ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2875 เสี่ยวจูคนใจแคบ + ตอนที่ 2876 วัดไอคิว

ตอนที่ 2875 เสี่ยวจูคนใจแคบ

ผู้เชี่ยวชาญกะพริบตาฟังไม่เข้าใจเลยถามซ้ำอีกครั้ง “ช่างซ่อมกลอนประตูเหรอ?”

“ใช่…หาช่างซ่อมกลอนประตู แถมยังต้องมีฝีมือมากด้วย” ศาสตราจารย์หลินเน้นย้ำ ประตูที่ใช้รหัสผ่านของเขาเป็นเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดที่คนทั่วไปเปิดไม่ได้

“รหัสนี้คุณเป็นคนตั้งเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงเปิดล็อกไม่ได้ล่ะ?” ผู้อำนวยการแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ทั้งที่เมื่อกี้ศาสตราจารย์หลินยังกดรหัสต่อหน้าทุกคนอย่างง่ายดายแล้วพาคุณชายเล็กของคุณชายหมิงเข้าไป

ตอนนี้กลับบอกเขาว่าเปิดไม่ได้?

เขาเชื่อสิแปลก!

“ศาสตราจารย์หลิน…เมื่อกี้ลูกชายผมออกมา ไม่ใช่คุณเป็นคนเปิดประตูเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

“ไม่ใช่ผม…คุณชายเขาเปิดเอง…แล้วรหัสของผมก็ถูกเปลี่ยน” ศาสตราจารย์หลินในตอนนี้รู้สึกโชคดีที่ถูกขังไว้ข้างใน ไม่อย่างนั้นคงขายหน้าต่อหน้าคนมากมายแน่

เขาเป็นถึงอาจารย์ระดับปริญญาเอก แถมยังเป็นที่ปรึกษาด้านจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงทั้งในประเทศและต่างประเทศ เป็นเด็กอัจฉริยะเรียนเก่งมาตั้งแต่เด็ก มีแต่เขาที่สร้างความลำบากใจแก่ผู้อื่น แต่วันนี้…กลับถูกเด็กตัวเล็กคนหนึ่งหยอกเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

เหยียนหมิงซุ่นมองไปยังลูกชายคนเล็กที่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ในอ้อมกอดเหมยเหมยแวบหนึ่ง เสี่ยวจูเป็นคนเปลี่ยนรหัสจริงหรือ?

บางทีอาจจะไม่ได้ตั้งใจละมั้ง!

เหยียนหมิงซุ่นไม่คิดจะถามต่อ เขารู้ว่าลูกชายคนเล็กนอกจากจะอ่อนไหวต่อกลิ่นแล้วต้องมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาด้านอื่นอีกแน่นอน แต่เขาไม่อยากให้คนรู้ไปมากกว่านี้ ไว้กลับไปถามศาสตราจารย์หลินคนนี้เพียงลำพังแล้วกัน

“รอเดี๋ยว ผมจะโทรเรียกช่างมาเอง”

เหยียนหมิงซุ่นโทรหาลูกน้องที่เชี่ยวชาญเรื่องปลดล็อกซ่อมสิ่งต่าง ๆมา ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นช่างก็มาถึง เขางมอยู่เกือบชั่วโมงจนในที่สุดก็ปลดล็อกแล้วปล่อยตัวศาสตราจารย์หลินออกมาได้

ศาสตราจารย์หลินอ้าปากจะพูดบางอย่าง แต่เหยียนหมิงซุ่นชิงถามขึ้นก่อน “ลูกชายผมไม่มีปัญหาทางจิตใช่ไหม?”

“ไม่มี…สภาพจิตแข็งแรงดี คุณชายหมิง…ผมแนะนำให้คุณ…”

เหยียนหมิงซุ่นมองเขาด้วยสายตาแฝงนัยยะบางอย่าง แม้ศาสตราจารย์หลินจะเป็นคนเย่อหยิ่งไปสักหน่อยแต่เขาไม่ใช่คนไม่รู้หน้าที่ คนที่จะไปได้ดีในตำแหน่งหน้าที่การงานจะมีสักกี่คนที่ไม่รู้จักสังเกตสีหน้า?

ศาสตราจารย์หลินปิดปากเงียบไม่พูดอะไรอีก

เหยียนหมิงซุ่นกล่าวต่อผู้อำนวยการว่า “วันนี้ลำบากทุกท่านแล้ว”

“ไม่ลำบากเลย นี่เป็นงานของเราอยู่แล้ว ถ้าคุณชายหมิงมีเรื่องอะไรอีกก็โทรมาได้เลย” ผู้อำนวยการโรงพยาบาลยิ้มตาหยี หากคุณชายหมิงมีคำสั่งต่อให้เขาฟุบอยู่บนหน้าท้องชู้รักก็ต้องบินมาให้ได้!

เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มน้อย ๆแล้วให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสั่งแยกย้ายทุกคนกลับไป เหลือไว้เพียงศาสตราจารย์หลินคนเดียว

ศาสตราจารย์หลินเป็นคนฉลาดจึงเชิญพวกเหยียนหมิงซุ่นเข้าห้องทำงานไป คราวนี้เขาได้รับบทเรียนแล้วจึงจำรหัสฝังหัวไว้อย่างดี แล้วยืนยันให้มั่นใจอยู่หลายครั้งถึงกล้าล็อกประตู

“ช่วยเล่าเหตุการณ์เมื่อกี้ให้ละเอียดที ตั้งแต่ต้นจนจบ” เหยียนหมิงซุ่นกล่าว

ศาสตราจารย์หลินไม่กล้าปิดบัง เล่าบทสนทนาระหว่างเขากับเสี่ยวจูรวมถึงความคิดในใจเขาที่อยากรอดูเสี่ยวจูขอความช่วยเหลือ จนถึงตนที่ถูกขังไว้ในห้อง…ออกไปหมดเปลือกไม่มีปกปิดสักนิด

“ความหมายของคุณคือ เสี่ยวจูแก้รหัสของคุณได้อย่างง่ายดายแล้วก็เปลี่ยนรหัสใหม่งั้นเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นถาม

“ใช่ แต่ผมไม่มั่นใจว่าเรื่องที่คุณชายเปลี่ยนรหัสนั้นเป็นเรื่องจงใจหรือเปล่า ผมแนะนำให้คุณชายหมิงพาคุณชายเล็กไปวัดไอคิวหน่อย” ศาสตราจารย์หลินเอ่ยตอบ

ความจริงเขาคิดว่าค่อยไปทางจงใจมากกว่า หรือตั้งใจจะกลั่นแกล้งเขาเพื่อเอาคืนที่เขาหยั่งเชิงอีกฝ่าย!

ใจคับแคบดี!

เหยียนหมิงซุ่นเข้าใจความหมายของศาสตราจารย์หลินแล้ว ระดับสติปัญญาของเสี่ยวจูต้องสูงมากแน่ ๆ เพราะผู้ใหญ่ทั่วไปยังทำไม่ได้ เสี่ยวจูเพิ่งจะอายุสองขวบกลับแก้รหัสได้อย่างง่ายดาย

ทั้งยังเปลี่ยนรหัสใหม่อีกต่างหาก

……………………………..

ตอนที่ 2876 วัดไอคิว

เหยียนหมิงซุ่นคิดเช่นเดียวกับศาสตราจารย์หลิน เขาก็คิดว่าเสี่ยวจูจงใจเปลี่ยนรหัสใหม่หมายจะกลั่นแกล้งศาสตราจารย์หลิน เจ้าตัวเล็กนี่ใจคับแคบนักชนิดที่มีแค้นก็ต้องชำระ

วันนั้นเรื่องที่เน่าเน่าเอาฉี่ไปแกล้งก็ไม่เห็นเสี่ยวจูว่าอะไรเลย แต่เช้าวันนี้กลับเปิดโปงแล้วลากเขาไปเอี่ยวด้วยอีกคน ทั้งเจ้าเล่ห์ทั้งกะล่อน จิตใจคับแคบกว่าลูกชายคนโตมากโข

“ขอบคุณศาสตราจารย์มาก…เรื่องวันนี้…” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยด้วยคำพูดแฝงนัยยะ

“วันนี้แค่ทดสอบสภาพจิตใจให้คุณชายตามประสาเด็กทั่วไป คุณชายสภาพจิตใจแข็งแรงดีมากไม่มีปัญหาอะไร ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น…” ศาสตราจารย์หลินเข้าใจความหมายดี

เหยียนหมิงซุ่นยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ชอบคนที่เชื่อฟังมากที่สุดแล้ว

เขารับตัวเจ้าหมูขี้เกียจตัวอ้วนกลมมาอุ้มไว้แล้วพาออกจากโรงพยาบาล เหมยเหมยตามมาติด ๆอยู่ด้านหลังพลางกระซิบถามเบา ๆ “พี่ว่าเสี่ยวจูตั้งใจเปลี่ยนรหัสหรือเปล่า?”

เธอรู้สึกเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อไปหน่อย เด็กตัวเล็กวัยสองขวบจะเปลี่ยนรหัสที่ซับซ้อนมากขนาดนั้นได้อย่างไร บอกไปใครจะเชื่อบ้าง?

เมื่อกี้ช่างงมปลดรหัสล็อกทั้งบิดซ้ายทั้งบิดขวาหมุนทีหนึ่งยังต้องใช้เครื่องช่วยฟังตรวจอย่างกับคุณหมอตรวจคนไข้ เธอแค่ยืนดูอย่างเดียวก็ตาลายแล้ว

เสี่ยวจูของเธอจะเก่งกาจขนาดนั้นเชียว?

“ร้อยละเก้าสิบก็จงใจแหละ” เหยียนหมิงซุ่นอดบีบจมูกของเสี่ยวจูทีหนึ่งไม่ได้ เจ้าตัวร้ายนี่!

“แต่เสี่ยวจูเกิดมาก็เอาแต่นอนตลอด ไม่เคยสัมผัสอะไรมาก่อน ทำไมเขาถึงเปลี่ยนรหัสได้ล่ะ? ไม่มีคนสอนเขานี่นา!”

เหมยเหมยคิดไม่ตก

“โลกของอัจฉริยะไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะเข้าใจ เสี่ยวจูคืออัจฉริยะ แถมยังเป็นอัจฉริยะที่เก่งมากด้วย” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยอย่างมั่นใจ

ต่อให้ไม่ไปวัดไอคิวเขาก็มั่นใจได้ว่าเสี่ยวจูต้องเป็นอัจฉริยะขั้นสุดยอด แต่ระดับไอคิวสูงแค่ไหนนั้นจะรู้ได้หลังจากวัด

“ฟู่…” เสี่ยวจูพลิกตัวในอ้อมแขนของเหยียนหมิงซุ่น สภาพตอนนอนดูโง่สิ้นดี

เหมยเหมยมองลูกชายคนเล็กตาค้างอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง เธอโง่ขนาดนี้กลับมีลูกชายเป็นอัจฉริยะหรือ?

พระเจ้ากำลังชดเชยสติปัญญาที่เธอขาดหายไปอย่างนั้นหรือ?

“รอผลตรวจดีกว่า ถ้าเกิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญล่ะ!” เหมยเหมยตกใจเล็กน้อย กลัวว่าผลลัพธ์จะทำให้เธอผิดหวัง อย่าเพิ่งตั้งความหวังไว้สูงเกินไปดีกว่า

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะพลางโทรหาลูกน้องให้พวกเขาจัดตารางเวลา

หน่วยงานของเขามีศูนย์ทดสอบที่ครบครันอย่างมากและทันสมัยมากที่สุดในประเทศ ณ ตอนนี้

รอพวกเขาเดินทางไปถึงลูกน้องก็จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพแล้ว เหยียนหมิงซุ่นปลุกเสี่ยวจูให้ตื่นก่อนจะให้เจ้าตัวเล็กเข้าห้องไปตามเจ้าหน้าที่ เขากับเหมยเหมยรออยู่ด้านนอก

“ตอนนี้คนที่ไอคิวสูงสุดที่สุดอยู่ที่เท่าไหร่?” เหมยเหมยรอจนเบื่อหน่ายก็ถามนู่นถามนี่

“350 เป็นคนที่ชื่อวิลเลียม อัลเฟรด ควานนิงตัน” เหยียนหมิงซุ่นตอบ แต่เขาก็เอ่ยเสริมอีกว่า “ไอคิวของเขาแค่เป็นค่าจากการคาดการณ์ น่าจะเกือบ 400”

“ไม่ใช่ไอสไตน์เหรอ?” เหมยเหมยแปลกใจ เธอคิดว่าคนที่ฉลาดที่สุดในโลกนี้คือไอสไตน์เสียอีก!

“เปล่า…ได้ข่าวว่าไอคิวของไอสไตน์คือ 200 ความจริงไอคิวบ่งบอกอะไรไม่ได้หรอก อย่างไอสไตน์ ฮอว์กิง นิโคลัส ไอคิวของพวกเขาไม่ได้สูงที่สุด แต่ผลงานด้านวิทยาศาสตร์ของพวกเขากลับก้าวข้ามยุคสมัย” เหยียนหมิงซุ่นอธิบาย

คนที่ไอคิวสูงประสบความสำเร็จง่ายกว่าคนทั่วไปอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ว่าคนที่ไอคิวสูงทั้งหมดจะประสบความสำเร็จที่ไม่ธรรมดากันทุกคน มีนักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่มากมายล้วนแต่มีไอคิวราว ๆหนึ่งร้อยหกสิบถึงเจ็ดสิบ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ส่งผลต่อผลงานของพวกเขาเลย

“ฉันจำได้ว่าไอคิวของเสี่ยวเป่าก็สูงมากใช่ไหม เท่าไหร่นะ?” เหมยเหมยนึกถึงเสี่ยวเป่าขึ้นมา

“220 ถึง 230…แต่เลขนี้ไม่แน่นอน ฉันเดาว่าไอคิวของเสี่ยวเป่าน่าจะสูงกว่านี้อีกนิด” เหยียนหมิงซุ่นตอบคำถาม

……………………