ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น - บทที่ 2899 โกรธเกลียดแต่ไม่สู้เอาแต่เศร้าในความโชคร้าย + ตอนที่ 2900 แต่งกับใครก็แต่งได้ มีเพียงเสี่ยวเป่าไม่ได้

ตอนที่ 2899 โกรธเกลียดแต่ไม่สู้เอาแต่เศร้าในความโชคร้าย

คนขับรถไม่กล้าขัด โชคดีที่อีกสองสถานีก็ถึงสถานีตำรวจแล้ว อย่างไรก็ทางผ่าน

“เธอไปไม่ได้ ต้องอยู่เพื่อเป็นพยาน!” เล่อเล่อคว้าตัวเด็กสาวที่ไม่ยินยอมลงจากรถไว้แล้วมองเธออย่างเย็นชา

“ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันไม่อยากไปเป็นพยาน” เด็กสาวมองเล่อเล่อพลางอ้อนวอน ถ้าเธอไปสถานีตำรวจเกรงว่าถ้าข่าวแพร่ออกไปกลายเป็นว่าเธอถูกลวนลาม วันหลังเธอจะมองหน้าคนอื่นติดเหรอ

“ไม่เกี่ยว? หรือว่าจะให้ฉันถลกกระโปรงเธอขึ้นโชว์รอยที่ตาแก่คนนี้บีบก้นเธอให้คนอื่นดูงั้นสิ?“ เล่อเล่อไม่สนใจอารมณ์อ่อนไหวของเด็กสาวสักนิด

ตาแก่บ้ากามไม่ใช่คนดี ผู้หญิงที่ปล่อยยอมรับชะตากรรมก็ไม่ต่างกันเลย

“ไม่เอา…ขอร้องนะ อย่าบังคับฉันเลย…” เด็กสาวร้องไห้จับกระโปรงไว้แน่น

แค่ทุกคนเห็นก็เข้าใจในทันที ผู้หญิงคนนี้ถูกล่วงเกินแน่นอนแต่ไม่ยอมให้ความร่วมมือ

เพื่อนร่วมชั้นหลายคนของเด็กสาวคนนี้ถือว่ามีน้ำใจไม่น้อยเพราะยินดีไปสถานีตำรวจเป็นเพื่อนด้วย เด็กสาวถึงยอมตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ เล่อเล่อลากตาแก่บ้ากามที่ยังแกล้งตายอยู่ลงจากรถแล้วเดินตรงไปสถานีตำรวจ

เจ้าหน้าที่ตำรวจยิ้มเมื่อเห็นเล่อเล่อพลางเอ่ยทักทายว่า “เหยียนเล่อเล่อ วันนี้จับอะไรมาอีกล่ะ?”

“ตาแก่บ้ากามลวนลามสาวบนรถบัส พยานบุคคลและพยานวัตถุมีหมด” เล่อเล่อผลักชายชราลงพื้นและดึงเด็กสาวเข้ามา

จุดที่โดนเป่ารื่อน่าเตะยังไม่หายดีก็โดนเล่อเล่อสลัดลงพื้นอีกครั้งจนเกือบตาย ใบหน้าขาวซีดพร้อมเหงื่ออาบท่วมตัว

เจ้าหน้าที่ตำรวจมองพลางส่ายศีรษะ “เหยียนเล่อเล่อ จับคนเลวเป็นสิ่งที่ดีแต่วันหลังเบา ๆมือหน่อย ถ้าเกิดตายขึ้นมาเธอจะต้องรับผิดชอบนะ”

“วางใจเถอะ คนเลวอายุยืนจะตาย” เล่อเล่อแค่นเสียงใส่

เธอมาสถานีตำรวจอยู่บ่อย ๆจึงคุ้นเคยขั้นตอนต่าง ๆดี ลงบันทึกประจำวันและขอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงตรวจร่างกายซึ่งมีร่องรอยถูกบีบก้นจริง ๆ อีกทั้งกล้องวงจรปิดบนรถเมล์ก็ถูกตรวจสอบแล้ว ต่อให้ชายชราจะร้องว่าถูกใส่ร้ายก็ไม่มีใครเชื่อแล้ว

“ขอบคุณนะเหยียนเล่อเล่อ จับคนร้ายแทนพวกเราอีกแล้ว!” เหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจชื่นชมกันอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ไม่ต้องเกรงใจ วันหน้าเราก็คนกันเองแล้ว” เล่อเล่ออมยิ้มเล็กน้อย

“สอบติดแล้ว? เก่งมาก ๆเลย!” เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนดีใจแทนเล่อเล่อ

พวกเขารู้จักเล่อเล่อเมื่อหกปีก่อน ตอนนั้นเล่อเล่ออายุสิบสองปีจับขโมยได้คนหนึ่งในระหว่างทางไปโรงเรียน หล่อนซัดเจ้าหัวขโมยจนเกือบตายแล้วจับมาส่งพวกเขา หลังจากนั้น…

คนโรคจิตบ้ากาม หัวขโมย ผิดกฎจราจร ขับรถเร็วเกินกำหนด ขับฝ่าไฟแดง…คนที่ทำเรื่องไม่ดี ขอแค่โดนเด็กสาวผู้มีจิตใจผดุงธรรมผู้นี้เห็นเข้าก็จะถูกสั่งสอนอย่างหนัก หลังจากนั้นค่อยส่งมาให้พวกเขาถึงที่นี่

ตลอดหกปีมานี้เมืองหลวงสงบขึ้นมาก การจราจรก็เป็นระเบียบ ความดีความชอบนี้ต้องยกให้เล่อเล่อเลยจริง ๆ!

เล่อเล่อและเป่ารื่อน่าออกจากสถานีตำรวจ พวกเด็กสาวเองก็เดินตามมาด้านหลังเช่นกัน เด็กสาวที่ถูกลวนลาวเบ้าตาแดงก่ำพลางรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เล่อเล่อเห็นเช่นนั้นก็โมโหเลยอดสั่งสอนไม่ได้ “มีอะไรให้น่าร้องไห้นักหนา ผลลัพธ์ตอนนี้เป็นเพราะความอ่อนแอของเธอเองไม่ใช่เหรอ? ตอนที่ตาแก่บ้ากามนั้นลงมือ ถ้าหากเธอกล้าต่อต้านแล้วจะเป็นแบบนี้ไหม?”

“ฉันกลัว…” หญิงสาวพูดพลางร่ำไห้

“บนรถมีคนมากมายขนาดนั้น หรือว่าตาแก่บ้ากามนี่จะกล้าลวนลามเธอต่อหน้าคนทั้งรถงั้นเหรอ? เป็นเพราะคนอ่อนแออย่างเธอเลยทำให้มีพวกบ้ากามมากขึ้นเรื่อย ๆ โมโหจะตายอยู่แล้ว!“ เล่อเล่อกล่าวด้วยความหวังดี เธอหงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว

สิ่งที่ทนดูไม่ได้ที่สุดก็คือผู้หญิงประเภทนี้ โกรธเกลียดแต่ไม่สู้เอาแต่เศร้ากับความโชคร้ายของตัวเอง

ถ้าผู้หญิงทุกคนบนโลกพึ่งพาตนเองได้ โลกคงน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย!

เป่ารื่อน่าจ้องเด็กสาวที่กำลังร้องไห้ตาเขม็งแล้วลากเล่อเล่อเดินออกมา “วันหลังต่อให้หล่อนถูกขืนใจ พวกเราก็อย่าไปสนใจเลย วันหลังจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงหาพยานด้วย!”

หญิงสาวหน้าซีดลง ปิดหน้าแล้วร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม

…………………………………………..

ตอนที่ 2900 แต่งกับใครก็แต่งได้ มีเพียงเสี่ยวเป่าเท่านั้นที่ไม่ได้

เล่อเล่อกับเป่ารื่อน่าแยกย้ายกันตรงป้ายรถเมล์ต่างคนต่างกลับบ้าน

ตอนมาถึงบ้านท้องฟ้าใกล้มืดแล้ว ครอบครัวเหยียนเตรียมทานมื้อเย็นกันอยู่ซึ่งกำลังรอเธอเพียงคนเดียว

เวลาผ่านไปสิบสองปีคุณย่าหยางและคุณปู่เหยียนไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เพียงแต่หลังค่อมกว่าเดิม สายตาพร่ามัวมากขึ้นแต่กำลังวังชากลับเหลือล้น ป้าฟางและลุงเหลายังคงอยู่ที่ตระกูลเหยียน พวกเขายิ่งไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก ยังคงอยู่รับใช้ตระกูลเหยียนอย่างเอาใจใส่เช่นเดิม

“เล่อเล่อคงไม่ได้เป็นอะไรหรอกใช่ไหม เน่าเน่าไปดูหน่อยสิ” คุณย่าหยางเป็นกังวลเล็กน้อย

เน่าเน่าอายุสิบห้าปีแล้ว รูปร่างกำยำสูงใหญ่เหมือนคุณลุงจ้าวเสวียหลินแต่หล่อเหลากว่าจ้าวเสวียหลินอยู่หน่อย และสูงกว่าด้วย ขนาดเพิ่งจะอายุสิบห้าปีแต่เน่าเน่าก็เกือบจะสูงเท่าเหยียนหมิงซุ่นแล้ว

“ถ้าพี่สาวเป็นอะไรไปสิแปลก พวกโรคจิตทั้งหมดในเมืองหลวงรวมกันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่สาวเลย คุณย่าทวด…ผมหิวแล้ว กินกันก่อนเถอะ!” เน่าเน่าออดอ้อนพลางลูบท้องที่ร้องดังโครกคราก

เพิ่งเล่นบาสเกตบอลเสร็จ เขาหิวจะตายอยู่แล้ว

“รู้จักแต่จะกิน ตัวเหม็นจะตาย ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย!”

เหมยเหมยเดินออกมาจากห้องหนังสือ เธอยังสวยเหมือนเดิมแต่ดูอวบอิ่มขึ้นเล็กน้อย ถือเป็นเสน่ห์ของสาววัยกลางคน ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดในชีวิตของผู้หญิง

เหยียนหมิงซุ่นก็ออกมาจากห้องหนังสือของตนเช่นกัน เขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แทบจะไม่แตกต่างกับเมื่อสิบสองปีก่อนเลย

เน่าเน่าไม่กล้าต่อต้านเหมยเหมยเลยไปอาบน้ำอย่างเชื่อฟัง เล่อเล่อเองก็มาถึงบ้านแล้วเช่นกัน เหมยเหมยเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “ทำไมกลับเย็นขนาดนี้?”

“จับตาแก่บ้ากามได้ระหว่างทางเลยเอาไปส่งตำรวจ เริ่มกินข้าวกันเถอะค่ะ หนูหิวจะตายอยู่แล้ว”

เล่อเล่อไปล้างมือแล้วนั่งลงทานข้าว ล้วนเป็นอาหารที่เธอโปรดปรานทั้งนั้นเลย

“ค่อย ๆกิน ลูกเขียนสมัครที่ไหน?” เหมยเหมยถามอย่างสนใจ

เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะเอ่ยอย่างรู้ทัน “นอกจากมหาวิทยาลัยตำรวจแล้ว จะไปสมัครที่ไหนได้อีก?”

เล่อเล่อหัวเราะคิกคัก “พ่อรู้จักหนูดีที่สุดเลย หนูสมัครมหาวิทยาลัยตำรวจจริง ๆ เป่ารื่อน่าสมัครวิทยาลัยภาพยนตร์และโทรทัศน์ คะแนนก็โอเคอยู่นะ คุณแม่สุดที่รักอย่าถามอีกเลย ให้หนูกินข้าวอย่างสงบ ๆเถอะ”

เหมยเหมยโมโหจนจิ้มศีรษะเธอแรง ๆทีหนึ่ง ตัวเองมีความสุขเสียจริง “ลูกและเป่ารื่อน่าสมใจแล้วนี่เนอะ คนหนึ่งวัน ๆก็เอาแต่จับคนร้าย ส่วนอีกคนวัน ๆก็เอาแต่คิดจะถ่ายหนัง”

คุณย่าหยางดีใจสุดขีด “จับคนเลว ๆไปก็ดี เล่อเล่อแรงเยอะ จับคนเลวให้หมด สังคมจะได้สงบสุข”

เหมยเหมยส่งเสียงเย้ยหยัน “คนเลวจะจับหมดได้ที่ไหนกัน คุณย่าห่วงว่าวันหลังเล่อเล่อจะมีคนมาขอไหมดีกว่าคะ ฉันก็อยากเห็นว่าผู้ชายคนไหนจะกล้าแต่งงานกับเธอ!”

เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยเสียวเข้ม “ไม่แต่งก็ไม่ต้องแต่งสิ วันหลังให้เล่อเล่อรับสมัครลูกเขยเข้าบ้านไปเลย!”

เดิมทีเขาวางแผนจะให้ลูกสาวรับช่วงต่อธุรกิจ แต่พอเน่าเน่าและเสี่ยวจูเกิดจะให้เล่อเล่อทำงานหนักขนาดนั้นไม่ได้ ยิ่งจะปล่อยให้ลูกสาวกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมไม่ได้เข้าไปใหญ่

ผู้ชายไร้ประโยชน์เหล่านั้นมีสิทธิ์อะไรมาเลือกลูกสาวของเหยียนหมิงซุ่น?

ต้องเป็นลูกสาวเขาเลือกผู้ชายสิ!

เหมยเหมยเตะโต๊ะอย่างแรงอย่างไม่สบอารมณ์ ชอบขัดคอเธอทุกครั้งเลย เล่อเล่อถึงไม่ได้เรื่องขึ้นเรื่อย ๆ

เล่อเล่อแทะเนื้อชิ้นโตเสร็จก็ตะโกนทั้ง ๆที่อาหารเต็มปากว่า “หนูจะแต่งงานกับพี่เสี่ยวเป่าเท่านั้น ผู้ชายคนอื่นให้ฟรีหนูก็ไม่เอา!”

เธอต้องชิงประกาศความในใจของเธอก่อนเพราะแม่เธอจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงจนรวมหัวกับน้าฉีฉีเก๋อและน้าเชี่ยนเชี่ยนแนะนำคู่นัดดูตัวให้เธอ น่ารำคาญชะมัดเลย

เหมยเหมยชะงักไปในทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินลูกสาวของเธอพูดว่าเธอจะแต่งงานกับเสี่ยวเป่า ตกลงสองคนนี้จับจองกันตั้งแต่เมื่อไหร่?

คุณย่าหยางยิ้มจนหน้าบาน “เหลนสาวของฉันสายตาดีไม่เลวเลยจริง ๆ เสี่ยวเป่าก็ไม่เลว หน้าตาหล่อเหลาอนาคตดี เล่อเล่อ ย่าทวดสนับสนุน!”

“ไม่ได้ จะแต่งกับใครก็แต่งได้ มีเพียงเสี่ยวเป่าเท่านั้นที่ไม่ได้!” เหยียนหมิงซุ่นคัดค้านเสียงกร้าว

………………………