้มเมื่อกระโดดเข้าไป แต่เธออาจจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิดก็ได้ คนเราจะเหมือนกันหมดได้อย่างไร?

ต่อให้เธอโชคร้าย ได้รับบาดเจ็บจริง ๆ เธอก็เต็มใจ!

ความทุกข์เป็นรสชาติแห่งชีวิต หากไม่มีความขมเลยจะเอาความหวานมาจากไหน?

ในแววตาของท่านเคานต์อาวุโสทอประกายความเจ็บปวดออกมา เธอคาดไม่ถึงว่าความปรารถนาดีที่เธอทำให้หลานสาว นอกจากหลานสาวจะไม่ซาบซึ้งใจแล้วยังตำหนิเธอเพราะคนนอกคนหนึ่งอีกด้วย!

หรือว่าเธอทำผิดไปแล้วจริง ๆ?

…………………………………………..

 ตอนที่ 2842 คุกเข่า

สยงมู่มู่หายใจเข้าลึกกล่าวอย่างจริงใจกับท่านเคานต์อาวุโสว่า “ท่านเคานต์ รายการนี้จะออกอากาศไปทั่วประเทศ ผมมาที่นี่เพื่อสาบานกับคนทั้งประเทศว่า ผม…สยงมู่มู่จะปฏิบัติต่อเซียวเซ่ออย่างดีตลอดไป จะไม่ทรยศเธอ ถ้าหากผมผิดสัญญาก็ขอให้ผม…”

เซียวเซ่อใจอ่อนยวบ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าสยงมู่มู่ที่ดูยิ้มแย้มทำหน้าทะเล้นเสมอต่อหน้าเธอ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยจริงจังเรื่องใดมาก่อนดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากและมีความเป็นชายมากขึ้นด้วย

“ฉันไม่ต้องการคำสาบานใด ๆ ไม่จำเป็น!” เซียวเซ่อหยุดคำพูดที่จะตามมาของสยงมู่มู่เอาไว้

ท่านเคานต์อาวุโสแค่นเสียงฮึในลำคอ “คำสาบานของผู้ชายเปรียบเหมือนสายน้ำในแม่น้ำ สิ่งที่พูดในวันนี้กับวันพรุ่งนี้ก็ไม่เหมือนกันแล้ว ผู้หญิงโง่เท่านั้นแหละที่จะเชื่อคำสาบาน”

สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเซียวดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย เพราะเขาเคยให้คำสัญญากับท่านเคานต์อาวุโสมาก่อน แต่ตอนนี้…เฮ้อ!

“ท่านเคานต์ คุณอย่าเอาเรื่องที่ตนเคยถูกผู้ชายหักหลังมาก่อนใช้ตัดสินผู้ชายทุกคนและขัดขวางไม่ให้เซียวเซ่อไล่ตามความสุขของชีวิตสิ คุณจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้ไม่ได้นะ” สยงมู่มู่กล่าวเสียงดัง

เมื่อก่อนหญิงชราคนนี้ยังเคยหนีตามคนรักไปอยู่ด้วยกันเลย แล้วมีสิทธิ์อะไรมาร้องขอให้เซียวเซ่อทำตัวเป็นแม่ชี?

ท่านเคานต์อาวุโสสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ ไอ้ผู้ชายสมควรตายคนนี้ ประเด็นไหนไม่ควรยกขึ้นมาพูดดันพูดเสียได้ รั้นจะทิ่มแทงใจเธอให้ได้เลยสินะ เธอเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “เป็นเพราะฉันเคยถูกคนฮวาเซี่ยสมควรตายหลอกเอา ดังนั้นฉันจะไม่ปล่อยให้เซียวเซ่อเดินไปในทางที่ผิดจนทุกข์ใจซ้ำรอยฉันอีก!”

“ผมไม่ใช่ผู้ชายที่โกหกหลอกลวงคุณเสียหน่อย ผมรักเซียวเซ่อคนเดียว!” สยงมู่มู่ตะโกนออกมา

“คำยืนยันจากผู้ชายมีค่าน้อยกว่าหัวผักกาดขาวเสียอีก เรื่องนี้ไม่ต้องคุยกันแล้ว เซียวเซ่อ…กลับบ้านไปกับฉัน!”

เดิมทีท่านเคานต์อาวุโสเริ่มอ่อนลงแล้วแต่เพราะความทรงจำในอดีตทำให้ความโกรธของเธอก่อตัวขึ้นอีกครั้ง เธอจึงตัดสินใจปฏิเสธสยงมู่มู่อย่างเด็ดขาด

“คุณเป็นพวกเผด็จการ…คุณไม่เข้าใจความรู้สึกของคนเลยสักนิด…เก่งนักก็ไปจัดการผู้ชายคนนั้นที่ทิ้งคุณไปสิ มีสิทธิ์อะไรมาพรากผมกับเซียวเซ่อด้วย…” สยงมู่มู่กระทืบเท้าด้วยความโกรธสุดขีด อะไรควรพูดหรือไม่ควรพูด…ล้วนหลุดออกมาจากปากเขาหมดแล้ว

ท่านผู้เฒ่าเซียวที่ยืนอยู่อีกฝั่งตัวสั่นโอนเอน เซียวจิ่งหมิงรีบรุดเข้ามาประคองไว้แต่ชายชราสลัดเขาออก เขาเดินก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วเอ่ย “พ่อหนุ่มพูดผิดแล้ว ตอนนั้นโนล่าเป็นคนทิ้งฉันไป ไม่ใช่ฉันเป็นคนทิ้งหล่อนหรอกนะ”

สยงมู่มู่กะพริบตาปริบ ๆ ใครจะเป็นคนทิ้งใครก็ไม่เกี่ยวกับเขา เขาแค่ต้องการแต่งงานกับยัยทอมเท่านั้น

ท่านเคานต์อาวุโสก่นด่าด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด “คนที่ชอบโกหกในความรักอย่างคุณ ฉันเกลียดจนแทบอยากฆ่าทิ้งด้วยซ้ำ จะอยู่กับคุณต่อไปได้อย่างไร!”

ท่านผู้เฒ่าเซียวถอนหายใจแล้วพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ตอนนั้นเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรปิดบังความจริงเรื่องที่แต่งงานแล้ว ผมขอโทษคุณด้วยจริง ๆ แต่ได้โปรดอย่าเอาความผิดของฉันไปลงกับพวกเด็ก ๆเลย!”

ชายชราพูดยังทันไม่จบก็คุกเข่าลงต่อหน้าท่านเคานต์อาวุโสแล้วก้มคำนับสามครั้งด้วยความจริงใจ

“พ่อครับ…” เซียวจิ่งหมิงตกใจยกใหญ่แล้วคิดจะเข้าไปประคองพ่อขึ้นมา แต่กลับถูกคุณหนูใหญ่เฝิงรั้งเอาไว้พร้อมส่ายศีรษะเบา ๆ

นี่เป็นสิ่งที่ชายชราติดค้างกับท่านเคานต์อาวุโส

“คุณปู่ รีบลุกขึ้นมา เรื่องของหนูไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณปู่เลย”

เซียวเซ่อประคองชายชราลุกขึ้น ในดวงตาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ เธอคาดไม่ถึงว่าคุณปู่ที่หยิ่งผยองจะยอมคุกเข่าอ้อนวอนคุณย่าต่อหน้าคนมากมายเพื่อเธอ

ท่านเคานต์อาวุโสเองก็ตกใจมากเช่นกัน เธอมองชายคนรักที่เคยรักสุดหัวใจในวันวานด้วยสายตาซับซ้อน เธอรู้ดีว่าชายผู้นี้หยิ่งทะนงตนมากเพียงใด พวกเขาทั้งสองต่างเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีของตนมากถึงไม่ได้เจอกันมานานเกือบครึ่งศตวรรษ

แต่ตอนนี้…ผู้ชายคนนี้กลับคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ!

…………………………