ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2893 พิธีแต่งงาน(2) + ตอนที่ 2894 พิธีแต่งงาน(3)

ตอนที่ 2893 พิธีแต่งงาน(2)

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆโดยเหยียนหมิงซุ่นกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมงานแต่งงาน เนื่องจากเขาสัญญาเอาไว้ว่าจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่และน่าจดจำที่สุดให้แก่ภรรยาของเขา แน่นอนว่าเขาต้องทำให้ได้

เหมยเหมยเปลี่ยนจากความเกียจคร้านในยามปกติตื่นขึ้นมาวิ่งกับเหยียนหมิงซุ่นด้วยทุกเช้า กระทั่งแม้แต่เนื้อสัตว์ก็ไม่ค่อยจะแตะ หากโหยมากจริง ๆถึงจะทานเนื้อปลาและไก่แทนซึ่งเนื้อแดงจะไม่มีวันแตะต้องเด็ดขาด

ชีวิตเรียบง่ายและสมบูรณ์ ชั่วพริบตาเดียวเน่าเน่าและเสี่ยวจูก็อายุใกล้สามขวบแล้วซึ่งเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือนก็จะเป็นวันเกิดของพวกเขา เหยียนหมิงซุ่นประกาศว่างานแต่งงานจะจัดขึ้นหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์

ทั้งครอบครัวต่างตกตะลึงแต่คุณย่าหยางกลับมีความสุข “ต้องทำให้ถึงที่สุด ชั่วชีวิตแต่งงานเพียงครั้งเดียว ถ้าหลานไม่ทำให้ถึงที่สุดก็จะผิดต่อเหมยเหมย”

ก่อนงานแต่งงานสามวันเหมยเหมยกลับมาพักที่บ้านแม่เพราะเหยียนหมิงซุ่นต้องมาที่นี่เพื่อรับเจ้าสาว ถึงแม้จะเป็นสามีภรรยากับเหยียนหมิงซุ่นแล้วแต่ก็ยังรู้สึกประหม่า กินไม่ได้นอนไม่หลับเต็มอิ่มอยู่ดี

ครอบครัวของจ้าวเสวียหลินก็รีบกลับมาเช่นกัน เขาแต่งงานเมื่อปีก่อน อันที่จริงเจ้าสาวก็เป็นคนคุ้นเคยกันอยู่บ้าง เธอชื่ออี้ฮุ่ยซึ่งเคยร่วมรายการวาไรตี้กับเหมยเหมยเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นลี่เมิ่งเฉินก็เข้าร่วมด้วย

อี้ฮุ่ยหน้าตาสะสวยแต่เป็นคนเข้าหายากเพราะติดจะเป็นคุณหนูหนักไปหน่อย เหมยเหมยก็คาดไม่ถึงว่าอี้ฮุ่ยจะกลายเป็นพี่สะใภ้ของเธอ ตอนแรกเธอก็นึกกังวลว่าพวกเขาสองคนจะคบกันไม่รอดเพราะจ้าวเสวียหลินไม่ใช่คนอดทนเก่งเท่าไรนัก แล้วจะทนอารมณ์ของคุณหนูใหญ่อี้ฮุ่ยได้อย่างไร?

แต่ความจริงกลับตรงกันข้ามเพราะโรคคุณหนูของอี้ฮุ่ยหมดสิ้นไปแล้ว เธอน่ารักว่าง่ายยามอยู่ต่อหน้าจ้าวเสวียหลินราวกับกระต่ายขาวตัวน้อย ทั้งอ่อนโยนทั้งเอาใจใส่ ทั้งยังกตัญญูเอาใจเหยียนซินหย่าเป็นอย่างมาก รวมถึงปฏิบัติต่อน้องสามีอย่างเธอซึ่งถึงแม้จะไม่ค่อยสนิทกันนักแต่กลับมีมารยาทอย่างที่ควรมีซึ่งหาข้อผิดพลาดไม่ได้เลย

เมื่อปีที่แล้วอี้ฮุ่ยได้ให้กำเนิดลูกชายคนหนึ่ง ตอนนี้เจ้าตัวเล็กขวบกว่าแล้ว ร่ายกายแข็งแรงดี หน้าตาเหมือนพ่อจ้าวเสวียหลิน อี้ฮุ่ยเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและเลี้ยงดูอย่างดี เจ้าตัวเล็กทั้งรู้ภาษาทั้งสุภาพมีมารยาท

กล่าวได้ว่าย่อมมีคนกำราบเราได้เสมอ อี้ฮุ่ยแต่งงานกับคนที่ใช่ จ้าวเสวียหลินก็แต่งงานถูกคน สามีภรรยาอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เหมยเหมยเองก็พลอยสุขใจตามไปด้วย

หลังจากผ่านไปสามวันเหมยเหมยก็ตื่นแต่เช้าตรู่ รุ่งอรุณวันใหม่กำลังเฉิดฉาย เหยียนซินหย่าบอกว่าฤกษ์คือสิบโมง เธอต้องแต่งหน้าตอนแปดโมงเช้า ตอนนี้ยังเร็วเกินไปแต่เธอนอนไม่หลับแล้ว

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆในที่สุดก็แปดโมง สยงมู่มู่พาทีมแต่งหน้าผู้เชี่ยวชาญของเขามาด้วยพร้อมชุดแต่งงานที่เหยียนหมิงซุ่นสั่งตัดให้เธอ ชุดแต่งงานดูเรียบง่ายไม่มีเพชรหรือคริสตัลประกายวิบวับตกแต่งอยู่ด้านบน

แต่ในความเป็นจริงชุดแต่งงานนี้ได้รับการออกแบบโดยนักออกแบบชุดแต่งงานชั้นนำระดับโลก มีเพียงหนึ่งเดียวในโลกซึ่งตัดเย็บด้วยมือทั้งหมด ราคาก็สูงไม่เบาเช่นกัน

เหมยเหมยสวมได้อย่างพอดีตัวมาก แถมอวดสัดส่วนของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบและปกปิดข้อบกพร่องของเธอได้ดีอีกด้วย ความงามทำเอาคนหายใจไม่ทั่วท้องเลยทีเดียว

“ดูดีมากจริง ๆ…พอฝีมือขั้นอาจารย์ลงมือเองก็ไม่ธรรมดาเลย รีบใส่เครื่องประดับเร็ว!”

เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนและฉีฉีเก๋อต่างก็มาแล้ว แน่นอนว่าอู่เชาก็ต้องมาด้วย เขารับหน้าที่เป็นพิธีกรและมีสถานะเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างหนึ่ง เขาแต่งงานกับฉีฉีเก๋อเมื่อปีที่แล้วซึ่งเหนือคาดทุกคนมาก ๆ

หากไม่ใช่เพราะเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนจับได้ เกรงว่าสองคนนี้คงรอจนแต่งงานแล้วค่อยบอกเพื่อน ๆล่ะมั้ง!

เครื่องประดับที่เหมยเหมยสวมเป็นชุดหยกเขียวจักรพรรดิ์ซึ่งล้ำค่าเป็นอย่างมาก ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงจนในที่สุดเหมยเหมยก็ใส่จนครบ เธอนั่งเงียบ ๆอยู่ในห้องรอเหยียนหมิงซุ่นมาหา

พอถึงสิบโมงก็มีเสียงกึกก้องดังขึ้นเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนวิ่งเข้ามาเอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า “ผู้ชายของเธอขับเครื่องบินมารับเธอแล้ว!”

…………………………………………..

ตอนที่ 2894 พิธีแต่งงาน(3)

เหมยเหมยถลกชุดเจ้าสาวขึ้นเล็กน้อยแล้ววิ่งไปดูกลับเห็นเฮลิคอปเตอร์บินอยู่บนท้องฟ้า เพื่อนบ้านละแวกเดียวกับตระกูลจ้าวต่างวิ่งกรูออกมาดูด้วยความตื่นเต้นพร้อมชี้นิ้วขึ้นฟ้าตะโกนร้องเรียกกันใหญ่

แต่เพราะบ้านตระกูลจ้าวไม่มีที่ลงจอดเฮลิคอปเตอร์จึงทำได้แค่บินฉวัดเฉวียนไปมาบนท้องฟ้า เหมยเหมยมองดูอย่างขบขันและอยากเห็นนักว่าเหยียนหมิงซุ่นจะออกมารับหล่อนอย่างไร

เฮลิคอปเตอร์โยนบันไดเชือกลงมาพร้อมปรากฏตัวเหยียนหมิงซุ่นในชุดเครื่องแบบทหารปีนลงมาทางบันได เมื่ออยู่ห่างจากพื้นดินที่ความสูงประมาณหนึ่งชั้นเขากลับกระโดดลงพื้นอย่างง่ายดาย พอเงยหน้าก็เห็นเหมยเหมยในชุดเจ้าสาวพร้อมส่งยิ้มให้เขาอยู่

เหยียนหมิงซุ่นตะลึงค้างพักใหญ่ เขารู้ว่าเหมยเหมยสวยมากมาตั้งแต่เด็ก ๆแต่คาดไม่ถึงว่าเธอจะสวยยามอยู่ในชุดเจ้าสาวได้มากขนาดนี้ราวกับนางฟ้าที่พร้อมจะโบยบินได้ทุกเมื่อ!

เขาหัวใจเต้นแรงรีบเร่งฝีเท้าเดินมาหา จากนั้นก็คว้ามือของเหมยเหมยมาจับไว้แน่นจนสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของฝ่ามือถึงโล่งใจ

“วันนี้เธอสวยมาก!” เหยียนหมิงซุ่นชมจากใจจริง

เหมยเหมยมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แต่กลับจงใจแค่นเสียงใส่ “ความหมายของพี่คือเมื่อก่อนฉันไม่สวยสินะ?”

“เปล่า เพียงแต่วันนี้สวยมากเป็นพิเศษ!”

เหมยเหมยยิ้มอย่างมีความสุขแล้วมองเหยียนหมิงซุ่นด้วยความรักอันลึกซึ้ง มองจากมุมของเธอเห็นแค่ด้านข้างเท่านั้นแต่ยังคงความหล่อเหล่าเหมือนเคย ทั้งยังคงเงาของเด็กหนุ่มที่แสนเย็นชาอุ้มบาสเก็ตบอลในตอนนั้นอยู่เลือนราง

เธอก็คาดไม่ถึงแค่เรียกเขาว่า ‘พี่หมิงซุ่น’ ครั้งเดียวจะได้เรียกไปทั้งชีวิต!

“ตอนนั้นทำไมพี่ถึงไม่ยอมอุ้มฉัน?” อยู่ดี ๆเหมยเหมยก็คิดบัญชีย้อนหลัง

เหยียนหมิงซุ่นนิ่งไปชั่วขณะ เขาคิดอยู่นานถึงนึกออกว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรเลยอดหัวเราะไม่ได้ พูดเสียงเนิบนาบว่า “ตอนนั้นไม่สนิทกัน ปกติพี่ไม่คุยกับผู้หญิงที่ไม่สนิทหรอกนะ”

“เกลียดจริง ๆ!”

เหมยเหมยเอ่ยเสียงเคือง ๆแต่กลับอดหัวเราะไม่ได้

เหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยบอกลาสองสามีภรรยาจ้าวอิงหัวเตรียมขึ้นเครื่องออกเดินทาง เฮลิคอปเตอร์ยังคงลอยอยู่กลางท้องฟ้า เหยียนหมิงซุ่นกระซิบเสียงเบา “กอดพี่ให้แน่นล่ะ!”

เหมยเหมยโอบรอบคอเขาอย่างเชื่อฟัง เหยียนหมิงซุ่นโอบเอวของเธอด้วยมือเดียวกระโดดเบา ๆก็คว้าบันไดมาได้ แล้วทั้งสองคนก็ปีนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป

จ้าวเสวียหลินมองจนเฮลิคอปเตอร์ลับตาไปก็อดบ่นขึ้นมาไม่ได้ “อยู่ห่างจากโรงแรมเท่าไหร่กันเชียวถึงต้องเปลืองแรงขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าเหมยเหมยตกลงมาจะทำอย่างไร?”

“โรงแรมเปิดตอนเที่ยง ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย!” อี้ฮุ่ยกล่าว

“งั้นเขาจะรับไปเช้าขนาดนี้ทำไมกัน?” จ้าวเสวียหลินรู้สึกแปลกใจ

เหยียนซินหย่ายิ้มอธิบาย “แม่เองก็ไม่ค่อยรู้แน่ชัดหรอกแต่เหยียนหมิงซุ่นบอกว่าจะเซอร์ไพรส์พวกเรา แถมบอกอีกว่าอีกสักพักจะมีรถมารับพวกเราด้วย”

จ้าวเสวียหลินยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ขณะนี้สิบโมงยี่สิบแล้ว อยากดูเหมือนกันว่าเหยียนหมิงซุ่นจะทำอะไรกันแน่

เหมยเหมยนั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ซึ่งมีเพียงเธอ เหยียนหมิงซุ่นและนักบินอีกสามคน อีกทั้งเส้นทางที่เฮลิคอปเตอร์มุ่งไปก็ออกนอกตัวเมืองขึ้นเรื่อย ๆราวกับจะไปเขตชานเมือง

 “พวกเราไม่ไปโรงแรมกันเหรอ?”

เหยียนหมิงซุ่นลูบมือเธอเบา ๆ เอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า “ไปอีกที่ก่อน ใกล้ถึงแล้วล่ะ”

เฮลิคอปเตอร์ลงจอดสนามหญ้าขนาดใหญ่ เหมยเหมยเพิ่งลงจากเฮลิคอปเตอร์ก็เห็นสามพี่น้องวิ่งเข้ามาหาเธอ เสี่ยวจูที่ปกติจะยังหลับอยู่ก็โดนเล่อเล่อลากมาด้วย แถมยังสวมสูทตัวเล็กผูกเนคไทดูมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก

“เสี่ยวเป่าก็มาด้วย…ดีจริง ๆเลย!” เหมยเหมยเห็นเสี่ยวเป่าในชุดสูทและรองเท้าแบบเดียวกัน เด็กคนนี้อายุแปดขวบแล้วหน้าตาหล่อเหลาขึ้นทุกวัน เขาเองก็เดินเข้ามาหาเหมยเหมยเช่นกัน

 “คุณน้า (แม่)…สุขสันต์วันแต่งงาน!”

พวกเขาทั้งสี่คนโปรยดอกไม้แล้วเอ่ยคำอวยพรอย่างพร้อมเพรียงกัน เหมยเหมยย่อตัวลงหอมแก้มคนละทีพร้อมน้ำตาคลอเบ้า

มีความสุขสุด ๆเลย…จนน้ำตาไหลจริง ๆ

…………………